Veldegem. Acaciastraat. Ik herinner mijn vorig bezoek aan deze sporthalle nog levendig, toen ik daar in vol ornaat als Kerstman met pak EN baard (snor heb ik al...) kwam binnengewandeld. Ik weet ook nog dat ik daar gezweet heb, terwijl het buiten toch aan het vriezen was.
Dit keer was het de zomertocht. Geen speciale pakjes, geen vriesweer en veel regen de voorbije dagen. Rond een uur of acht ingeschreven en onmiddellijk de achtervolging in om een paar Steenbakkers proberen in te halen, die een paar minuten voor mij waren vertrokken. Ik dacht dat dit een makkie zou zijn, maar uiteindelijk is dit pas op de eerste bevoorrading gelukt na zo'n 20 kilometer.
Maar zover zijn we nog niet... Vrijwel onmiddellijk gingen we daar een eerste bos, Merkemveld, in en alles lag eigenlijk redelijk droog, rekening houdende met de weersomstandigheden van de laatste dagen. We reden dit weer uit via de kant van Loppem en gingen weer op weg. Hier en daar ook nog een stukje off-road, maar daar kwam de brug over de snelweg eraan. Meestal is dit het teken voor een stuk off-road langs een talud, maar niets was minder waar. We gingen langs het bordje Varsenare een bos in en kwamen daar een paar kilometers later terug uit. Hier had de regen flink huisgehouden. Goede bandenkeuze was hier duidelijk belangrijk. Een heel leuk stuk waar ik toch weer flink begon vooruit te gaan.
We reden Sint Andries binnen en ik weet niet wat ik moet denken, maar de bossen lagen precies verder en verder uit elkaar. Jammer genoeg waren de meeste verbindingswegen voornamelijk asfalt. We reden nog een paar hele leuke bosstroken door aan de Abdijhoek. Ook het stuk later, ik weet niet of het dan Tudor en Beisbroekbos of het Vloethemveld was, maar daar zat nog een technisch stuk tussen dat het weer helemaal de moeite maakte. Korte bochtjes, zachte ondergrond en wortels achter iedere bocht. Tijdens sommige stukjes moest je echt over je stuur gaan liggen, met de helm naar voor om de takken uit het gezicht te houden.
De tocht aangevat met het idee om de 75 te doen, maar toen de wind na 37 kilometer in ons gezicht waaide, was ik blij dat Rock Rider gisteren "een stuk gespeeld had", waardoor hij al tevreden was met 50 km op de teller. De laatste 4-5 kilometer ging hij wel nog eens een beetje onnozel doen, waardoor hij nog alleen over de meet reed. Ik volgde op zo'n 75 meter. Toen ik bij de auto stopte om onmiddellijk mijn handdoek en verse kleren mee te nemen zag ik dat Kommil Foo (en ik denk Kjell) ook heel snel achter kwamen.
Rit met heel wat bos, maar toch ook heel wat gemiste kansen. Ik zag ons langs (en dan bedoel ik op de weg er langs) te veel bos rijden om me echt in mijn nopjes te voelen. De verbindingsstukken tussen de bossen waren mijns insziens toch te veel asfalt, maar ik besef ook dat het van langsom moeilijker is om prive-stukken aan te doen. Geen kwaad woord over de bevoorradingen, de bepijling en het enthousiasme van de organisatoren. Hele leuke bende, die Vrije Cyclo's.
Op den apres Q-bix en ProTeam leren kennen en plotseling toch een beetje verschoten toen Traxer daar binnenwandelde, zo wit als een spook, lichtjes gedesorienteerd en met zijn arm nogal stijfjes langs het lijf. Bleek dat hij in de laatste kilometers daar nog tegen de vlakte was gegaan en zijn linkerduim zag er niet naar uit alsof hij altijd al op die plaats had gezeten. Geholpen om zijn bike op de auto te binden en hij vertrok direct naar een dokter. Hopelijk niet al te erg.
Genoten van de rit, maar had er precies meer van verwacht. Waarschijnlijk toch te veel verwend de laatste tijd. Morgenochtend zal ik samen met Niko een revalidatie-ritje voor de (her)beginnnende biker doen, nadat hij in Kluisbergen zijn schouder en hand een beetje had om zeep geholpen.
Gereden afstand: 53.75 km
Totale rijtijd: 2:23'40
Gemiddelde snelheid: 22.4 km/u
Hoogste snelheid: 38.5 km/u
30 juni 2007
24 juni 2007
MTB TT Ingelmunster - 24/06/2007
Ingelmunster. De zomertocht van de Brigandsbikers. Een zootje ongeregeld, genoemd naar het plaatselijke gerstenat. Dit kan niet goed aflopen. Aangezien Niko vorige week was gaan paaldansen op de Kluis, reed ik alleen van thuis met de bike naar Aviflora voor de start. Daar bijna aangekomen kwam Traxer net aan en gingen we het eerste stukje off-road (de wegenwerken aan de overkant van de startplaats) te lijf. Aan de overkant van de straat stond de Voltman al zijn bike af te spuiten. Compleet gek die Brigandsbikers, de bike schoonmaken nog voor de rit is gestart!
We schreven in, genoten van het kopje koffie en het stukje cake en daar ging de forumtrein (met een tiental wagonnetjes) op weg. Langs het lokaal van de plaatselijke Hell's Angels en voor we het goed wisten was daar de eerste splitsing. Via allerlei slagen en velden gingen we naar het bos van Ardooie Veld, waar we toch maar mooi weer door mochten rijden. Mooie stukjes die niet altijd open zijn voor bikers zijn altijd dubbel leuk.
Alle off-road stukken stonden netjes aangeduid, met bordjes die netjes aftelden van ergens rond de vijftig, telkens met de lengte van de strook netjes uitgedrukt in meters. Puik werk.
