MTB TT Froidchapelle - 20/02/2011

Het was mijn week niet. Ik voelde me grieperig in het begin van de week en er gebeurde genoeg in de tweede helft om me nog een beetje zot te maken. Met een klein hartje ging ik naar Froidchapelle, al was het maar omdat Motorbiker gezegd had dat het rustig aan, heel rustig aan zou gereden worden. Hij zou gelijk krijgen.

De rit naar Froidchapelle is een onderneming, omdat je daar in een van de enige stukken van ons land bent waar ze nog geen autostrade naartoe of door hebben gelegd, waardoor je vanaf Mons nog flink wat tijd nodig hebt om die 50 km naar het zuiden te rijden.

Hoe dichter ik kwam, hoe meer het me begon te spijten. Hier lag geen meter plat en ik zou dit met mijn flauwe conditie aanvatten... 1000 hoogtemeter op 50 km. Verstandig was het niet, maar ik had vrijwel de hele weg naar Froidchapelle gegeten en gedronken, dus ik zou wel genoeg suikers opgenomen hebben, tenminste, dat hoopte ik.

De stiptheid van Motorbiker is niet meer wat ze geweest is en dus zaten we nog een twingtal minuten te wachten alvorens hij met zijn medepassagiers de sporthal kwam binnengewandeld. Wij hadden ondertussen de aanwezige kaarten bestudeerd en al gingen ze niet naar de meren van l'Eau d'Heure, er zat duidelijk meer dan genoeg bos in.

Toen we vertrokken was het eerste bos inderdaad meer dan de moeite en de single track was meer dan mooi om te doen. En toen sloeg de vochtigheid toe. Niet dat het regende en niet dat het gisteren geregend had, neen, het had blijkbaar de hele week geregend dat het niet meer mooi was. De single tracks werden moddersporen en het werd glijden en vooral traag rijden, zelfs in de afdalingen. Ik begon er genoeg van te krijgen. We hadden ondertussen de rit aan een gemiddelde snelheid van rond de 12 km per uur afgewerkt en op een tweetal afdalingen na was de spectakelwaarde nihil, tenzij je natuurlijk gewed had op de zwalpende biker voor je en wanneer die onderuit zou gaan. Nog eens twee platte banden op driehonderd meter en mijn moraal was ver beneden het vriespunt.

Daarenboven werden de single tracks zeldzamer en zeldzamer en ging het meestal over lange rechte dreven door het bos. Die lagen niet noodzakelijk beter, maar waren daarenboven nog eens vervelend om te rijden. Aan de eerste bevoorrading zagen we het nog zitten, aan de tweede bevoorrading vernamen we dat we ondertussen zo ver op het parcours van de 50 km zaten dat inkorten vrijwel niet meer mogelijk was.

Aan die tweede bevoorrading zag ik er blijkbaar zo mottig uit dat Motorbiker zowaar medelijden voelde met mij. Ik begon ook medelijden met mezelf te krijgen, vooral toen we daar opnieuw door een modderpoel van vele kilometers lang mochten peddelen. Dit was het punt waar we de onzichtbare lijn van het doenbare overschreden. Toen we uit het bos gleden na een zwalpende track van een viertal kilometer lang aan 3 km/u stond daar iemand van de organisatie, die duidelijk maakte dat het parcours rechts "best doenbaar" was, terwijl er een mogelijkheid was om direct naar Froidchapelle terug te keren over een oude spoorwegbedding. De keuze was niet moeilijk en een paar kilometer verder vonden we die bedding, die we gebruikten om het laatste beetje kracht uit onze benen te duwen.

De douches waren deugddoend en als je zo dicht bij Chimay zit, dan weet je hoe je best kan regenereren na een lastige rit. Vandaag was het duidelijk niet de moeite om een dergelijke verplaatsing te doen, maar dit zou in droge omstandigheden al een stuk beter geweest zijn. Te weinig mooie bosstroken maar een off-road percentage om U tegen te zeggen. De streek is duidelijk meer dan de moeite, alleen moeten we volgende keer iets kieskeuriger naar het parcours kijken. Al bij al toch een mooie voormiddag met de (kleine) bende.

Geen statistieken of kaartje, want ik stond daar met een GPS met lege batterij. Misschien best, want met ons gemiddelde van vandaag zouden we toch alleen maar vreemde commentaren uitlokken.

En ja, soms zegt een beeld meer dan honderd woorden...

MTB TT Annay-sous-Lens - 13/02/2011 (Le Rando de la St. Valentin)

De rit naar Annay was deze morgen gelukkig zonder extra evenementen. Ik was aan de late kant want onze kat had beslist om binnen te glippen toen ik vertrok, waardoor ik eerst nog de wasmanden moest vrijwaren van allerlei onheil. Aangekomen in Annay zaten er 15 rond de tafel te wachten. Tegen dat ik ingeschreven was kwam nummer 17 er ook bij en wijle op weg.

