MTB TT Gondecourt (Fr) - 29/03/2009 (14ieme Ronde des Lucioles)

Deze morgen in alle vroegte, volgens mijn body clock een uur vroeger dan anders vertrokken naar ons tweede bike-vaderland. Net voor de afrit op de snelweg Motorbiker bijgebeend en terzelfdertijd de parking opgereden. Mijn blote benen voelden redelijk frisjes aan, maar een echte Flandrien stoort zich hier niet aan. Een na een kwamen Belle, Hein, Hanzi en Falco ook aan. Een kopje koffie en daar gingen we.

De eerste paadjes waren een rustige aanloop en na het eerste stuk off-road reed Motorbiker nog altijd op kop. Hij was daar zo van onder de indruk dat hij dacht de rit vanuit pole position te zullen winnen. Het volgende pad was eerder glibberig en ik koos een paar keer een verkeerd spoor, ging op mijn zij, waardoor ik plotseling tweehonderd meter achter lag. Ik vatte de achtervolging aan en nam de kop van de B-ploeg over, wat ik voor de volgende 25 kilometer zou doen.

Het ging in tegenstelling tot wat we verwacht hadden heel goed. De wegeltjes en paadjes waren heel goed berijdbaar (bereidbaar is de forum-term hiervoor) en de plassen waren meestal perfect te ontwijken. Toen we langs het kanaal kwamen was het even oppassen, want de afdaling van de berm liep goed, terwijl de rand van het kanaal heeeeeel dicht kwam. Eventjes een recht stukje en dan naar de overkant van het kanaal om daar allerlei paadjes, waaronder "La Tortue" aan te pakken. Bleek dat we daar langs de plaatselijke waterzuiveringsinstallatie aan het crossen waren.

De kasseien van Wavrin waren leuk om te rijden (al denkt Motorbiker daar anders over!) en na een klein bosje of twee reden we de eerste bevoorrading binnen. Alles erop en eraan (meer en beter dan vorige week, wat in Frankrijk niet altijd evident is) en we gingen er weer vandoor, over het kanaal. Een aantal rechte stukken, waar Hanzi en Hein in de verte voor ons verdwenen, maar ik bleef Motorbiker en Falco op sleeptouw nemen.

Nu moesten we nog de spoorweg (die Thalys gaat veel rapper dan de forumtrein) en de snelweg over om het bos van Phalempin te bereiken. Motorbiker merkte op dat het in het bos normaal gezien iets droger zou moeten liggen dan op die veldwegels, maar toen we het bos binnengleden, werd Motorbiker wakker. Zijn biologische klok had hier waarschijnlijk beseft dat het al in de vroege voormiddag was en hij gaf er een lap op. Ik bleef op veilige afstand en kon hem bijbenen toen hij eens in de klimop verdween. Hij ging er weer vandoor en de volgende keer dat ik hem kon bijbenen haalde hij een stok uit de spaken van zijn voorwiel. Blijkbaar had hij een wheely gemaakt, maar dat spectakel had ik gemist.

Hanzi en Hein kwamen ons terug inhalen?!?!? Bleek dat ze daar ergens een stukje verkeerd gereden waren en eventjes de buurgemeente waren gaan verkennen. We kwamen terug samen aan de tweede bevoorrading, waar Falco uiteindelijk ook binnenstrompelde. Het leven van een jonge vader moet lastig zijn, want zijn form is samen met de vuile Pampers verdwenen.

De veldwegels aan de andere kant van het bos waren precies iets vochtiger, maar een goede kassei nu en dan zorgde ervoor dat we wakker bleven. Ik ging nog even achter iemand met dunne bandjes, maar na dik 50 kilometer ging dat al zo goed niet meer.

Daar begon een pad wat Motorbiker en ik niet echt zagen zitten en er liep wel een asfaltstrookje langs zeker. Dus wij op de weg (tegen de wind) om in Allennes-les-Marais aan te komen. We volgden opnieuw het parcours en raakten plots het spoor bijster. Gelukkig stond daar nog een wegwijzer en als echte veeteemietjes reden we de laatste kilometers op de weg (nog steeds tegen de wind) terug naar Gondecourt.

