De forumbikers op uitstap buiten de provincie. Altijd een evenement. Afgesproken net even ten zuiden van Rijsel (nog altijd in het "graafschap Vlaanderen") om tegen 8u30 te kunnen vertrekken. Het werd een heel klein beetje later, maar de trein zette zich toch in gang.
We gingen een volle 150 meter over asfalt tot aan de rode lichten en dan waren we vertrokken. Onmiddellijk een kasseitje (en eentje dat niet herlegd is in 75 jaar) dat naar een eerste stuk off-road liep. Negen (9) kilometer verder draaiden we de weg op voor een volle 100 meter asfalt eer we de volgende kassei tegen wind opreden. Het eerste stuk asfalt van meer dan 300 meter was na 14 km.
De regen had de voorbije dagen duidelijk zijn werk gedaan. Slijk, zelfs op de kasseibaantjes, zorgde ervoor dat het overal flink oppassen was om niet al te veel te glijden. Tijdens dat eerste stuk hadden we dan nog een bui en flink wat tegenwind te verwerken.
Het aantal karresporen en de singletracks bleven zich in onwaarschijnlijk tempo opvolgen, hoogstens gescheiden door een asfaltbaan die we kruisten. Met andere woorden, elke 5 km was er een 5 meter recuperatiestrook ingebouwd. Net onvoldoende!
Na net geen twintig kilometer kwamen we in Wingles aan. Mountainbike heaven. Een stuk van een slordige 10 kilometer, met klimmetjes (en ik klim echt niet graag) en heel serieuze afdalingen, waar je toch best niet aan begint voor je eerste tourtocht. Op een bepaald ogenblik stond de voorzitter van de organiserende club toch maar even te waarschuwen dat het eigenlijk wel gevaarlijk was op dat stukje. Verder laveren tussen de bomen en korte bochtjes en allerlei technische stukjes maakten dit een zeer gesmaakte doortocht. Was de rest van de tocht enkel dit soort terrein geweest, ik deed de 75km, maar... De bevoorrading na de doortocht was eigenlijk best welkom. Genoeg van alles en vriendelijke mensen.
Terug op weg en daar passeerden we de start van het stukje door het terrein van Wingles... Ja dus, wijle weg voor een tweede doortocht. Ik liet de trein maar doorrijden, de passage langs de bevoorrading zou ze wel stoppen, maar reed dit stukje op mijn eigen tempo. Vreemd, maar de tweede passage was niet zo lang als de eerste, wel leuker.
En toen moesten we nog zo'n dikke twintig kilometer terug naar Allennes-les-marais. We reden de weg op en hadden opnieuw rode lichten. Blijkbaar zijn deze de aankondiging van wat zal komen... Van daar ging het naar het kanaal. Bestaat een single track van 10 kilometer? Ja, zelfs langer. We volgden de pijltjes voor de 40 kilometer, aangezien we al er al 10 extra hadden gereden in de "base de Wingles". Op een bepaald ogenblik stonden er bordjes die de vermoeiden een makkelijker parcours lieten rijden. Wat dat ander stuk daar dan geweest is weet ik niet, maar ik snakte naar een stukje asfalt. Het kwam niet. Ploeteren en baggeren en stampen en duwen, maar ik wilde niet toegeven aan de kramp die begon op te steken. Op het einde kwam daar weer zo'n verwaarloosde kassei aan en ik begon zowaar te jagen op een paar bikers die voor mij reden. Hoe sneller ik er was, hoe eer ik rustig kon sterven!
Jammer dat de bikewash te overbevolkt was en de douches te koud, maar het parcours was meer dan 90% echte off road en dan wil je wel iets door de vingers zien. Nog vlug genoten van een paar uiensoepjes, een half stokbrood en een biertje, allemaal aangeboden door het huis. Na nog paar biertjes terug naar de auto gestrompeld en de weg terug naar 'den belgiek' aangevat.
Het is duidelijk dat er 'flandriens' wonen aan beide kanten van de grens. Zeker tot volgend jaar.
Totale rijtijd: 3u37'40
Totale afstand: 52.59 Km
Gemiddelde snelheid: 14.4 km/u
Hoogste snelheid: 30.4 Km/u
Een paar Noord-Franse bikers hebben een videootje, dat een goed idee geeft van de site in Wingles. Echt de moeite om te bekijken.
