MTB TT Ronse - 29/06/2008

Deze morgen sinds lang weer eens met Niko afgesproken voor een ritje. Ik had gedacht een vlak kuitenschuddertje in Veldegem te doen, maar Niko wou zijn wederintrede in het mountainbike wereldje in schoonheid afwerken: Ronse zou het worden. Eerst moest ik hem uit zijn nest schudden, maar het lukte toch om samen de auto in te duiken richting het Crucke stadion in Ronse.

Veel later dan gewoonlijk vertrokken we rond 9 uur voor de 50 kilometer. We volgden een groepje bikers, waaronder een tweetal met het truitje van de organiserende club. Ze vertrokken heel traag, zelfs trager dan ik en dat wil wat zeggen. Niko bezwoer me om eventjes van het groepje te genieten en daar reden we langs een straatje met de naam "Hersenplank". Vreemde gewoontes houden ze er hier op na!

Enfin, we begonnen een gezapig klimmetje, alleen, het bleef duren, en duren, en duren. Het groepje klom nog trager dan ik normaal klim, dus gingen we er voorbij. Niko nog vijftig meter voor mij. We gingen off-road om het laatste stukje op te klimmen, waar de diepe voren rijden tot boven niet mogelijk maakten. Een paar stappen naast de bike en hop, we waren boven. Jammer genoeg hadden we daar niet echt naar de pijltjes gekeken en zagen iets geels en wijle op weg. Toen we door bossen reden op de weg vonden we het al vreemd, maar toen het pijltje rechts er anders uitzag dan de Mavic-pijltjes die we al heel de tijd volgden was het duidelijk: foute boel.

Teruggekeerd en daar vonden we het juiste pad terug, dat ons naar de bossen leidde. We haalden het groepje met een paar Joybikers terug in en alhoewel het genieten was van de paadjes, vond Niko de juiste versnelling niet: hij bleef zowaar achter me hangen. Toen we boven kwamen kon hij dit duidelijk niet verdragen en ging me voorbij tot we terug op het asfalt kwamen. Daar bleek dat de inspanning van de eerste klim eigenlijk een beetje te veel was geweest, na een maand niet biken had hij dit keer beter mijn voorbeeld gevolgd.

We bleven meerdere bosjes in de buurt aandoen en hier en daar zelfs een mooi technisch stukje, jammer genoeg begon mijn bike weer kuren te vertonen. Ik zal eens zelf de handen uit de mouwen moeten steken, want mijne velomaker heeft er nu na twee weken nog niets aan gevonden... Ik klom nog altijd traagjes omhoog, maar na zo'n 20 kilometer sneller dan Niko. Dat was geen teken van mijn grote conditie (ik weet nog hoe ik vorige week heb afgezien in Kluisbergen), maar een duidelijke aanwijzing dat iemand dringend weer zal mogen beginnen opbouwen om binnen een paar weken klaar te zijn voor het Brigandbikers event in Ingelmunster.

Dan kwamen we aan de tweede bevoorrading. In tegenstelling tot vorig jaar gingen we niet naar beneden op het paadje, maar gingen we de weide naar beneden om terug de weg over te steken. We reden lekker rustig door en genoten van het privestukje dat eindigde in een schuur?!?!? Vreemd maar zeer leuk. Achter de bocht zat daar een biker wat mottig te wezen tegen een betonnen drinkbak voor de koeien. Zijn arm jammer genoeg in de gekende houding. We hoorden een sirene en wisten wat er aan de hand was. (Hopelijk herstel je snel)

De tweede of derde splitsing van de 35 kwam eraan, dus konden we nog een klein stukje afsnijden om toch niet de volle 50 te rijden, dit keer enkel om Niko te plezieren, ik kon nog verder en veel meer aan vandaag (hum-hum). We naderden Ronse heel snel en ik liet Niko achter me. Hij had me nog een keer kunnen uitremmen toen we ergens links moesten draaien na een afdaling en hij was al meer dan tevreden voor vandaag. Ik ging er dus maar voor en volgde iedereen die sneller reed en haalde er zelfs nog een aantal in toen we over de spoorwegbrug reden.

Heel ander parcours dan vorig jaar, ik heb er eigenlijk flink van genoten en geen pijnlijke onderdelen aan overgehouden!

