MTB TT Kluisbergen - 22/06/2008

Deze morgen zonder mijn vaste bikepartner naar Kluisbergen vertrokken. Ik had er goede hoop op en mijn machine was net terug uit grote revisie, dus, dit kon niet fout lopen. Tegen een uur of zeven de camping opgereden en ik was de eerste niet meer. Vreemd voor een toer die pas om 7u30 van start gaat! De meute forumbikers bleef aangroeien en er waren zowaar een paar wederoptredens van lang gemiste collega bikers.

We gingen tegen kwart voor acht op weg en gingen eventjes naar beneden om onmiddellijk terug een bult op te rijden. Ik kende dit stukje, dus had ik al flink wat snelheid gemaakt om terug boven te raken. Ik hoorde mijn ketting een paar tanden overslaan, maar dit is wel een heel steil stukje. Jammer genoeg verloor ik mijn ketting nog eens langs mijn buitenblad in de volgende kilometer en dan nog eens langs de kant van het kleine blad in de kilometer die volgde. Niet leuk als je net alles in orde hebt laten zetten bij de fietsenboer.

Twintig kilometer plat had Jodelaitie gezegd... Het waren verdorie twintig lastige kilometers, met een welkome eerste bevoorrading. De rappe mannen waren al redelijk snel ervandoor en wij, de drie musketiers gingen met zijn vieren rustig verder en speelden flink wat rond het in het Kluisbos. We verloren Lokske tussen de eerste en de tweede bevoorrading, waar we een aantal anderen ontmoeten die ook flink van de hamer hadden gevoeld..

Maar toen we de Patersberg off-road opreden wist ik al dat het niets zou worden vandaag. Zelfs in de winter ben ik hier nog opgereden zonder afstappen, maar nu lukte het helemaal niet. Ik had hier en daar al een keer een mijn adem moeten zoeken, maar hier begonnen mijn kuiten zelf een beetje ambetant te doen.

Een paar keer deed mijn GPS vreemde dingen, hij schakelde automatisch uit, wat ik natuurlijk niet onmiddellijk had gezien. Waarschijnlijk is dit een ingebouwde power-save: als de hartslag zo hoog is dat de drager toch niet meer in leven kan zijn, schakelt hij maar automatisch af! Daarom dus geen kaartje en kml file vandaag, jammer, maar misschien maar best, aangezien we zoveel privestukjes reden die je toch niet kan of mag rijden.

Toen we de Kwaremont ergens op de zijkant opreden kon ik helemaal niet meer. Ik raakte boven, dat niet, maar minuten later dan de mannen waarmee ik op vadrouille was. Ik liet ze maar gaan en reed langs de kerk van Kwaremont naar de grote baan. Ik kon naar beneden op de asfalt of naar boven om dan rechts terug het Kluisbos in te rijden. Ik koos voor het laatste. Ik volgde even de pijltjes naar de Vierschaar en kwam terug op het parcours, een stuk dat ik al gereden had.

Toen ik bijna terug die mooie geul met het brugje erover ging afdalen bleef ik wijselijk op de weg naar de vierschaar, die maar een klein stukje meer klom eer ik de afdaling kon inzetten. Ik dacht recht naar de camping te rijden, maar het liep al weer een stukje beter. Plots waren daar weer pijltjes en kon ik de rest van de toerrit volgen. Gelukkig, want daar zaten nog een paar reuzeleuke stukjes in, die ik voor geen geld had willen missen. Ik haalde zowaar weer snelheid en pikte onderweg nog heel wat lijken op (ik die zelf al vier keer gestorven was...). Ik vreesde even dat de pijltjes ons terug naar Ruien zouden lijden (of is het leiden?), maar gelukkig kwamen we een straat opgedraaid die ik kende: het einde was in zicht.

Het laatste stuk in de weide liet ik maar voor wat het was en ging rechtstreeks naar de frigoboxen in het hoekje, nog even de koeienvlaaien en de broedende eend vermijdend. Nog nooit smaakte een Leffe zo goed. Toen ik hoorde dat de 60km tocht eigenlijk maar een 58 kilometer was werd het duidelijk dat ik maar een vijftal kilometer had ingekort. Gelukkig had ik de mooie stukjes niet gemist.

Wat een verschil met vorig jaar... het off-road gehalte lag vele percenten hoger en het was verdorie zwaar lastiger, niet dat de vorige versie een wandelingetje was, maar het viel echt op. Gelukkig was het droog, anders was dit helemaal een helletocht.

Volgend jaar kom ik terug met een betere conditie.