MTB TT Ingelmunster - 25/01/2009 (Brigandsbikers Wintertocht)

Mijn achterburen wonen in Ingelmunster, toch ging ik deze morgen met de auto naar Ingelmunster. Met de regen van de voorbije dagen was ik er zeker van dat we hier opnieuw zouden kunnen ploeteren en baggeren, dus een douchke zou me geen kwaad doen dacht ik zo. Toen ik langs de Cowboy zijn huis passeerde (ondertussen al bijna op het vertrekpunt) zag ik hem net vertrekken met de bike achterin de auto.

Samen kwamen we aan op de parking van het sportcentrum en maakten we ons klaar voor de rit. Ondertussen kwam de rest van de bende geleidelijk aan de parking opgereden. Vlug naar binnen voor de inschrijving en een kopje koffie. Toen we eigenlijk wilden vertrekken misten we enkel nog Motorbiker en Lisa, die als plaatselijke vedetten fashionably late aankwamen. Nog even gewacht en hop... vertrokken richting wat single tracks rond het sportcentrum.

Het zou een wandeltochtje worden. Een beetje bij de ene rijden en een praatje slaan, een bosje rond het schooltje, je een beetje laten zakken om met iemand anders te praten, demarreren om met nog iemand anders bij te praten en voor we het wisten reden we de Mandes op. Het oude oval-racing circuit ligt er desolaat bij, maar naast het circuit zijn er vele mogelijkheden om met de bike te spelen. Tijdens mijn vorige doortocht maakte ik de fout om plat te gaan waar de fotograaf klaarstond. Dit keer lukte het wel om rechtop te blijven.

Een deel van de groep nam het gewone circuit, terwijl we met een ander deel de technische stukjes erbij namen. Oei, nog een fotografe iets verder en daar gingen we verder richting Meulebeke. Langs "de Krekel" waar Grote Plateau indertijd zijn eerste ruiker omhoog had mogen steken naar een stukje off-road dat ik nog nooit had mogen smaken rond de sportschool Ter Borcht om dan via een stuk prive de Cowboy ons te laten demonstreren waarom het parcours aangepast was. Op zijn zij tussen de bomen was een beeld dat duidelijk genoeg was, voor iedereen.

Daar reden we de bevoorrading binnen aan Aviflora en konden we het niet laten om elkaar een beetje te zitten jennen, de ene was te veel te voet gegaan, de andere werd door zijn dochter losgereden, nog een ander was iets te veel kilo's bijgekomen de laatste weken... Enfin, iedereen had wel iets.

Terug richting Ingelmunster, de Beukendreef. Maar wat is hier gebeurd? De eeuwenoude beuken zijn vervangen door nieuwe scheuten van 80 cm hoog. Jammer, jammer. Een nieuw lusje door de verkaveling om het tweede stuk van de beukendreef aan te doen, om via de Tuinwijk en een stukje langs de Gistelbeek om naar het kanaal Roeselare-Leie te rijden. Mijn bike begon zich vreemd te gedragen. Chainsuck, maar dit kan toch niet? Redelijk nieuwe cassette, ketting en bladen, dus dit kon niets anders dan modder en vettigheid zijn.

Langs de Mandel terug naar Ingelmunster en dan ging het van langsom slechter met de bike. Voor het eerst kon ik meer dan mijn bike. "Nu weet je ook eens hoe je bike zich anders voelt" hoorde ik meteen. We gingen de overkant van het kanaal wat spelen, maar mijn bike wou niet meewerken. Ik raakte nog boven op de mooie stukjes langs de ringbrug, genoeg om nog even een koprol te maken tijdens de "matrasafdaling", waar deze zomer een afgedankte matras aan de boom was gebonden om erger te vermijden. Ik kon middenin de afdaling niet meer herbeginnen dus nam ik de afdaling alsof ik met een step (trotinette voor de Westvlamingen) naar beneden reed.

Mijn derailleur begon zich vreemder en vreemder te gedragen, zelfs nadat ik alle smurrie had verwijderd aan de tweede bevoorrading. Toen we daarna de splitsing 42-52 langsreden, ging ik voor de kortere afstand. Rik ging voor het volle pond.

Het kanaal terug over en recht naar het verdronken land van Saefthinge, het stukje aan het kasteel, waar de Mandel flink buiten zijn oevers is getreden. Nog eens rond het kasteel en recht naar de bike-wash. Prachtige installatie, waar je je bike op kon hangen en flink wat druk op de waterslangen, meer moest dat allemaal niet zijn.

Warme douches, lekkere boterhammen en allerlei bieren van de plaatselijke brouwer rondden deze rit af. Graag had ik de volle afstand gereden, maar achteraf blij dat ik mij tot de 40 kilometer op dit redelijk zware, maar zeer mooie parcours heb beperkt. Een aantal stroken waren ofwel niet toegankelijk ofwel niet berijdbaar, maar ik heb ze niet gemist.

Gereden afstand: 40.75 km
Totale rijtijd: 2:48'26
Gemiddelde snelheid: 14.5 km/u
Hoogste snelheid: 26.4 km/u

Bedankt aan Moozemeiske en Marloes (MTB-live.com) voor de actiefoto's.


http://www.hinnaert.net/KML/2009IngelmunsterWinter.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Klerken - 18/01/2009 (De Heuveltjes van Erika)

Deze morgen richting Klerken voor het jaarlijks Erika(-bikers) festivalletje op de heuveltjes. Het grootste deel van de forumbikers lag ziek te bed, een paar gingen naar Kluisbergen en nog een paar anderen hadden waarschijnlijk gisteren het weerbericht beluisterd. Ik dus niet.

Klaar om deze rit alleen aan te pakken parkeerde ik mijn auto op dezelfde plek als de vorige jaren, in de schaduw van de "zaaier" van Henri Covemaeker.

Het motregende, dus het regenjasje ging al mee naar de inschrijving uit voorzorg. Een kopje koffie en ik maakte me klaar om te vertrekken, toen Cowboy Peter aankwam. Orbeabiker volgde, dus, ik zou niet alleen vertrekken vandaag.

We vertrokken en hesen ons direct in ons regenjasje. Ik herinnerde me een passage door wegenwerken, voor we een weide mochten aanpakken vorig jaar. De wegen in deze nieuwe verkaveling waren al verder gevorderd dan vorig jaar, gelukkig, maar het stukje weide was nog altijd present en bolde voor geen meter. De Cowboy dacht dat hij geen handschoenen nodig had, maar toen we hier klommen naar de Dorpsstraat voelden de vingertjes toch koud genoeg om te kijken wat Orbeabiker aan reserve in de auto had liggen.

Weer op weg en lap, wat klimmen en wat later het kasseibaantje van de Steenstraat gelukkig naar beneden. Ik hing tijdens de klim weeral achterin, maar toen we door de modder gingen liep het redelijk goed, in die mate zelfs dat ik sneller ging dan mijn twee companen. Wat was hier verkeerd? Plots zag ik hen de verkeerde richting uitrijden terug richting Klerken... de plooiers!

Ik ging gewoon door en was blij de eerste bevoorrading aan te doen. Snel weer op weg, maar de ondergrond bleef nu en dan echt niet te doen. De diepe ondergrond nog bevroren en de bovenlaag ontdooid gaf telkens dezelfde resultaten wat grip betreft: geen. Ik bleef mezelf verplichten om verder te gaan, de Cowboy Peter afdaling tegemoet. Sinds ik de 45km was opgedraaid waren er heel weinig bikers te bespeuren. Toen ik nog eens een stukje samen met de kortere afstanden reed (na zo'n 30 kilometer) was er nog een splitsing, waar ik echt zin had om ook te plooien, dus ik deed het niet, ik had iets te bewijzen.

En dan het indoor-stukje door de aardbei-serres. Het eerste stukje droge grond van de dag, maar achterin lag daar een stuk om de moed te verliezen, gelukkig was het niet ver meer. Ik volgde de het parcours verder en kwam aan zone 3. Hier was het genoeg geweest, vooral toen ik ontdekte dat zone 3 op tweehonderd meter van mijn auto eindigde. Ik plooide dus ook maar.

Ik zag al uit naar een warme douche, maar bleek dat de warmwater installatie het net had opgegeven. Dju. Voor het eerst vandaag kreeg ik kouwe tenen. Het bier was ook koud, maar gelukkig waren de pannenkoeken warm en vooral lekker.

Jammer van de regen vannacht, anders was dit weer echt de moeite geweest, nu was het ploeteren, baggeren en glijden in een echt Flandrien weertje met regen en wind.

Totale afstand: 40.25 km
Totale rijtijd: 2:50'30
Gemiddelde snelheid: 14.2 km/u
Hoogste snelheid: 32.0 km/u
Hoogtemeters: 225m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Klerken.kml


Grotere kaart bekijken

MTB TT Kemmel - 11/01/2009 (11e Lockedyzetocht)

Deze morgen moest ik echt "aan mijn karre trekken". Ik raakte wel snel uit bed, maar toen ik buiten naar de thermometer keek was ik helemaal niet gehaast. Alles stond al klaar, dus veel werk had ik niet, dus nog maar eens naar de herhaling van het journaal gekeken en alle moed samengeraapt toen Frank zei dat het iets warmer kon worden. Het was -6 op de oprit en de temperatuur bleek nog te dalen naarmate ik de Westhoek naderde. Toen ik voor het startpunt passeerde was het bijna min 9.

Eerst twijfelde ik nog welk jasje ik zou aantrekken, maar toen ik uit de wagen stapte was het duidelijk: alle twee! Met een ingepakte body, voeten, hoofd en handen liet ik me naar beneden lopen om in te schrijven. Vijf minuten later bleken er dus geen andere forumbikers op het appel te zijn en ging ik maar alleen op pad.

Terug naar boven en de Kemmelbergstraat in. Gelukkig had ik al gelezen dat de Kemmelberg geen deel van de opwarming was, deze rol was voor de Rode Berg weggelegd. Het was redelijk gevaarlijk rijden, want de straatjes van het Heuvelland waren duidelijk nog niet ijsvrij gemaakt. Hier en daar moesten we even uitwijken in de berm waar er tenminste grip was, maar de gevaarlijke stukken waren de schaduwstukjes achter een haag of onder een boom, waar de zon de voorbije dagen geen kans had gekregen om haar werk te doen.

De Rode Berg omhoog via road en dan nog eens via het Hellegat. Wat gebeurde hier? Het ging goed (naar mijn normen) en ik kwam twee keer boven zonder echt het gevoel te hebben dat het zwaar was, wat me deed denken dat ik misschien zelfs de 55 zou kunnen rijden vandaag. Overmoed zou blijken.

Toen ik het bos uitreed was de zon als een rode bol net boven de horizon aan het uitkruipen, wat onmiddellijk de zichtbaarheid serieus bemoeilijkte, maar voor ik het goed besefte reed ik de eerste bevoorrading binnen. Iedereen bekeek me vreemd en toen ik mijn mond wat wou afvegen voelde ik iets wat daar deze morgen niet zat: ijspegels aan mijn snor.

Weer wat klimmen op de flanken van de Vidaigne en op naar Boeschepe. Vreemd genoeg waren de Franse weggetjes ijsvrij?!?!? Die extra kilometer naar het zuiden zal het verschil in temperatuur wel niet gemaakt hebben, maar plotseling kon ik toch een klein beetje snelheid maken tijdens de afdalingen op de weg. Opnieuw overmoed zou blijken.

Een afdaling door een wei met een klein extraatje op het einde deed me een beetje snelheid halen, maar daar reed ik recht naar een bevroren plas van zo'n 5 meter breed. Ontwijken zat er niet meer in, dus zei ik bij mezelf: "niet remmen, niet draaien, niet duwen". Ik ging languit tegen de vlakte op mijn zij, gelukkig aan een lage snelheid. Ondertussen blijkt dit toch een pijnlijk plek te zijn, die ik nog een paar dagen zal voelen.

Blijvend klimmen naar Boeschepeberg, waar ik in tegenstelling tot de laatste keer zonder voetje aan de grond tot helemaal boven reed. Die 55 spookten weeral door mijn hoofd. En dan vier vijf kleine klimmetjes om uiteindelijk de Catsberg aan te pakken. Stukje afdalen en daar was bevoorrading nummer 2. Opnieuw ijspegels aan de snor, maar al iets korter en makkelijker te verwijderen.

Een flinke afdaling, die jammer genoeg redelijk traag moest worden afgewerkt door het vele ijs en dan de Kokereel over om naar de Zwarte Berg te rijden. Vele wandelaars in die buurt bekeken mijn ijssnor met vreemde blik, maar toen we daar weer begonnen af te dalen werd het precies warmer aan het worden. Ik nam mijn drinkbus en vond daar een soliede ijsblok met een omhulsel in de vorm van een drinkbus. Lap. Ik las de hoogtemeters op mijn Garmin en verschoot mij een bult, meer dan 800 meter al.

Het klimmen begon lastiger te worden, vooral omdat de afdalingen eigenlijk ook lastig waren: zowel een koude wind in je snoet als het aandachtig rijden om ijsplekken te vermijden. De 55 bleek al iets voor die anderen te worden. Een splitsing. Rechtdoor voor de 55, links naar de bevoorrading voor de andere afstanden. Moeilijke keuze.

Na een hapje en een slokje ontdekte ik een bordje "vin chaud - warme wijn". Het was koud dus, wat kon ik anders doen? Terug op weg en het was alsof die wijn recht naar mijn kuiten gezakt was. Aan de splitsing met of zonder Kemmelberg liet ik me maar leiden door gemakzucht en ging rechtstreeks naar Kemmel. De kerk voor mij in het dal maar daar stond een pijltje naar links. Ik remde af en wou net terugkeren toen een andere biker me toeriep "wil je herbeginnen misschien?". Het scheelde geen haar of ik was weer vertrokken voor nog eens een toerke.

De klim naar mijn auto was al lastiger dan deze morgen, maar ik gooide mijn bike heel voldaan in de wagen en ging voor een douche. Geimproviseerde installatie, maar een van de beste die ik in lange tijd heb genomen. Zo zie je maar. Als een organisatie echt wil, dan kan er heel veel gerealiseerd worden en... die Kodo's, die willen duidelijk.

