MTB TT Aniche (Fr) - 31/10/2010

Toen ik vanmorgen vertrok begon het lichtjes te regenen. Het wordt wel beter dacht ik nog, toch ging ik terug naar binnen om een windstoppertje aan te trekken in plaats van iets met korte mouwen. De rit op de snelweg was er duidelijk weer een op zondagmorgen. Wat gebeurt er toch tijdens de zaterdagnachten? Drie auto's achtergelaten op de snelweg ook nog een bestelwagentje half op pechstrook en half op de berm en dit alles tijdens de eerste 10 kilometer op Belgische bodem. Tegen de tijd dat ik Frankrijk binnenreed was de regen al met bakken uit de lucht aan het vallen. Dat kon nog leuk worden.

Toen ik de laatste kilometers op de A21 reed was mijn GPS madammeke in de war. Ze wou me per se rechtdoor laten rijden op ronde punten die er niet waren, toch vond ik Aniche zonder noemenswaardige problemen. De bende groeide traagjes aan tot meer dan 20 en toen we vertrokken regende het niet (meer). We begonnen door een parkje en het was duidelijk dat er de laatste dagen heeel veeel regen was gevallen. We vonden 75 bomen en daar ging het parcours door, draaien rond elke boom en weer op weg, richting de terril van Sainte Marie, waar we al een eerste stukje twee keer deden terwijl Traxer een nieuw binnenbandje kon leggen.

Het was een mooi stukje om het gewoon te worden, want dan kwam de grote terril van Rieulay eraan. Eerst het stuk aan de ene kant van de A21 met leuke en spannende klimmetjes en een "extreme" afdaling om "U" tegen te zeggen. Winnitou gooide zich naar beneden en ik moest even een klein toerke rijden om er op de juiste manier in te duiken. Het was een prachtstuk. En dan de brug over om nog veel meer terril aan te doen. Ik was er nog geweest maar herkende vrijwel geen enkele track tot we rond het meer begonnen te rijden. Dit was bekend terrein.

Redelijk snel reden we de bevoorrading binnen om snel nog een stuk terril te ontdekken, vooraleer we de A21 terug overstaken om het bonus-stuk te doen: de 13 kilometer single track voor een tweede keer.

We gingen terug het klimmetje omhoog dat ons naar het "extreme" bordje zou brengen. Ik gooide me onder bewonderende blikken omlaag en zou daar blijven. Het patje van mijn derrailleur was afgekraakt en het was voorbij. Te voet terug naar boven. Motorbiker en Henkieboy stonden me op te wachten, maar hier kon hun hulp niet baten. Ik ging terug naar de straat en toverde mijn bike om tot een single speed. Honderd meter verder stond de pechverhelping van de organisatie. Het was zoals in het liedje: "'K heb mijn wagen volgeladen, vol met oude bikers". Ik kreeg een aantal plastic straps om mijn derrailleur vast te maken aan het frame en hop, de laatste 6 kilometer op de weg terug naar Aniche, waar ik met een 36 km op de teller arriveerde. Met de bike was ik vertrokken en zo zou ik aankomen.

Het meeste vuil van mijn gezicht gewassen en een drankje en een broodje verorberd. Biker Tino kwam binnen toen ik net wilde vertrekken, want ik vermoedde dat de rest nog wel een tijdje op zich zou laten wachten.

Thuis tegen alle verwachtingen toch in slaap gevallen bij de cyclocross, maar ik denk dat iemand de chauffage te hoog had gezet...



http://www.hinnaert.net/KML/2010Aniche.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Middelkerke - 24/10/2010 (11e Choufkestocht)

Ik had alles gisteravond al klaargezet, waardoor ik ruimschoots de tijd had om uitgebreid te ontbijten voor ik de wagen instapte. "Voulez-vous coucher avec moi?" zong Patti Labelle. Het was eventjes aanlokkelijk, maar toen hoorde ik dat Patti ondertussen 66 is geworden. Dan maar mountainbiken dacht ik onmiddellijk. De rit naar Middelkerke verliep vlekkeloos, alleen was het moeilijk om parking te vinden, nu het grote plein aan het zwembad en de sporthal omgetoverd is in een reuzegrote bouwwerf.

