Vanmorgen samen met Niko via Rik zijn doeninge gepasseerd om samen naar Lotenhulle te gaan voor de rit aldaar. In geen tijd ingeschreven en onderweg langs het voetbalterrein richting eerste off-road zone. Blijkbaar waren we vertrokken op een druk moment, want de eerste kilometers was het toch hier en daar eens aanschuiven. Rik moest het magneetje van zijn kilometertellertje even juist zetten. Een minuutje stoppen had toch een klein gaatje geslagen en we konden vertrekken voor de eerste doorgang door het bos aan het kasteel van Poeke.
De zones (20 in totaal) waren netjes aangeduid en de bordjes telden rustig af. Telkens waarschuwingen waar nodig en hier en daar een bordje "steenslag". Dit ging dan niet over de mogelijkheid dat een steentje omhoog sprong, maar was de aankondiging van een strook bakstenen. Na een strook of vier begon ik hier en daar zelfs een strookje te herkennen dat we deze winter hadden mogen smaken tijdens verschillende ritten in de streek, maar nog nooit had ik ze allemaal achter elkaar mogen verwerken. Hier en daar lagen de stroken toch redelijk vettig, maar daarvoor doen we het!
De eerste bevoorrading kwam redelijk snel en was meer dan OK. Vanalles en nog wat en gaf ons de kans om nog een paar bikers achter ons te laten. We gingen weer op weg en deden weer het frustrerende stuk langs de snelweg... Je gaat steeds trager op een single track waar de wagens naast je razen. Het lijkt alsof je stil staat. Toen we zo ongeveer halverwege waren ging de jeugd er vandoor. Rik en Niko verdwenen nooit uit het zicht, maar bleken toch liever een paar honderd meter voor mij uit te rijden. Die jeugd toch!
Maar toen we zo'n dertig kilometer achter de kiezen hadden, bleek mijn standvastig volhouden aan lagere snelheid toch vruchten af te werpen. We gingen een paar leuke prive strookjes door, waar de grond toch net iets zwaarder lag. Plots kon ik weer aanpikken.
Niko had duidelijk zijn dagje niet, maar toch kon hij het nu en dan niet laten om achter een baanrijder te racen. In tegenstelling tot anders kon hij enkel aanpikken en eventjes meerijden. In normale omstandigheden zou hij die ander naar huis rijden.
En dan kwam daar zone 3. Een bos om U tegen te zeggen. Vettige grond en het bleef eigenlijk nog een hele tijd duren ook. Leuke stukje. Nog twee te gaan. En daar ging de jeugd weer. Ze begonnen weer te crossen als zotten en ik kon enkel dichterbij komen in de off-road stukken (normaal raak ik daar achterop..). We gingen nogal snel de laatste stukken door en daar hing de rode vlag (eigenlijk was het een bordje met "nog 1 kilometer"). Ik wou er nog een spurtje uitpersen en samen met de mannen aankomen, maar dat lukte niet voor de simpele reden dat zij er ook een spurtje uitpersten. Toch slechts 200 meter achterstand opgelopen, maar ik had tenminste nog van het mooie uitzicht in de laatste rechte lijn genoten. Zij gingen zo snel dat we het gemist hebben!
De waterdruk van de bikewash was niet veel zaaks, waardoor ik maar besliste om mijn machine thuis helemaal in orde te zetten voor morgen. Ons zakje melkproducten van de sponsor afgehaald en een terrasje in gang gestoken. De forumbikers bleken net voor ons aangekomen na een ritje met flink wat pech (platte tubes en derailleur miserie), maar Kleine Plateau was nog maar mooi voor de forumbende binnengerold. Een paar drankjes later zijn we dan maar terug naar huis gereden.
Leuke rit en zeker voor herhaling vatbaar.
Gereden afstand: 47.45 km
Totale rijtijd: 2:03'14
Gemiddelde snelheid: 23.1 km/u
Hoogste snelheid: 37.5 km/u
02 juni 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten