MTB TT Sallaumines (Fr) - 29/11/2009

Gisteravond was er weer een feestje waar ik niet kon wegblijven. Gelukkig zou mijn wederhelft mij wel wekken, toen ze zichzelf uit bed zou hijsen om te gaan werken. Met een deugddoende slaap van een volle 270 minuten rolde ik helemaal uitgerust uit de echtelijke sponde.

Buiten was de voorspelde regen niet aan het vallen en de wind was eigenlijk best te doen, dus redelijk opgewekt maakte ik alles klaar om snel te vertrekken. Onderweg bleef het droog tot ik Rijsel voorbij was. Aangekomen in Sallaumines was het daar nog steeds droog.

De organisatie was al volop alles aan het klaar zetten, maar bikers waren er nog vrijwel niet. Motorbiker en Lisa kwamen er eerst aan en snel vormde zich tot een grotere groep dan verwacht: met zijn dertienen.

Vertrokken en na een paar plaatselijke wegeltjes gingen we snel richting Noyelles-sous-Lens waar we langs de vijvers verder richting Fouquieres reden. Deze terril zat ook in het parcours van Noyelles twee weken geleden, maar dit keer was hier een pracht van een track uitgetekend. Net geen acht kilometer later reden we voldaan weer het asfalt op.

De ondergrond lag hier en daar wat vochtig, maar was overal perfect berijdbaar. Rekening houdende met alle regen van de voorbije week was dit buiten alle verwachtingen, maar daarom niet minder leuk. Richting Harnes, waar een volgende terril al op ons lag te wachten. Toen we rechtsaf draaiden blies de wind recht op ons af.

De terril en het park van Harnes waren een mooi stukje net voor we een heel lang stuk langs het duwvaartkanaal aanvatten. Gelukkig was dit stuk niet op het jaagpad, maar door de bosstrook die de hele tijd langs het kanaal loopt. Met een twintigtal kilometer reden we een eerste maal de bevoorrading binnen. Elk kreeg daar een stuk "El'pin 't chien" aangeboden, dat zelfs voor de meest hongerige biker twee keer groter was dan nodig. Wel lekker, die broodpudding.

Een helling in het plaatselijke park was goed genoeg voor een wheelie voor de camera dachten Hanzi en Grote Plateau en voor mijn neus gingen ze beiden onderuit. Hopelijk is dit moment vereeuwigd...

De wind bleef uit de verkeerde richting komen en toen we richting Oignies reden probeerde ik even vooraan te rijden, maar plaatste me snel achter de schouders van Hanzi, die ik moest laten rijden. Gelukkig kwam Grote Plateau me redden en samen reden we het moeras van Annay binnen. De helling die we moesten kruisen bleek zo glad te liggen dat we bovenaan begonnen om onderaan de eindigen. Het pad dat hierop volgde was ingesmeerd met zwarte zeep. Zo leek het toch.

Rechts zagen we Delta 3 liggen, die ook voor deze rit gesloten was. Aangezien we andere katten te geselen hadden, reden we gewoon verder na een laatste blik. Eventjes op de weg om het beroemde quad-pad aan te vatten. Dit was niet te doen en snel gingen we langs de helling naar beneden om het verharde pad te volgen. Iets verder gingen we maar weer op zoek naar het juiste pad en reden vrijwel recht op een groepje jagers, die niet echt blij waren met al die bikers. We gingen er weer vandoor op het juiste pad en reden al snel opnieuw de bevoorrading binnen.

Niet al te lang blijven hangen, want de regen had ons weliswaar niet doorweekt maar toch flink nat gemaakt, waardoor we snel koud kregen. Vlug terug op weg voor de laatste 10-15 kilometer. Mijn middenblad zorgde voor chainsuck en ik kon niet echt meer doorduwen. Mijn benen ook niet meer, dus dat was niet al te erg.

Nog een laatste terril om het af te leren en al snel reden we terug naar Sallaumines, waar ik van een lange afdaling gebruik maakte om terug bij de anderen te komen, net op tijd om het terrein aan de Salle de Coubertin terug op te rijden.

Een deugddoende douche later mocht ik opnieuw een burgemeester de hand schudden en ja hoor, de trofee in ontvangst nemen. Nog wat zitten kletsen en terug naar huis gereden, waar ik nog na zit te glunderen.