De eerste kilometers waren vorig jaar fenomenaal en het was niet anders vandaag. 450 m asfalt en hop vertrokken voor een single track om op te warmen. Even door Harnes en daar ging het verder: singletrack heaven van het beste soort.

Toen we na een 5-tal kilometer eerst een bandje moesten stoppen wisten we niet dat er nog vele zouden volgen. 10 kilometer en 10 platte banden later reden we een straat over en aan beide kanten van de straat stonden zeker dertig bikers banden te vervangen. Wat was hier aan de hand? Bij de aankomst zouden we ontdekken dat onverlaten latten met nagels ingegraven hadden, waardoor er van de meer dan 700 deelnemers zeker 100 waren lekgereden.

We waren Traxer verloren (gescheurde buitenband) en een paar andere bikers die vroeg thuis moesten zijn waren al vertrokken voor een kortere omloop. Wij, wij waren duidelijk ons ritme kwijt. Ik zat op een bepaald moment in het gras te rillen van de kou, maar toen ik die terril omhoog reed aangemoedigd door een hele bende fransen warmde ik toch snel weer op. Nog even gewacht op de anderen en wijle weer onderweg, met vrijwel onmiddellijk een afdaling die ons veel deed vergeten.

Het stuk dat volgde was om vingers en duimen af te likken (alhoewel met die modderspatten...) rond de terril van Foucquieres en dan telkens leuke stukjes langs het kanaal, waar we twintig meter jaagpad deden om op adem te komen en terug de "bush" in. Het zou duren tot we de brug overreden, want hier kwamen wat veldwegels, die gelukkig goed liepen.

Toen we hier terug op het jaagpad (andere kant van het water) raakten zag ik Hein een dertigtal meter voor me rijden. Dit gat zou ik dichtrijden. Toen ik in zijn wiel kwam hoorde hij me duidelijk naderen en hij ging achter Matthias, die daar nog eens veertig meter voor reed. OK dacht ik, die kan ik ook nog halen. Daar aangekomen was er weer een versnelling en die was er teveel aan.

Dertig kilometer hadden we achter de rug en het parcours was tot voor dit jaagpad op twee kilometer na volledig off-road. Een slordige 90% plezier en leuke tracks. Een aantal veldwegels kwamen eraan, dat wisten we, maar toen we een graswegel langs de spoorweg, met 7 beaufort wind op de neus (zo voelde het toch) aandeden, voelde ik de kracht uit mijn benen weglopen. Nog een paar tracks langs het kanaal en de brug over, het jaagpad terug naar Annay. Ik reed dit stuk in het donker, want het licht was juist uitgegaan.

Toen daar nog een tweetal stukjes singletrack, telkens voorafgegaan door een nijdig klimmetje aankwamen ging het al weer beter en reed ik moe maar zeer voldaan Annay terug binnen. Niets te vroeg. We werden nog getracteerd op een beker, een soepje, een broodje en een drankje. Meer moet dat niet zijn op een zondagmorgen. Ik vond het ontgoochelend dat ik op een ritje van 45 kilometer op mijn adem trapte, maar hoorde van de snellere mannen dat ze naar het einde toe ook redelijk "choco" waren, dus het was geen schande besloot ik maar.

Met uitzondering van de sabotage in het begin, waar niemand iets kan aan doen, was dit weer een mooi ritje. In de eerste 30 kilometer laten ze niets liggen, draaien, keren, klimmen, dalen, een jumpke hier een valpartijtje daar, kortom, pure fun.

Gereden kilometers: 44.02 km
Totale rijtijd: 2:41'42
Gemiddelde snelheid: 16.3 km/u
Hoogste snelheid: 30.5 km/u
Hoogtemeters: 336 m.



http://www.hinnaert.net/KML/2011Annay.kml


Grotere kaart bekijken

MTB TT Oignies (Fr) - 06/02/2011 (13e Rando des Terrils)

Na de vele modder de voorbije weken, was het duidelijk dat het droog zou blijven tijdens het tweede deel van de week. Sinds vrijdag blies de wind hier met flink wat op de schaal van Beaufort. Geen fietsweer, maar wel een droogkast-effect.

Onderweg weer de nodige onnozelheden op de snelweg, waar achteraf bleek dat 1 van ons bij betrokken was. Hopelijk zonder al te veel erg.

Oignies buiten op asfalt en het Parc du Hautois binnen, waar de eerste off-road tracks duidelijk goed droog waren. Dit zou geen herhaling zijn van de rit van vorig jaar waar we gleden van links naar recht en van boven naar onder. "Het is gewoon een trainingsritje" riep Motorbiker, maar Hanzi, de Cowboy en de Fast gingen er vandoor. De Fast hing achteraan het drietal (of deed alsof), maar als hij volgende week nog zijn naam wil houden kon hij niet anders dan meerijden en ja... het ging verdorie snel. De eerste 10 kilometer gingen aan een gemiddelde boven de 25. Dit zou niet blijven duren.