Van Ardooie Veld gingen we weer op weg en reden daar pardoes al de eerste bevoorrading binnen. Enfin, je hoort ons niet klagen. We deden wat we moesten en daar ging de forumtrein er weer vandoor. Ik wou me niet opblazen voor mijn eerste tocht boven de 65 km, dus liet ik ze maar gaan. Lichterveldenoarke en ikzelf werden snel vervoegd door Grote Plateau, die al een paar keer had geprobeerd om mij bij het snellere peleton te houden. (Neen, neen, wij reden niet zo snel, GP hield het op gereduceerde snelheid)
Via allerlei schoons reden we terug Ingelmunster binnen om via allerlei velden naar Emelgem te rijden langs de Gistelbeek. Via het sportterrein reden we naar de Centrumbrug in Izegem om via een nieuw MTB trappetje en een strookje off-road langs het kanaal te arriveren. Het wandelpad met bultjes op en neer richting het pad langs de Mandel, terug richting Ingelmunster. Niet het normale paadje naar beneden, maar toch weer even gaan spelen in het Kasteelbos. Vreemd genoeg lag alles zeer berijdbaar. Nog wat plezier gehad met een biker voor mij die plotseling een tak tussen het riempje van zijn helm kreeg en plots met bike en al 10 cm van de grond ging. Gelukkig zonder veel erg.
De Lysbrug over en dan alle stukjes aan de overkant van het kanaal aangedaan. In plaats van het gewone pad te volgen, gingen we voor een extra bevoorrading bij Cowbow Peter. Na een citroensapje (!) gingen we weer op weg door het Kasteelpark, om daar de tweede officiele bevoorrading mee te maken. Terug vertrokken langs de Beukendreef (all the way to the end) om bijna terug bij het startpunt te komen. Maar via het Ingelmunsterse sportterrein en de leuke heuvels aldaar terug naar het kanaal om het stuk aan de waterzuivering aan te pakken. De brug over en via de gekende paden naar een ander hoogtepunt van de dag: Ooigem bos. Dit doorgereden met GP, die alle bomen persoonlijk kent. Heel veel plezier gehad toen ik de nieuwste stukjes mocht berijden. Vreemd hoe een mooie bostrack je eigenlijk laat vergeten dat de benen een beetje moe zijn.
Derde bevoorrading en dan snel naar het cross-parcours aan de samenvloeing van kanaal, Leie en Oude Leie. Wat een werk hier is ingestoken is niet te geloven. Een hele vrachtwagen zand op de moeilijkste plaatsen maakte het rijden weer mogelijk. De ergste plassen waren opgevuld en de diepe sporen gemaakt door crossmotoren waren vrijwel allemaal verdwenen, alleen waren sommige klimmetjes net een meter te lang voor mij. Maar, het was zo leuk dat we het twee keer hebben gereden. Langs de Leie verder door het bosje om langs het kanaal terug richting Oostrozebeke te gaan, waar we de werken voor de nieuwe weg, die een groot deel van ons bikeplezier binnenkort zal afpakken eens gingen bekijken. Dus maar genieten van de wegenwerken voor er asfalt word gegoten! Het is zeker de bedoeling niet, maar daar ligt nu een stuk off-road om U tegen te zeggen.
En daar gingen we Meulebeke tegemoet. Ik was al blij toen ik zag dat we de zandheuvel niet op moesten klimmen, maar we gingen verdorie de Paanders af en op. Ik vreesde het ergste (ondertussen had ik al 70 km achter mij gelaten), maar het ging nog altijd redelijk. Grote Plateau nam geregeld mijn courage af door te tonen dat de kracht van mijn kuiten niets was in vergelijking, maar ik liet mij niet zot maken! De zandheuvel kwam eraan in omgekeerde richting en ik ging er verdorie op mijn grote plateau op. We verloren daar zelfs nog Lichterveldenoarke, die even de kwaliteit van de aardappelen getest heeft, door heel dicht te gaan kijken !!! Daar gingen we dan toch richting Ingelmunster met de wind tegen. Maar het kon mij allemaal niet schelen. Ik zat goed (naar mijn normen) en we haalden allerlei mannen in, die niet meer zo goed zaten (zelfs naar hun eigen normen): aan het stretchen terwijl ze op een stukje asfalt reden, niet wetende dat slechts twee stukjes off-road ons scheidden van de achterkant van Aviflora. Deze zelfs nog met een korte versnelling gedaan, waardoor we het gemiddelde nog net naar de 20 km/u konden opkrikken.
Het meeste vuil van de bike gespoten en vlug naar binnen voor een natje en een droogje en een natje en een droogje en een natje. Niet al te zot gedaan en terug de bike op om naar huis te fietsen. Dju toch. Die laatste 6 km waren lastiger dan alles ervoor.
Prachtige tocht met een zeer gevarieerd parcours. Flink wat nieuwe tracks gereden en genoten van het enthousiasme waarmee de Brigandsbikers dit in goede banen hebben weten te leiden. Zeker tot volgend jaar.
Gereden aftand: 89.29 km
Totale rijtijd: 4:27'17
Gemiddelde snelheid: 20.0 km/u
Hoogste snelheid: 39.6 km/u
We schreven in, genoten van het kopje koffie en het stukje cake en daar ging de forumtrein (met een tiental wagonnetjes) op weg. Langs het lokaal van de plaatselijke Hell's Angels en voor we het goed wisten was daar de eerste splitsing. Via allerlei slagen en velden gingen we naar het bos van Ardooie Veld, waar we toch maar mooi weer door mochten rijden. Mooie stukjes die niet altijd open zijn voor bikers zijn altijd dubbel leuk.
Alle off-road stukken stonden netjes aangeduid, met bordjes die netjes aftelden van ergens rond de vijftig, telkens met de lengte van de strook netjes uitgedrukt in meters. Puik werk.
Van Ardooie Veld gingen we weer op weg en reden daar pardoes al de eerste bevoorrading binnen. Enfin, je hoort ons niet klagen. We deden wat we moesten en daar ging de forumtrein er weer vandoor. Ik wou me niet opblazen voor mijn eerste tocht boven de 65 km, dus liet ik ze maar gaan. Lichterveldenoarke en ikzelf werden snel vervoegd door Grote Plateau, die al een paar keer had geprobeerd om mij bij het snellere peleton te houden. (Neen, neen, wij reden niet zo snel, GP hield het op gereduceerde snelheid)
Via allerlei schoons reden we terug Ingelmunster binnen om via allerlei velden naar Emelgem te rijden langs de Gistelbeek. Via het sportterrein reden we naar de Centrumbrug in Izegem om via een nieuw MTB trappetje en een strookje off-road langs het kanaal te arriveren. Het wandelpad met bultjes op en neer richting het pad langs de Mandel, terug richting Ingelmunster. Niet het normale paadje naar beneden, maar toch weer even gaan spelen in het Kasteelbos. Vreemd genoeg lag alles zeer berijdbaar. Nog wat plezier gehad met een biker voor mij die plotseling een tak tussen het riempje van zijn helm kreeg en plots met bike en al 10 cm van de grond ging. Gelukkig zonder veel erg.