Samen met een andere Forumbiker kwam ik aan en parkeerden we aan de bibliotheek en hop naar de sporthal, waar de rest er ofwel al stond ofwel al zat. Ingeschreven en zonder koffie op weg. Zou dit wel goed aflopen? Hier en daar een paadje langs de campings, richting noordoost. Elke meter die we nu naar het noorden reden zou er een op het strand worden in het terugkeren, die wijsheid hadden we. De ervaring om vlotjes op het strand te rijden daarentegen...

Ik gooide mezelf langs de steile helling naar beneden in het spoor van Cowboy Peter, al was het maar omdat het aangeduide pad duidelijk last had van mul en rul zand. Dit lukte, maar achter me hoorde ik de eerste biker plat gaan. Ik zette me recht in een spoor dat al getrokken was en hop, daar ging de A-ploeg en ik ging op kop van de B-ploeg. Ik had een volle vier meter voorsprong en toen Veeteeteetje me inhaalde hoorde ik hem duidelijk: "eerst eten we Moustache zijn bord leeg" zeggen. Ha. Ik zou mijn vel duur verkopen. Een drietal golfbrekers verder was mijn vel al in de uitverkoop en ik was blij om veilig achter iemand anders te schuilen voor de wind, die rechts van over het water onze zijkant aanviel.

Een redelijk lange strook langs de Koninklijke baan liet ons toe om de adem terug te vinden en de benen te laten recupereren, alhoewel, het bleek te goed te lopen voor een deel van de bende, die er een klein koerske van maakte. We draaiden twee keer links en daar konden we van de eerste duinenpaadjes genieten. De Kustweg over en hop nog een stukje om de duimen van af te likken, alhoewel die ondertussen flink gezouten begonnen te smaken. Even een rassemblement aan Camping Albatros en weer op weg naar een derde stuk door de duinenbosjes. Ik voelde het strand al lang niet meer en we sjeesden door de singletracks, waar ik ook eens op mijn zij ging liggen, toen de biker voor mij een bultje niet opraakte en op de helling bleef staan...

De eerste bevoorrading aan de visvijver deed deugd. Motorbiker zette zijn zadel iets hoger (iets te hoog bleek later) en hop, daar gingen we richting Nieuwpoort, rond de jachthaven en iets verder de Koninklijke Yacht Club (zeg nooit "bootje" tegen een koninklijk yacht!). De wind waaide recht op de neus en ik wou eigenlijk een beetje rustig rijden, want de tweede strandstrook kwam eraan en zou alle power kunnen gebruiken. Motorbiker loste de rol en wou hem terug meepakken. Ik trotseerde de elementen en liet hem in mijn wiel meerijden, tot we daar een bordje zagen staan. Links voor de 45 en rechtdoor tegen de wind de 60. Motorbiker sloeg linksaf en op slag verdween alle kracht uit mijn benen.

Gelukkig wachtte Veeteeteetje me op om me terug bij de rest te brengen. We vlogen het strand op (!) en samen gingen we in geen tijd Falco en hier en daar nog een mannetje voorbij. Na vierhonderd meter begon het moeilijk te worden. Ik werd uit de wind gezet en we gingen verder, niet al te snel. Na een goeie kilometer was het te veel voor mij. Zuigende ondergrond, die het laat lijken alsof je banden met velcro vasthangen aan het strand. Ik loste de rol. "Ik heb er genoeg van" kon ik nog net uitbrengen. "Daar aan die fluo linten gaan we van het strand hoorde ik." Nog vijfhonderd meter schatte ik. Hop, weer op weg en zelfs nog een stuk aan kop. Iedere inspanning is makkelijker als je weet wanneer ze eindigt.

