MTB TT Herinnes - 30/03/2008

Ik geraakte deze morgen niet uit mijn bed, alsof ik uur te weinig had geslapen. Wacht, ik had een uur te weinig geslapen! Samen met Rik vertrokken we voor het grote onbekende: Herinnes, aan de andere kant van de taalgrens, die soms moeilijker te overschrijden is dan de landsgrens. We vonden de startplaats redelijk snel en gingen door het inschrijvingsproces om tegen kwart voor negen op de bike te zitten.

Na vijftig meter stond iemand van de organisatie met een pijltje in de hand de richting te wijzen. Wat hebben we deze man gemist later op deze tocht... Honderd meter verder en daar gingen we op een ouderwetse kassei. Na bijna vijf kilometer reden we weer een asfaltweggetje op en verdorie, we waren duidelijk opgewarmd.

Dit asfalt straatje was duidelijk een van onze favorieten want we deden het drie keer wegens een totaal gebrek aan pijlen. Als we in de ene richting reden zagen we links van ons de Kluisberg, in de andere richting zagen we links de Mont St. Aubert, maar waar moesten we naartoe? Een paar Walen met een Vlaams accent en een Vlaming met een Frans accent belden de organisatie op en daar gingen we: recht naar de Mont St. Aubert.

Ondertussen al een paar keer weer in twijfel doelloos rondgereden op zoek naar pijltjes maar daar begon het serieus te klimmen dit keer. Midden in de beklimming mijn ketting eens uit mijn achterwiel gehaald en daar kwam de afdaling. Zoeven naar beneden en dan 180 graden naar links en nog eens... Dju toch. Gelukkig was er hier ook een afdaling, wat me weer gelukkig maakte.

De bepijling werd beter... we reden slechts 1 keer verkeerd na de Mont St. Aubert. We kwamen een kudde Jeeps tegen en dan gingen we een beetje jagen langs de Schelde, op het jaagpad. Kenny haalde me een paar terug bij de groep, maar het liep van geen kanten. We gingen de brug over en vatten daar een aantal ondergelopen veldwegels aan.

Een biker kwam naast ons rijden en zei doodleuk "en ik die dacht dat die forumbikers echte mannen waren" omdat we een stukje naast de Schelde op verhard in plaats van een single track hadden gereden. Lachen OK, maar dit was erover: lachen met mijn vrienden is "completely not done". Ik ging daar even recht op de trappers staan en achter op mijn zadel hangen en reed hem in dat modder stukje op een vijftigtal meter. Deze kleine rechtzetting was nodig geweest, maar deed me geen goed!

De paden die volgden waren duidelijk al aangedaan door die kudde Jeeps, die U-vormige sporen van veertig centimeter diep hadden achtergelaten. Niet te doen. Uiteindelijk raakten we daar weer uit en gingen verder over minder verzopen wegen (toch blij dat ik voor het weekend van banden heb verwisseld) om na 38 km de bevoorrading aan te doen. Die rotsjes met kokosnoot waren zoooo lekker.

En dan beslisten we om te gaan voor de 30 kilometer (met ondertussen 38 km op de teller !) We reden Pecq binnen en draaiden de weg op die we 's morgens hadden gebruikt om naar Herinnes te rijden. Twee baanrijders probeerden me in te halen. Dit kon ik niet laten gebeuren, dus ging ik maar even recht op de trappers. We klommen de brug over en toen gingen Falco en Kenny er "vollen bak" vandoor, zij toonden die baanrijders hun achterkant, wij waren al tevreden met het bordje "Herinnes 3 km".

Een kattewasje later (die kampeerdouche is wel handig) gingen we nog vlug binnen voor een drankje om te ontdekken dat iedereen daar eigenlijk een taalprobleem had: de Vlamingen spraken Frans om vriendelijk te zijn en de locals waren eigenlijk ook tweetalig en spraken Vlaams om vriendelijk te zijn. Het leven kan soms ingewikkeld zijn!

Jammer van de bepijling, want dit was best een geslaagd parcours. Hadden we in het begin niet zoveel moeten heen en weer rijden om de juiste richting te vinden, dan hadden we waarschijnlijk de volle 60 gereden, maar toen ik voorstelde om "La pipe a Martin" te geven was iedereen gretig om me te volgen. Kom ik hier nog terug? Ik denk het wel, want dit was toch weer 60%-70% off-road en dat is toch waar we het voor doen. Nu nog die mannen leren pijlen hangen.