De Lysbrug over en dan alle stukjes aan de overkant van het kanaal aangedaan. In plaats van het gewone pad te volgen, gingen we voor een extra bevoorrading bij Cowbow Peter. Na een citroensapje (!) gingen we weer op weg door het Kasteelpark, om daar de tweede officiele bevoorrading mee te maken. Terug vertrokken langs de Beukendreef (all the way to the end) om bijna terug bij het startpunt te komen. Maar via het Ingelmunsterse sportterrein en de leuke heuvels aldaar terug naar het kanaal om het stuk aan de waterzuivering aan te pakken. De brug over en via de gekende paden naar een ander hoogtepunt van de dag: Ooigem bos. Dit doorgereden met GP, die alle bomen persoonlijk kent. Heel veel plezier gehad toen ik de nieuwste stukjes mocht berijden. Vreemd hoe een mooie bostrack je eigenlijk laat vergeten dat de benen een beetje moe zijn.
Derde bevoorrading en dan snel naar het cross-parcours aan de samenvloeing van kanaal, Leie en Oude Leie. Wat een werk hier is ingestoken is niet te geloven. Een hele vrachtwagen zand op de moeilijkste plaatsen maakte het rijden weer mogelijk. De ergste plassen waren opgevuld en de diepe sporen gemaakt door crossmotoren waren vrijwel allemaal verdwenen, alleen waren sommige klimmetjes net een meter te lang voor mij. Maar, het was zo leuk dat we het twee keer hebben gereden. Langs de Leie verder door het bosje om langs het kanaal terug richting Oostrozebeke te gaan, waar we de werken voor de nieuwe weg, die een groot deel van ons bikeplezier binnenkort zal afpakken eens gingen bekijken. Dus maar genieten van de wegenwerken voor er asfalt word gegoten! Het is zeker de bedoeling niet, maar daar ligt nu een stuk off-road om U tegen te zeggen.
En daar gingen we Meulebeke tegemoet. Ik was al blij toen ik zag dat we de zandheuvel niet op moesten klimmen, maar we gingen verdorie de Paanders af en op. Ik vreesde het ergste (ondertussen had ik al 70 km achter mij gelaten), maar het ging nog altijd redelijk. Grote Plateau nam geregeld mijn courage af door te tonen dat de kracht van mijn kuiten niets was in vergelijking, maar ik liet mij niet zot maken! De zandheuvel kwam eraan in omgekeerde richting en ik ging er verdorie op mijn grote plateau op. We verloren daar zelfs nog Lichterveldenoarke, die even de kwaliteit van de aardappelen getest heeft, door heel dicht te gaan kijken !!! Daar gingen we dan toch richting Ingelmunster met de wind tegen. Maar het kon mij allemaal niet schelen. Ik zat goed (naar mijn normen) en we haalden allerlei mannen in, die niet meer zo goed zaten (zelfs naar hun eigen normen): aan het stretchen terwijl ze op een stukje asfalt reden, niet wetende dat slechts twee stukjes off-road ons scheidden van de achterkant van Aviflora. Deze zelfs nog met een korte versnelling gedaan, waardoor we het gemiddelde nog net naar de 20 km/u konden opkrikken.
Het meeste vuil van de bike gespoten en vlug naar binnen voor een natje en een droogje en een natje en een droogje en een natje. Niet al te zot gedaan en terug de bike op om naar huis te fietsen. Dju toch. Die laatste 6 km waren lastiger dan alles ervoor.
Prachtige tocht met een zeer gevarieerd parcours. Flink wat nieuwe tracks gereden en genoten van het enthousiasme waarmee de Brigandsbikers dit in goede banen hebben weten te leiden. Zeker tot volgend jaar.
Gereden aftand: 89.29 km
Totale rijtijd: 4:27'17
Gemiddelde snelheid: 20.0 km/u
Hoogste snelheid: 39.6 km/u
21 juni 2007
MTB TT Kluisbergen - 17/06/2007
Sorry voor het late posten....
De Kluis. Ja verdorie. Ik herinner mij nog vorig jaar toen wij de Kluis TT voor het eerst probeerden. Ik ben meer gestorven dan ik gereden had. Zeker vier mannekes met den hamer tegengekomen. En ze bleven telkens een hele tijd kloppen. De weken en maanden nadien hebben wij dan nog een paar keer de BLOSO route van de Kluis gedaan, gewoon om eens wat te leren klimmen, want normaal was Emelgem brug het hoogste punt van onze route!
Ondertussen zijn wij het hele westvlaamse land en een stuk van ons nieuwe vaderland (La Douce F.) door gebiket en zijn we al iets meer gewoon. Waar we vorig jaar de 30 of de 40 kilometer al een uitdaging vonden, gaan we nu altijd voor de 50 of meer, zelfs als het bergop gaat. Niet altijd even snel, maar wacht maar tot het bergaf gaat!
De voorbije week was ik voor het werk in Duitsland geweest en had de bike meegenomen. Een paar korte ritjes 's avonds ter voorbereiding van "De Kluis" zouden me geen kwaad doen dacht ik. Niko was zelfs een beetje geintimiteerd door mijn hoogtestage en voornamelijk door mijn nieuw snelheidsrecord (67.3 km/u tijdens een off-road afdaling op een boswegel).
En dan was het zover. Zondagmorgen. We kwamen rond een uur of acht aan op de camping, inschrijving en Rik, Niko en ik waren vertrokken. We hadden parcourskennis voor de eerste 300 meter. Met enthousiasme gingen we ervoor. Vreemd genoeg gingen we onmiddellijk heel de tijd naar beneden. Dit kon niet goed aflopen. En daar was ze. Mijn favoriete afdaling op de Kluis, langs de ligweide van het zwembad. Maar verdorie, dit keer deden we mijn afdaling van onder naar boven. Gelukkig had mijn hoogtestage haar werk gedaan.
We gingen verder en nu sla ik natuurlijk alles door elkaar wanneer het over chronologische volgorde gaat.