Daar aangekomen net op tijd voor de ceremonie protocolaire, terwijl we ons broodje en drankje in de "multifunctionele omnisport theaterzaal" van het gemeentelijk schooltje soldaat maakten. Falco stond daar nog even in zijn blote kont op de speelplaats terwijl de burgemeester binnen de bekers uitreikte, gelukkig werd dit niet opgemerkt door de plaatselijke notabelen.

Dit was echt een verrassing. We kennen de streek ondertussen een beetje, maar dit was zeker een van de beste in de streek (terriltochten uitgezonderd natuurlijk).

Gereden afstand: 57.01 km
Totale rijtijd: 3:11'47
Gemiddelde snelheid: 17.8 km/u
Hoogste snelheid: 33.2 km/u
Hoogtemeters: 260m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Gondecourt.kml


Grotere kaart weergeven

22/03/2009 - Izegem (6e Pekkerstocht)

Deze morgen rond halfacht op de bike en naar het plaatselijke sportstadion. De eerste paar honderd meter had ik al spijt van mijn vestimentaire keuze, want het was duidelijk minder warm dan de vorige dagen. Dan maar wat rapper gereden. Ik had gisteren nog mijn "koersralfke" langs achter gemonteerd en goed wat druk op de band gestoken en het ding rolde goed.

Een koffietje gedronken in de kantine en de rest van het zootje opgewacht om samen dit tochtje aan te vatten. Er bleek een soort lussensysteem te zijn ingevoerd, waardoor er niet alleen een tussenafstand kon worden gereden, het stond ook toe om een 60+ toer te rijden. Enfin, we zouden wel zien.

Wat gespeeld rond de plaatselijke sport- en speelterreinen en dwars door wereldstad Izegem naar de eerste klim van de dag: Emelgem brug, om langs de Mandel te raken. Langs het Kasteelbos, de waterzuivering, all the way naar Oostrozebeke, waar we de "bergzone" van Meulebeke al konden zien opduiken aan de horizon. Zon. Ze kwam er eindelijk een beetje door en toen we de klim op een zanderige grond aanvatten kreeg ik goed warm. Ik verloor zelfs de groep, maar kon tijdens de afdaling op de Paanders terug aansluiting vinden, toen ik mij naar beneden gooide aan 45 per uur.

De klim die hier volgde zorgde ervoor dat ik onmiddellijk terug op achtervolgen was aangewezen en de zandbak die daar volgde deed er ook geen goed, maar gelukkig kwam daar de eerste bevoorrading, waardoor ik weer kon aanpikken. Hier bleek dat we een man verloren waren die ergens was ingeslagen en er ook een hadden teruggevonden, die een stukje had overgeslagen.

Weer op weg en langs de Sportschool van Meulebeke gingen we een aantal velden verkennen. Hier en daar lag het toch redelijk vettig, maar toen ik in de verte de bomen van Ardooie Veld zag wist ik tenminste waar we naartoe reden, alleen werd het verdorie zo lastig. Hier werd duidelijk dat er een A en een B-ploeg zou verder rijden.

Langs het provinciaal domein en voor we het wisten reden we de tweede bevoorrading binnen, waar alles om mysterieuze redenen naar prei rook: de wafeltjes, de sinaasappels, de sportdrank... Ik vraag me af wat daar in die schuur zou gebeuren als er geen bevoorrading wordt georganiseerd.

Weer op weg en toen zag ik daar een weidedoorsteek, die ik niet echt nodig had. Ik zag dat er een kilometertje asfalt naast lag en ging voor de verharde ondergrond. Toen we langs Ardovries reden koos ik samen met Rolling Stone voor de weide, terwijl de anderen hier de harde ondergrond verkozen. En dan een maisveld, en nog een, en nog een... Het was alsof je op een matras aan het rijden was. Je zag de grond veren onder het gewicht van de biker voor je en zelf maar duwen met de blik op oneindig.