Gereden afstand: 48.22 km
Totale rijtijd: 3:00'04
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 35.4 km/u
Hoogtemeters: 406 m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Sallaumines.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT St. Baafs Vijve - 22/11/2009

Deze kon ik niet missen. Ik had een strak uurschema, maar wou toch de grote afstand rijden. Dit kon enkel door stipt om 8 uur te vertrekken van zodra het licht genoeg was om veilig de straat op te rijden zonder verlichting.

Samen met Orbeabiker, Motorbiker en Falco gingen we met een lichte voorsprong op het A-team op weg. Anderhalve kilometer en hop het veld in, langs de Leie, waar het best berijdbaar maar toch flink vettig lag. Dit bleek een indicatie voor de rest van het parcours. Het lag nergens echt stoempend vettig, maar toch niet te onderschatten.

De gekende stukjes langs de talud van de Expressweg brachten ons tot aan de Gentsesteenweg, waar bleek dat Falco en ik een kleine voorsprong hadden op onze twee kompanen. Onze afspraak 's middags liet niet toe op hun te wachten, dus gingen we verder tot we plotseling de Wetstraat binnenreden. Niet "de" Wetstraat, maar die in Desselgem. Het was er bijlange zo druk niet.

We gingen verder, langs de industriezone en kruisten de Anzegemseweg, de Spitaalbossen binnen, waar een kilometerslange single track begon. Met zo'n 17km op de teller waren Falco en ikke nog flink op kop zonder achtervolgers (dachten we). Een bocht naar rechts en daar reden Sammy en Peter ons voorbij alsof we stilstonden. We lieten het aan ons hart niet komen, want de rest zat nog kilometers achter (dachten we). Eerst Traxer, dan Slijkske en geleidelijk aan de hele meute ging ons voorbij.

Plots ging Motorbiker me ook voorbij. Dit was er teveel aan. Ofwel had hij een vitessepilleke genomen ofwel waren Falco en ik serieus aan het vertragen. Motorbiker miste een bocht in wat modder en ik ging er weer voorbij. Toen we kort daarna de bevoorrading binnenreden stond ik nog even te wachten, maar Bart en Motorbiker kwamen niet terug. Zo snel rij ik nu ook weer niet, dus was er waarschijnlijk iets mis (of was dat pilleke uitgewerkt!).

Samen met de A-ploeg gingen we er vandoor en toen ze een paar keer niet doorduwden moest ik verdorie op kop gaan rijden. Ik moest op tijd zijn voor het aperitief en zij maar balladeren door het herfstlandschap. Dat lukte, tot we na een flinke lus in Nokere wat gingen klimmen. Falco g(h)ing nog redelijk achter ze aan, maar ik moest de rol lossen. We naderden ze nog even toen we opnieuw het bos inreden, maar dat bleek enkel omdat de A-ploeg het bos verliet waar wij het binnenreden!

Opnieuw een flinke singletrack en toen we terug even op asfalt naar Waregem reden, zat ik te wachten op de brede schouders van Falco om achter te hangen, uit de wind. Hij dacht hetzelfde. Hij kwam terug dichter in het park aan de Karmel en bleek dat ik mijn middenblad niet meer kon gebruiken wegens "massive chainsuck".

Dit was eigenlijk niets vergeleken met Falco, die enkel nog wat kon spelen met zijn drie voorbladen, achterderailleur geblokkeerd op het grootste kroontje, waardoor hij van zodra het een beetje sneller ging in overdrive ging.

We kwamen snel aan de oude spoorwegbedding, waar al snel een paar tragere bikers voor ons hingen, wat het tempo wat drukte. Ik blij, maar vooral Falco, die plots eens aan minder dan 3000 toeren per minuut kon duwen. Een zucht van verlichting ontsnapte.

Toen we langs het oude station reden smeedden we een plan: we zouden de traditionele ploeterstrook overslaan en de laatste twee kilometer op asfalt rijden. Nog een laatste hindernis (brug over de Leie) overwonnen en recht naar de aankomst, waar we om 20 voor 11 terug aan de sporthalle aankwamen.