Gereden afstand: 42.72 km
Totale rijtijd: 2:25'02
Gemiddelde snelheid: 17.7 km/u
Hoogste snelheid: 46.1 km/u
Hoogtemeters: 357m

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Herinnes.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)

MTB TT Assebroek - 29/03/2008

Eerst gedacht om niet te gaan rijden deze morgen, maar gisteravond toch maar beslist om een paar kilometer te doen, kwestie van de conditie een beetje op te krikken. De kalender was o zo leeg, maar een nieuwe organisatie in Assebroek Brugge schreeuwde om uitgetest te worden. Dus, in mijn nieuwe functie als "testrijder" ging ik maar voor deze rit.

Op het forum afgesproken met een aantal Herders en een tweetal Steenbakkers en net na half negen gingen we onderweg. Een beetje asfalt en dan het veld in. Dit was veelbelovend. Samen met Moonrider ging ik zowaar aan de kop. Moonrider hield regelmatig een beetje in om zijn copain op te wachten, waardoor ik kon blijven volgen. Maar zelfs met dit tempo hadden we de Herders losgereden ?!?!? Dit kon toch niet waar zijn? Na een tiental kilometer kwamen de snelle Herders ons vervoegen en in geen tijd moest ik lossen. Ik hoopte op het middenpak van de Herders, maar dat bleek er niet te zijn! Vandaag alleen snelle en trage, geen middenmoters. Dus bleef ik maar alleen rijden, met de anderen in zicht.

Een paar mooie stukjes werden onder de wielen geschoven, maar het was meestal heel vreemd: iedere bocht had drie pijltje: de toertocht, de toertocht van vorige week en de BLOSO route. Telkens toen er een mooi stukje was gingen we er langs. Een paar pittige stroken niet te na gesproken was het een rit van lange rechte stukken asfalt of verharde off-road. Weinig modder, maar dit had niets te maken met slimme planning, het toonde aan hoeveel moois er gemist werd.



De bevoorrading na zo'n 25 kilometer was very basic. Ik wachtte nog iets langer om de tragere Herders op te wachten. Het werd een kleine reunie met veel andere bikers tot uiteindelijk Scubaluc toch het erf kwam opgereden. Bleek dat zijn twee copains de korte afstand hadden gekozen waardoor hij alleen overbleef. Samen gingen we op terug op weg. Weg, dit is wel het juiste woord, jammer, want we lieten weer flink wat liggen waar het toch leuker had geweest om te biken.

Luc was duidelijk niet in zijn beste doen en ik bleef bij hem om hem een beetje uit de wind te zetten en het spoor te kiezen. Meestal maak ik van dergelijke diensten gebruik, dus eens iemand anders bijstaan is niet meer dan normaal vond ik. Toen we bijna 40 kilometer op de teller hadden was Luc helemaal leeg en zei hij dat ik "maar moest rijden, hij geraakte er wel". Ik ging eventjes op de trappers staan en was klaar om een eindsprintje in te zetten voor de laatste 10 kilometer en dan... geen pijltjes meer. We kwamen in een bos met eerst een tiental bikers en snel waren we daar met twintig of meer.

Een Wacky Racer wist hoe we naar Assebroek terug geraakten en we volgden maar. Bleek dat we een deel van het parcours van de eerste kilometers in omgekeerde richting reden en ja, daar reden we terug Assebroek binnen. Jammer. Achteraf bleek dat we ergens een afslag links hadden gemist, maar daar bleek het pijltje nogal ver links te staan en weinigen hadden het gezien.

Gelukkig waren de douches warm en de Leffe koud, want deze rit was toch niet was ik gehoopt had. Nu al de tweede rit die ik in die streek ken (verschillende organisatie), die niet echt voor en door mountainbikers is gemaakt. Niet dat er niets te vinden is om het leuk te maken, maar het mocht niet zijn. Hopelijk leren ze hier veel uit voor een eventuele tweede organisatie.