Voor het eerst in mijn MTB loopbaan kwam ik als eerste boven op een serieuse helling. Ik schat het op een 20% helling, met Niko en Rik in mijn spoor. Boven gekomen was het beste er wel plotseling af! Gelukkig is dit glorieus moment voor het nageslacht bewaard door Traxer's filmkunsten. (zie maar op de forumbikers site - klik door naar filmkes en zoek naar "Kluisbergen".) Daar aangekomen zat Jocca weeral zijn ketting te herstellen. Het wordt toch tijd dat hij eens goed materiaal koopt!!! VTT-tje had net een netelbad genomen en was serieus geprikkeld. Gelukkig zijn netels goed tegen reuma.
De Kwaremont zag er weer veelbelovend uit, voornamelijk omdat we eerst naar beneden reden langs de kerk. Na een beetje off-road kwam den oude Kwaremont er natuurlijk toch weer aan over de kasseien, opnieuw langs de kerk en verder naar boven op het asfalt. Een mens zou snakken naar een gewoon stukje baan, plat en volledig uit de wind...
We deden de Patersberg natuurlijk off-road en raakten helemaal boven zonder afstappen (het brugje over de beek uitgezonderd).
Den Hotond herkende ik pas na de bevoorrading, toen we op de weg kwamen waar ik vorig jaar mijn tong uit de spaken van mijn voorwiel had moeten peuteren. Trouwens die bevoorrading was een marteling op zich. Je rijdt op een glooiend stuk asfalt naar omhoog en ziet de tent in de verte staan. Plots staat daar een pijltje naar links. Je klimt verder in de weide, ACHTER de bevoorrading door naar beneden, om uiteindelijk alles nog eens naar boven te moeten klimmen eer je een appelsientje kan verorberen. Sadisten zijn het, die parcours-bouwers.
Rond de 30 kilometer kreeg ik daar wel een dipje zeker. Hydratatie was het probleem niet, want mijn gasten hebben mij een Camelbak gegeven voor Vaderdag en die was vandaag voor het eerst in gebruik. Maar geen probleem, puur op karakter ging ik verder (hum-hum).
Ik weet niet echt waar we waren (we hadden net een baan gekruist ergens in Ronse) toen we daar rond de 37-38 kilometer hadden gefietst. Een leuke afdaling aan zo'n 40-45 per uur en daar zag ik Niko's bike de lucht ingaan. Rik ging vol in de remmen en ik moest alles geven om tijdig stil te staan. Niko was daar flink tegen de grond, maar ook tegen een paaltje gegaan en zag er redelijk pips uit. Wat bloed aan het voorhoofd, schouder lichtjes opengereten en arm en kuit onmiddellijk blauw. Het zag er niet goed uit. Na een korte pauze gingen we weer op weg, aan zeer gereduceerde snelheid. Ik bleef dichtbij, want de klap was eigenlijk redelijk behoorlijk.
(Zo ziet een gehavende schouder er trouwens uit nadat een paaltje niet wil wijken!)
We gingen verder en Rik trapt daar wel zijn ketting in stukken. We proberen dit te herstellen en lap, daar gaat Niko zijn ketting pons wel moeilijk doen zeker. Het lukt uiteindelijk toch om dit weer in orde te krijgen. Maar dan was het wel echt voorbij. Niko had meer en meer pijn (en ik moet toegeven dat ik ook niet meer al te best op dat zadel zat). We vermeden uiteindelijk de technische stukken op de Kluis, die waarschijnlijk zeer mooi waren. We bleven op het pad wat we kenden, om zo snel mogelijk terug naar de camping te geraken.
Uiteindelijk hebben we nog steeds zo'n 53 kilometer gereden (chapeau Niko) vooraleer we daar aankwamen. Ik heb Niko aan de plaatselijke 'infirmiere' afgegeven, zodat ze hem een beetje kon oplappen. Ik bekeek zijn helm en ik vrees dat hij zowel geluk als ongeluk heeft gehad... Geluk dat hij hem ophad, want die helm is serieus toegetakeld. Ongeluk, omdat hij in kosten zal moeten komen voor een nieuwe helm. Zijn koppeke was beschermd en dat zou iedereen tot nadenken moeten stemmen... Biken zonder helm zou echt verboden moeten zijn. Nog een andere biker zijn machien in de garage van iemand van de organisatie gaan zetten, omdat hij werd afgevoerd met een ontwrichte schouder.
Rik heeft de volle 55 kilometer gedaan en heeft zelfs zijn ketting voor een tweede keer kapot getrapt. Misschien moet hij samen met Jocca eens gaan shoppen!
Dit keer ben ik maar twee keer gestorven op de rit. Jammer van het voorval, maar ik ben er zeker van dat we er volgend jaar opnieuw bij zullen zijn. Met arm-, been- knie- en elleboogbeschermers, en Niko misschien zelfs met zijn motorhelm in plaats van het stuk isomo wat ze ook bikehelm noemen.
De Kluis. Ja verdorie. Ik herinner mij nog vorig jaar toen wij de Kluis TT voor het eerst probeerden. Ik ben meer gestorven dan ik gereden had. Zeker vier mannekes met den hamer tegengekomen. En ze bleven telkens een hele tijd kloppen. De weken en maanden nadien hebben wij dan nog een paar keer de BLOSO route van de Kluis gedaan, gewoon om eens wat te leren klimmen, want normaal was Emelgem brug het hoogste punt van onze route!
Ondertussen zijn wij het hele westvlaamse land en een stuk van ons nieuwe vaderland (La Douce F.) door gebiket en zijn we al iets meer gewoon. Waar we vorig jaar de 30 of de 40 kilometer al een uitdaging vonden, gaan we nu altijd voor de 50 of meer, zelfs als het bergop gaat. Niet altijd even snel, maar wacht maar tot het bergaf gaat!
De voorbije week was ik voor het werk in Duitsland geweest en had de bike meegenomen. Een paar korte ritjes 's avonds ter voorbereiding van "De Kluis" zouden me geen kwaad doen dacht ik. Niko was zelfs een beetje geintimiteerd door mijn hoogtestage en voornamelijk door mijn nieuw snelheidsrecord (67.3 km/u tijdens een off-road afdaling op een boswegel).
En dan was het zover. Zondagmorgen. We kwamen rond een uur of acht aan op de camping, inschrijving en Rik, Niko en ik waren vertrokken. We hadden parcourskennis voor de eerste 300 meter. Met enthousiasme gingen we ervoor. Vreemd genoeg gingen we onmiddellijk heel de tijd naar beneden. Dit kon niet goed aflopen. En daar was ze. Mijn favoriete afdaling op de Kluis, langs de ligweide van het zwembad. Maar verdorie, dit keer deden we mijn afdaling van onder naar boven. Gelukkig had mijn hoogtestage haar werk gedaan.