Een single track naast het moeras van Annay (de normale wegeltjes waren waarschijnlijk toch nog iets te vochtig) en wij op weg naar Carvin voor de eerste terril van de dag. Ik kwam vijfentwintig centimeter te kort op de klim en ging op mijn zij. Het bleek geen schande, want ik was niet de enige die niet boven raakte (alhoewel het feit dat ik daar midden op het pad lag waarschijnlijk ook niet echt hielp...)

De wegels hierachter waren mooi en toen we Libercourt waren gepasseerd reden we in Wahagnies een verdwaald stukje van het bos van Phalempin door. Hier werd ik getracteerd op een bord van mijn eigen recept: de biker voor me besliste boven op een richel voet aan de grond te zetten. Ik weer op mijn zij. Even op de weg en het Bois de l'Offlarde binnen. We passeerden langs een mini-afdaling - gekend van andere toertochten - en moesten natuurlijk even van het parcours afwijken. Verder en vrijwel onmiddellijk verder naar de terril van Leforest. Ik wou er niet rond rijden, maar vond slechts een klein stukje waar ik op en af kon rijden, wat ik dan ook met plezier aan het parcours toevoegde.

Het kanaal kwam eraan. De wind zat schuin op het koppeke, waardoor snelheid alleen maar werkte als je brede schouders links voor je had. Matthias bood me bescherming, maar toen hij boven de 30 per uur aan het jagen ging vond ik het toch iets te snel. Tino vond dat ook en toen we een kilometer verder waren vonden de demarreurs dat blijkbaar ook, want we reden samen de tweede bevoorrading binnen. Opnieuw hergroepering met de rest van de bende en we wachtten even op Motorbiker, die er niet lang daarna ook aankwam.

Opnieuw op weg en lap, de onmogelijke klim van de terril van Evin-Malmaison. Gelukkig wordt deze afgesloten met een langgerekte afdaling, waar ik de mannen die me net voor de top wilden inhalen toch een flink stuk achter me kon laten. Geen steile afdaling, maar een 5-600 meter geleidelijk slingerend tussen de bomen en maar laten lopen. Zalig.

Eventjes wat asfalt en dan de "berm des doods". Een anderhalve kilometer bovenop een berm, die uit zuigende ondergrond bestaat. Ik overwoog om het stukje ernaast op asfalt te rijden, maar aangezien alles al mooi droog lag kon het zo erg niet zijn. Het bleek een stukje te worden dat best te doen was. "Een recuperatie stukje" zei Tino. Voor ons lag Delta 3. We reden eerst een klein stukje rechts en dan links en lap, omhoog. Beide dijspieren gingen in een kramp. Geen probleem dacht ik, ik ging recht op de trappers en beide benen stijf als een plank. Dan maar terug op het zadel en vooraan zo klein mogelijk en achteraan zo groot mogelijk. Ik raakte boven.

Rond het grootste deel van de terril en dan zag ik daar een pak wandelaars van rechts komen. Was dit deel nu weer geopend? Ik naar rechts nadat ik een schreeuw naar de mannen voor me had gegeven. Ik zag er een tweetal terugkeren. Toen ik halverwege de klim was hoorde in de Cowboy "hij kon het weer niet laten" en minuten later reden we met zijn vijven Delta 3 op. We ontdekten de onvermijdelijke omheining, maar vonden een nieuw pad, dat ons toeliet om een mooie afdaling te nemen, die we niet helemaal konden afwerken door de gracht onderaan de laatste helling. Ha, daarvoor doen we het.

Nog een tweetal kilometer veldwegels, waar Hein blijkbaar nog een cartouche gebruikte en we reden terug Oignies binnen. De wachtrijen voor de tombola en het gratis broodje en drankje waren zo lang, dat we ons gewoon maar installeerden aan een tafeltje. Biker Tino en Motorbikers verjaardag werden gevierd met allerlei lekkers en het was weer een mooi moment. Mooie rit, de eerste van het terrilseizoen. Droog weer en eigenlijk veel te warm voor de tijd van het jaar. Hopelijk vind Motorbiker zijn benen snel terug, want er volgen er nog veel meer en zelfs nog mooiere.

Gereden afstand: 49.78 km
Totale rijtijd: 2:46'31
Gemiddelde snelheid: 17.9 km/u
Hoogste snelheid: 42.6 km/u
Hoogtemeters: 380 m.


http://www.hinnaert.net/KML/2011Oignies.kml


Grotere kaart weergeven