MTB TT Sint-Denijs - 23/01/2011 (Krieretocht)

Sinds het vreemde voorval eind december, toen ik mijn benen ergens verkeerd heb gelegd, dacht ik het weer eens tijd was om ze te gaan zoeken. Ik dus naar Sint-Denijs om een beetje te gaan 'krierecrossen' zoals het daar heet. Wie weet vond ik daar een paar benen die ik zou kunnen gebruiken. Ik herinnerde me dat vroeg aankomen helpt in Sint-Denijs. Het is er al niet groot en als daar een meute bikers aankomen is er al snel te weinig parking. Feilloos kon ik me reglementair parkeren, het probleem van overijverige dienders vermijdend.

Toen ik mijn bike aan de bewaakte parking had afgegeven vond ik daar een kleine delegatie Forumbikers. Met zijn zessen vertrokken we snel over de eerste betonnen kerkwegels. Zwevegem moet toch de enige gemeente zijn die ik ken waar de kerkwegels gebetonneerd zijn, maar die werden snel opgevolgd door een eerste paar "krieren" zoals de veldwegels hier door het leven gaan.

In geen tijd arriveerden we in Helkijn om de Schelde over te steken en de tocht verder in Wallonie af te werken. Verder richting Herinnes, waar ik zocht naar herkenningspunten. Vorig jaar reden we langs het voetbalterrein, maar dit jaar zag ik het niet. De vochtige mist en hier en daar zelfs een druppeltje meer zorgden ervoor dat we niet alleen zonder vergezicht reden, de natte bril zorgde evengoed voor gebrek aan zicht dichtbij. Zo slecht dat we bijna de afslag voor de eerste bevoorrading voorbijreden.

Alles was meer dan in orde. Veel van alles en hele vriendelijke mensen die je bijstonden met eten, drinken en goede raad. Hier zouden we nog terugkomen, 25 kilometer en een paar keer keer de Mont St.Aubert later. We wisten dat die bult eraan zat te komen maar hadden die nog niet gezien door het mooie weer. Voelen zouden we hem des te meer. Giovanni en ik vormden de achterhoede en werden redelijk snel vervoegd door Marc, die zich had laten zakken.

Toen we de flanken al half beklommen hadden konden we weer naar beneden en werd het duidelijk dat we heel dicht zaten. Er was geen meter plat meer. Gelukkig konden we nog genieten van de bevoorrading van de mannen van Hollain, die hier een deel van hetzelfde parcours gebruikten voor hun toertocht. Niet alleen was alles nu dubbel uitgepijld, er reden nogal wat tragere bikers, die me toestonden om geregeld een gaatje dicht te rijden jagend op het mikpunt van dienst. Op die manier kon ik bij Marc blijven, die geregeld ook eens bleef hangen achter die blonde bike-ster om volledig onverklaarbare redenen... Of zou hij op mij gewacht hebben?

Het klimmen ging even traag als anders, maar het lukte precies beter dan anders. Motorbiker zou fier geweest zijn, want ik reed vrijwel niet op de kleine plateau. Had ik mijn benen op franssprekende grond laten liggen? Blijkbaar wel. Boven was er de keuze om nog een lusje van een drietal kilometer erbij te nemen, de eerste complete beklimming van de bult. De afdaling die volgde over de weg was de beloning voor de inspanning, waar we Bresciani kwijtspeelden. In totaal zouden we drie keer klimmen, waaronder 1 keer over de Col de la Croix Jubaru. De beslissing die genomen werd om over asfalt te klimmen en off-road af te dalen was niet verkeerd. Ik slaagde erin om zij die me voorbijgingen in de klim terug te halen in de afdaling, want plotseling was de mist verdwenen en kon weer zien waar ik reed.

Terug naar de bevoorrading, die we dit keer van ver zagen liggen en weer op weg om terug de Schelde over te gaan. Kleine afdaling van de weg naar het jaagpad. "Ik durf hier niet af papa" riep die kleine naar zijn vader. "Kijk, zelfs dienen oude vent durft eraf" riep hij toen ik gepasseerd was. Enfin, ik zou alles doen om een goed opvoedkundig gesprek te ondersteunen. Een splitsing diende zich aan en hier besliste ik gewoon om niet te plooien en voor de volle afstand te gaan. Het speet me driehonderd meter verder, toen daar een eindeloze klim aankwam.

Ik begon kerktorens te zoeken. Vijf in het vizier. Welke toren was die van Sint-Denijs. Waarom had ik niet gekeken voor het vertrek? Kooigem, Spiere, Helkijn, Bossuit en Sint-Denijs hadden allemaal hun klokkentoren en ik hoopte telkens dat het de meest nabije zou zijn. Toen de tocht dan ook nog een dikke twee kilometer langer bleek dan aangekondigd vreesde ik al verkeerd gereden was aan de splitsing, maar daar kwam ik aan de bike-wash. Niets te vroeg.