We gingen verder en nu sla ik natuurlijk alles door elkaar wanneer het over chronologische volgorde gaat.
Voor het eerst in mijn MTB loopbaan kwam ik als eerste boven op een serieuse helling. Ik schat het op een 20% helling, met Niko en Rik in mijn spoor. Boven gekomen was het beste er wel plotseling af! Gelukkig is dit glorieus moment voor het nageslacht bewaard door Traxer's filmkunsten. (zie maar op de forumbikers site - klik door naar filmkes en zoek naar "Kluisbergen".) Daar aangekomen zat Jocca weeral zijn ketting te herstellen. Het wordt toch tijd dat hij eens goed materiaal koopt!!! VTT-tje had net een netelbad genomen en was serieus geprikkeld. Gelukkig zijn netels goed tegen reuma.
De Kwaremont zag er weer veelbelovend uit, voornamelijk omdat we eerst naar beneden reden langs de kerk. Na een beetje off-road kwam den oude Kwaremont er natuurlijk toch weer aan over de kasseien, opnieuw langs de kerk en verder naar boven op het asfalt. Een mens zou snakken naar een gewoon stukje baan, plat en volledig uit de wind...
We deden de Patersberg natuurlijk off-road en raakten helemaal boven zonder afstappen (het brugje over de beek uitgezonderd).
Den Hotond herkende ik pas na de bevoorrading, toen we op de weg kwamen waar ik vorig jaar mijn tong uit de spaken van mijn voorwiel had moeten peuteren. Trouwens die bevoorrading was een marteling op zich. Je rijdt op een glooiend stuk asfalt naar omhoog en ziet de tent in de verte staan. Plots staat daar een pijltje naar links. Je klimt verder in de weide, ACHTER de bevoorrading door naar beneden, om uiteindelijk alles nog eens naar boven te moeten klimmen eer je een appelsientje kan verorberen. Sadisten zijn het, die parcours-bouwers.
Rond de 30 kilometer kreeg ik daar wel een dipje zeker. Hydratatie was het probleem niet, want mijn gasten hebben mij een Camelbak gegeven voor Vaderdag en die was vandaag voor het eerst in gebruik. Maar geen probleem, puur op karakter ging ik verder (hum-hum).
Ik weet niet echt waar we waren (we hadden net een baan gekruist ergens in Ronse) toen we daar rond de 37-38 kilometer hadden gefietst. Een leuke afdaling aan zo'n 40-45 per uur en daar zag ik Niko's bike de lucht ingaan. Rik ging vol in de remmen en ik moest alles geven om tijdig stil te staan. Niko was daar flink tegen de grond, maar ook tegen een paaltje gegaan en zag er redelijk pips uit. Wat bloed aan het voorhoofd, schouder lichtjes opengereten en arm en kuit onmiddellijk blauw. Het zag er niet goed uit. Na een korte pauze gingen we weer op weg, aan zeer gereduceerde snelheid. Ik bleef dichtbij, want de klap was eigenlijk redelijk behoorlijk.
(Zo ziet een gehavende schouder er trouwens uit nadat een paaltje niet wil wijken!)We gingen verder en Rik trapt daar wel zijn ketting in stukken. We proberen dit te herstellen en lap, daar gaat Niko zijn ketting pons wel moeilijk doen zeker. Het lukt uiteindelijk toch om dit weer in orde te krijgen. Maar dan was het wel echt voorbij. Niko had meer en meer pijn (en ik moet toegeven dat ik ook niet meer al te best op dat zadel zat). We vermeden uiteindelijk de technische stukken op de Kluis, die waarschijnlijk zeer mooi waren. We bleven op het pad wat we kenden, om zo snel mogelijk terug naar de camping te geraken.
Uiteindelijk hebben we nog steeds zo'n 53 kilometer gereden (chapeau Niko) vooraleer we daar aankwamen. Ik heb Niko aan de plaatselijke 'infirmiere' afgegeven, zodat ze hem een beetje kon oplappen. Ik bekeek zijn helm en ik vrees dat hij zowel geluk als ongeluk heeft gehad... Geluk dat hij hem ophad, want die helm is serieus toegetakeld. Ongeluk, omdat hij in kosten zal moeten komen voor een nieuwe helm. Zijn koppeke was beschermd en dat zou iedereen tot nadenken moeten stemmen... Biken zonder helm zou echt verboden moeten zijn. Nog een andere biker zijn machien in de garage van iemand van de organisatie gaan zetten, omdat hij werd afgevoerd met een ontwrichte schouder.
Rik heeft de volle 55 kilometer gedaan en heeft zelfs zijn ketting voor een tweede keer kapot getrapt. Misschien moet hij samen met Jocca eens gaan shoppen!
Dit keer ben ik maar twee keer gestorven op de rit. Jammer van het voorval, maar ik ben er zeker van dat we er volgend jaar opnieuw bij zullen zijn. Met arm-, been- knie- en elleboogbeschermers, en Niko misschien zelfs met zijn motorhelm in plaats van het stuk isomo wat ze ook bikehelm noemen.
03 juni 2007
MTB TT Beuvrages (Fr) - 03/06/2007
Deze morgen om 7 uur afgesproken aan de grensovergang in Rekkem om dan in konvooi als een invasiemacht de grens over te steken. Toen ik vijf voor zeven in de mist de parking opreed was ik niet zeker of ik de anderen wel zou vinden in die dikke erwtensoep, maar daar stond het peleton al te wachten. De meeste gezichten waren bekend en naar het einde toe kwamen daar nog een paar onbekenden af, die gelezen hadden dat wij daar om 7 uur zouden vertrekken.
In een lange rij van een vijftiental voertuigen gingen we op weg. De eerste keer dat ik de forumtrein gemotoriseerd heb mogen meemaken. We reden slechts een 50 meter verkeerd en reden de parking van het sportcentrum in Beuvrages op. Er stonden twee (2) wagens met een franse nummerplaat. Tegen de tijd dat ik uit de wagen stapte (dus 15 seconden later) stond de parking vol. Allemaal belgische platen. De voertaal van het evenement was plotseling veranderd. Lokske merkte nog op dat ook onze Waalse vrienden een belgische nummerplaat hebben, maar frans hoorde ik daar niet praten.
