MTB TT Bailleul (Fr) - 20/06/2010 (Le Rando des Monts de Flandre)

Zondagmorgen. Tijd voor een nieuw bike-avontuur. Na een paar keer Kluisbergen was het tijd om weer eens bij onze vrienden van X2Pop langs te gaan. (Waarom zitten goeie tochten toch op dezelfde data gepland?). Ik reed in een goeie zondagmorgen traditie langs een paar wrakken op de snelweg, die daar in de voorbije uren waren neergepoot. Gelukkig houdt dit de lokale politie een beetje bezig, zodat ik rustig aan mijn gewone cruisesnelheid daar voorbij kan rijden.

Belle (zoals Bailleul in het "skoon vlaamsch" genoemd wordt) binnengereden en mijn voiture geparkeerd op identiek dezelfde plek als vorige keer. Bike van de auto gehaald en hop, naar de sporthal voor de inschrijving. Daar bleek een beperkte Forumbikers delegatie al op mij te zitten wachten. Het zou de laatste keer niet zijn vandaag...

Formaliteiten en een kop koffie later waren we vertrokken voor deze rit. Het begon goed, want we waren al meer dan een kilometer ver voor ik mijn GPS in gang zette. Niet dat dit nu zo belangrijk is, maar de archieven moeten toch correct zijn!

Via allerlei wegeltjes en straatjes (met naambordjes "straete") reden we ons eigen land binnen via Nieuwkerke om richting Dranouter te fietsen. Ik voelde me duizend man sterk en reed de eerste hellingen op de grote plateau naar boven. Duizend man sterk, alleen was die sterkte enkel van toepassing op hellingen van minder dan 2 procent.

De volgende hindernis was de Zwarte Berg. le Mont Noir. Iets meer dan twee procent, waardoor ik onmiddellijk achterin het peleton hing. De eerste afdaling was ik weer bij de kop van het peleton, maar toen we richting Rode Berg gingen was mijn achterstand al zo groot dat ik zelfs met duizelingwekkende snelheden in de afdaling mijn positie in het peleton niet kon verbeteren.

Enfin, Westouter door, naar het Hellegat en langs het zwembad en de herinnering is pijn, afzien, traagheid en al dat soort dingen. Ik raakte juist op tijd bij de rest, toen de bende net opnieuw begon te duwen voor de volgende helling. Ik reed de eerste bevoorrading binnen en Kapper van X2Pop riep mijn naam luidop. Ik was toen al gestorven.

Weer op weg en het liep redelijk vlak. Het ging weer redelijk goed, maar het duurde maar een kilometer of zo. Ik raakte de trappen van de Zwarte Berg op met Veeteeteetje in mijn spoor, maar toen de Kokereel eraan kwam ging ik van de voorste posities naar de laatste in minder dan 50 meter. Tegen de tijd dat we de Catsberg aandeden zat ik kilometers achter.

Bovenop de Mont des Cats vond ik de enige twee pijltjes van vorig jaar die niemand anders had gezien, waardoor ik flink verkeerd reed. Het werd me pas duidelijk toen ik plots op hetzelfde kruispunt een pijltje rechtdoor en eentje in tegenovergestelde richting zag. Ik hoopte op een bevoorrading aan de grote antenne en bleef even doorrijden. Het mocht niet zijn. 180 graden gedraaid en dan maar de nieuwste pijltjes gevolgd, nadat ik eerst een beetje afdaalde op een mooi stukje, dat ik dan opnieuw mocht klimmen natuurlijk. Redelijk snel kwam ik toch op de bevoorrading.

Ik bleef maar eten en drinken, want om de een of de andere reden had ik daar duidelijk nood aan. De sensatie om na acht weken weer eens je tanden in een stuk fruit te kunnen zetten is ook niet mis natuurlijk. Na een tiental minuten moest ik daar toch mee stoppen, maar niemand anders was daar al aangekomen. Nog even gewacht en dan maar weer op weg.

De rust en de vitaminen waren duidelijk deugddoend. Ik ging een rotvaart, toch in vergelijking met al die anderen die ik nu inhaalde. Ik wou nu ook niet meer door het peleton worden ingehaald en het moest dus vooruit gaan. Twee beklimmingen van de Zwarte Berg later ging het al heel wat trager, maar ik kan met mijn hand op het hart verzekeren dat ik deze allebei naar boven ben gereden, zelfs dat smal stuk met die grote stenen die het zo moeilijk maakten, reed ik tot mijn eigen verbazing gewoon naar boven.

Nog een kleine bospassage en dan een stuk asfalt, waar ik zowaar boven de 40 per uur sjeesde (jaja, het ging lichtjes naar beneden, maar is dit nu echt belangrijk?).