Een klassieker. De berijdbaarheid was niet te vergelijken met vorige edities (vorig jaar met sneeuwstormen, ijzel en vrieskou, twee jaar terug gemiddeld 15cm modder op elk stuk off-road). De stukken bos waren precies dubbel zo lang als vorige edities (zeker die omhoog!). Niet te geloven hoe veel leuke off-road hier uit de hoed wordt getoverd. Jammer dat dit wel eens de laatste uit een hele rij geslaagde organisaties zou kunnen zijn. Hopelijk is het gerucht dat de rit volgend jaar niet doorgaat een kwakkel.

Gereden afstand: 47.28 km
Totale rijtijd: 2:38'53
Gemiddelde snelheid: 17.9 km/u
Hoogste snelheid: 36.4 km/u
Hoogtemeters: 385 m


http://www.hinnaert.net/KML/2009StBaafsVijve.kml


Grotere kaart bekijken

MTB TT Noyelles-sous-Lens (Fr) - 15/11/2009 (La Galibotte)

Deze morgen stond ik om een uur of twee nog altijd op de dansvloer te genieten van een soort "foute fuif". Toen de wekker om kwart over zes lawaai begon te maken ging alles op automatische piloot. Toen ik volledig wakker kwam reed ik Noyelles-sous-Lens binnen.

Er was al flink wat activiteit en de schare Forumbikers groeide gestaag. Inschrijvingen op het clubblad verliepen rustig en in geen tijd hadden we een eerste pagina van 25 man klaar. We eindigden ergens "in de dertig" en lieten de lijst voor de laatkomers opzij leggen.

Op de bike en ik kreeg de eer om het peleton aan te voeren. Toen we zo'n vijf minuten aan het rijden waren raadde Traxer me aan om eens achter mij te kijken: het was precies een echt wielerpeleton. Zo'n massa volk achter ons. We gingen rechtsaf een single track op en vijf minuten later reed de laatste van de groep ook deze single track op.

De eerste off road en de grond was zwart. Fouquieres. Een stukje terril om op te warmen. Had ik voldoende geslapen, dan had ik hier genoten, nu was ik aan het aanklampen. Toen mijn tellertje op 4.9 km bleef hangen terwijl de anderen al bijna 10 km hadden wist is dat hier iets fout was en het had niets met mijn slaaptekort te maken. Vlug wat op knopjes geduwd en ja hoor, het werkte weer, net op tijd voor de terril van Harnes, waar we weeral alle hoekjes en kantjes konden ontdekken.

Door het bosje in de buurt van Courrieres en op naar Oignies om door het Parc du Hautois en het moeras van Annay richting Delta 3 te rijden. De verwachtingen waren groot en na helemaal rond te zijn gereden reden we niet helemaal naar boven maar door een onbekend bosje rechts naar beneden. Motorbiker reed lek en dit moest nog even gefixt worden maar enkel om het terrein te verlaten?

We draaiden terug en klommen dit keer helemaal boven. Eerst nog wat spelen om dan plots de rest van de bende te vinden, die ook van het parcours was afgeweken. We deden Delta 3 dus drie keer, telkens aangemoedigd door Motorbiker's: "'t is niet waar he".

Terug door het Parc du Hautois, genietend van een kilometerslange single track om langs het duwvaartkanaal te raken terug richting Noyelles. Alleen bleek de wind uit Noyelles te komen... Ik stierf en stierf, maar kon gelukkig blijven aanpikken omdat ze telkens een beetje op me wachtten, maar toen we daar nog een terril meepikten ging het weer beter. Eventjes.

De wind was nog altijd niet gaan liggen en het slaaptekort werd duidelijk. Een modderwegeltje kreeg me nog op mijn zij maar toen het weer bolde ging ik achter mijn makkers aan, maar was heel, heel blij de straten van Noyelles te herkennen.

Bleek dat we de prijs van de grootste club in de wacht hadden gesleept. Toen ik de enorme trofee in ontvangst ging nemen bleef de burgemeester duidelijk ver van mij bleef, de dames kuste hij met plezier en hij nam er de modder bij. Een fotomoment voor de lokale paparazzi later ging ik de douches in, waar ik lang en hard moest schrobben om me weer mens te voelen.

Mij geamuseerd als een klein kind, alleen zal mijn nieuw wit vestje nooit meer het oude worden vrees ik.

