MTB TT Zuytpeene (Fr) - 26/07/2009

Met een heel laag aanbod aan toerritten is de vakantie dus duidelijk ingezet. Als we binnen een redelijke afstand van huis wilden rijden waren enkel Diksmuide en deze in de aanbieding. Aangezien ik tijdens de Cassel trophy materiaalpech had, was dit mijn enige mogelijkheid op een (gedeeltelijke) revanche.

Op de snelweg had ik al mijn eerste stukje off-road, toen een omleiding door de middenberm was georganiseerd rond de brokstukken van een ongeval. Bijna aangekomen op het vertrekpunt was de weg dan nog eens afgesloten, waardoor ik al een eerste keer over de Casselberg reed, met de bike achterop de wagen weliswaar, vooraleer aan de kerk van Zuytpeene te arriveren.

Uiteindelijk aangekomen en de rest van de bende druppelde de zaal heel geleidelijk aan binnen. Twee vertrokken wat vroeger en met zijn zevenen gingen we er een tiental minuten later achteraan.

De start was adembenemend. Letterlijk. We klommen vrijwel direct off-road, nog voor de spieren waren opgewarmd, maar de volgende twintig kilometer waren niet echt om over naar huis te schrijven. Lange droge veldwegels afgewisseld door andere lange droge veldwegels. Aan de eerste bevoorrading gaf Motorbiker zijn score: 0 op 10.

Maar daar lag die bult achter de hoek: de Casselberg. Eerst leek het alsof we nog naar een andere kant zouden afdraaien, maar de volgende twintig kilometer zouden we op en rond Cassel afwerken.

Ik had het de vorige keer jammer genoeg moeten missen, maar het klimmen in de straten van Cassel, in kasseisteegjes van 57cm breed, waar mijn schouders, ik bedoel mijn stuurstang langs de muren sleepte was toch een aparte ervaring. Trapjes af, trapjes op en hier en daar een klimmetje waar ik niet kon oprijden zonder mezelf aan te moedigen met een welgeplaatste vloek.

We deden een paar afdalingen op de flanken, die meer dan gewaagd te noemen waren (getuige hiervan waren de vele bikers die dit te voet probeerden, wat mijns insziens zelfs nog gevaarlijker is) maar ooh zo leuk om te doen. Jammer genoeg moesten we daarvoor telkens opnieuw naar boven, tot vier maal toe.

Toen was het vet van de soep, de geest uit de fles, de batterijen plat. Gelukkig liep het de volgende kilometers voornamelijk naar beneden en kon ik redelijk snel recupereren. We deden nog het laatste lusje erbij om zo'n 60 kilometer te rijden, maar jammer genoeg reden we het bos dat we heel de tijd zagen niet binnen. De wind blies nog een beetje op onze neus en dan vervingen we nog een bandje vooraleer terug Zuytpeene binnen te rijden.

Geen slechte rit, heel hoog off-road gehalte, maar enkel op de Cassel was het heel leuk vertoeven. Volgend jaar komen we hier zeker terug, maar dan korten we de aanloop naar de Casselberg wat in en bissen daar het parcours vooraleer terug naar af te rijden, dat zou het al stukken beter maken.

Gereden afstand: 64.09 km
Totale rijtijd: 3:41'37
Gemiddelde snelheid: 17.4 km/u
Hoogste snelheid: 49.5 km/u
Hoogtemeters: 751 m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Zuytpeene.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Quartes - 19/07/2009

Een klein toerken in Henegouwen. Quartes in de buurt van Tournai-Doornik zou ons geen kwaad doen dachten we zo. Het zonnetje ging rustig op en het zag er veelbelovend uit om zes uur 's morgens.

Op weg en Traxer hielp me met aanwijzingen van zijn GPS ter plekke, waar we een weide opreden, voor de gelegenheid omgetoverd in parking voor de lokale festiviteiten.

We bleken met zijn vijven te zijn en we konden een aantal constructies op het terrein onmiddellijk aan nauwkeurig onderzoek onderwerpen: een watervoetbalveld om er te kunnen voetballen in dertig centimeter water, twee merkwaardige barbequeaanhangers, een toiletwagen met voorlopige beerput...) In een hangar was een feestzaal ingericht en er kwam zowaar koffie aangerukt. Een kopje later stapten we op de bike.