Ik kwam uiteindelijk voldaan aan en wachtte even op Niko, die een paar minuten later aankwam. Wij hoopten een douche te nemen, maar het zonneterras lonkte en we zijn er niet geraakt. Slechte vrienden zeker?

Gereden afstand: 46.70 km
Hoogtemeters en vanalles niet geregistreerd. Dju toch.


http://www.hinnaert.net/KML/2008Ronse.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Kluisbergen - 22/06/2008

Deze morgen zonder mijn vaste bikepartner naar Kluisbergen vertrokken. Ik had er goede hoop op en mijn machine was net terug uit grote revisie, dus, dit kon niet fout lopen. Tegen een uur of zeven de camping opgereden en ik was de eerste niet meer. Vreemd voor een toer die pas om 7u30 van start gaat! De meute forumbikers bleef aangroeien en er waren zowaar een paar wederoptredens van lang gemiste collega bikers.

We gingen tegen kwart voor acht op weg en gingen eventjes naar beneden om onmiddellijk terug een bult op te rijden. Ik kende dit stukje, dus had ik al flink wat snelheid gemaakt om terug boven te raken. Ik hoorde mijn ketting een paar tanden overslaan, maar dit is wel een heel steil stukje. Jammer genoeg verloor ik mijn ketting nog eens langs mijn buitenblad in de volgende kilometer en dan nog eens langs de kant van het kleine blad in de kilometer die volgde. Niet leuk als je net alles in orde hebt laten zetten bij de fietsenboer.

Twintig kilometer plat had Jodelaitie gezegd... Het waren verdorie twintig lastige kilometers, met een welkome eerste bevoorrading. De rappe mannen waren al redelijk snel ervandoor en wij, de drie musketiers gingen met zijn vieren rustig verder en speelden flink wat rond het in het Kluisbos. We verloren Lokske tussen de eerste en de tweede bevoorrading, waar we een aantal anderen ontmoeten die ook flink van de hamer hadden gevoeld..

Maar toen we de Patersberg off-road opreden wist ik al dat het niets zou worden vandaag. Zelfs in de winter ben ik hier nog opgereden zonder afstappen, maar nu lukte het helemaal niet. Ik had hier en daar al een keer een mijn adem moeten zoeken, maar hier begonnen mijn kuiten zelf een beetje ambetant te doen.

Een paar keer deed mijn GPS vreemde dingen, hij schakelde automatisch uit, wat ik natuurlijk niet onmiddellijk had gezien. Waarschijnlijk is dit een ingebouwde power-save: als de hartslag zo hoog is dat de drager toch niet meer in leven kan zijn, schakelt hij maar automatisch af! Daarom dus geen kaartje en kml file vandaag, jammer, maar misschien maar best, aangezien we zoveel privestukjes reden die je toch niet kan of mag rijden.

Toen we de Kwaremont ergens op de zijkant opreden kon ik helemaal niet meer. Ik raakte boven, dat niet, maar minuten later dan de mannen waarmee ik op vadrouille was. Ik liet ze maar gaan en reed langs de kerk van Kwaremont naar de grote baan. Ik kon naar beneden op de asfalt of naar boven om dan rechts terug het Kluisbos in te rijden. Ik koos voor het laatste. Ik volgde even de pijltjes naar de Vierschaar en kwam terug op het parcours, een stuk dat ik al gereden had.

Toen ik bijna terug die mooie geul met het brugje erover ging afdalen bleef ik wijselijk op de weg naar de vierschaar, die maar een klein stukje meer klom eer ik de afdaling kon inzetten. Ik dacht recht naar de camping te rijden, maar het liep al weer een stukje beter. Plots waren daar weer pijltjes en kon ik de rest van de toerrit volgen. Gelukkig, want daar zaten nog een paar reuzeleuke stukjes in, die ik voor geen geld had willen missen. Ik haalde zowaar weer snelheid en pikte onderweg nog heel wat lijken op (ik die zelf al vier keer gestorven was...). Ik vreesde even dat de pijltjes ons terug naar Ruien zouden lijden (of is het leiden?), maar gelukkig kwamen we een straat opgedraaid die ik kende: het einde was in zicht.

Het laatste stuk in de weide liet ik maar voor wat het was en ging rechtstreeks naar de frigoboxen in het hoekje, nog even de koeienvlaaien en de broedende eend vermijdend. Nog nooit smaakte een Leffe zo goed. Toen ik hoorde dat de 60km tocht eigenlijk maar een 58 kilometer was werd het duidelijk dat ik maar een vijftal kilometer had ingekort. Gelukkig had ik de mooie stukjes niet gemist.