25 februari 2007
18 februari 2007
MTB TT Oedelem (Zwarte Veldtocht) - 17/02/2007
Toen ik gisterenavond Niko belde om af te spreken, hoorde ik geluiden, die duidelijk niet zijn huiskamer waren en onmiddellijk besloten we, om hoe dan ook redelijk laat te starten.
Tegen een uur of 9 reden we richting Oedelem. Geeps zorgde ervoor dat we niet verkeerd reden en wij reden recht naar de inschrijving. Tegen tienen waren we vertrokken.
We gingen de weg op en zagen de bikers voor ons naar rechts draaien richting een bos. Jippie, dachten we, het eerste stukje bos van de dag, maar net voor dit bos (echt letterlijk aan de rand van het bos) draaiden we naar links verder over het asfalt.
In de eerste 10km hadden we niet veel meer dan 2 stroken off-road, die dan nog redelijk droog en hard waren, waardoor we op dat ogenblik met een gemiddelde van meer dan 28km/u over de vlaamse wegen stoven.
Jammer, want er waren zeker flink wat dreven waar we toch wel een beetje konden gaan spelen of zelfs velden waar we eens stukje zouden kunnen gespeeld hebben. De enige helling (via kasseitjes) reed zelfs ik omhoog op het grote blad en iedereen weet dat ik zelfs vals plat op mijn middenblad rij.
Redelijk snel kwamen we aan de eerste bevoorrading. Deze was meer dan behoorlijk, vriendelijke mensen en meer dan genoeg van alles. Snel weer op weg.
Het gehalte aan off-road begon toch een beetje hoger te worden, maar nog altijd waren de paden en dreven flink droog en goed berijdbaar. Vanaf de 25e kilometer begon het toch een beetje beter op een veldtoertocht te lijken. Het off-road gehalte en het vochtigheidsgehalte stegen. Het begon zowaar zelfs leuk te worden.
We bleven goed doorgaan en kwamen vrij snel aan op de tweede bevoorrading. Alweer alles in orde en goed voorzien. Nog zo'n 15km te gaan. We hoorden van iemand van de organisatie dat het nog 7km "lastig" zou zijn en dan terug naar Oedelem. We dachten dat de brave man zijn definitie van "lastig" toch nog even zou moeten bijstellen, maar het venijn zat duidelijk in de staart. Dit laatste stuk was echt goed. Mooie stukken, soms wat modder, een stukje prive.
Plotseling werden we weer vervoegd door de 25km rijders en daar kwamen twee korte afstand spurters ons voorbij gevlogen. We reden gezapig door, hoopten om terug binnen te zijn voor 12 uur en daar zag ik één van die spurters een
bocht missen en pardoes tegen de muur van een garage vliegen. Hij bleef liggen en bleek zijn benen in kramp te hebben. Dat was niets, maar zijn schouder bleek ook flink toegetakeld. We belden de hulpdienst op, maar hij wou niet dat hij werd opgehaald en na een paar minuten ging hij terug op weg, maar gelukkig richting thuis. Ik had gegrapt dat hij er niet mee in moest zitten "er is toch niets aan de muur", maar bleek dat er toch een flinke barst in de muur was. Zo hard was de klap. Wij begrepen de man echt niet - duidelijk een gewonde schouder (uit de kom of sleutelbeen kapot) en zich niet laten helpen. Trouwens, hij reed ook nog eens zonder helm, wat eigenlijk flink onverstandig is. Zijn voorwiel was geplooid, dus zette ik de rem open zodat hij toch naar huis kon fietsen.
We reden verder, het ritme een beetje gebroken, maar ook nog een beetje napratend over dat ongeval. Zoals reeds gezegd, het venijn zat in de staart en een laatste strookje off-road met flink wat modder zorgde ervoor dat we net niet om 12 uur binnenreden, maar we hadden 5 minuten langer nodig om de 47km af te werken.
Het laatste kwart van de rit was redelijk OK, maar de eerste helft was duidelijk die van de gemiste kansen. Het stukje tussenin was best "te doen". Organisatie was heel goed in orde. De pijltjes waren niet echt duidelijk, maar het lint dat vrijwel overal extra was aangebracht maakte veel goed. Goede bikewash en warme douches. Toch jammer, want de streek heeft toch heel wat meer in petto.