Binnen voor een frisdrank en de bike teruggehaald van de bewaakte parking, waar de brouwer precies een rechtstreekse leiding had gelegd.
(niet waar hoor, maar de mannen vroegen om niets te schrijven over het leeggoed dat ik zag, dus moest ik wel...)

Genoten van dit tochtje, voornamelijk van het feit dat ik mijn benen heb teruggevonden. Eigenlijk hou ik niet van veldwegels, maar op de een of de andere manier hebben ze hier iets gevonden dat ze toch aantrekkelijk maakt. Drie keer de bult erbij en je hebt een mooie cocktail, die niet te onderschatten is. Voeg daarbij het enthousiasme van de organisatie, die op elke oversteek dan ook nog signaalgevers plaatst en het kan niet meer stuk.

Gereden afstand: 58 km
Totale rijtijd: 3:21'49
Gemiddelde snelheid: 17.4 km/u
Hoogste snelheid: 47.1 km/u
Hoogtemeters: 623 m.

http://www.hinnaert.net/KML/2011SintDenijs.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Kemmel - 09/01/2011

Ik voelde het gisteren al, het zou geen goede dag worden op de bike, maar toch wou ik Kemmel niet missen. Na twee bevroren versies moest en zou ik weten hoe het eruit ziet begin januari.

In tegenstelling tot vorige keer was er bij aankomst in Kemmel heel veel volk op de been. Ik moest zowaar al in een file de laatste kilometers afleggen en mocht dan ook nog een beetje zoeken naar een geschikte plek om mijn auto kwijt te raken.

Met een beperkte delegatie (9 man en 1 zoon) gingen we er voor. Kalmpjes aan was het motto, toen we de Kemmelstraat rustig omhoog klommen. Een eerste track in het veld bracht ons terug op de Kemmelstraat maar we wisten toen al dat de ondergrond eerder uitdagend zou liggen. Toen we in Wulvergem een tweede track uitreden duurde het toch zeker tweehonderd meter voor ik doorhad dat we op asfalt reden, want het wegdek lag verstopt onder zeker 5 cm modder die van de wielen van onze voorgangers was gevallen en gedropen.

Gelukkig wat asfalt en zo de Monteberg omhoog, terwijl we een hele tijd uitzicht op de Kemmelberg aan onze rechterkant bleven behouden. Ieder stuk off-road dat eraan kwam lag redelijk verzopen. De zeshonderd bikers van gisteren hadden waarschijnlijk de ondergrond ook geen deugd gedaan, waardoor ik meerdere malen blij was om met modderbanden te rijden, jammer genoeg had ik niet de bijpassende benen. Ik raakte meerdere malen van heel achterin langs de anderen voorin, maar kon de inspanning niet volhouden.

Even op de flanken van de Scherpenberg om via de Sulferbergstraat naar Westouter af te dalen. Rechts het bosje in en deze track waar je in de zomer zelfs niet eens moet schakelen bracht mening biker tot stilstand. Langs cafe "De Zwaan" in Westouter (sommigen zouden zeggen langs de kerk van Westouter, maar ik reed samen met Rolling Stone, die daar waarschijnlijk aandelen heeft bij een lokale brouwer). Niet de Bellestraat omhoog maar via de Hellegatstraat Westouter uitgereden. Een kleine maar zeer welkome omweg via de eerste bevoorrading, die zeer verzorgd was. Ik was klaar voor de klim via het Hellegat, maar dit ging niet door, deze track lieten we links liggen.

De Rodeberg werd weliswaar bedwongen, zij het met flink wat stapwerk. De kleigrond maakte rijden vrijwel onmogelijk en ik was niet de enige. We hadden nog wat plezier met mannen die niet tijdig uit hun klikpedalen raakten en zich ofwel rechts op hun zij ofwel links in de beek lieten vallen zoals die X2POP-er uit Bailleul, die voor onze neus verdween in het struikgewas, allemaal zonder veel erg.

Toen we in Loker voor een hartverscheurende keuze werden gesteld (verder via de Zwarte en de Catsberg of terug naar Kemmel) volgde ik de pijltjes van WTC De Plooiers. Rolling Stone offerde zich op om me gezelschap te houden en samen reden we Frankrijk binnen met zicht op de kerktorens van Dranouter en Loker. Al snel zouden we Bailleul in de verte zien liggen. Hier bolde het een stuk beter en net voor het binnenrijden van Belle draaiden we richting Dranouter, waar we al snel de tweede bevoorrading vonden.

Het was lastig vertrekken. Binnen allerlei lekkers en buiten op de barbecue knapperig gebakken spek. We maakten van ons hart een steen en gingen verder richting Kemmelberg. Aangezien we dus flink aan het inkorten waren moesten we dus de Kemmelberg erbij nemen om de eer te redden. Toen we de klim van 17% hadden bedwongen op asfalt konden we nog de klim van 23% op kassei erbij nemen. Drie mannen stonden beneden al te voet en rekening houdende met het feit dat die kasseien kletsnat lagen gingen we links voor de veel leukere off-road klim door het bos.