Het Hannecartbos door en terug richting Nieuwpoort, waar we de jachthaven opnieuw zagen opduiken. Een omweg langs Nieuwpoort om via een reeks bruggen (de Veurnse Vaart. de Ijzer en de Brugse Vaart) nog een bevoorrading aan te doen. Met een kleine veertig kilometer op de teller kwam nu een jaagpad. Ofwel hadden we de wind tegen in het eerste stuk ofwel in het terugkomen. Dit stond ons niet echt aan en in een bocht stond the A-team ons op te wachten. "Als we nu eens de 45 zouden volgen en de single tracks in het begin zouden bissen...?" Ik was al weg en redelijk snel waaide de wind weer recht op mijn welgevormde bovenlipversiering. Gelukkig bracht Slijkske me terug bij de bende en toen we de eerste single tracks opnieuw bereikten had ik geen hulp meer nodig. Ik reed net alsof mijn leven er van af hing maar het ging vanzelf. Het eerste, het tweede en zelfs een derde stukje brachten ons terug bij Camping Albatros.

Een stukje asfalt en daar vonden we wel de pijltjes van de toertocht terug zeker. Snel over de verharde duinenpaden naar het crossparcours, dat ik nog nooit zo smerig heb zien liggen. Ik haalde nog even een aanloop voor een bultje, maar raakte niet met de juiste snelheid door het eerste stukje zompig gras, waardoor ik voortijdig mocht afstijgen tijdens het stijgen. Enfin, er waren geen gewonden en ik sjeesde verder en we reden terug Middelkerke-City binnen. De toevloed bikers aan de bikewash was zelfs voor de twintig spuiten te veel, vooral als er daar enen zijn bike begint te simoniseren en de olie te verversen (enfin, je weet wel wat ik bedoel.) Ik ging maar mijn materiaal halen voor een warme en deugddoende douche.

Een tochtje dat zeer de moeite is en blijft, alleen mag het zo niet meer waaien aan zee of.. of.. (ja, of wat eigenlijk?) Mooie voormiddag met de bende en bedankt aan allen die me vandaag ergens op sleeptouw namen.

Een hot-dog en een Choufke later (of waren het meerdere hot-dogs?) terug naar huis gereden, waar ik op een bepaald moment door een hagelbui aan 90 per uur (ja, ik, op de snelweg...) verder reed. Nog even een lachbui gekregen toen ik die politiewagen zag die getakeld werd. Ze hadden duidelijk een klap langs achter mogen verwerken, want zelfs hun benzinetank was over het rechter baanvak leeggelopen. (Ik hoop dat de mannen zelf ongedeerd zijn, want dat wens ik ze nu ook niet toe). Enfin, zonder ongelukken en zonder flikken naar huis gereden.

Gereden afstand: 54.59 km
Totale rijtijd: 2:59'57
Gemiddelde snelheid: 18.2 km/u
Hoogste snelheid: 38.2 km/u
Hoogtemeters? Ja, zelfs 253 hoogtemeters.

Bedankt Werner voor het fotootje...

http://www.hinnaert.net/KML/2010Middelkerke.kml


Grotere kaart bekijken

MTB TT Phalempin (Fr) - 17/10/2010

De terrilliens gingen weer op pad deze morgen. Een ritje in het mijngebied rond Carvin is altijd goed voor ambiance. We hoorden al negatieve geluiden over de grote terril van Oignies - de fameuse Delta 3 - die voor alle verkeer zou afgesloten zijn. Eerst zien en dan geloven zeiden de Ongelovige Thomasbikers.

Onderweg kwam ik nog een drietal jonge fransozen tegen, die op de pechstrook stonden te wuiven in Aalbeke. Ik vertraagde even en opende mijn venster. Bleek dat hun wielsleutel flink verbogen was, waardoor ze de laatste bout er niet meer loskregen. Ik haalde mijn gerief uit de koffer en toen we daar met zijn drie op het uiteinde stonden kregen we die bout eindelijk los. Nog wat geholpen (ze konden duidelijk beter pinten drinken dan banden vervangen) en hop, met vertraging terug op weg. De boyscout in mij was tevreden.