Wat een verschil met vorig jaar... het off-road gehalte lag vele percenten hoger en het was verdorie zwaar lastiger, niet dat de vorige versie een wandelingetje was, maar het viel echt op. Gelukkig was het droog, anders was dit helemaal een helletocht.

Volgend jaar kom ik terug met een betere conditie.

MTB TT Bailleul (Fr) - 15/06/2008 (Le rando des Monts de Flandre)

Deze morgen alleen vertrokken richting Bailleul (of Belle in het Vlaams). Mijn vaste bike partner was vrijdag al uit de bol gegaan en had gisteren een aanwezigheid op een trouwfeest te verwerken. Beide samen zouden hem waarschijnlijk niet toelaten om les Monts de Flandre aan te pakken. Om een of andere reden dacht ik dat ik dat wel zou kunnen. Onderweg Traxer tegengekomen en mijn wagonnetje aangepikt om samen verder te rijden.

Toen we er aankwamen was er flink wat activiteit, eigenlijk meer dan ik verwacht had. We maakten ons klaar, ik nog de banden opgepompt (nadat ik ze vorige week wat losser had gezet op het moddercircuit van Houchin) en Traxer sloot zijn auto af, met de linkervoordeur wagenwijd open. Gelukkig kwam een collega forumbiker langs, die hem op dit kleine euvel wees.

Ingeschreven en het nummerbordje 465 vooraan op de bike gehangen. De overzichtskaart even bekeken en hop, op weg naar de Mont Noir. De eerste bult in het aardoppervlak was al meer dan de moeite om het gewoon te worden en in geen tijd kwam de Zwarte Berg eraan. Geklommen waar we normaal afdalen en afdaling langs de normale "klimzijde", maar ondertussen toch hier en daar een stukje onbekend paadje meegepikt. Als altijd laatst boven en eerst beneden van wat toen nog de kop van het forumtreintje was (de platte band van Slijkcrosserke in de eerste kilometer had peepeetje, Motorbiker, Orbeabiker en mezelf de kans gegeven te ontsnappen).

Een bochtje of drie en hop, nog eens erover, en nog eens, en nog eens. Geen asfalt. Ik reed in het zog van de Cowboy zelfs het stuk met de trapjes omhoog. Wij lieten een stukje rechts liggen dat aangeduid stond als "pas du tout facile" omdat er daar nogal wat voetgangers met een bike aan de hand bleken te lopen, maar dit was eigenlijk vrijwel de enige keer dat we hier last van hadden, wat op Franse toertochten niet altijd evident is.

Langs het Hellegat de Rode Berg op, op de flanken van de Sulferberg wat vertoefd en dan langs de kerk van Westouter om het gekende paadje richting Frankrijk te rijden. In de verte stond de antenne op de Catsberg ons al toe te lachen... Mijn derailleur hing precies was scheef onder mijn cassette en maakte vreemde geluiden, maar zolang het ding werkte was er niets aan de hand. Ik besliste wel de lus langs Boeschepe niet te doen en direct de Catsberg op te rijden.

Dit was een speeltuintje zoals we er zelden hebben meegemaakt. in plaats van gewoon naar boven te rijden was daar een parcours uitgestippeld dat er voor zorgde dat we elke boom hadden gezien, sommige zelfs meerdere keren denk ik. Het was de eerste keer dat ik de Catsberg zo mooi ben opgereden en er zo lang heb mogen van genieten (neen, het had niets te doem met mijn snelheid...) Een paar ongelofelijk scherpe afdalingen zorgden voor problemen bij een aantal bikers, maar wij leerden die mannen daar allemaal een lesje. Boven gekomen was er in de goede Catsberg traditie geen bevoorrading, maar die hadden we al gehad: een waar buffet, waar alle organisaties een voorbeeld aan kunnen nemen.

Het ergste zullen we nu al wel gehad hebben zei Motorbiker. Een bocht naar rechts en hopla, daar gingen we weer. Het bleef klimmen en dalen en er was zelden asfalt te bespeuren. Vreemd, er zijn Fransen nodig om de gekende ritjes asfaltvrijer te maken. Mijn derailleur begon te klinken als een koffiemolen en in het zicht van de kerktoren van Bailleul werd het precies nog erger. Voor het eerst kon ik eigenlijk nog iets meer dan mijn bike!