Om tien uur zal het regenen zei Traxer beslist en met deze goede raad en een regenjasje waren we vertrokken. Tussen de koeienstallen door en hop een eerste bosje in. De tweede boom stond al in de weg en ik slaagde erin van de bike te raken over mijn stuur zonder vallen ?!?! Jammer genoeg bleek achteraf dat ik tijdens dit incident mijn tellertje moet verloren zijn.

Een bosje en dan een weide naar beneden, waar het niet mogelijk was om snelheid te halen wegens schuin naar links, te steil en prikkeldraad beneden!. Beneden een U-turn en door de weide terug naar boven. De toon was gezet. Geen meter plat en hier en daar flink wat pompen om vooruit te raken door de modder. De weidedoorsteken werden afgewisseld door kleine bosjes, hier en daar een veldwegel, maar vooral heel veel off-road.

We herkenden onderweg een stukje dat we eerder hadden gereden tijdens de rit van Montroeul-au-Bois (toen ook te voet naar boven moeten gaan op het laatste stuk) en reden via de taluds van de spoorweg verder richting E42. Daar was een single track aangelegd die kon tellen, alleen was hij net iets te kort.

We reden een bevoorrading binnen en draaiden direct terug naar de snelweg, waar we konden schuilen onder de brug. Het was drie na tien. Tien minuten later gingen we weer op weg de rest van de taluds van de E42 verkennen.

Aan de bevoorrading waren we al twee uur onderweg met net iets meer dan 30 km op de teller en de dreiging van nog een bui waardoor we kozen voor een kortere afstand. Trouwens, de ondergrond lag hier en daar zwaar genoeg om de kilometers dubbel te laten tellen.

Nog een paar single tracks en een lekke band later begon het precies steeds minder goed te bollen. Een zeldzaam stukje op de weg ging nog goed, maar de bosjes en de velden lagen o zo zwaar.

Een paar klimmetjes volgden elkaar op en Traxer kondigde de laatste memorabele klim aan. Ik ging even recht op de trappers en wou een beetje 'trekken' in plaats van zittend duwen, maar moest vaststellen dat mijn voorraad klimvitaminen compleet leeg was. Op het binnenblad en zo groot mogelijk achteraan klom ik verder, waarschijnlijk nog trager dan die slakken waarvan ik gister in de krant las.

Toen ik dacht boven aan te komen was daar nog een weidedoorsteekje, die eindigde in een nog nijdiger klim. Ik raakte boven, net. Een laatste klimmetje op asfalt en het liep weer beter, waarschijnlijk omdat ik het eindpunt links in de diepte zag liggen. Laatste afdaling en nog een stukje over de weide om snel een drankje te gaan nuttigen in de hangar/feestzaal/restaurant/tearoom/cafe.

Klein ritje in Henegouwen... Niet te onderschatten rit was het verdorie. Perfect uitgepijld, goede bevoorradingen en een hele enthousiaste groep inrichters. Wat meer heeft een mens nodig op zondagmorgen? (Een paar dagen droogte voor de rit waren niet mis geweest, maar dat hebben we niet in de hand...)

Gereden afstand: 46.45km
Totale rijtijd: 3:18'42
Gemiddelde snelheid: bedroevend
Hoogste snelheid: 43.7 km/u
Hoogtemeters: 463m

http://www.hinnaert.net/KML/2009Quartes.kml

Grotere kaart weergeven

MTB TT Ingelmunster - 12/07/2009 (4de Zomertocht der Brigands)

Al een paar weken was ik mij mentaal aan het voorbereiden voor de jaarlijkse zomertocht van de Brigandsbikers. Voor het tweede jaar op rij had ik mijn zinnen gezet op de langste afstand. Niet dat ze het makkelijk maken, want dit jaar was er 10 km bij, waardoor het hier over 110km zou gaan. Ik, normaal al moe na 50 of 60, was dus klaar voor dit avontuur.