Totale afstand: 47.02 Km
Totale rijtijd: 2u06'01
Gemiddelde snelheid: 23.49 Km/u
Hoogste snelheid: 35.6 Km/u
Tegen een uur of 9 reden we richting Oedelem. Geeps zorgde ervoor dat we niet verkeerd reden en wij reden recht naar de inschrijving. Tegen tienen waren we vertrokken.
We gingen de weg op en zagen de bikers voor ons naar rechts draaien richting een bos. Jippie, dachten we, het eerste stukje bos van de dag, maar net voor dit bos (echt letterlijk aan de rand van het bos) draaiden we naar links verder over het asfalt.
In de eerste 10km hadden we niet veel meer dan 2 stroken off-road, die dan nog redelijk droog en hard waren, waardoor we op dat ogenblik met een gemiddelde van meer dan 28km/u over de vlaamse wegen stoven.
Jammer, want er waren zeker flink wat dreven waar we toch wel een beetje konden gaan spelen of zelfs velden waar we eens stukje zouden kunnen gespeeld hebben. De enige helling (via kasseitjes) reed zelfs ik omhoog op het grote blad en iedereen weet dat ik zelfs vals plat op mijn middenblad rij.
Redelijk snel kwamen we aan de eerste bevoorrading. Deze was meer dan behoorlijk, vriendelijke mensen en meer dan genoeg van alles. Snel weer op weg.
Het gehalte aan off-road begon toch een beetje hoger te worden, maar nog altijd waren de paden en dreven flink droog en goed berijdbaar. Vanaf de 25e kilometer begon het toch een beetje beter op een veldtoertocht te lijken. Het off-road gehalte en het vochtigheidsgehalte stegen. Het begon zowaar zelfs leuk te worden.
We bleven goed doorgaan en kwamen vrij snel aan op de tweede bevoorrading. Alweer alles in orde en goed voorzien. Nog zo'n 15km te gaan. We hoorden van iemand van de organisatie dat het nog 7km "lastig" zou zijn en dan terug naar Oedelem. We dachten dat de brave man zijn definitie van "lastig" toch nog even zou moeten bijstellen, maar het venijn zat duidelijk in de staart. Dit laatste stuk was echt goed. Mooie stukken, soms wat modder, een stukje prive.
Plotseling werden we weer vervoegd door de 25km rijders en daar kwamen twee korte afstand spurters ons voorbij gevlogen. We reden gezapig door, hoopten om terug binnen te zijn voor 12 uur en daar zag ik één van die spurters een
bocht missen en pardoes tegen de muur van een garage vliegen. Hij bleef liggen en bleek zijn benen in kramp te hebben. Dat was niets, maar zijn schouder bleek ook flink toegetakeld. We belden de hulpdienst op, maar hij wou niet dat hij werd opgehaald en na een paar minuten ging hij terug op weg, maar gelukkig richting thuis. Ik had gegrapt dat hij er niet mee in moest zitten "er is toch niets aan de muur", maar bleek dat er toch een flinke barst in de muur was. Zo hard was de klap. Wij begrepen de man echt niet - duidelijk een gewonde schouder (uit de kom of sleutelbeen kapot) en zich niet laten helpen. Trouwens, hij reed ook nog eens zonder helm, wat eigenlijk flink onverstandig is. Zijn voorwiel was geplooid, dus zette ik de rem open zodat hij toch naar huis kon fietsen.
We reden verder, het ritme een beetje gebroken, maar ook nog een beetje napratend over dat ongeval. Zoals reeds gezegd, het venijn zat in de staart en een laatste strookje off-road met flink wat modder zorgde ervoor dat we net niet om 12 uur binnenreden, maar we hadden 5 minuten langer nodig om de 47km af te werken.
Het laatste kwart van de rit was redelijk OK, maar de eerste helft was duidelijk die van de gemiste kansen. Het stukje tussenin was best "te doen". Organisatie was heel goed in orde. De pijltjes waren niet echt duidelijk, maar het lint dat vrijwel overal extra was aangebracht maakte veel goed. Goede bikewash en warme douches. Toch jammer, want de streek heeft toch heel wat meer in petto.
Totale afstand: 47.02 Km
Totale rijtijd: 2u06'01
Gemiddelde snelheid: 23.49 Km/u
Hoogste snelheid: 35.6 Km/u
11 februari 2007
MTB TT Westouter (Berghazentocht) - 11/02/2007
Deze morgen, kwart voor zeven. Ik rol uit mijn bed en heb onmiddellijk spijt. Ik hoor de wind door de kieren waaien en de regen tegen de ruiten slaan. Heel eventjes kreeg ik daar de opwelling om stilletjes terug tussen de warme lakens te kruipen maar ik besliste toch maar op te blijven. Aan de ontbijttafel kreeg ik de tweede keer spijt.