Gereden afstand: 44.68 km
Totale rijtijd: 2:17'16
Gemiddelde snelheid: 19.5 km/u
Hoogste snelheid: 31.3 km
Hoogtemeters: 161 m

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Assebroek.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)

MTB TT Grenay (Fr) - 24/03/2008

Met mijn groot bakkes had ik beloofd een verkenningsritje te gaan doen in Grenay, in de buurt van Lens. Gisteren was mijn bike-maat al uitgevallen met allerlei pijnen gelinkt aan paintball en deze morgen begon het zowaar weer te sneeuwen toen ik mijn bike achterop de wagen vastmaakte. Waarom moest ik nu toch de held uithangen? Ik vertrok toch en drie kwartier later kwam ik in de buurt van de terrils, die er met hun sneeuwtapijtje nog mooier uitzagen dan anders. Gelukkig was ik alleen, want met de forumtrein raakten we nooit in Grenay, we zouden waarschijnlijk eerder "de bergen" zijn ingetrokken. Ik kwam aan in Grenay aan de Salle des Fetes, waar we binnenmochten langs de "Entree des Artistes".

Ingeschreven en toen bleek dat ik voor de 40 km ging, mocht ik onmiddellijk achter in de zaal voor de eerste bevoorrading?!?!? Je kon daar aan de tafel je voorraadje inslaan: muesli repen, fruit, gedroogd fruit, chocolade en twee of drie reuze cakes. Nog nooit meegemaakt, maar voor alle zekerheid toch maar een banaantje en een reep in mijn achterzak gestopt. En daar ging ik dan. Ja ik, ik alleen, want ik zag geen enkele andere biker vertrekken. Ze bleven allemaal koffie drinken in de Salles des Fetes.

Ik moest eventjes wennen aan de pijlen, die door de laaghangende zon vrijwel niet te zien waren op het natte, besneeuwde wegdek. Ik ging precies niet vooruit op die eerste meters asfalt en begreep onmiddellijk hoe dit kwam: het ging heel gezapig maar gestaag omhoog tot op een brug over de snelweg, die doodliep op een veldwegel. Twee kilometer ver en al 40 hoogtemeters. Het begon weer te sneeuwen en te waaien, maar het liep goed. In de verte zag ik een bos dat nogal de moeite leek en ja, we gingen er naartoe.

Het bos deed me denken aan het Kluisbos bij momenten, maar ook soms op de Rode Berg, want er was geen meter plat. Eigenlijk waren er maar drie soorten terrein:
- omhoog
- modder
- modder omhoog
Een paar keer dacht ik om toch maar even te stoppen en wat lucht uit mijn achterband te laten om de grip te verhogen, maar daar kwam dan weer een stuk aan, opgevuld met bakstenen en ander bandonvriendelijke ondergrond. We bleven klimmen en naar beneden glijden, aangezien de off-road afdalingen ook flink gemodderd waren.

En dan na 11 kilometer kwam ik de eerste andere bikers tegen, die een bandje stonden te stoppen. Bovenop een paadje in het bos stopte ik even om mijn banaan te verorberen, want ik had al flink wat kruit verschoten. Net voor een grote groep bikers eraan kwam ging ik vlug weer op pad, want ik wou de eerste zijn in de glijpartij die daarachter kwam. En tot mijn grote verbazing was het geen glijbaan. Het pad was redelijk diep en het smeltwater liep gewoon over het pad naar beneden, wat een beek maakte van zo'n 20 centimeter diep. Kouwe tenen waren het resultaat, maar de rest van het lijf stoomde, zeker toen we weer begonnen te klimmen om uiteindelijk op de Mont St. Eloi langs een oude ruine te passeren en nog een klimmetje naar de top voor de bevoorrading.

Een afdaling op asfalt duwde de snelheid naar de 50 per uur maar koelde mij behoorlijk af, maar geen nood, daar ging het weer bergop. Ondertussen weten jullie dat ik geen klimmer ben, maar zoals het hier ging was het redelijk te doen. Nu en dan een flinke neep en nogal wat vals plat, waardoor je telkens redelijk hoog raakt zonder het al te veel te beseffen. Verder over allerlei paadjes, die ondertussen meer en meer modder bleken verzameld te hebben. Het bleef ploeteren en duwen en voornamelijk het verstand uitschakelen. Gelukkig voor mij was dit een tocht in Frankrijk, want ik bleef bikers inhalen. Ik ging een paar keer op mijn zij in het slijk toen ik een uitwijkmanoeuver deed, maar dit was allemaal zonder erg. Een paar keer ging ik zelfs plat op een klimmetje in de modder toen mijn achterwiel gewoon een eigen leven begon te leiden (of te lijden zelfs misschien!).