Inschrijving was op het grote blad, waardoor we allemaal stonden aan te schuiven om onze naam op de lijst te schrijven. Deze organisatie heeft duidelijk geen ervaring met grote aantallen bikers. Vorig jaar waren ze met 80. Met ons rugnummer gingen we naar beneden en de trein zette zich in beweging met zo'n 20 wagonnetjes. Andere vlaamse bikersclubs kwamen nog steeds het terrein opgereden. We reden rond het voetbalterrein en deden een eerste stukje off-road en dan gingen we de weg op. Ik hoorde opmerkingen in de zin van "er is hier toch wel veel beton hoor" en daar gingen we rechts het bos in. We hadden toen al een volle 1900 meter op asfalt gereden.
Het bos startte toen en het stopte op vrijwel dezelfde plaats 47 kilometer later. Echt. We reden van dat ogenblik steeds in het bos (we hebben ook nog 1400 meter asfalt afgemaald ergens in het bos), wat de totale verhouding op 0.92% road bracht. Na een klein stukje door het bos begon de grond toch verdacht veel op terril ondergrond te lijken. We gingen verder en ja, daar stond nog een mijnlift. We moesten verdorie al onmiddelijk klimmen. Gelukkig voor mij viel het nogal mee en gingen we snel weer het bos in.
Een viertal forumbikers verdween in het bos en ik begon zowaar de achtervolging, gevolgd door de rest van de bende. Bleek trouwens dat dit de beste taktiek was, aangezien niemand mij voorbij kon op deze single track (die een slordige 5 kilometer lang was). Bij het uitkomen van deze track was enkel nog VTT-tje in mijn wiel. De rest bleek ergens "opgehouden". De grond lag er redelijk vettig bij. Plotseling kwamen daar die vier racers er weer aan. Van achter mij?!?!? Bleek dat ze ergens een beetje verkeerd gereden waren. Onmiddellijk gingen ze er weer vandoor. We bleven dreven en paadjes en allerlei lastige stukken afwisselen en daar was ze: de eerste bevoorrading na zo'n 22 kilometer, op een bult waar ik al een tiental meter tekort kwam. Hoe langer we daar stonden, hoe meer vlamingen er binnen reden.
We gingen weer op weg, alhoewel, het was een ploeterstuk waar je toch een paar keer de verkeerde track keuze kon maken. Een paar keer ging ik bijna over mijn stuur en slalomde nogal veel. Bleek dat ik niet alleen was, want toen we daar uitraakten bleek ik nog altijd midden in het pak te zitten. Plotseling begon de ondergrond weer flink grijs te worden. Ik zei dat dit toch verdacht veel op een terril begon te lijken of had ik het verkeerd voor? Dju toch, een bochtje naar rechts en daar gingen we... recht omhoog. Van het grote blad in geen tijd op het kleinste blad en zelfs nog een paar meter te voet, maar wat een uitzicht. Zwitserland heeft er geen lap aan. Plotseling was ik niet meer geinteresseerd in snelle ritten, want het uitzicht was niet alleen adembenemend, de afdaling was ook niet te versmaden. Draaien en keren en toch niet al te snel, want het zag er hier en daar toch redelijk vervaarlijk uit. Waar ik meerdere bikers moest laten voorgaan in het klimmen, haalde ik meer dan de helft terug in tijdens de afdaling. Moest je hier het terrein kennen, dan kan je er nog 5 of 10 kilometer per uur sneller afdalen.
Dan zag ik 30 kilometer op de teller. Ik herinner me vrijwel niets meer van dit ogenblik tot de bevoorrading na zo'n 41 kilometer. Ik zie me enkel nog terwijl ik duwde, duwde en duwde. Even dacht ik om een weggetje te zoeken en terug naar "AF" te rijden. Maar dan spookte het door mijn hoofd: "stel dat ik de rand van het bos bereik, dan zal Beuvrages gegarandeerd aan de andere kant van het bos liggen". Ik reed daar plotseling een plasseltje in en mijn fiets verdween onder mij tot aan de buis! Gelukkig was ik uit mijn pedalen geraakt en moest ik gewoon mijn fiets uit die vijver halen! Op de bevoorrading aangekomen vond ik Lokske, Lichterveldenaere en wat Steenbakkers. Nu zouden ze me niet meer lossen. Ik bleef toch weer redelijk in de buurt. Van zodra het terrein echt vettig lag, kwam ik echt aansluiten. We reden plotseling opnieuw langs de toren van de mijnschacht en ik vreesde dat we opnieuw die terril over moesten. Bleek dat ik niet de enige was die blij was terug op vaste grond te staan en ik volgde de meute richting sportcentrum. Met zijn vieren reden we de meet over en zochten we de bikewash op.
Dit was verdorie toch weer een lastige rit. 47 kilometer onafgebroken off-road, modder, klimmetjes, terrils... noem maar op. Ik denk dat je in Vlaanderen vier weekends moet gaan rijden om zoveel off-road te vinden. Qua lastigheid was dit ook niet te versmaden. Het voelde alsof ik er 80 of 90 had gereden, maar... toen bleek dat de forumbikers de club met de meeste deelnemers was, kon het geluk niet meer op.
Een drankje en een broodje later gingen we terug op weg om deze rit vlug op de kalender van volgend jaar in vetjes (electronisch) of met rood potlood (papier) aan te duiden.
Gereden afstand: 50.91 km
Totale rijtijd: 2:44'56
Gemiddelde snelheid: 18.5 km/u
Hoogste snelheid: 45.6 km/u
In een lange rij van een vijftiental voertuigen gingen we op weg. De eerste keer dat ik de forumtrein gemotoriseerd heb mogen meemaken. We reden slechts een 50 meter verkeerd en reden de parking van het sportcentrum in Beuvrages op. Er stonden twee (2) wagens met een franse nummerplaat. Tegen de tijd dat ik uit de wagen stapte (dus 15 seconden later) stond de parking vol. Allemaal belgische platen. De voertaal van het evenement was plotseling veranderd. Lokske merkte nog op dat ook onze Waalse vrienden een belgische nummerplaat hebben, maar frans hoorde ik daar niet praten.