Een paar betere paadjes leidden ons naar Ingelmunster, waar we langs de Beukendreef naar Emelgem reden om een toerke rond het sportterreinen te maken. Nog een stukje op de Mandel dit keer (ja, hier ligt hij ingekokerd) en dan de brug over Izegem binnen.

Ik voelde al op de brug dat het goed ging, want ik reed er redelijk vlotjes op het grote blad op en ging zo snel ik kon naar beneden. De laatste 1500 meter. Dju, rood licht. Ik trok me weer op gang en werd door Hanzi ingehaald. Even recht op de trappers en ik haalde hem in (ja, ik !!!). Ik voelde me zo goed en wist dat we op minder dan een kilometer van de aankomst waren, dat ik er zelfs voorbij ging. Toen we voor het college aan 42 per uur reden kon ik het halen en moest ik dus doorzetten. Zo'n kans kreeg ik maar 1 keer in mijn leven. Hanzi had blijkbaar geen Cavendish moves in de benen vandaag en ik hield vol tot aan "den arrivee".

Gereden afstand: 58.79km
Totale rijtijd: 3:01'23
Gemiddelde snelheid: 19.4 km/u
Hoogste snelheid: 45.4 km/u
Hoogtemeters: 305m



http://www.hinnaert.net/KML/2009Izegem.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Billy-Berclau (Fr) - 15/03/2009

Toen de wekker lawaai stond te maken had ik al vijf uur geslapen. Het lastige leven van de mountainbiker zou me vandaag weer de grens over krijgen. Vreemd genoeg was het gebrek aan slaap niet onmiddellijk te voelen. Ik was klaar in een record-tempo en daar ging ik op weg.

Toen ik dacht "hier zal ik toch eens op mijn kaart moeten kijken" stond daar de eerste wegwijzer naar Billy-Berclau, waar ik aankwam en de zaal direct vond. Op de parking werd ik al door Hanzi en Winnitou begroet. We gingen binnen en schreven rustig in. Een peleton Raketmannen kwam ook binnen en wij wachtten rustig op Motorbiker en Lisa, die daar snel aankwamen. ("Je gelooft nooit hoe verkeerd we hier zijn gereden!").

Vlug op weg het dorp uit en nog geen vijfhonderd meter verder zagen we de eerste bomen en bulten van de "Base de Loisirs de Wingles" al lonken. We reden langs stukjes die we kenden om via een eerder onbekend stuk binnen te rijden. Naar het einde van de eerste vijf kilometer reden we stukjes die we kenden in omgekeerde richting, maar er waren duidelijk voor ons onbekende stukjes.

Via allerlei paadjes gingen we verder (gelukkig had het niet al te veel geregend de laatste dagen) en daar konden we de andere hoogtepunten van het parcours al zien liggen in de verte: Loos-en-Gohelle, want je kan ze van heel ver zien, de twin-terrils.

Eerst een klein stukje langs de terril van Hulluch en daar kwam Loos dichter en dichter. Net zoals vorig jaar leek het even of we er niet naartoe zouden rijden, maar dit is blijkbaar enkel om bikers in de juiste sfeer te krijgen. We gingen de voetgangersbrug over de snelweg over en daar lagen ze te pronken. Ik wou al kleiner schakelen, maar daar gingen we naar beneden ?!? Aankomen aan de voet van een terril en afdalen? Ik stelde me geen vragen en genoot van een lange singletrack, die bleef afdalen tot het een kleinigheidje begon te klimmen. Met zo'n 20 km op de teller reden we de eerste bevoorrading binnen.

Met een zware maag vatten we de klim aan. Geleidelijk aan tot op het plateau en dan de gekende mooie afdaling op het smalle paadje, dat je trouwens perfect kan zien op satelietbeelden. Beneden gingen we een andere kant op dan gewoonlijk, om na een stuk op de flanken plots opnieuw tussen beide terrils uit te komen. Hanzi probeerde me nog even opnieuw naar boven te laten klimmen, maar ik volgde de pijltjes en ontdekte daar een lange single track naast de snelweg. Heel mooi stukje.