Terug Kemmel binnen en de bike wash eens gebruikt. De douches overgeslagen (slotje voor mijn bike vergeten) en een frisdrank tot ons genomen alvorens terug naar huis te rijden om daar Niels te zien zegevieren en Sven te zien plooien.

Prachtige organisatie waar heel veel werk ingestoken is, maar het weer kunnen ze dus niet controleren. Ik denk toch dat ik de bevroren versies leuker vond.


Gereden afstand: 36.43 km
Totale rijtijd: 15.8 km
Gemiddelde snelheid: 15.8 km/u
Hoogste snelheid: 46.4 km/u
Hoogtemeters: 562 m


http://www.hinnaert.net/KML/2011Kemmel.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Snellegem - 02/01/2011

2 Januari. Ik werd gisteravond al gek verklaard toen ik de wekker klaarzette om volop te kwelen om kwart voor zeven. Aangezien dit niet de eerste keer is liet ik het over me gaan. Ik raakte vlotjes uit bed en was blij dit jaar geen ijs op auto en oprit te vinden. Een halfuurtje later parkeerde ik op de weide aan zaal de Schelpe.

Even gewacht tot het licht werd en daar gingen we. Nog even wachten op Sam en AMG die net aankwamen en toen we buitenkwamen konden we blijven wachten want zeker nog een zestal Forumbikers kwamen er in paren aan, telkens met 5 minuten tussen. Niet getreurd, wij op weg en ik probeerde een rustig tempo neer te zetten. Dat lukte niet, want in geen tijd gingen we boven de 30 per uur door de woonwijk langs de Eernegemseweg.

Een eerste weidedoorsteek haalde de snelheid naar beneden maar liet ons voelen dat het wel eens lastig zou kunnen worden. k ging er full speed door, maar zou dit de volgende keren niet meer doen. Er volgde een speelstukje, dat jammer genoeg leek op de E40 tussen Affligem en Ternat op een drukke maandagmorgen. Terug op weg en de snelheid ging verdorie weer omhoog. Nog geen 10 km ver en ik hing al aan de rekker, maar ik kon nog blijven volgen.

De afstand tussen de groep en mezelf werd telkens groter en toen ik dichterbij kwam was het omdat ze door een moeilijker ondergrond trager vooruit kwamen. Tegen de tijd dat ik dat stuk dan door was waren ze alweer vertrokken. Ik bleef achtervolgen en haalde de groep weer niet bij toen we de snelweg overtrokken en in Varsenare in het kasteelpark gingen rondhossen. Een weidedoorsteek net aan de bevoorrading liet me toe om me samen met Cowboy Peter bij de groep te voegen. Afgepeigerd en nog geen twintig kilometer gereden...

Na de bevoorrading zorgde ik ervoor om als eerste weer op weg te gaan, kwestie van opnieuw het tempo proberen te drukken. Het eerste stukje te voet als de ultieme bluf. "De bossen moet je doorrijden zonder remmen" had Traxer gezegd en daar ging ik. Gelukkig ging een boom een beetje opzij want toen ik daar een bocht van zo'n 90 graden links probeerde, had ik meer ruimte nodig dan ik had. Hanzi heeft het gezien, maar zal dit niet doorvertellen...

Tegen de tijd dat we het domein Tudor binnenreden zat ik weeral in de achtervolging. Tillegembos liet me iets dichterbij komen, maar de "Lac de Loppem" en de bosjes errond wreven mijn neus in de werkelijkheid: de conditie is beneden alle peil, zoniet onbestaande. Ik probeerde elke biker die me inhaalde te volgen om dichter te raken en werd op die manier een viertal keren ingehaald door dezelfde groepjes bikers, die me op de weg meenamen en dan losreden en die ik dan in een bosje weer achter me liet. Domein Beisbroek bracht me bij twee Steenbakkers: Casper en een van de broertjes V.

Het stuk langs de snelweg was genoeg om ze weer kwijt te spelen, maar toen we die ongelofelijke klim (!) op de snelwegbrug aanvatten, kon ik zien dat ook zij eigenlijk al het beste van hun krachten hadden gebruikt. Ik zocht die laatste splitsing om toch nog een achttal kilometer te ontwijken, maar bleek dat we Snellegem terug binnenreden met een 47-48 kilometer op de teller. Niets te vroeg.

Mooie toerrit, veel mooie (prive)stukjes en vooral heel goed berijdbaar, wat na al die sneeuw en vorst niet evident is. Duidelijk veel werk ingestoken met slechts 1 vreemde bepijling: aan de splitsing was de 46 km zowel links als rechts...

Gereden afstand: 46.97 km
Totale rijtijd: 3:32'59
Gemiddelde snelheid: 18.4 km/u
Hoogste snelheid: 34.o km/u
Hoogtemeters: 144 m


http://www.hinnaert.net/KML/2011Snellegem.kml


Grotere kaart weergeven