Aangekomen, ingeschreven en een taske koffie vooraleer we vertrokken voor dit ritje. Onheilspellende berichten op het bord over aanpassingen in de buurt van de grote terril van Oignies, maar we lieten het aan ons hart niet komen. Gelukkig kregen we al een eerste stukje zwarte ondergrond vooraleer we na een tiental kilometer de eerste bevoorrading binnenreden.

Delta 3 lag te lonken aan de overkant van de snelweg. We reden de brug over en richting onze favoriete terril. Daar was de klim rechts. De pijltjes rechtdoor, maar mijn bike wou niet. Teruggekeerd en hop, naar boven. Toen we de eerste klim hadden bedwongen werden we geconfronteerd met paaltje en prikkeldraad. Veel paaltjes. Veel prikkeldraad.

Terug naar beneden en verder het parcours volgen rond de terril. De prikkeldraad was niet enkel rond het terrein. Op elke mooie afdaling waren er omheiningen dwars geplaatst om je de verleiding te besparen je bike over de draad te zetten. Een ornitologisch sanctuarium voor... kraaien. Ik heb nu geen probleem met natuurgebieden, maar ik dacht niet dat kraaien nu speciaal bescherming verdienden. Toen we het terrein verlieten was de bende stil. Heel stil. Delta 3 is niet meer.

Even verwarring toen de pijltjes een bevoorrading toonden die er niet stond en op weg naar Evin-Malmaison voor een volgende portie zwarte ondergrond. We brouwden er een extra lange afdaling bij door iets hoger te klimmen dan verwacht, waardoor we langs de fotograaf schoten aan iets hogere snelheid. Langs het duwvaartkanaal, waar een deel van de groep eerst een extra lusje ontdekte en waar ik later als enkeling een singletrack inschoot waar iedereen uiteindelijk ook op uitkwam.

Het Bois de l'Offlarde bleek een terril te verbergen, waar we niet opraakten, dus moesten we tevreden zijn met errond. Op weg naar de kleine terril van Leforest gevolgd door die van Ostricourt. Hier en daar een mooi trackske, maar toen we richting het race circuit reden en we de karts al hoorden, zagen we niet iets te veel mannen met groene laarzen en tweelopen uit het bos komen om hier van het parcours af te wijken. Jammer, want hier ligt toch een pracht van een single track. De vrees voor hagel was groter dan de wil om die single track te rijden.

We reden naar Wahangies voor een eerste stukje bos, maar dit bleek jammer genoeg rechtuit rechtdoor te zijn. We hoorden geen geschut meer, maar waren het nog niet vergeten. Toen we uiteindelijk in het bos van Phalempin aankwamen konden we toch een aantal single tracks aandoen, vooraleer we op asfalt reden. De snelheid ging omhoog en Motorbiker dacht dat we de laatste bocht ingingen. Niets was minder waar. Een klim op asfalt zonder huizen om bescherming te bieden tegen de wind, gevolgd door een stuk gras, terwijl de kop van het peleton snelheid begon te maken wat nefast was voor de benen.

Motorbiker gooide de handdoek terwijl ik een cyclo op de weg inhaalde, hopende dat hij mij uit de wind zou zetten, maar hij liet me gaan, waardoor ik alleen verder moest. Ik kwam honderd meter te kort om de achtervolger in te halen, maar was tevreden met de laatste inspanning, waar we plots de snelheid zo'n 25-30% opdreven.

Voldaan terug de zaal binnengewandeld voor een natje en een droogje en het blije weerzien met Belle, die een kortere versie gereden had. Gelukkig is ze er weer bij.

Geen award winning ritje, maar toch meer dan flink boven het gemiddelde. Rekening houdende met wat er vandaag verboden was door de jacht en de vogelbescherming (kleine contradictie hier...) haalden ze er toch nog meer uit dan de doorsnee toerrit, waardoor we hier volgend jaar hoogstwaarschijnlijk terug aan de start zullen verschijnen.