Van hieruit langs het terrilterrein van Grenay en de bushalte die we herkenden van vorig jaar recht naar Mazingarbe, waar de afgeplatte terril al naar ons stond te lachen. We reden naar boven op de bult aan de ene kant van de straat om te genieten van de rondrit boven. Vrijwel geen wind deze keer, waardoor het minder gevaarlijk was dan vorige keren en dan de lange afdaling in het bos. Genieten. De straat over en de volgende klim, wisten we. Mijn bike wou perse op de grote plaat blijven vooraan, wat nu niet echt mijn stijl van klimmen is. Even bekeken en wat steentjes verwijderd.

Terug op de terril en daar klommen we precies langs een andere kant naar boven. Toen we bovenkwamen herkenden we punten van vorige ritten, maar de afdaling door een V-vormig dal was leuk. De klim daarentegen bleek enkel te lukken met de cross-motor! Naar boven gestrompeld en nog wat staan kijken hoe anderen het er van af brachten, om te besluiten dat we het nog niet zo slecht hadden gedaan. De stukken die volgden waren grotendeels onbekend en vooral zeer de moeite. Mijn GPS gaf het weer even op en ik heb zo twee kilometer van de track gemist op de terril.

Van hieruit gingen we op een oude spoorwegbedding van terriltreintjes rechte afstanden rijden tot aan de tweede bevoorrading. Opnieuw alles dik in orde en na een praatje weer op weg. Hanzi wat kop laten trekken "voor het gemiddelde" en dan nu en dan zelf eens overgenomen "om het tempo te drukken". Dit keer ging het niet tot aan het kanaal om langs Douvrin terug te keren, maar iets eerder naar rechts, om langs het moeras van Annay opnieuw Wingles binnen te duiken voor een laatste 3-4 kilometer single-track "om het af te leren".

Bleek dat ze hier zodanig overrompeld waren dat de broodjes op waren, maar een drankje en koekjes, fruit... als een derde bevoorrading maakten dit goed. Bijna 500 MTB-ers dit jaar, meer als het dubbele dan de vorige editie en mijns insziens was dit een nog betere versie dan die van vorig jaar.

PS. Een kwartier later bolde een blijkbaar niet eens vermoeide Lisa de aankomstmeet over, nadat ze ook de grote afstand had gereden. Motorbiker en ik hebben duidelijk problemen...



Weliswaar een stukje tekort op Mazingarbe, maar toch nog steeds een goed overzicht van de rit om te bekijken op Google Maps of Google Earth:

http://www.hinnaert.net/KML/2009BillyBerclau.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Raismes (Fr) - 08/03/2009

Daar gingen we deze morgen voor een toerken in het 'bosselken' van Raismes-St.Amand-Wallers, een beetje 40km breed en zo'n 20km van Noord tot Zuid. Hier en daar ligt er nog een terril, wat een prachtig stuk speeltuin voor de mountainbiker geeft. Toen ik de afrit naderde haalde ik hier en daar een auto in met de bike achterop. Toen ik Raismes zelf aankwam reden er vrijwel geen andere auto's rond. Ze stonden allemaal aan de manege. De meeste trouwens met Belgische nummerplaat. Vreemd. Toen ik de parking opreed was de voertaal westvlaams. Vreemd.

Ingeschreven en nog wat gewacht op "de laatkomers" en na een kleine discussie "Is het links of rechts?" (hadden we die discussie vorig jaar ook niet?) gingen we op weg voor een volle twintig meter asfalt en hop, we waren vertrokken door de Base de Loisirs en gingen flink naast de paadjes rijden. Het ging zo snel dat mijn GPS niet eens doorhad dat we vertrokken waren. Ik zag mijn hartslag op 0 staan, maar aangezien ik duidelijk nog leven in mij had moest het aan het toestel liggen.