Naar het einde toe haalde ik meer en meer bikers in en voelde me weer Superman, zelfs met mijn flanellen benen. Het feit dat ik weer op het parcours van de kortste afstand was geraakt is me pas na een paar dagen duidelijk geworden, maar het gaf me op dat ogenblik vleugels. Dus, met meer dan 25 minuten voorsprong op de rest van de Forumbikers reed ik opnieuw het Parc Legrand binnen. Het feit dat zij een dikke 10 kilometer meer en flink wat hoogtemeters meer op hun teller zouden hebben is een klein detail dat hier geen speciale vermelding verdient.

Kortom, qua conditie was dit de zwakste in een heel lange tijd. Qua organisatie en parcours was dit een topper. Ik blijf het een van de beste van het Heuvelland vinden, zoniet de beste. Als ik ooit weer benen heb die me toelaten meer dan 12 kilometer zonder miserie te rijden, dan sta ik hier volgende keer terug.

Gereden afstand: 52.55 km (plus ongeveer een kilometer wegens laattijdig op "start" drukken)
Totale rijtijd: 2:59'04
Gemiddelde snelheid: 17.6 km/u
Hoogste snelheid: 50.3 km/u
Hoogtemeters: 941 m


http://www.hinnaert.net/KML/2010Bailleul.kml



Grotere kaart weergeven

MTB TT Hinges (Fr) - 13/06/2010

Hinges is een gemeentje in de buurt van Bethune. 2200 zielen groot ontvingen ze vorig jaar voor hun eerste organisatie meer dan 800 bikers, waaronder een flinke delegatie Forumbikers. Bleek die rit dan nog eens een meevaller te zijn, waardoor we dit jaar in de problemen zaten: Vaderdag en verkiezingen op de dag van hun tweede editie. Het eerste plan was om eerst de burgerplicht te vervullen en dan te gaan biken. De organisatie wou ons gerust laat laten vertrekken. Maar een onverlaat kwam met het idee om vroeg te vertrekken, te biken en voor 13 uur terug in het stemlokaal te staan.

5:29 - Ik stond een minuut voor mijn wekker zou aflopen naast mijn bed. Twintig minuten later stond ik op Motorbikers oprit en een uur later stonden we in Hinges. Volop activiteit. Winnitou had het niet gehaald, maar met zijn vieren gingen we op weg.

De aanloop was niet al te bijster. Dit waren we duidelijk vergeten, maar toen we de terril van Fouquereuil beklommen was het al heel anders. We gingen verder en toen in Lapugnoy de vertrekplaats van die andere tocht langsreden was de plaatselijke terril vlakbij. Traagjes rond de bult omhoog, om dan de in terrassen aangelegde terril in een rechte lijn naar beneden te verlaten. Via de eerste bevoorrading, waar Braket ons kwam vervoegen, gingen we snel in het eerste bosje van de dag genieten van de single tracks.

Hiervoor waren we gekomen. Het bos lag wel iets vettiger dan we verwachten deze tijd van het jaar, waardoor het hier en daar wel wat stuurmanskunst vroeg om recht te blijven en op de bike te blijven. Ik probeerde hier ergens een ander spoor te kiezen en bleef toch een heel eind met mijn achterwiel hangen, waardoor dit eerder driften dan biken leek. Ik overleefde en we deden de tweede bevoorrading aan.

We kregen er niet genoeg van en gelukkig kwam daar eerst de terril van Gosnay, gevolgd door het bos van Bruay-la-Buissiere, waar de single tracks heel smalletjes waren. De braamstruiken en de netels daarentegen lieten alles heel breed hangen en waren aanslagen aan het plegen op armen en benen. Gelukkig was het zo leuk om te rijden dat we daar allemaal niets van voelden. Toen we terug op de bevoorrading aankwamen (tweede en derde op dezelfde plek) was er al meer volk.

Terug richting Hinges, maar niet zonder eerst het crossparcous van Annezin aan te doen. Een MX parcours net naast het bike parcours vroeg er gewoon om. Wij erdoor en hier en daar deden we zelfs alsof er een 500cc tussen de benen zat, alleen veeeeeeeeel trager. Een achtervolging op twee Aixam autootjes kreeg de snelheid nog even omhoog, maar toen we nog een terrilparkje aandeden ging het iets trager. Een vliegende Braket later gingen we voor de laatste kilometers nog even langs het kanaal een kilometerslange gras-track door. Dit was langer dan ik wilde, maar we gingen gelukkig de andere kant van het kanaal verkennen, waar de track iets beter liep.