Het regende lichtjes, maar de buienradar toonde dat het ergste voorbij zou zijn. De buienrader was dus fout. Aan de inschrijving begon het zowaar echt te regenen en de rest van de aanwezige forumbikers begon al alternatieve plannen te maken, die vooral kortere afstanden inhielden.

We gingen samen op weg en twintig meter verder kwam de eerste splitsing. Zij rechts en ik links, alleen... Het eerste lusje van 25 km was een aaneenschakeling van alle gekende paden in Izegem, Emelgem, Ingelmunster en een ommetje naar Meulebeke. Ideaal als opwarming, tot daar het oude oval-circuit "Mandes" opdook. Het bolde voor geen meter en mijn bike danste onder mijn lijf. Toch raakte ik boven op beide klimmetjes, maar was blij om terug naar de sporthal te rijden, waar ik even de fietsenboer naar mijn bike liet kijken.

Hop, nog eens rond het sportterrein en op weg voor het vervolg. Vreemd genoeg voelde ik me na die eerste lus gewoon opgewarmd alsof ik nog maar pas begonnen was. Op weg naar het kanaal voor de stukjes aldaar, die door de regen van vannacht en deze morgen flink verzopen lagen. Met modderbanden zou ik hier wel doorgeraakt zijn, maar met snellopende zomerbanden was er geen beginnen aan. Flink zonder adem reed ik "Klein Zwitserland" uit, brug over en op weg naar de aangelegde strookjes op de taluds van de volgende brug.

Zalige stukjes, die best berijdbaar waren (al bleek dat er 1 stuk afgesloten was 's morgens wegens "helemaal niet te doen"), gelukkig had ik de zogenaamde "super cowboy" vorige week al eens gereden. Allerlei paadjes, waarvan ik er een aantal niet kende en plots reed ik het dorpscentrum van Hulste binnen. Een paar boomgaarden later kwamen we in Harelbeke waar het provinciaal domein "De Gavers" er aan zou komen. Voor mij is dit vrij onbekend terrein en ik moet zeggen dat het best leuk was. Even langs de snelweg en hop, terug de Gavers in voor deel twee, dat nog leuker bleek te zijn.

Even langs Deerlijk om op de oude Gentsesteenweg te komen. Toen ik het centrum van Harelbeke op de steenweg binnenreed voelde ik dat ik ergens een pijltje moest gemist hebben. Terug en inderdaad, half achter een struik zat een pijltje naar een tweede pad door een boomgaard verborgen.

Gelukkig kwam hier een strookje verhard, want straks zouden drie flinke stroken elkaar opvolgen. Eerst kwam het "Ooigem-bis" bosje, dat nieuw en heel leuk was om te rijden. De brug over en "Ooigem bos" zelve lag te wachten op mij. Jammer genoeg was het hier net iets te vochtig om serieus te rijden en kon ik niet ten volle genieten van dit prachtig stuk.

Ondertussen begon het weer oude wijven te regenen en vloekte ik voor een eerste keer binnensmonds. Waarom moest ik toch weer de stoere uithangen en alleen de grote afstand rijden? Ik reed een stukje achter een Quickstepper met dunne bandjes en al ging het snel, het voelde goed om achter iemand anders uit de wind verder te rijden, maar daar kwam het crossparcours eraan en dit was duidelijk enkel voor mountainbikes.

Hier lag het verrassend droog en kon ik weer wat sjeezen, tot ik plots een bochtje miste en pardoes op mijn gezicht terechtkwam. Ik krabbelde recht en ging er vlug vandoor voor iemand mij zou zien in deze compromiterende houding. Verder langs de Leie en hier brak een tweede regenbui (van het Floridiaanse type) los. Ik had het lekker warm, dus zonder regenjasje verder. Toen het ergens tussen Wielsbeke en Oostrozebeke stopte met regenen hing er een damp rond mijn lijf. Ik was mijn truitje rustig aan het drogen met bodyheat.

Nu nog enkel Meulebeke wist ik van de kaart die ik deze morgen had bekeken. Ik had de vurige intentie om de afdaling aan de Paanders over te slaan en direct honderd meter verder aan de top van de klim die erop volgt verder te gaan. Het parcours week even af van de gekende paden en plots zat ik toch onderin. Dju, nu moest ik toch naar boven. Het lukte en zonder krampen (ik had er ondertussen al meer dan 90 op de teller staan) ging ik het zandstuk tussen de prei en de patatten te lijf.