Uiteindelijk vertrokken en tegen 8u30 in Westouter in de striemende regen aangekomen. Ik kreeg weeral spijt, maar nu was ik daar en zou dit dan ook afwerken. Ingeschreven en onmiddellijk op weg. Na welgeteld 100 meter was het van dattum. Door de regen van de voorbije uren was elk stukje off-road omgeturnd in een modderspoor. Ik zat uiteraard redelijk fris en ging er vandoor op mijn tempo. Er waren duidelijk een paar gelegenheids-bikers en ik wilde niet echt achteraan hangen wachten. (Ik was beter wat trager gestart...)
Via verschillende paadje reden we het dal uit waar Westouter in ligt en gingen de Scherpenberg op. Dit was voor een paar mensen al meer dan genoeg en hoorde een paar mensen om "misschien moeten we maar de 27km doen in plaats van de groten toer".
Een beetje afdalen en daar lag ie dan: de Kemmelberg. Ik keek even naar boven en zag een vlucht zwarte vogels over te top cirkelen. Ik dacht direct aan een groep aasgieren en begon zowaar een beetje bang te worden. We klommen naar boven en kwamen off-road boven langs het frans kerkhof, waar de laatste 10 meter toch echt zwaar waren. De route gaf de optie om met of zonder kasseien helemaal maar boven te rijden en natuurlijk koos ik voor de kasseien. Ik kwam 50 meter te kort. De kasseien lagen kletsnat en toen ik al van links naar rechts laveerde om het minder steil te maken begon mijn achterwiel te slippen en was het voorbij. Die 23% zijn toch wel echt venijnig. Eens boven was het pure miserie, want naar beneden rijden op natte kasseien is ook niet echt aangeraden als je ook nog wilt stoppen zonder je helemaal open te rijten. Met beide handen zachtjes op de remmen aan een redelijke snelheid naar beneden.
Eens beneden vonden we uit waar al het water van bovenop de Kemmelberg was terechtgekomen. De paadjes waren op sommige plaatsen vrijwel niet van de beek ernaast te onderscheiden. Dit ging niet gewoon over een paar plassen, maar over hectoliters water. Vreemd genoeg begon op dit ogenblik de zon erdoor te komen. De wind bleef beuken en een paar afdalingen moest ik zelfs bijduwen om niet helemaal stil te vallen. Frustrerend.
En daar gingen we weer. Bult na bult (plat bestaat niet in Heuvelland) richting de Rode Berg. Redelijk goed naar boven geraakt en via het Hellegat terug naar beneden. Neen, niet naar Westouter, maar richting de Franse grens naar de Zwarte Berg. Daar zijn we twee of drie keer een redelijk deel van opgeklommen, om hem uiteindelijk op de weg helemaal te bedwingen... Maar dat bedwingen was toch niet echt helemaal wat ik dacht dat het zou worden. Bijna boven kreeg ik plots krampen toen ik mijn voet aan de grond zette om een paar trapjes op te lopen. Het kostte me toch zeker 5 minuten om mijn fiets vanonder mij te krijgen en dan nog een eens 5 minuten eer ik kon stappen. De trapjes op en zo snel mogelijk weer de fiets op, want dat lukte wel nog. Het laatste stuk bedwingen was meer dan genoeg om de dag te besluiten, maar dan gingen we terug naar beneden over tracks waar je deze zomer kon rijden, nu enkel glijden.
Vandaar ging het eigenlijk redelijk snel terug naar Westouter, waar ik snel de heel inventieve bikewash gebruikte. Goede uitvinding, om paletten over een beek te plaatsen, scheelt een stuk opkuis achteraf. De douches waren heel geimproviseerd, maar waren gewoon perfect, misschien wat meer licht. Beide bevoorradingen waren meer dan voldoende, alleen mocht die man niet gezegd hebben dat het parcours was ingekort tot 43km!!! Puike organisatie.
Het mannetje met de hamer ben ik zeker twintig keer tegengekomen, maar al degenen die beslisten niet af te komen waren fout.