Gereden afstand: 56.31 km
Totale rijtijd: 2:58'52
Gemiddelde snelheid: 18.9 km/u
Hoogste snelheid: 47.2 km/u
Hoogtemeters: 383 m.

http://www.hinnaert.net/KML/2010Phalempin2.kml


Grotere kaart bekijken

Geleide Wandeling Grenay (Fr) - 10/10/2010

De mytische datum: 10/10/10. Geen toerrit die de moeite is? Geen probleem, we doen ons eigen ding.

Om 8u10 zullen we er zijn las ik op het forum. Een klein uurtje zou volstaan, dus tegen kwart na zeven vertrok ik met een paar kilo appelsienen en wat gerief voor den apres naar Grenay. (let op het rijm, apres-Grenay...)

Toen ik de parking van de kerk opreed, bleek daar al een flinke samenscholing te zijn. Naast de gekende verdachten, was een kleine (maar niet te onderschatten) delegatie Grysperre's aanwezig en zelfs onze eerste franse Forumbiker: Laurent. Traxer arriveerde en het inschrijvingsritueel werd vervangen door het ontbijt, koffie en echte franse croissants.

Zonder het tossen van het vijffrankstuk besliste ik als "Prez" om eerst Mazingarbe aan te doen. We reden een volle kilometer op asfalt en hop, wijle weg voor de eerste tien kilometer van de dag, die we op beide bulten van Mazingarbe zouden doorbrengen. We ontdekten dat ons geheugen toch niet zo belabberd is als sommigen ons willen laten geloven, want we vonden de meeste interessante tracks terug zelfs zonder bepijling. We ontdekten zelfs dat sommigen konden klimmen op de hellingen die wij enkel als afdalingen beschouwden en hadden nog wat ander plezier onderweg.

We lieten het aan ons hart niet komen en bleven rondsjeezen op de eerste helft van Mazingarbe. We waren er twee kwijt en na een korte wachttijd gingen we voor de lange klim aan de andere kant van de straat. De rondrit boven was een kleinigheid tricky nu het paadje eigenlijk een beetje is weggespoeld door de regen van de laatste maanden. Zelfs de "straffe" afdaling deden we een tweetal keer en de rondrit, die ook natuurlijk. Hier hadden we een beetje pech, want er reed er wel enen plat zeker. Ondertussen gingen we nog wat rondjes rijden en zelfs ik reed terug omhoog op de klim die ik normaal niet echt zie zitten.

De Grysperre's probeerden hier en daar nog een afdaling en toen den bakker voor de tweede keer een moeilijk stukske afvloog riep Motorbiker: "En j'is direct deure toet an de stroate". Gelukkig was het niet waar want dat was nog een veertig-vijftig meter verder naar beneden.

Na nog wat meer pech (kettingbreuk) reden we uiteindelijk terug langs de single track die we al een tijdje zochten om terug naar de kerk te rijden voor de bevoorrading. Het buffet werd daar in de vlucht op de parking uitgezet en er was eigenlijk veel meer dan we ooit zouden opdoen.

Richting Loos. We namen de lange rit rond de grootste terril van West-Europa. Op die manier konden we niet alleen de Grysperre's een beetje imponeren, het zou ons toelaten om via de single track de eerste bult rond te rijden voor de klim kwam. Hier verloren we Laurent. Eerst dachten we dat hij "la pipe a Martin" had gegeven, maar later bleek dat hij kettingproblemen had.

Op de terrils van Loos-en-Gohelle gingen we voor het volle pond. Alle klimmetjes, alle afdalingen en alle single tracks die we kenden (hier en daar zelfs een pad dat we niet kenden) en het was verdorie genieten. De Grysperre's staken Jonas even naar de kroon door dezelfde bult op te rijden die hij een tijd geleden als enige ooit (door Forumbikers in real life gezien) was opgereden. Ze kregen er zelfs nog een volgeling bij.