We reden de plaatselijke eendenvijver rond en zagen de eerste bult van de dag daarachter liggen. We reden er niet volledig op, maar moesten al een kleinigheidje beginnen duwen. Geen kilometer verder was nummer twee, waar we weer niet echt op klommen, maar het begin van de tocht was helemaal anders dan vorig jaar. Direct off-road en technische stukjes voor we een eerste kassei aanvatten.

Mijn GPS had duidelijk kuren en schakelde zichzelf een paar keer uit, waardoor ik hier en daar een stukje van het landschap miste, terwijl ik poogde het euvel te herstellen. Dan kon het me niet meer schelen, ik was hier om te genieten van de rit. We reden de eerste bevoorrading binnen en direct daarna "de grote terril". Motorbiker en ikzelf klommen stilletjes naar boven en staken een paar wandelaars met de bike aan de hand voorbij. Mijn GPS gaf het op, maar wij deden het parcours boven twee keer (omdat we eigenlijk verkeerd waren gereden, maar we hadden het snel gezien en wilden niet corrigeren). Zaaaalig. Motorbiker riep: "als het deze week op het werk een beetje tegenzit, dan zal ik hieraan denken en het zal onmiddellijk beteren". Ik zal hier ook aan denken deze week, zelfs als het goed gaat!

En dan kwamen we op de Chaussee de Brunehaut. Ik dacht dat dit een echte steenweg zou zijn, maar verdorie, het bleek een ploeterstuk van jewelste te zijn. En lang. Dat vonden we niet leuk (alhoewel), maar het verschil met de terril was net iets te groot. Een aantal van die lange dreven volgden elkaar op en sommige paadjes waren heel diep. Het vet was duidelijk van de soep, vooral toen Winnitoe meer en meer op ons moest wachten. We gingen wat op asfalt rijden, maar dit bleek de klim naar Mont des Bruyeres te zijn, wat ons uiteindelijk niet hielp recupereren. Het kasseitje na zo'n 40 km was ook niet van de poes.

Eenmaal boven gingen we weer het bos in en we zouden er niet meer uit komen tot we opnieuw aan de eendenvijver passeerden. Prachtige single-tracks en allerlei bultjes waar we een beetje op en neer konden gaan. Een keer bijna over mijn stuur gegaan toen een diepe plas water een boomstronk verborg, maar ik bleef rechtop. Mijn middenblad deed nog een beetje raar waardoor ik flink wat chainsuck had, maar ik denk dat mijn fietsenmaker dit euvel deze week met plezier zal herstellen.

Op de grote plateau reed ik de laatste vijf kilometer (ja, ik!) en je begrijpt hoe blij ik was de eendenvijver te ontwaren in de verte. Een laatste spurtje voor het gemiddelde (hum-hum) en de douches binnen. Deze versie was mijns insziens nog een stuk beter dan vorig jaar. Weliswaar dubbel zoveel road, maar toch nog altijd dik boven de 80% off-road en wat voor een kwaliteit. Deze staat nu al op de kalender voor volgend jaar.

Statistieken heb ik niet (GPS deed een beetje raar, remember?)

De kml file heeft een paar serieuse gaten (onder andere de "grote terril" en hier en daar nog een stukje, maar geeft toch een redelijk overzicht van het "toerken", zoals je op het kaartje hieronder kan zien.


http://www.hinnaert.net/KML/2009Raismes.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Bois-Grenier (Fr) - 01/03/2009 (La ch'Weppes)

Toen ze vanmorgen de dans inzetten om kwart voor een was ik verre van klaar om naar huis te gaan. Pas toen "En we gaan nog niet naar huis..." meerdere keren had geklonken, besloten wij huiswaarts te gaan. Toen ik later deze morgen probeerde op te staan herinnerde ik mij eerst niet waarom het zo moeilijk bleek om mij klaar te maken voor vertrek. Uiteindelijk geraakte ik onderweg met alle noodzakelijke attributen nodig voor een rit: bike, helm en schoenen.