Gereden afstand: 50.4 km (op een 45km parcours!)
Gemiddelde snelheid: 16.3 km/u
Hoogste snelheid: 34.6 km/u
Hoogtemeters: 467 m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Noyelles.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Escaudin (Fr) - 08/11/09

Daar ging ik weer deze morgen richting Frankrijk. Op de ring rond Rijsel herkende ik Motorbiker's camionette en ging hem rustig voorbij. Afrit 4 bracht me in de buurt, maar toen ik de wegwijzers even bekeek ontdekte ik dat ik eerst over heilige grond zou rijden: "Wallers" rechtsaf, "Arenberg" rechtdoor. Rechts door Wallers naar Escaudain.

Het bleek iets drukker dan verwacht, maar met zijn zessen gingen we na het gebruikelijke kopje koffie toch nog vlug op weg voor de groepsstart. Het dorp uitgereden en een paar dreven om snel een eerste terril te gaan verkennen. Een aantal leuke lusjes maakten dit niet al te grote terrein toch meer dan de moeite. Verder en in geen tijd kwam daar een tweede, jammer genoeg kleinere terril, die voorbij was voor hij goed begonnen was.

Bordjes toonden "Carriere des Peupliers" en ik was klaar om er hier een lap op te geven. Slechts een schamel klimmetje later reden we al de eerste bevoorrading binnen.

We begonnen aan de ronde van de elektriciteitscentrale. Hoe we ook draaiden, we hadden steeds zicht op de koeltoren van de EDF centrale vlak bij Roeulx. Jammer genoeg deden we dit op lange veldwegels, waar hier en daar een plas of een streepje modder, maar vooral de zachte ondergrond en de wind het flink lastig maakten. Motorbiker had een "off day" en hier en daar wachtten we een beetje op hem, ondertussen zelf profiterend van de extra rust.

Elke kassei die afgekeurd is voor Parijs=Roubaix wegens te vuil, te smerig of te weinig kasseien die nog op hun plek lagen konden we overrijden. Voeg daar nog wat wind en vals plat aan toe en je weet het wel.

We reden het kanaal over en kwamen aan een samenloop van waterlopen, waar in de driehoek een leuk stukje "speelbos" was aangelegd, op en neer, links en rechts en flink wat glibbergehalte, maar daarom niet minder leuk. Een onfortuinlijke biker voor ons viel en kon verder met zijn vork en handle bar in zijn handen, gelukkig had hij niets. We verlieten het bosje en vonden de tweede bevoorrading.

We hadden nu de smaak van het bos te pakken en hoopten na iedere bocht weer ergens tussen de bomen te duiken, wat in Bouchain eindelijk lukte en toen we er uit reden zaten we plots vlakbij de electriciteitscentrale.

Roeulx... een naam als een terril en ja hoor, daar kwam hij eraan. Een echte terril, met alles erop en eraan, zelfs een Moustache-afdaling, waar de hulpdiensten iemand aan het inpakken waren voor transport naar het ziekenhuis. We werden plots wat rustiger en voorzichtiger en gingen er zachtjes verder. Door het dorp en hop, weer omhoog voor de volgende, gevolgd door een heel speelstuk ernaast.

Toen we hier uitreden lag Hein een vijfhonderd meter voor en dacht de eindbestemming te zien in de verte, dus zette ik de eindsprint in. In geen tijd ging ik naar sprintsnelheid en haalde hem vlotjes bij. Toen begon hij ook te duwen, waardoor ik mij nog flink mocht reppen om samen aan te komen.

Organisatie waar niets op aan te merken was. Bepijling uitstekend, hier en daar iemand om het verkeer te regelen als we een drukke straat moesten kruisen en verzorgde bevoorradingen. Achteraf nog het klassieke broodje en drankje, twee tombola's en massa's bekers.

Het parcours was sterk gedurende de eerste 10 kilometer en tijdens de laatste 25. Jammer genoeg zat daar nog 20km tussen. Off-road gehalte boven de 75-80% en eigenlijk overal berijdbaar. Geen frigorit, maar misschien een frigobox rit.



http://www.hinnaert.net/KML/2009Escaudain.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Peronnes - 01/11/2009 (La Pierre Brunehaut)

Het zal regenen en de wind zal hard waaien. "Je kan beter op zaterdag dan op zondag naar het kerkhof gaan" stond gisteren in de krant. Wij waren toch niet van plan om naar het kerkhof te gaan, alhoewel een toerke met de bike er al meerdere keren voor gezorgd heeft dat we konden sterven onderweg.