Enfin, we deden alle paadjes die we maar konden vinden en raakten uiteindelijk van het parcours via de trapjes, die nu een gewone helling zijn geworden. Op het asfalt zette ik een demarrage in en haalde de hoogste snelheid van de dag, boven de 45 per uur. Ja, het ging lichtjes naar beneden en ik was verwonderd dat het zo lang duurde voor de rest me inhaalde, maar toen ze eraan kwamen hing ik direct achteraan.

De vlakke terril van Grenay waar we nog een afdalingetje in trapjes probeerden was het laatste oorlogsfeit van de dag en we reden den apres binnen, waar er meer dan genoeg was. De laatste rijsttaartjes en een aantal blonde Leffe's zorgden ervoor dat we wat sterke verhalen en een aantal aangebrande moppen konden horen. Onze eerste franse Forumbiker had ons nog opgewacht, maar verdween toen we het apres buffet installeerden. Hij had ongelijk, want het zonnetje deed deugd. We konden nog een beiaard concert meemaken, toen de de plaatselijke klokkentoren voor de tweede maal tilt sloeg en toen we de parking hadden opgeruimd reden we terug naar huis. Voldaan.

Gereden kilometers: een belachelijke 27.56 km
Totale rijtijd: een verschrikkelijke 2:12'47
Gemiddelde snelheid: een niet te doene 12.5 km/u
Hoogste snelheid: 47.0 km/u (op asfalt stel je voor)
Hoogtemeters: niet om te lachen op deze korte afstand (na barometrische correctie) 548m. Voor de Grysperre's moet je daar nog 150 m. bijtellen, want ze jumpen als ze boven komen, en klimmen waar anderen naar beneden rijden.

Wil je die track nog eens narijden? Je vindt hem hier:

http://www.hinnaert.net/KML/2010GrenayGW.kml


Grotere kaart bekijken


De foto's en filmpkes volgen.

PS. Slijkcrosserke: Eat your heart out.

MTB TT Allennes-les-Marais (Fr) - 03/10/2010

Droog en zacht weer zou het worden. Tot 24 graden had Frank gezegd. Na al de regen die gisteren en de voorbije dagen viel zou dit eens leuke afwisseling zijn. Hein en Traxer stonden al voor de deur toen ik aankwam in de Rue de Verdun en ze hadden verdorie lange mouwen aan. Even op mijn strepen gestaan en hun die mouwen terug in de auto doen leggen. Naar binnen en ingeschreven. Het was er heel kalmpjes. Die andere rit in Allennes-les-Marais op dezelfde startplek, ingericht door de Zouaves trekt duidelijk meer volk aan.

Hoe ziet het parcours eruit? Even de kaart bekeken en een rechte aanloop naar het bos van Phalempin, terug via de terril van Carvin en dan nog wat gaan spelen langs het kanaal aan het moeras van Annoeulin. Dat kon niet echt slecht aflopen.

Allennes buiten gereden en snel kwamen we op single tracks die we al jaren kennen of toch minstens een paar keer per jaar doorrijden. Ik zette me op kop en hoorde achter me allerlei vreemde opmerkingen over biefstukken met Clenbuterol en ook "zero punto zero zero zero zero zero zero zero zero zero cinco". Ik kan het toch niet helpen dat ik een week te laat in superform ben geraakt?

Richting Gondecourt, waar we een eerste kassei konden smaken. Ik ging er op de grote plaat in, maar toen er een kleine knik naar rechts kwam, hadden we plots de wind pal op de neus. Traxer kwam me links voorbij en sprak de wijze woorden "nie trunten hee". Ik zag hem samen met Hein verdwijnen.