Totale rijtijd: 3:13'53
Totale afstand: 49.78 Km
Gemiddelde snelheid: 15.405 Km/h
Hoogste snelheid: 50.2 Km/h
Uiteindelijk vertrokken en tegen 8u30 in Westouter in de striemende regen aangekomen. Ik kreeg weeral spijt, maar nu was ik daar en zou dit dan ook afwerken. Ingeschreven en onmiddellijk op weg. Na welgeteld 100 meter was het van dattum. Door de regen van de voorbije uren was elk stukje off-road omgeturnd in een modderspoor. Ik zat uiteraard redelijk fris en ging er vandoor op mijn tempo. Er waren duidelijk een paar gelegenheids-bikers en ik wilde niet echt achteraan hangen wachten. (Ik was beter wat trager gestart...)
Via verschillende paadje reden we het dal uit waar Westouter in ligt en gingen de Scherpenberg op. Dit was voor een paar mensen al meer dan genoeg en hoorde een paar mensen om "misschien moeten we maar de 27km doen in plaats van de groten toer".
Een beetje afdalen en daar lag ie dan: de Kemmelberg. Ik keek even naar boven en zag een vlucht zwarte vogels over te top cirkelen. Ik dacht direct aan een groep aasgieren en begon zowaar een beetje bang te worden. We klommen naar boven en kwamen off-road boven langs het frans kerkhof, waar de laatste 10 meter toch echt zwaar waren. De route gaf de optie om met of zonder kasseien helemaal maar boven te rijden en natuurlijk koos ik voor de kasseien. Ik kwam 50 meter te kort. De kasseien lagen kletsnat en toen ik al van links naar rechts laveerde om het minder steil te maken begon mijn achterwiel te slippen en was het voorbij. Die 23% zijn toch wel echt venijnig. Eens boven was het pure miserie, want naar beneden rijden op natte kasseien is ook niet echt aangeraden als je ook nog wilt stoppen zonder je helemaal open te rijten. Met beide handen zachtjes op de remmen aan een redelijke snelheid naar beneden.
Eens beneden vonden we uit waar al het water van bovenop de Kemmelberg was terechtgekomen. De paadjes waren op sommige plaatsen vrijwel niet van de beek ernaast te onderscheiden. Dit ging niet gewoon over een paar plassen, maar over hectoliters water. Vreemd genoeg begon op dit ogenblik de zon erdoor te komen. De wind bleef beuken en een paar afdalingen moest ik zelfs bijduwen om niet helemaal stil te vallen. Frustrerend.
En daar gingen we weer. Bult na bult (plat bestaat niet in Heuvelland) richting de Rode Berg. Redelijk goed naar boven geraakt en via het Hellegat terug naar beneden. Neen, niet naar Westouter, maar richting de Franse grens naar de Zwarte Berg. Daar zijn we twee of drie keer een redelijk deel van opgeklommen, om hem uiteindelijk op de weg helemaal te bedwingen... Maar dat bedwingen was toch niet echt helemaal wat ik dacht dat het zou worden. Bijna boven kreeg ik plots krampen toen ik mijn voet aan de grond zette om een paar trapjes op te lopen. Het kostte me toch zeker 5 minuten om mijn fiets vanonder mij te krijgen en dan nog een eens 5 minuten eer ik kon stappen. De trapjes op en zo snel mogelijk weer de fiets op, want dat lukte wel nog. Het laatste stuk bedwingen was meer dan genoeg om de dag te besluiten, maar dan gingen we terug naar beneden over tracks waar je deze zomer kon rijden, nu enkel glijden.
Vandaar ging het eigenlijk redelijk snel terug naar Westouter, waar ik snel de heel inventieve bikewash gebruikte. Goede uitvinding, om paletten over een beek te plaatsen, scheelt een stuk opkuis achteraf. De douches waren heel geimproviseerd, maar waren gewoon perfect, misschien wat meer licht. Beide bevoorradingen waren meer dan voldoende, alleen mocht die man niet gezegd hebben dat het parcours was ingekort tot 43km!!! Puike organisatie.
Het mannetje met de hamer ben ik zeker twintig keer tegengekomen, maar al degenen die beslisten niet af te komen waren fout.
Totale rijtijd: 3:13'53
Totale afstand: 49.78 Km
Gemiddelde snelheid: 15.405 Km/h
Hoogste snelheid: 50.2 Km/h
Abonneren op:
Posts (Atom)