En daar kwam de klim die niet te doen was. Smal, steil en een zompige ondergrond, die iedereen aan de grond zette. Ik ontmoette daar nog twee andere Vlaamse bikers, die ik lichtjes herkende aan hun gevloek! In een zomertochtje zou dit prachtig zijn geweest, maar nu was het niet te doen. Eenmaal boven kwamen we aan op de historische site van Notre Dame de Lorette: een soldatenkerkhof van WOI. Hier toch eventjes stil van geworden.

35 kilometer op de teller. Een korte afdaling op tarmac en dan weer off-road, draaien en keren en dan zag ik in de verte de twin terrils van Gohelle. Ik wist dat het parcours daar niet liep, maar Loos ligt vlak naast Grenay, dus had ik een idee hoe ver ik nog moest rijden.

Dit en het feit dat de paden naar beneden liepen hielpen me om toch nog een eindsprint in te zetten, waar ik nog een aantal bikers kon inhalen en de inboorlingen de stuipen op de lijf kon jagen met mijn modderige verschijning. Vooral het beeld van die mevrouw, die mij hoorde aankomen, zich omdraaide en van het verschot achterwaarts terug op het trottoir sprong zal nog lang op mijn netvlies blijven hangen.

Bikewash met twee hogedrukreinigers (en wegens het lage aantal bikers konden ze dit rustig verwerken) en de zaal in voor een broodje en een drankje. Geen prijs met de tombola en ook geen beker voor de eenzame fietser. Jammer, ik had het verdiend, vond ik.

Was de rit de moeite? Zeker, alhoewel ik hier mijn laagste gemiddelde van het jaar heb neergezet. Parcours was een kruising tussen het Heuvelland en het Kluisbos (soldatenkerkhoven inbegrepen), met de ondergrond van de winterrit van Hulste. Benieuwd wat zich hier in de zomer afspeelt, want dan moet het zeker anders zijn. Waarschijnlijk waren de organisatoren een beetje verrast door deze vroege Pasen.

Gereden afstand: 43.10 km
Totale rijtijd: 2:59'18
Gemiddelde snelheid: 14.4 km/u
Hoogste snelheid: 50.6 km/u
Hoogtemeters: 488 m.

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Grenay.kml



Grotere kaart weergeven

MTB TT Billy-Berclau (Fr) - 16/03/2008

Een paar weken geleden deze tourtocht gevonden op de Franse websites. Een mailtje van de organisatoren kondigde aan dat we ons aan 4 terrils en 400 hoogtemeters mochten verwachten EN een doortocht van de Base de Wingles. Meer moet dat niet zijn dachten we en de plannen waren klaar om uitgevoerd te worden. Tegen acht uur bleken de meesten van ons Billy-Berclau gevonden te hebben en stonden we klaar voor het vertrek. Een volle twee euro inschrijvingsgeld!

We vertrokken en vrijwel onmiddellijk reden we de Base de Wingles binnen. Dit was helemaal niet wat we verwacht hadden, we herkenden hier en daar wel een stukje maar bleven precies weg van de mooiste stukken. Een van ons had een platte band, die onmiddellijk werd vervangen, terwijl de rest zich maar een beetje begon uit te leven op het terrein. De Franse bikers die ons volgden waren helemaal het Noorden kwijt, bikes links, rechts, boven en onder, terwijl ze angstvallig de pijltjes probeerden te volgen. Een paar minuten later waren we weer onderweg en ontdekten zelfs nieuwe stukjes Wingles.

Maar dan begon daar toch een ploeterstuk van jewelste. Links van ons zagen we de terrils van Loos-en-Gohelle al, maar daar lag al iets dichterbij, jammer genoeg was de weg ernaar toe zo diep... Modder, modder en nog eens modder. Net vorige week had ik mijn muds vervangen door all terrain banden. Niet al te beste timing!

Iets meer frusterend was het toen we de terril van Hulluch gewoon voorbijreden om gewoon verder te blijven ploeteren door het slijk. De terrils van Gohelle kwamen wel dichter, maar hier en daar draaiden we toch nog eens de andere richting uit. VTT-tje vreesde het ergste en vroeg me nog: "Wat denk jij? Zullen we erop rijden?" en nog geen honderd meter verder reden we het terrein op.