Ik arriveerde in Bois Grenier zonder zoeken als twaalfde auto op de parking. Snel kwamen Belle en Hein daar ook opgereden en toen we ingeschreven waren kwam Tino daar ook nog aan. Even gewacht en hop, daar gingen we, op weg. Een volle honderd meter en rechts het veld in. Anderhalve kilometer verder draaiden we rechts de weg op en ik kan je verzekeren, we waren opgewarmd. Verschillende veldwegen en oorlogskerkhoven volgden elkaar op en daar kwamen we langs de Leie, La Lys, waar we vertrokken voor een eerste single track van bijna drie kilometer.

We gingen een brug over en reden de eerste bevoorrading binnen na zo'n 17 kilometer. Vandaag was de eerste rit in korte broek dit jaar, maar de benen hadden nog geen kou gehad. Hein was al heel de tijd een beetje aan de boom aan het schudden, waardoor we daar met een gemiddelde van dik boven de twintig per uur aankwamen. Tino en ik keken heel nauwkeurig toe wat hij at en dronk om dit vanaf volgende week ook te kunnen doen. Culinaire bikerstip: champignonsoep op de eerste bevoorrading, gevolgd door meerdere partjes sinaasappel laten je de volgende kilometers vliegen.

Weer op weg en naast een oude Leiearm kregen we inderdaad een beetje technisch parcours, waar het leuk draaien en keren was. Een klein stukje was een beetje in de Leie verzakt, waardoor we toch eventjes van de bike moesten, maar verder was dit een welkome afwisseling voor de lange rechte stukken die we al hadden mogen smaken.

Langs Erquinghem waren we plots aan de noordkant van Armentieres geraakt, waar we de tweede bevoorrading binnenreden. We gingen verder langs de Leie en reden vrijwel Belgie binnen, maar draaiden net op tijd naar rechts om een oude spoorwegbedding op te rijden. We reden een straatje over en gingen aan de andere kant verder. De keien waren duidelijk groter en groter aan het worden, alsof ze net de sporen en de dwarsliggers hadden verwijderd. Plots kwamen we aan het laatste stuk, waar ze die nog niet hadden verwijderd. Deze trein reed tussen de sporen en ik hoorde voor mij "ik rij nog liever op kasseien...".

We vonden een echte spoorweg om naast te rijden en jaagden een beetje op alles wat voor ons reed. (niet vergeten: champignonsoep met sinaasappelpartjes) Eindelijk een beetje asfalt, jammer genoeg langs een redelijk drukke baan bracht ons langs een spoorweg, waar we plotseling niet meer verder konden. Terug en bleek dat we gewoon de sporen overmoesten. Ondertussen waren we Armentieres helemaal rondgereden en gingen we terug langs de overkant van de Leie richting Erquinghem naar Bois-Grenier.

Een stukje weg met de kerktoren van het eindpunt in zicht en 45 kilometer op de teller en daar zetten we de eindspurt in. We kwamen op de weg en honderd meter links was de kerktoren. De pijltjes toonden rechts ?!?!? Nog een stukje half verhard en dan nog even op heel verende ondergrond, die me plots bekend voorkwam: de eerste paadjes off-road van zo'n drie kilometer, maar dit keer in omgekeerde richting. Gelukkig had het de voorbije dagen niet geregend, anders waren hier doden gevallen op dit laatste stuk.

We gingen snel ons drankje, broodje en zelfs soepje opeisen (aspergesoep dit keer) en beschouwden nog even de rit. Niet de beste rit in Frankrijk, maar 80-90 % off road, die goed berijdbaar was en met ons kleine groepje was het een leuke zondagvoormiddag.

Gereden afstand: 47.54 km
Totale rijtijd: 2:33'12
Gemiddelde snelheid: 18.6 km/u
Hoogste snelheid: 29.9 km/u
Hoogtemeters: 117m

http://www.hinnaert.net/KML/2009BoisGrenier.kml


Grotere kaart weergeven