De brug over de snelweg over en nog meer kassei, ondertussen ook van het slechtere soort, waar je hier en daar een kinderkopje ontdekt. Gelukkig kwam het bos iedere meter dichterbij en joehoe... daar was het. We zagen de eerste modder van de dag, maar bijlange niet de hoeveelheid die we verwachtten. Het bos liep vlot en de track was leuk uitgetekend. Telkens toen je dacht dat het voorbij was, toonden de pijltjes een nieuwe track links of rechts en hop, wijle weer den bos in. Motorbiker gooide zich even op zijn zij (om aandacht te zoeken) en Lisa voelde zich niet op haar gemak. Dit was duidelijk een familiekwestie vandaag.

Een zes, zeven kilometer verder was er de terril van Carvin. Na de eerste klim had Traxer een klein "malheurke" met zijn derailleur, even een rondje gedraaid en hop naast hem verder naar boven. De pijltjes stonden blijkbaar duidelijk naar rechts, maar wij gingen rechtdoor, waar een vervaarlijke afdaling over grote steenbrokken onze aandacht trok. Toen we beneden kwamen was er niets meer en wachtten we even op de rest, die niet kwam. Dus terug naar het begin van de terril, waar we eerst het juiste parcours ontdekten en afwerkten, vooraleer we Traxer en de hulptroepen terugvonden.

Dit keer de juiste afdaling genomen en hop, het terrein afgereden richting het duwvaartkanaal. We reden nog even het cross-parcours door, zelfs al zat het niet in het parcours, maar dit kan je toch niet laten liggen. "Vrijwel allemaal mannen van boven de 40 en ze kunnen hun niet inhouden" zei Motorbiker nog. Hij had gelijk.

Aan het kanaal aangekomen was er de korte venijnige afdaling die we twee weken geleden tijdens de rit van Douvrin ook al deden. In plaats van de losse ondergrond links te nemen, was het vandaag blijkbaar tijd voor het grasland aan de rechterkant. Hein zette zijn bike even dwars en ik slaagde erin om hem voorbij te gaan. Toen ik beneden kwam ging ik al weer op mijn zadel zitten, maar die put onderin zorgde ervoor dat mijn achterwiel omhoogkwam. Door een ongelofelijk toeval slaagde ik erin mijn gewicht naar achter te schuiven en draaide ik het jaagpad op, met een licht verhoogde hartslag, terwijl de anderen pijn hadden aan hun lachspieren. Enfin, iemand moet voor het entertainment zorgen.

We gingen daar een singletrackske binnen dat duidelijk onder de regen van de voorbije dagen had geleden en ja hoor, de enige bos netels in het parcours stond daar links van ons. Ik streek even neer en na een paar krachttermen ging ik er weer vandoor. En toen, toen stonden er geen pijlen meer. Links geprobeerd, rechts geprobeerd en dan maar rechtdoor gereden. Achter de bocht ligt een terril riep ik nog, en ja hoor, daar lag een bult van anderhalve meter hoog. Het parcours waren we kwijt, dus ging het over de weg terug naar Allennes, waar we met net geen 50 kilometer op de teller terug aankwamen.

Plots wou niemand nog die laatste lus van 10 km vinden en gingen we snel ons broodje en pintje in de zon verorberen. Niet de beste die ik ooit heb gereden, maar een heel leuke rit, die op elk moment goed bolde. Misschien iets te veel veldwegels, maar dan denk ik weer aan die Vlaamse toertochten waar de veldwegels elkaar opvolgen. Het is dus niet terecht dat die andere Allennes-les-Marais tocht zoveel meer volk aantrekt, want deze is meer dan de moeite. Vriendelijk volk, goede bevoorradingen en hadden die twee man hun voiture niet bovenop de pijlen geparkeerd, dan was er niets aan de hand geweest.

Gereden afstand: 49.68 km
Totale rijtijd: 2:56'38
Gemiddelde snelheid: 16.9 km/u
Hoogste snelheid: 33.6 km/u
Hoogtemeters: eigenlijk niet. (slechts een 230 m)


http://www.hinnaert.net/KML/2010Allennes-l-M.kml


Grotere kaart weergeven