We reden een andere kant op dan we kenden, maar deden de prachtige afdaling, die ergens in Oostenrijk zou kunnen liggen. Ik ontdekte dat ik nog altijd het nodige zelfvertrouwen mis, maar ja, dat zal moeten slijten denk ik. De bende besliste om te bissen, maar met de helft van de groep gingen we verder. Hier was duidelijk meer uit te halen, maar vandaag waren mijn benen precies papier. Ik was al tevreden met het feit dat ik geen kilometers achter de rest kwam, maar dit kwam meer door het feit dat de groep beslist had om tot dan samen te blijven. Kenny kreeg het redelijk op zijn heupen, maar we mogen niet vergeten dat dit een eerste organisatie van een wegrijders clubje was.

Bevoorrading kwam na 20 km niets te vroeg. Ik wou eigenlijk de bus nemen, maar blijkbaar was iets eten en drinken niet zo'n slecht idee. Dingen gingen plots beter. We reden Grenay door en daar kwam hij er al aan, de Tafelberg of de terril van Mazingarbe. We zagen de andere bikers al over de top rijden en raakten lichtjes opgewonden. We draaiden rechts en links en daar gingen we omhoog. Ik moest twee keer voetje aan de grond zetten, maar reed telkens verder. Hier was duidelijk meer fun voorzien en werd er veel meer uitgehaald. Een paar keer flink moeten oppassen of de takken van de bomen duwden je de afgrond in,

En dan ging het plotseling beregoed. Een zes kilometer lange track op gravel, wind in de rug. Regelmatig spraken we af om toch nog een beetje in te houden, want er was nog een stuk te gaan en we konden niet weten hoe de ondergrond zou zijn. En dan kwamen we langs het kanaal. Een rechte strook van vier volle kilometer ploeteren. Niet te doen. Ik herkende het stuk van de rit van Douvrin, waar het toen een racebaan was. Nu was het pompen om recht te blijven. Kenny en Jocca waren verdwenen en met een paar gingen we erachteraan.

En dan gingen we het kanaal over. Ik haalde Jocca bij maar kon er precies niet over, tot de ondergrond plots iets beter begon te bollen. En dan kwam ik terug bij "Start". Kenny had ik niet meer ingehaald, maar de rest had ik blijkbaar losgereden. Vreemd, geen benen in het begin en tegen het eind ging het dan wel weer.

Jammer genoeg geen douches, we konden ze nochtans goed gebruiken. Met vereende bidonnetjes en een plasseltje links en rechts hier toch het beste van gemaakt en wij binnen voor onze sandwich en een drankje, ook inbegrepen in de 2 euro. Toch zo'n verschil, vooral toen de flessen Cremant geopend werden en wij samen met de organisatie onze tweede plaats in het klassement begonnen te vieren. Wat zou dit geweest zijn als we eerstes waren geweest.

Gemengde gevoelens, maar duidelijk een blijver. Had het vannacht niet zo gegoten was dit een volledig andere tocht geworden, maar dit was al meer dan de average biker gewoon is.

Gereden afstand: 49.83 km
Totale rijtijd: 3:16'47
Gemiddelde snelheid: 15.2 km/u
Hoogste snelheid: 43.1 km/u
Hoogtemeters: 459 m

De KML file hieronder is weldegelijk de moeite om eens in Google Earth te openen. Je kan bijna inzoomen tot op het punt dat je de keien kunt tellen.

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Billy-Berclau.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)




Ook nooit gedacht dat dit een gewoonte zou worden, maar als je eens een kwartiertje tijd hebt, bekijk dan zeker ook de laatste productie van de ondertussen beruchte Trax-Studios. (Beelden van moto VTT, moto Traxer en moto Motorbiker). De woorden hierboven zijn vrijwel nutteloos geworden...

MTB TT Raismes (Fr) - 09/03/2008

Op het forum hadden we de topic Raismes gestart, kwestie van eens een verkenningsritje te organiseren. De locatie van deze rit zag er veelbelovend uit, dus met een vijf- of tiental moesten we hier toch eens gaan kijken. De laatste lijst op het forum vermelde 43 bikers, waarvan er meer dan 30 op de vrachtwagenparking in Rekkem stonden voor het ontbijt om 7 uur. De koffietafel met alle bekers van de voorbije weken en maanden naast de boterkoeken en de koffie. Na twintig minuten onnozel doen was het weer genoeg geweest en gingen we op weg, richting Valenciennes. Althans, dat was de bedoeling. Twee keer foutrijden later raakten we toch op de A23 en een halfuurtje later namen we de afrit Raismes. Ook hier reden we nog eens verkeerd, toen bleek dat het adres dat we hadden het thuisadres van de organisator bleek te zijn!