Aangekomen in Peronnes in een lichte mist, maar de stralende gezichten van Hein en Belle waren voldoende om dit onmiddellijk te vergeten. Ons klaargemaakt en gaan inschrijven, waar we zelfs in Wallonie naar goede Franse gewoonte een kopje koffie konden smaken. Eentje was er al en nog drie bikers kwamen eraan. Samen gingen we op weg.

Toen ik na een paar kilometer op mijn tellertje keek hadden we er al meer dan 20 zei het. Vlug even rebooten en hop, weer op weg.

Hein was weer in goede form en kon geen biker voor zich verdragen, wat redelijk vervelend is als je niet als eerste vertrekt en als er terzelfdertijd nog een chono op hetzelfde parcours aan de gang is. Enfin, wij konden alleen maar volgen.

De eerste stukjes waren niet mis en we reden al snel op Frans grondgebied en reden de eerste bevoorrading binnen, waar we een beginnend biker nog even hielpen met zijn kettingproblemen. Ik moest nog een sanitaire stop maken, waardoor drie van onze bende er al vandoor waren en waardoor Hein een nieuw doel voor ogen had: ze inhalen.

De wegeltjes werden eerder lange boereslagen en het was hier en daar hard duwen om Hein bij te houden. Telkens Rolling Stone of ik konden gingen we op kop rijden om hem een beetje te temperen, maar van zodra een chronorijder voorbijreed was Hein weer vertrokken. En wij? Wij gingen er weer achter.

We kwamen weer samen net voor een lange klim op kassei. Ik vond dat die klim zo'n 250m te lang was, toen ik dacht daar alleen stilletjes af te zien, maar toen ik achter me keek bleek daar een hele rij in mijn spoor te hangen. Linksaf en nog een kassei waarvan enkel het midden te berijden was. Ik voelde mijn achterwiel een paar keer uitbreken maar toen ging onze afdeling "Oudenaarde" er met zijn drietjes weer vandoor.

We konden weer aanklampen, maar een platte band maakte hier een eind aan. Het euvel verholpen en weer vertrokken, langs het bos om uiteindelijk zelfs een stuk door het bos te rijden. We reden langs de startplek van Bruyelle (waar we binnen een dikke week nog eens zullen langskomen) om nog wat te gaan spelen op een crossparcours en dan langs het kanaal naar de derde bevoorrading.

Daar bleek dat de bunker in het oude fort dit jaar niet in het parcours zat. Dit was zo'n ontgoocheling, dat we zo snel mogelijk een kortere afstand kozen om snel terug langs het water naar Peronnes te rijden. Gelukkig bleef de regen uit, anders was het een ploetertochtje geworden.

Aangekomen in het centre ADEPS kregen we nog een vers soepje en een portie van een heel lekker aardappel-kaas-pasta-spek gerecht, waardoor we uit eerlijke schaamte nog een biertje extra dronken.

Qua organisatie was dit fenomenaal. Bepijling uitstekend, iedere uitstekende boomstronk was met fluo verf gemerkt, zelfs een stuk kiezelweg waar glassplinters lagen was duidelijk aangeduid. Bevoorradingen met vriendelijke mensen met alles was je nodig kon hebben. Qua parcours zou ik dit twee jaar geleden de max hebben gevonden, nu had ik een dubbel gevoel. Het off-road gehalte heel hoog, de spektakelwaarde eerder laag.

Was dit een goeie tocht? Zeker, alleen hebben we de laatste tijd zoveel moois onder onze wielen zien passeren dat we dit maar gewoontjes meer vinden.

Gereden afstand: +/- 56 km

Op het kaartje hieronder:
Gereden afstand: 50.95 km
Rijtijd: 2:23'35
Gemiddelde snelheid: 21.3 km/u
Hoogste snelheid: 38.0 km/u
Hoogtemeters: 214 m


http://www.hinnaert.net/KML/2009Peronnes.kml


Grotere kaart weergeven