Een douche genomen en aangeschoven voor een broodje met worst, een Danone dessertje, een Grimbergen en een tombola, waar ik nog een T-shirtje mocht meenemen. Bleek uiteindelijk dat de broodjes en het bier werden klaargemaakt en uitgedeeld "zolang de voorraad strekt" en... dat alles voor 4 euro. Meer moet dat niet zijn zeker.

Blij verrast met deze rit, die tot nader bericht mijn nummer 1 van het Heuvelland is geworden.

Gereden afstand: 45.64 km
Totale rijtijd: 2:50'26
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 49.6 km/u
Hoogtemeters: 848 m.

http://www.hinnaert.net/KML/2008Bailleul.kml



Grotere kaart weergeven

MTB TT Houchin (Fr) - 08/06/2008 (Cha monte et cha dechin)

Een paar weken geleden had ik een mooie deal gesloten met de rest van de familie. "Wat wil je graag doen voor je Vaderdag?" was snel beantwoord met "biken". Bleek dat het grootste deel van het contingent forumbikers ofwel moest gaan vieren of gevier(endeel)d werd. Toch had ik daar al iets gevonden op de Franse afdeling van het internet, een rit met de voor zichzelf sprekende titel: "Cha monte et cha descend". Iemand moest de oude traditie van ontdekkingsreizigers voortzetten en verkleed als "Don Bigote"(*) stuurde ik mijn Duitse koets richting La Douce.

Aangezien er dit keer geen oponthoud was aan de grens, kwam ik in Houchin aan net iets voor acht. Ik kreeg nummer 42 toegewezen en na een kopje koffie met een teergehalte van boven de 75% ging ik op weg. Ja, het was asfalt om te beginnen, maar het ging omhoog. Flink omhoog. Na een kilometer waren we al zo hoog dat ik ademhalingsmoeilijkheden had (ofwel was het omdat we daar gingen klimmen zonder zelfs maar een meter opwarming). Ik keek uit naar de afdaling, maar afgezien van een klein stukje modderpad van twintig meter lang bleef het blijkbaar verder en verder omhoog gaan. Het modderpad liet een afdaling toe aan een slordige 3 per uur, want het bleek redelijk technisch draaien en keren met het achterwiel geblokkeerd glijden naar beneden door de modder.

Ik reed langs een terril en ik wou in de echte goeie Vlaamse "terrilien" traditie even kijken of daar iets te verdienen was, maar een groot bord "Entree Interdite sous peine d'amende" was duidelijk genoeg, zelfs voor een ontdekkingsreiziger. Toen ik na zo'n tien kilometer eindelijk eens aan een afdaling begon vanaf de base de loisirs d'Olhain reageerde mijn bike heel vreemd. Als ik achter remde ging de voorkant een beetje daveren en ging dan links of rechts. Ik had dit nog met mijn auto gehad en toen moesten de wielen eventjes worden gebalanceerd, maar met de bike was dit duidelijk een nieuw fenomeen. Plots werd duidelijk dat er vrijwel geen lucht meer in mijn voorband zat. Dan maar een nieuwe binnenband gemonteerd en weer op weg naar de eerste bevoorrading, net op de splitsing voor de 50 en de kortere afstanden.

Snel ging ik weer op weg en het begon een stuk vlotter te bollen. Alhoewel, de paadjes waren nog steeds heel diep en hier en daar kon ik mijn zwembrevet op de 100 meter vernieuwen. Het bleef op en neer gaan, maar minder erg dan de eerste 10 kilometer, alhoewel hier een daar toch een venijnige off-road klim de benen serieus pijn deed. Klimmen op een vochtige ondergrond met hier en daar een wortel was niet altijd evident, maar het lukte toch redelijk.