Langs het standje van Shortbike.be en Mountainbike.be (al was het maar voor de Jaegermeister) terug naar de auto om mij daar te realiseren dat ik vergeten te vragen ben wat een "Lockedyze" eigenlijk is. Ik zal het volgend jaar vragen.

Gereden afstand: 45.46 km
Totale rijtijd: 2:59'54
Gemiddelde snelheid: 15.2 km/u
Hoogste snelheid: 42.0 km/u
Hoogtemeters: 912m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Kemmel.kml


Grotere kaart weergeven


Foto onderweg door Marloes op MTB-live.com:

MTB TT Snellegem - 04/01/2009

Lang getwijfeld of ik naar Hulste zou gaan of niet. Het feit dat dit parcours door mijn straat loopt maakte het nog net iets moeilijker om te beslissen. Maar aangezien ik de laatste twee jaar hier was aangetreden vond ik het tijd voor iets anders: bossen in het Brugse.

Dus deze morgen met de bike IN de auto naar het vertrekpunt, om dit keer niet met bevroren onderdelen aan de start te komen, wat dan ook lukte. Daar aangekomen waren al een paar forumbikers aan het wachten en in geen tijd was het treintje klaar om te vertrekken. Drie treintjes zouden het worden: de A-groep (elites zonder contract), de B-groep (zonder contract wegens geen elite) en de nieuw gevormde C-groep (zij die vrij recent nog een beetje ziekjes waren).

Vertrokken en na tweehonderd meter gingen we het veld in. Dju lag dat hier hard: ik daverde bijna van mijn bike. Gelukkig werd het snel een bosje met wat technisch draaien en keren maar met een zachtere ondergrond. Zo zou het blijven, de bosgrond, beschut door bladeren en naalden, was vrijwel nergens bevroren, waar de velddoorsteken precies oude kasseibaantjes waren.

De C&A trein was duidelijk op dreef en de B-trein ging in de achtervolging, die vreemd genoeg een merkwaardige twist zou meemaken.

We bleven allerlei kleine mooie stukjes aandoen en hier en daar stukjes die we kenden maar in omgekeerde richting, waardoor we dit maar wisten toen we er uit reden. Even de grote baan over aan het militair domein en dan wat gaan spelen in het bos aan Vloethemveld. Van hieruit ging het een razende vaart, technische stukjes afgewisseld met bosjes, waarvan er toch een flink aantal eenmalige doorgangen waren, eentje zelfs met kasseiwegeltjes en venijvige bulten om op en af te rijden.

Dan werden we ingehaald door de C&A trein ?!?! Motorbiker en ik konden al een bevoorrading gebruiken en hoopten die achter elke bocht te zullen tegenkomen, maar Jodelaitie maakte ons duidelijk dat we de eerste controle gemist hadden. Dju toch.

Met de moed der wanhoop gingen we verder en volgden een oude "steenweg" over de E40. Aan de overkant gingen we weer "spelen" in een bosje waar een heel parcours was aangelegd. Hanzi en Jodelaitie waren een bandje aan het stoppen en ik ging honderd meter verder naast de track. Een tekort aan suiker of gewoon een stuurfout, ik weet het niet. Gelukkig nam Motorbiker de lead over , zodat we na zo'n 30 kilometer toch een bevoorrading ontdekten. Bleek dat we niet de enigen waren die de eerste hadden gemist. Onverlaten zouden de pijltjes bewerkt hebben.

Van hieruit gingen we in (vrijwel) rechte lijn naar het Beisbroekbos waar we nog wat konden genieten van de zachte bosgrond en dan terug de snelweg over richting Snellegem, waar we veel te snel terug aankwamen met nog geen 40 km op te teller. Weeral dju toch.

De bikewash gelaten voor wat hij was (ik stof mijn bike thuis wel af met de plumeau) en op naar de douches, waar je flink wat tijd nodig had, niet vanwege het vele volk, maar wegens het totaal gebrek aan water uit de douchekoppen, je had de tijd nodig om nat te worden, wat mij pas was opgevallen toen ik al helemaal ingezeept stond te schuimen. Gelukkig waren die druppels warm.

Nog een glas gedronken met leden van het A-, C-, B- en het vrouwenteam en terug naar huis vertrokken om de kerstvakantie af te sluiten met koffie en taart. Beste rit van het jaar (tot nu toe!).

Gereden afstand: 39.32 km
Totale rijtijd: 2:15'40
Gemiddelde snelheid: 17.4 km/u
Hoogste snelheid: 28.9 km/u



http://www.hinnaert.net/KML/2009Snellegem.kml



Grotere kaart weergeven