Inschrijving was op het grote blad, waardoor we allemaal stonden aan te schuiven om onze naam op de lijst te schrijven. Deze organisatie heeft duidelijk geen ervaring met grote aantallen bikers. Vorig jaar waren ze met 80. Met ons rugnummer gingen we naar beneden en de trein zette zich in beweging met zo'n 20 wagonnetjes. Andere vlaamse bikersclubs kwamen nog steeds het terrein opgereden. We reden rond het voetbalterrein en deden een eerste stukje off-road en dan gingen we de weg op. Ik hoorde opmerkingen in de zin van "er is hier toch wel veel beton hoor" en daar gingen we rechts het bos in. We hadden toen al een volle 1900 meter op asfalt gereden.
Het bos startte toen en het stopte op vrijwel dezelfde plaats 47 kilometer later. Echt. We reden van dat ogenblik steeds in het bos (we hebben ook nog 1400 meter asfalt afgemaald ergens in het bos), wat de totale verhouding op 0.92% road bracht. Na een klein stukje door het bos begon de grond toch verdacht veel op terril ondergrond te lijken. We gingen verder en ja, daar stond nog een mijnlift. We moesten verdorie al onmiddelijk klimmen. Gelukkig voor mij viel het nogal mee en gingen we snel weer het bos in.
Een viertal forumbikers verdween in het bos en ik begon zowaar de achtervolging, gevolgd door de rest van de bende. Bleek trouwens dat dit de beste taktiek was, aangezien niemand mij voorbij kon op deze single track (die een slordige 5 kilometer lang was). Bij het uitkomen van deze track was enkel nog VTT-tje in mijn wiel. De rest bleek ergens "opgehouden". De grond lag er redelijk vettig bij. Plotseling kwamen daar die vier racers er weer aan. Van achter mij?!?!? Bleek dat ze ergens een beetje verkeerd gereden waren. Onmiddellijk gingen ze er weer vandoor. We bleven dreven en paadjes en allerlei lastige stukken afwisselen en daar was ze: de eerste bevoorrading na zo'n 22 kilometer, op een bult waar ik al een tiental meter tekort kwam. Hoe langer we daar stonden, hoe meer vlamingen er binnen reden.
We gingen weer op weg, alhoewel, het was een ploeterstuk waar je toch een paar keer de verkeerde track keuze kon maken. Een paar keer ging ik bijna over mijn stuur en slalomde nogal veel. Bleek dat ik niet alleen was, want toen we daar uitraakten bleek ik nog altijd midden in het pak te zitten. Plotseling begon de ondergrond weer flink grijs te worden. Ik zei dat dit toch verdacht veel op een terril begon te lijken of had ik het verkeerd voor? Dju toch, een bochtje naar rechts en daar gingen we... recht omhoog. Van het grote blad in geen tijd op het kleinste blad en zelfs nog een paar meter te voet, maar wat een uitzicht. Zwitserland heeft er geen lap aan. Plotseling was ik niet meer geinteresseerd in snelle ritten, want het uitzicht was niet alleen adembenemend, de afdaling was ook niet te versmaden. Draaien en keren en toch niet al te snel, want het zag er hier en daar toch redelijk vervaarlijk uit. Waar ik meerdere bikers moest laten voorgaan in het klimmen, haalde ik meer dan de helft terug in tijdens de afdaling. Moest je hier het terrein kennen, dan kan je er nog 5 of 10 kilometer per uur sneller afdalen.
Dan zag ik 30 kilometer op de teller. Ik herinner me vrijwel niets meer van dit ogenblik tot de bevoorrading na zo'n 41 kilometer. Ik zie me enkel nog terwijl ik duwde, duwde en duwde. Even dacht ik om een weggetje te zoeken en terug naar "AF" te rijden. Maar dan spookte het door mijn hoofd: "stel dat ik de rand van het bos bereik, dan zal Beuvrages gegarandeerd aan de andere kant van het bos liggen". Ik reed daar plotseling een plasseltje in en mijn fiets verdween onder mij tot aan de buis! Gelukkig was ik uit mijn pedalen geraakt en moest ik gewoon mijn fiets uit die vijver halen! Op de bevoorrading aangekomen vond ik Lokske, Lichterveldenaere en wat Steenbakkers. Nu zouden ze me niet meer lossen. Ik bleef toch weer redelijk in de buurt. Van zodra het terrein echt vettig lag, kwam ik echt aansluiten. We reden plotseling opnieuw langs de toren van de mijnschacht en ik vreesde dat we opnieuw die terril over moesten. Bleek dat ik niet de enige was die blij was terug op vaste grond te staan en ik volgde de meute richting sportcentrum. Met zijn vieren reden we de meet over en zochten we de bikewash op.
Dit was verdorie toch weer een lastige rit. 47 kilometer onafgebroken off-road, modder, klimmetjes, terrils... noem maar op. Ik denk dat je in Vlaanderen vier weekends moet gaan rijden om zoveel off-road te vinden. Qua lastigheid was dit ook niet te versmaden. Het voelde alsof ik er 80 of 90 had gereden, maar... toen bleek dat de forumbikers de club met de meeste deelnemers was, kon het geluk niet meer op.
Een drankje en een broodje later gingen we terug op weg om deze rit vlug op de kalender van volgend jaar in vetjes (electronisch) of met rood potlood (papier) aan te duiden.
Gereden afstand: 50.91 km
Totale rijtijd: 2:44'56
Gemiddelde snelheid: 18.5 km/u
Hoogste snelheid: 45.6 km/u
02 juni 2007
MTB TT Lotenhulle (Aalter) - 02/06/2007
Vanmorgen samen met Niko via Rik zijn doeninge gepasseerd om samen naar Lotenhulle te gaan voor de rit aldaar. In geen tijd ingeschreven en onderweg langs het voetbalterrein richting eerste off-road zone. Blijkbaar waren we vertrokken op een druk moment, want de eerste kilometers was het toch hier en daar eens aanschuiven. Rik moest het magneetje van zijn kilometertellertje even juist zetten. Een minuutje stoppen had toch een klein gaatje geslagen en we konden vertrekken voor de eerste doorgang door het bos aan het kasteel van Poeke.
De zones (20 in totaal) waren netjes aangeduid en de bordjes telden rustig af. Telkens waarschuwingen waar nodig en hier en daar een bordje "steenslag". Dit ging dan niet over de mogelijkheid dat een steentje omhoog sprong, maar was de aankondiging van een strook bakstenen. Na een strook of vier begon ik hier en daar zelfs een strookje te herkennen dat we deze winter hadden mogen smaken tijdens verschillende ritten in de streek, maar nog nooit had ik ze allemaal achter elkaar mogen verwerken. Hier en daar lagen de stroken toch redelijk vettig, maar daarvoor doen we het!