Gelukkig zaten we hier op het hoogste punt en was de rest enkel nog afdalen. Dit bleek inderdaad te kloppen en het laatste stukje vals plat zou direct gevolgd worden door een afdaling op een zandwegel wist ik. Hier vloekte ik voor de tweede keer en dit keer niet binnensmonds. De wind blies pal voorop en ik moest verdorie duwen naar beneden. Dit zou verboden moeten worden!

Met de blik op oneindig duwde ik verder, ondertussen met een kapotte rechterpedaal, die kraakte alsof ze elk moment kon afbreken, gelukkig zag ik al de lichtmasten van het sportterrein en minuten later hing ik mijn bike aan de haken op de bikewash (prachtig systeem met haken aan nadars, waar je je bike op ooghoogte kan zien properder worden).

Nog honderd meter verder en daar kwam ik terug aan de sporthal. Moe maar zeer voldaan en vooral zeer tevreden over mijn prestatie de bike afgegeven aan de bewaakte parking en binnen voor een boterhammetje en (een paar) drankjes.

Teug de bike op en naar huis, waar ik dit verslagje ben beginnen schrijven, anders bleef ik waarschijnlijk eten.

De eerste 25km waren niet de mooiste, maar als opwarming niet verkeerd. Bepijling was soms een kleinigheidje verwarrend (soms pijltjes voor soms na een weggetje, soms drie of vier en dan slechts eentje...) maar niet echt een groot probleem. Was het parcours droog geweest (zoals vorige week), dan waren er waarschijnlijk een aantal stroken niet echt boeiend, maar met de ondergrond die er nu lag was het hier en daar balanceren om rechtop te blijven, wat het flink leuker maakte, jammer genoeg ten koste van de snelheid. Hoe dan ook, volgend jaar kom ik hier terug, voor de langste rit.

Gereden afstand: 107.91km
Totale rijtijd: 5:51'47
Gemiddelde snelheid: 18.4 km/u
Hoogste snelheid: 36.2 km/u
Hoogtemeters: 430m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Ingelmunster(zomer).kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Otegem - 05/07/2009 (Krieretocht)

Vorig jaar had ik de rit van de Krierecrossers voor het eerst gereden en herinnerde mij gelukkig op tijd dat deze rit de Kluisberg, Patersberg, Pensemont, Kwaremont en nog een pak bulten in zijn parcours had opgenomen. Een toerken van 70km met al die klimmetjes zou mij wel duidelijk maken of ik volgende week de 110 van Ingelmunster wel zou durven aanpakken.

Aan de kerk van Otegem reed al een eerste forumbiker, net op tijd om me te vertellen waar het "te doen" was. Rechts naar beneden naar het sportterein, waar de rest van de groep geleidelijk aan binnendruppelde. Op de gezichten kon je duidelijk aflezen hoe het gisteravond was verlopen. Ingeschreven (ik hou van die barcode scanner op zondagmorgen) en weg voor de groepsstart, alhoewel, ik stond nog te wachten op mijn bike aan de bewaakte parking, toen het peleton al vertrok. Nog geen meter gereden en al in de achtervolging!

"We zullen rustig rijden en in groep blijven" klonk het. Mijn (en andere hartslagen) gingen razendsnel omhoog, recht evenredig met de snelheid, gelukkig kan je op die verharde kerkwegels flink doorvlammen zonder al te veel inspanning. Met een paar B-ploeg leden probeerden we aan de kop te raken om de snelheid te drukken, maar raakten er niet wegens vrijwel geen inhaalmogelijkheden. Toen het in Tiegem begon te klimmen (reden we vorig jaar hier niet eerst kilometers langs de Schelde?) vielen we bijna uit elkaar in de klassieke twee groepen, maar een foute inschatting van het parcours zorgde ervoor dat we samenbleven, alhoewel...