De inschrijving en dan moesten we deze trein op de sporen krijgen... Na wat gediscussieer ("het is links" - "neen het is rechts") gingen we links en reden een volle vierhonderdvijftig meter op asfalt. Een eerste dreef langs de waterputten en hop, daar gingen we het bos in. Na welgeteld 8 kilometer hadden we meer dan drie meter asfalt na elkaar: een volle driehonderd meter. Het bos lag er hier en daar toch lichtjes vochtig bij, om niet te zeggen "zompig". De camera's (ondertussen hebben we Moto 1, Moto 2 en Moto 3) gingen in een gevecht voor de eerste plaats, maar na zo'n 15 kilometer viel alles in zijn plooi: de forumtrein viel uit elkaar in een TGV, een Intercity en een boemeltreintje.

We deden in korte tijd drie terrils aan, waarvan eigenlijk enkel de derde wat hoogteverschil inhield, maar het was dan ook serieus van dattum: in nog geen kilometer tot rond de 100 meter hoog. Eerst een beetje spelen, wat jumpkes (zelfs ik liet me een paar keer gaan) en dan de rest van de klim naar de top. Wat we daar zagen was meer dan de moeite. Tracks met een afgrond links, die niet zozeer gevaarlijk was (tenminste als je op het pad bleef) maar die zeker geen ruimte voor stuurfouten liet. Ik reed aan kop van de IC-trein en werd nog even gehinderd door een Fransoos die dit het punt vond waar hij moest inhalen. Hij heeft dit drie keer moeten doen, aangezien wij telkens het juiste pad bleven volgen en hij telkens moest remmen en ons nog eens inhalen.

We vlogen naar beneden en gingen direct het bos weer in. Mijn benen leken plotseling even van staal, al duurde dit maar vierhonderd meter, maar toch, ik had het gevoel toch weer even gehad! Het weggetje kwam uit op een straatje, waar een inboorling met een "marcelleke" de mensen zowel links, rechts als rechtdoor stuurde. We gingen het bos in, maar toen de takjes op het weggetje bomen werden was het duidelijk dat dit niet goed was. We gingen de straat op en vonden de pijltjes terug, maar, niemand volgde en het was meer dan 500 meter asfalt, dus was dit waarschijnlijk niet juist. We gingen terug het bos in en trokken daar meerdere nieuwe paden tot we uiteindelijk op een dreef uitkwamen, die ons... terug naar het punt bracht waar "Marcel" stond. Dit keer volgden we de groene pijlen, die ons na 700 meter asfalt terug het bos in loodsten.

En daar gingen we wel wat jagen zeker! Eerst Motorbiker die zei: "rustig aan jongens", maar vooraan aan het pushen was, dan Henkieboy en ook onze "krullebol" (sorry naam niet gehoord of onthouden). En dan was het om zeep. Aan de bevoorrading kwamen we Moozemeiske en hare maat tegen en al die stoere mannen wilden niet onderdoen voor het vrouwelijk geweld. Jocca probeerde een eerste keer en moest zich asgrauw terug laten zakken. Ik hing erachter aan de rekker, maar bleef redelijk in de buurt. We verloren eerst Motorbiker, dan Henk, dan "krullebol" en plots waren we nog met vier. Jocca kon het niet goed verdragen dat Moozemeiske daar een beetje aan de kop reed en deed een demarrage.

Op dat ogenblik gingen beide benen in een kramp en moest ik toch even aan iets anders denken (Leffe - Tongerlo - Westfleteren) maar het ging uiteindelijk weer wat beter en we deden nog een klein spurtje toen we zeker waren dat het minder dan een kilometer van de aankomst was, waar ik met exact ongeveer 50 kilometer op de teller binnenreed.

Als dit een verkenning was, dan is het verslag voor volgend jaar: doen, doen, DOEN! Parcours waar je zit te snakken om een beetje asfalt, off-road gevolgd door off-road en nog wat hoogteverschillen om het af te maken. Bepijling, zelfs naar Franse normen goed, bevoorradingen idem (al hoorde ik dat later gestarten daar anders over dachten).