De eerste bevoorrading kwam redelijk snel en was meer dan OK. Vanalles en nog wat en gaf ons de kans om nog een paar bikers achter ons te laten. We gingen weer op weg en deden weer het frustrerende stuk langs de snelweg... Je gaat steeds trager op een single track waar de wagens naast je razen. Het lijkt alsof je stil staat. Toen we zo ongeveer halverwege waren ging de jeugd er vandoor. Rik en Niko verdwenen nooit uit het zicht, maar bleken toch liever een paar honderd meter voor mij uit te rijden. Die jeugd toch!
Maar toen we zo'n dertig kilometer achter de kiezen hadden, bleek mijn standvastig volhouden aan lagere snelheid toch vruchten af te werpen. We gingen een paar leuke prive strookjes door, waar de grond toch net iets zwaarder lag. Plots kon ik weer aanpikken.
Niko had duidelijk zijn dagje niet, maar toch kon hij het nu en dan niet laten om achter een baanrijder te racen. In tegenstelling tot anders kon hij enkel aanpikken en eventjes meerijden. In normale omstandigheden zou hij die ander naar huis rijden.
En dan kwam daar zone 3. Een bos om U tegen te zeggen. Vettige grond en het bleef eigenlijk nog een hele tijd duren ook. Leuke stukje. Nog twee te gaan. En daar ging de jeugd weer. Ze begonnen weer te crossen als zotten en ik kon enkel dichterbij komen in de off-road stukken (normaal raak ik daar achterop..). We gingen nogal snel de laatste stukken door en daar hing de rode vlag (eigenlijk was het een bordje met "nog 1 kilometer"). Ik wou er nog een spurtje uitpersen en samen met de mannen aankomen, maar dat lukte niet voor de simpele reden dat zij er ook een spurtje uitpersten. Toch slechts 200 meter achterstand opgelopen, maar ik had tenminste nog van het mooie uitzicht in de laatste rechte lijn genoten. Zij gingen zo snel dat we het gemist hebben!
De waterdruk van de bikewash was niet veel zaaks, waardoor ik maar besliste om mijn machine thuis helemaal in orde te zetten voor morgen. Ons zakje melkproducten van de sponsor afgehaald en een terrasje in gang gestoken. De forumbikers bleken net voor ons aangekomen na een ritje met flink wat pech (platte tubes en derailleur miserie), maar Kleine Plateau was nog maar mooi voor de forumbende binnengerold. Een paar drankjes later zijn we dan maar terug naar huis gereden.
Leuke rit en zeker voor herhaling vatbaar.
Gereden afstand: 47.45 km
Totale rijtijd: 2:03'14
Gemiddelde snelheid: 23.1 km/u
Hoogste snelheid: 37.5 km/u
De zones (20 in totaal) waren netjes aangeduid en de bordjes telden rustig af. Telkens waarschuwingen waar nodig en hier en daar een bordje "steenslag". Dit ging dan niet over de mogelijkheid dat een steentje omhoog sprong, maar was de aankondiging van een strook bakstenen. Na een strook of vier begon ik hier en daar zelfs een strookje te herkennen dat we deze winter hadden mogen smaken tijdens verschillende ritten in de streek, maar nog nooit had ik ze allemaal achter elkaar mogen verwerken. Hier en daar lagen de stroken toch redelijk vettig, maar daarvoor doen we het!
De eerste bevoorrading kwam redelijk snel en was meer dan OK. Vanalles en nog wat en gaf ons de kans om nog een paar bikers achter ons te laten. We gingen weer op weg en deden weer het frustrerende stuk langs de snelweg... Je gaat steeds trager op een single track waar de wagens naast je razen. Het lijkt alsof je stil staat. Toen we zo ongeveer halverwege waren ging de jeugd er vandoor. Rik en Niko verdwenen nooit uit het zicht, maar bleken toch liever een paar honderd meter voor mij uit te rijden. Die jeugd toch!
Maar toen we zo'n dertig kilometer achter de kiezen hadden, bleek mijn standvastig volhouden aan lagere snelheid toch vruchten af te werpen. We gingen een paar leuke prive strookjes door, waar de grond toch net iets zwaarder lag. Plots kon ik weer aanpikken.
Niko had duidelijk zijn dagje niet, maar toch kon hij het nu en dan niet laten om achter een baanrijder te racen. In tegenstelling tot anders kon hij enkel aanpikken en eventjes meerijden. In normale omstandigheden zou hij die ander naar huis rijden.
En dan kwam daar zone 3. Een bos om U tegen te zeggen. Vettige grond en het bleef eigenlijk nog een hele tijd duren ook. Leuke stukje. Nog twee te gaan. En daar ging de jeugd weer. Ze begonnen weer te crossen als zotten en ik kon enkel dichterbij komen in de off-road stukken (normaal raak ik daar achterop..). We gingen nogal snel de laatste stukken door en daar hing de rode vlag (eigenlijk was het een bordje met "nog 1 kilometer"). Ik wou er nog een spurtje uitpersen en samen met de mannen aankomen, maar dat lukte niet voor de simpele reden dat zij er ook een spurtje uitpersten. Toch slechts 200 meter achterstand opgelopen, maar ik had tenminste nog van het mooie uitzicht in de laatste rechte lijn genoten. Zij gingen zo snel dat we het gemist hebben!
De waterdruk van de bikewash was niet veel zaaks, waardoor ik maar besliste om mijn machine thuis helemaal in orde te zetten voor morgen. Ons zakje melkproducten van de sponsor afgehaald en een terrasje in gang gestoken. De forumbikers bleken net voor ons aangekomen na een ritje met flink wat pech (platte tubes en derailleur miserie), maar Kleine Plateau was nog maar mooi voor de forumbende binnengerold. Een paar drankjes later zijn we dan maar terug naar huis gereden.
Leuke rit en zeker voor herhaling vatbaar.
Gereden afstand: 47.45 km
Totale rijtijd: 2:03'14
Gemiddelde snelheid: 23.1 km/u
Hoogste snelheid: 37.5 km/u
Abonneren op:
Posts (Atom)