En dan kwam het tweede bos. Een van de organisatoren had verwittigd dat er twee stroken "niet te doen" waren. De eerste had ik al overleefd en nu kwam de tweede eraan. Ik herinnerde mij iets van "op de zijkant blijven, want het midden is onberijdbaar". Ik zag een biker voor mij plots afremmen tot stilstand, over zijn stuur duiken en met een sierlijke boog in de klei vallen. Zijn bike bleef gewoon rechtstaan in de klei . Hij zag er niet uit en was zacht gevallen in de strook die inderdaad niet te berijden was. Honderd meter door het struikgewas en dan weer een weggetje, bochtje naar links en weer het bos in omhoog. Ik kon me niet van de indruk ontdoen dat ik dit nog eens had gezien, maar in de afdaling in plaats van bergop. Toen ik uiteindelijk boven kwam herkende ik me onmiddellijk: het immense soldatenkerkhof van Notre Dame La Lorette, dat in de wolken en mist stond.

Honderd meter uitblazen en dan de afdaling die duurde tot aan de tweede bevoorrading. Vijfhonderd meter asfalt die eindelijk eens toestond te genieten van een afdaling, maar dan weer technische afdalingen over leistenen en boomwortels, die weliswaar heel leuk waren, jammer genoeg zonder hoge snelheid. Op de bevoorrading hoorde ik precies iemand zeggen: "Voila numero dix" maar gaf het geen verdere aandacht. Toen de volgende biker eraan kwam klonk het "Numero onze". Bleek dus dat ik van positie 42 (van 80 startenden voor de 50 km) naar postie 10 opgeklommen was. Ik. Het kon niet meer stuk. Mijn bike kreeg vleugels en ik was plotseling weer zo fris als een bliekje.

Op de volgende modderstrook werd ik eerst 9de en dan 8ste. Even een geul verkeerd ingeschat en daar ging ik tegen de vlakte en werd onmiddellijk weer 10de. Dju toch. Opnieuw beginnen. Tegen kilometer 40 was ik al in 7de positie en alleen op de wereld. Niemand meer te zien. Niet voor mij, niet achter mij. Was ik verkeerd gereden? Op een splitsing was ik even in de war en moest alle richtingen even exploreren om het juiste pad terug te vinden, dat door de nodige putten en plassen terug Houchin binnenliep. De feestzaal binnen om broodje en drankje te claimen vooraleer terug naar Vlaanderenland te rijden om van de rest van mijn Vaderdag te genieten.

Nog even gesuggereerd aan de organisatie om de rit volgend jaar "Cha monte et cha glisse" te noemen, wat ze beloofden te overwegen.

Gegleden afstand: 51.27 km
Total glijtijd: 3:23'39
Gemiddelde glijsnelheid: 15.1 km/u
Hoogste snelheid: 41.9 km/u
Hoogtemeters: 799 m

(*) Don Bigote = Monsieur Moustache - Mister Mustache - Mijnheer Snorremans


http://www.hinnaert.net/KML/2008Houchin.kml



Grotere kaart weergeven

MTB TT Beuvrages (Fr) - 01/06/2008 (La 3 B)

We keken al een paar weken uit naar Beuvrages. Van vorig jaar herinnerden we ons alleen nog maar bos, bos, een terril en bos, bos en nog wat bos. Afspraak met de club aan het lokaal aan de grensovergang om in dezelfde stijl terug aan te komen aan het sportstadium in Beuvrages, waar we de parking weer innamen als een bezettingsmacht. Forumbikers, Steenbakkers, TOF-ers, Raketmannen... de opkomst van de Vlamingen was weer overweldigend.

Inschrijving verliep iets sneller dan vorig jaar (met inschrijfformuliertjes in plaats van het grote blad) en in geen tijd gingen we er vandoor. Iedereen achter de vertreklijn en hop, vertrokken voor een volle twintig meter road vooraleer we alle hoeken en kanten van het sportterrein gingen verkennen, vooraleer de oprijlaan naar de straat terug te rijden. Iedereen wou links, maar de pijltjes toonden rechts?!?! Een nieuw parcours begon met meer dan 500 meter road.

De forumtrein, eerst met Lokske, later met SuPaH Fly aan kop ging (naar mijn normen) redelijk snel van start. Na vijf kilometer lag het gemiddelde flink boven de 30km/u. Ik was gestart bij de eersten en tegen de tijd dat we via allerlei leuke stukjes nieuw parcours uiteindelijk langs de Schelde reden, merkten Chris en ik op dat het hier toch wel snel ging. We bleven naast het bos rijden en gingen op allerlei paadjes verder snelheid maken, die we telkens moesten afbreken om over, langs of onder een slagboom te gaan.