Gereden afstand: 50.05 km.
Totale rijtijd: 2:57'24
Gemiddelde snelheid: 16.9 km/u
Hoogste snelheid: 34.6 km/u
Hoogtemeters: 379m

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Raismes.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)

Voor de gelegenheid ook maar eens een videootje:
"Raismes 2008 - The Movie"

Met dank aan de moto 1 en moto 2 (moto 3 mislukte jammer genoeg een klein beetje) en de forumbikers trax-studios.

MTB TT Hooglede - 08/03/2008

Vorige week kon ik niet gaan rijden door allerlei familieverplichtingen en eigenlijk wou ik vandaag ook niet gaan rijden. Alhoewel, we hebben morgen een "international bike event" op de kalender staan en de form is de laatste tijd toch niet al te schitterend, dus een paar extra kilometer zouden me geen kwaad doen. Eerst dacht ik hier een ritje in de buurt te doen, toen ik ontdekte op de mountainbike.be kalender dat er een rit in Hooglede was. Een kwartiertje rijden is ook in de buurt dacht ik, dus ging ik tegen half negen naar de Hoogleedse sporthal om me in te schrijven.

Had ik nu verkeerd gelezen? Ik zag de bordjes VTT hangen, maar zag geen enkele wagen, zelfs geen bike. Ik bleef de aangeduide weg volgen en ontdekte een redelijk grote parking waar toch meer activiteit was te bespeuren. In geen tijd ingeschreven en daar ging ik. Het was al lang geleden dat ik nog eens in mijn eentje had "afgezien" en ik wou deze rit toch echt in mijn eentje rijden. Ik bleef wat wachten tot de bikers rond mij vertrokken waren, maar twee hadden blijkbaar hetzelfde idee, dus vertrokken we met z'n drieen.

Ik ben geen snelle starter, maar zij waren nog trager, dus moest ik ze voorbij. Bleek dat ze gewoon 3-4 kilometer nodig hadden om op te warmen, want ze haalden me heel snel terug in en gingen ze me voorbij. Eigenlijk was dit perfect, want ze reden heel de tijd een paar honderd meter voor me, waardoor ik op een punt in de verte kon richten. De tocht vertrok vrijwel onmiddellijk off-road en door de werkzaamheden aan de Diksmuidsesteenweg waren zelfs deze meters off-road. Richting Oostnieuwkerke en verder door richting Westrozebeke. Vrijwel ieder pad of stukje off-road had een helling, maar ik bleef op "het grote mes" doorrijden. Niet vanwege de grote conditie, gewoon omdat het niet nodig was!

Toen we Westrozebeke terug uitreden stonden er plotseling twee extra pijlen: "licht" en "zwaar". Zwaar ging het bosje in, licht bleef op de weg, dus was er geen moment twijfel. Leuk klimmetje waar ik dan wel op een kleiner blad moest schakelen, maar gevolgd door een technisch stukje dat de moeite was. Jammer dat het zo kort was.

Ik had de indruk dat we heel de tijd op en rond een vaste MTB-route aan het rijden waren. Hier en daar een extra lusje, maar toch... De bepijling was goed. Ik reed twee keer iemands oprit op, gewoon omdat de paadjes waar we eigenlijk in moesten zo goed verborgen waren tussen hagen. Had ik beter gekeken, ik had het gezien! De splitsing 30-45 kilometer kwam er aan, onmiddellijk gevolgd door de tweede bevoorrading. Beide waren sober maar goed.

De laatste lus was ingelast om ons nog een beetje te laten spelen op het terrein van Dominic Savio in Gits, wat op zich geen verkeerd idee is natuurlijk. Dan terug richting Hooglede, waar het "hoog" gedeelte uit de naam duidelijk werd. We bleven klimmetjes en afdalingetjes afwisselen met een laatste klim tot we uiteindelijk terug bij de kerk van Hooglede aankwamen.

Niet het mooiste parcours ooit, maar toch zeker geen ritje om te onderschatten. Het glooiende terrein zorgde hier en daar voor iets zwaardere inspanning dan je zou denken. Jammer genoeg toch nogal veel road, maar dit was voor mij vandaag niet echt een probleem, aangezien het over een trainingsritje ging.

Gereden afstand: 44.60 km
Totale rijtijd: 2:11'32
Gemiddelde snelheid: 20.3 km/u
Hoogste snelheid: 41.9 km/u
Hoogtemeters: 282 m


Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Hooglede.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Let wel: dit parcours bevat private doorgangen, enkel geopend voor de gelegenheid en kan dus niet zomaar worden gereden!