Vreemd, want Hinges lag aan de andere kant van het water. Toen we opnieuw een brug overreden herkende ik me en ging voor een demarrage. De laatste kilometer lichtjes klimmend tot aan de aankomst dacht ik, maar toen we de brug over waren, ging het parcours recht onder de brug door, om de laatste klim niet op asfalt maar op een flink klimmend paadje tussen de velden. Gelukkig waren de laatste driehonderd meter op asfalt, waardoor ik nog samen met de anderen de parking kwam opgereden.

Snel een drankje en een BBQ worstje verorberd en op weg om onze burgerplichten te vervullen. Om 12u45 kwam ik terug thuis, Motorbiker thuis afgezet en de nodige bolletjes rood gemaakt. Nu nog Vaderdagje spelen.

Gereden afstand: 58.70km
Totale rijtijd: 3:25'03
Gemiddelde snelheid: 17.2 km/u
Hoogste snelheid: 39.7 km/u
Hoogtemeters: 617m


http://www.hinnaert.net/KML/2010Hinges.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Phalempin (Fr) - 06/06/2010

Een afrit verder dan Rijsel is eigenlijk niet al te ver, toch ging ik van opkomende zonneschijn naar lichte regen. Toen ik de parking rond het sportcentrum opreed werden de druppels groter. Gelukkig was er eerst koffie. Ingeschreven en daar gingen we. De regen leek voorbij en de wolken dreigden enkel een beetje.

De eerste klim van de dag was een brug over de spoorweg en in geen tijd vonden we het aardappelveld waar de Cowboy vorige winter overkop ging. Er groeit nog altijd niets op die plek. Het begon lichtjes te druppelen maar net op dit ogenblik reden we in Carvin een bosje binnen, rond de plaatselijke terril gevolgd door de plassen van het moeras van Annay. "Gelukkig rijden we onder de bladeren" zei iemand want het regende ondertussen dikke grote druppels.

Richting de grote terril van Oignies, Delta 3, waar we eerst helemaal rond bleken te rijden. Toen we het terrein zouden verlaten zonder naar de top te klimmen moest ik toch even ingrijpen. Pijltje links en wij naar rechts om helemaal naar boven te rijden via een enkel klimmetje..

Wat is hier aan het gebeuren? Er wordt hier duidelijk een omheining geplaatst, die de meeste single tracks afsluit. Hier en daar is een kleine opening met een smal pad vrijgelaten, maar de meeste gekende drops en plaatsen waar je jumpkes kon maken staan vol palen, waar binnenkort nog draad aan zal worden bevestigd. Dit nieuws werd aan de bevoorrading door de organisatie uitgebreid met nog meer triestig nieuws: de regionale overheid heeft het beheer over de meeste terrils daar in de buurt overgenomen en zal de toegang serieus beperken.

Nu waren we nog meer overtuigd dat we van elke meter terril moesten genieten, nu het nog kon. De regen viel ondertussen met bakken uit de hemel en alle vuil die we op de Delta 3 terril hadden verzamelde regende van bike en benen. Toen we opnieuw zwarte ondergrond onder de wielen kregen waren we properder dan toen we vertrokken. Klein neveneffect: we waren doorweekt en de bliksemschichten en rollende donder waren gevaarlijk dichtbij.

Richting Leforest. Met zo'n naam kon het gewoon niet anders betekenen dan dichterbij het bos komen. Eerst een mini terril en dan het Bois de l'Offarde. De grond lag al redelijk vettig, maar aan de tweede bevoorrading was hier toch nog een leuk extraatje toegevoegd. Twee bikers voor ons hadden dit blijkbaar op hun zijkant geprobeerd, maar wij lieten ons niet kennen. De een na de ander ging erdoor en het bleek best te doen: met een rotvaart naar beneden, door een gele modderplas en terug naar boven, waar je bijna boven moest remmen om niet te ver door te schieten. Achteraf hoorden we dat Orbeabiker en Spiermassa daar een specialleke hadden gedemonstreerd. Jammer dat we dit niet hebben gezien.

Nog even door het bos van Phalempin en daar kwamen we terug het dorp binnengereden, waar we snel gingen schuilen met een drankje en een broodje en begonnen te bekijken hoe we terug naar huis zouden raken. De meesten onder ons hadden een droog ritje in de zon verwacht en hadden zelfs geen handdoek bij...

In de gietende regen naar huis gereden, waar het ophield met regenen toen ik de auto parkeerde. Ondertussen schijnt de zon al weer...

Gereden afstand: 57.26 km
Totale rijtijd: 3:02'23
Gemiddelde snelheid: 18.8 km/u
Hoogste snelheid: 40.4 km/u
Hoogtemeters: 365 m
Gewicht van mijn natte tenue bij aankomst thuis: 3kg100 ("Met extra absorberend zeemvel" zou Orbeabiker zeggen.)

http://www.hinnaert.net/KML/2010Phalempin.kml


Grotere kaart bekijken