En dan kwam het bos... Een eerste stuk bos, maar dit bleek nog altijd "het grote bos" niet te zijn. Eerst kwamen we langs de bevoorrading en dan was het zover. We begonnen met een strook van meer dan een kilometer ploeteren. Ik hing aan het wiel van een zwalpende Motorbiker (teveel kracht achteraan waarschijnlijk) en het leek meer op schaatsen dan op fietsen. "Het bos zal droog liggen" was wat ik aan het vertrek had gehoord, niets was minder waar. Gelukkig had ik mijn zomerbandjes weer opgeborgen, anders zou het hier nog slechter geweest zijn.

Even de weg op en bleek dat ik even de rol had moeten lossen. Het stukje weg liet me toe om terug aan te pikken met wat hulp van Slijkcrosserke, maar toen we daar een zandwegel indraaiden waren enkel de paarden die uit de andere richting kwamen gelukkig met deze ondergrond. Het bolde voor geen seconde, maar het leek voor de rest van de trein net iets beter te bollen, dus raakte ik weer achterop. Vreemd genoeg was de modderstrook daarachter - weliswaar de moeite - van die aard dat ik weer dichter bij de groep kwam. Bleek ondertussen dat ik alleen in de achtervolging zat, Chris en de TOF-ers bleken iets verder achterop te zitten.

De grond werd donkerder en donkerder en daar ging het plotseling lichtjes omhoog. Een bocht naar rechts en daar ging het echt naar omhoog. De terril. Ik moest nog even schakelen naar het einde toe en raakte even in een geul met het achterwiel. Ik moest voetje aan de grond zetten maar kon opnieuw vertrekken, toch kwam ik een meter of vier te kort. Maar dan kwam daar een speeltuintje om "U" tegen te zeggen. Zijn Mazingarbe en Loos-en-Gohelle mooie stukjes, deze terril is nog een stuk beter. Op en neer en hier en daar toch even op tijd remmen, want de afgrond gaapt de hele tijd. Toen ik de afdaling wou aanvatten namen Niko en Slijkcrosserke me mee voor een bisnummer en hop, daar gingen we nog eens, wat zoeken links, wat rechts en daar kwamen we terug op die centrale open plaats ("het centraal massief") om het crossparcours nog eens te doen. Zij waren er snel vandoor en ik kon me niet inhouden op toch nog een kort stukje af te dalen in een andere richting dan de pijltjes toonden, waardoor een paar andere bikers toch even flink in de war waren toen ze me zagen rondrijden.

Afgedaald en het bos in. Ik dacht dat er nog een groepje voor mij reed en had mijn nieuwe gevoel van de laatste weken: op het einde begint alles goed te bollen. Op jacht naar andere bikers, die er niet bleken te zijn... Zij hadden een derde toertje gemaakt op de terril en ik ging spoken jagen. Aan de bevoorrading haalde ik de TOF-ers en Motorbiker in, die niet gebist hadden. Toen werd het duidelijk dat er niemand meer voor mij reed. Samen gingen we weer op weg. Weg zeg ik, het was verdorie weer een van die lastige stukken, waar ik plotseling zelfs een afslag miste.

Iedereen weg en ik toch nog in de achtervolging in de laatste kilometers. Ik wou de laatste tien kilometer aanvatten en ging rechtop de trappers staan om me na een kilometer of zo te herkennen... Ik reed Beuvrages binnen en kwam over de meet gereden met iets meer dan 53 kilometer op de teller. Dju toch, nog energie over voor 7 kilometer en ik kon ze niet meer gebruiken!

Een rit met 95% off-road en toch waren we aan het kijken waarom we dit vorig jaar zo goed vonden. Zoals Casper opmerkte, we zijn veel gewoon aan het worden. Kom ik hier nog terug? Zeker, dit is een klassieker. Niet al te veel technisch werk (alhoewel boven op die terril moet je er toch wel met je gedachten bijzijn), maar vooral een kuitenkweker. En... er waren douches!

Gereden afstand: 53.41 km
Totale rijtijd: 2:54'52
Gemiddelde snelheid: 18.3 km/u
Hoogste snelheid: 42.3 km/u
Hoogtemeters: 294 m

http://www.hinnaert.net/KML/2008Beuvrages.kml



Grotere kaart weergeven


En.. voor de gelegenheid ook nog eens een filmpje.

beuvrages.avi