Een ontsnappingspoging van Cowboy Peter naast de betonwegels in het maisveld moest worden afgebroken, want kans op slagen zat er duidelijk niet in en daar kwamen we langs de Schelde. Kluisbergen kwam dichterbij, maar het zou de Kwaremont zijn die we eerst aanpakten onmiddellijk gevolgd door de Kluisberg. Met een dikke 25 km op de teller rolden we de eerste bevoorrading binnen.

Terug verder en na een paar mooie stukjes op de Kluisberg kwam de splitsing waar de B-ploeg afhaakte. Help, ik ben ook volwaardig lid van de B-ploeg en ging voor de 70. Nog zelden Motorbiker zo snel van richting zien veranderen, toen hij ontdekte dat hij op het parcours van de 70 zat. De A-ploeg verdween in de verte en samen met Fritsie ging ik rustig verder.

Iedere klim zorgde voor een flinke achterstand, die ik telkens kon goedmaken voor we terug beneden waren, waardoor we zelden op elkaar moesten wachten. De Kwaremont nog eens op en dan een lange afdaling op kassei, zalig. Links zag ik de Hotond opduiken en maakte me mentaal klaar. Het was niet nodig, want we staken de straat over en reden het domein rond Heynsdale binnen. "Rij maar voorop" zei Fritsie, "het gaat hier vooral naar beneden", wat jammer genoeg niet lang genoeg duurde, want geen tijd later haalde hij mij weer in.

Het Kluisbos kwam er weer aan en de tweede bevoorrading kwam niets te snel. Blijkbaar waren ze een beetje overrompeld, maar er was nog meer dan genoeg om ons weer wat op te lappen. Nog eens de afdaling met de wortels die niet voor Fritsie is bedoeld en daar gingen we de (taal)grens over naar Amougies, om deze kant van de Kluisberg eens te bekijken. Al mijn mooie voorsprong verloor ik weer tijdens de klim, maar gelukkig konden we samen afdalen richting Orroir en Escanaffles, waar we een serieuze strook onder de wielen kregen. Gelukkig kwam de brug over de Schelde eraan en kregen we een paar kilometer asfalt om te bekomen.

"Crossparcours" stond er plotseling. Fritsie maakte plaats voor mij en hop, twee bochtjes en het was gedaan? Tweehonderd meter en twee bulten later dacht ik dat het echt gedaan was, maar toen kwam daar een stukje dat echt plezierig was om te rijden. De benen waren al niet echt fris te noemen maar het was toch leuk om te doen dat ik die benen compleet vergat. Toen ik buitenreed stond ik redelijk lang op mijn copain te wachten, die uiteindelijk toch opdook. Een biker was hem voorbijgegaan en dan met een gracieuze koprol pardoes op het tweede bultje geland en hij was eventjes gestopt om zeker te zijn dat er geen brokken waren.

De bevoorrading kwam eraan, maar we gingen er snel vandoor, de lange single track langs het kanaal tegemoet. Ik kende die niet, vooral niet het stukje met de venijnige klimmetjes in Moen. Leuk. Toen we hier uitreden waren we volgens mijn tellertje al aangekomen, maar het Banhoutbos moest er eerst nog aan geloven. Een krampje kwam lichtjes opzetten, maar ik bleef bewegen en het ging weer weg, maar de laatste klim naar de top van de Keiberg was echt stampen tegen de pijn. Gelukkig reden we Otegem binnen en konden we een ons op het terrasje neervleien in de zon.

Mooie rit, iets meer kilometers dan gedacht (als je een bepaald aantal kilometer in je hoofd hebt, dan kunnen vijfhonderd meter zo lang duren....) maar een echt mooi parcours, dat gelukkig droog is gebleven.

Gereden afstand: 80.54 km
Totale rijtijd: 4:15'34
Gemiddelde snelheid: 18.9 km/u
Hoogste snelheid: 59.9 km/u
Hoogtemeters: 1088 m

En ja hoor... mijn GPS-ken is terug. Eigenlijk niet, ik heb er een nieuwe gekregen van Garmin. Garantie. (Merci mannen.) Dus vanaf nu hieronder opnieuw de track en een kaartje.

http://www.hinnaert.net/KML/2009Otegem.kml


Grotere kaart weergeven

En zelfs een hoogtemeter kaartje: