Aangekomen in Peronnes in een lichte mist, maar de stralende gezichten van Hein en Belle waren voldoende om dit onmiddellijk te vergeten. Ons klaargemaakt en gaan inschrijven, waar we zelfs in Wallonie naar goede Franse gewoonte een kopje koffie konden smaken. Eentje was er al en nog drie bikers kwamen eraan. Samen gingen we op weg.
Toen ik na een paar kilometer op mijn tellertje keek hadden we er al meer dan 20 zei het. Vlug even rebooten en hop, weer op weg.
Hein was weer in goede form en kon geen biker voor zich verdragen, wat redelijk vervelend is als je niet als eerste vertrekt en als er terzelfdertijd nog een chono op hetzelfde parcours aan de gang is. Enfin, wij konden alleen maar volgen.
De eerste stukjes waren niet mis en we reden al snel op Frans grondgebied en reden de eerste bevoorrading binnen, waar we een beginnend biker nog even hielpen met zijn kettingproblemen. Ik moest nog een sanitaire stop maken, waardoor drie van onze bende er al vandoor waren en waardoor Hein een nieuw doel voor ogen had: ze inhalen.
De wegeltjes werden eerder lange boereslagen en het was hier en daar hard duwen om Hein bij te houden. Telkens Rolling Stone of ik konden gingen we op kop rijden om hem een beetje te temperen, maar van zodra een chronorijder voorbijreed was Hein weer vertrokken. En wij? Wij gingen er weer achter.
We kwamen weer samen net voor een lange klim op kassei. Ik vond dat die klim zo'n 250m te lang was, toen ik dacht daar alleen stilletjes af te zien, maar toen ik achter me keek bleek daar een hele rij in mijn spoor te hangen. Linksaf en nog een kassei waarvan enkel het midden te berijden was. Ik voelde mijn achterwiel een paar keer uitbreken maar toen ging onze afdeling "Oudenaarde" er met zijn drietjes weer vandoor.
We konden weer aanklampen, maar een platte band maakte hier een eind aan. Het euvel verholpen en weer vertrokken, langs het bos om uiteindelijk zelfs een stuk door het bos te rijden. We reden langs de startplek van Bruyelle (waar we binnen een dikke week nog eens zullen langskomen) om nog wat te gaan spelen op een crossparcours en dan langs het kanaal naar de derde bevoorrading.
Daar bleek dat de bunker in het oude fort dit jaar niet in het parcours zat. Dit was zo'n ontgoocheling, dat we zo snel mogelijk een kortere afstand kozen om snel terug langs het water naar Peronnes te rijden. Gelukkig bleef de regen uit, anders was het een ploetertochtje geworden.
Aangekomen in het centre ADEPS kregen we nog een vers soepje en een portie van een heel lekker aardappel-kaas-pasta-spek gerecht, waardoor we uit eerlijke schaamte nog een biertje extra dronken.
Qua organisatie was dit fenomenaal. Bepijling uitstekend, iedere uitstekende boomstronk was met fluo verf gemerkt, zelfs een stuk kiezelweg waar glassplinters lagen was duidelijk aangeduid. Bevoorradingen met vriendelijke mensen met alles was je nodig kon hebben. Qua parcours zou ik dit twee jaar geleden de max hebben gevonden, nu had ik een dubbel gevoel. Het off-road gehalte heel hoog, de spektakelwaarde eerder laag.
Was dit een goeie tocht? Zeker, alleen hebben we de laatste tijd zoveel moois onder onze wielen zien passeren dat we dit maar gewoontjes meer vinden.
Gereden afstand: +/- 56 km
Op het kaartje hieronder:
Gereden afstand: 50.95 km
Rijtijd: 2:23'35
Gemiddelde snelheid: 21.3 km/u
Hoogste snelheid: 38.0 km/u
Hoogtemeters: 214 m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Peronnes.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten