Ik dacht vandaag in La Comté de vallei van de Duivel aan te doen, maar Niko zag het niet zitten om eerst 100 kilometer te rijden. Vandaag was er in Kortrijk ook de officiele opening van een nieuwe MTB route. Een beetje tegen mijn gedacht gingen we naar Marke voor een rit in het Kortrijkse. Volgens de website begon het geheel maar om 9 uur, dus gingen we tegen 9u - 9u15 naar het startpunt. Als geroutineerde bikers reden we naar de tafels om ons in te schrijven en bleek dat het hier eigenlijk om een groepsstart ging... Het gros van de bikers was 15 minuten geleden vertrokken. We kregen een kaartje met de route, keken naar elkaar en daar gingen we. Een groep inhalen die 15 minuten geleden vertrokken was.
We vertrokken en reden een paar straten door en ik kreeg al een beetje visioenen van de rit die we een paar weken geleden reden in Kortrijk, het zou toch weer geen baanrit worden? Maar neen hoor, een stukje links, een stukje rechts en daar gingen we een nieuw aangelegd stuk door, wat toch wel de moeite was, het Preshoekbos. Nu alles droog lag was het heel goed berijdbaar, maar als het nog eens geregend zal hebben (of deze winter) zal dit toch wel lekker vettig liggen. Lauwe-berg op en over en dan afdalen tot langs de Leie. Een redelijk stuk off-road langs het water en dan een stuk fietspad. We konden Frankrijk al zien toen we links Rekkem binnenreden. Tijd voor de eerste bevoorrading. We hadden hier al de eerste bikers ingehaald.
Terug op weg langs de oude grensovergang "Den Dronckaert" achter en door de LAR industriezone richting grondgebied Moeskroen. Korte snedige stukjes off-road en klimmetjes op asfalt. Vanaf hier kwamen eigenlijk flink wat hoogtemeters op ons af. Heel veel vals plat en hier en daar een venijnige klim. Niet te geloven hoeveel leuke stukjes off-road hier liggen, wetende dat we overal net langsreden met de KWB tocht van Heule. Telkens we op het asfalt kwamen herkende ik me, maar de off-road stukjes waren nooit veraf. Eén stuk was echt niet te doen. Klimmend over een pad met houtspaanders is verdorie lastig. Het pad was zeker meer dan twee kilometer lang. Boven honderd meter asfalt en opnieuw houtspaanders naar beneden. Echt lastig, zelfs naar beneden. We gingen verder langs Aalbeke met twee flinke kuitenbijters (Albatrosweg en het stuk achter de houthandel) richting Hoog Kortrijk met nog twee klimmetjes: de Smokkelpot en de Marionettenberg. Een beetje flirtend langs de snelweg, een leuk stuk klimmend en dalend en dan terug richting Marke.
In Marke aangekomen misten we een pijltje, maar een paar bikers zetten ons terug op het goede pad. En wat voor een pad. De afdaling naar Marke door het bos, puur techniek op hoge snelheid terug tot aan de Pottelberg. We waren er dus nog niet... De kilometerteller toonde dat we nog zo'n 3-4 kilometer te gaan hadden en verdorie, ze gingen allemaal omhoog en ze gingen flink omhoog.
Uiteindelijk toch terug aan de start geraakt met een redelijk gemiddelde. Ik was helemaal niet meer treurig dat ik Frankrijk gemist had vandaag, want ik had een mooie rit gereden in Kortrijk. Vreemd dat de nieuwe vaste route meer off-road heeft dan de laatste tourtocht die we er mochten meemaken!!! Bleek trouwens dat we het gros van de andere bikers hadden ingehaald in onze jacht over het Sjouwerspad.
Een nieuwe vaste route van 47 kilometer, die dus voor het eerst is gereden en onmiddellijk goedgekeurd. Zo maak je er niet veel mee. Meestal moet je er nog een beetje off-road bijvinden, maar deze heeft een redelijk goede verhouding (ik schat 50-50). De stukjes asfalt zijn dan nog meestal klimmetjes, wat het niet makkelijk maakt. Deze winter wordt het een lastig verhaal, maar nu was de route goed voor de snelste tijd van het jaar.
Achteraf nog een drankje op kosten van de provincie en het stadsbestuur gesmaakt en terug naar huis.
Gereden afstand: 47.25 km
Totale rijtijd: 2:03'04
Gemiddelde snelheid: 23.03 km/u
Hoogste snelheid: 40.9 km/u
29 april 2007
22 april 2007
MTB TT Izegem (5e Pekkerstocht) - 22/04/2007
De jaarlijkse rit in Izegem, start op minder dan 3 kilometer van de deur. Geen enkel excuus om hier afwezig te zijn. Ik herinner dat wij vorig jaar onwennig door de kantine naast de atletiekpiste liepen om andere forumbikers te ontdekken. Zelfs waren we toen nog op het punt waar we enkel lazen wat er stond, zonder zelf actief deel te nemen op het forum. Dit jaar eerst een tasje koffie in Lendelede bij Niko en dan met zijn vijven naar Izegem voor de start. Bij de inschrijving nog een paar andere bikers opgepikt en met een redelijk grote groep waren we vertrokken voor de rit.
Eerst via het sportcentrum en alle mogelijke stukjes off-road daar, via twee straten naar het kanaal en profiterend van de wegenwerken off-road tot aan de brug van Emelgem. Over de brug en het lange stuk langs de Mandel, het Kasteelbos, langs het jaagpad, achter het containerpark en dan langs het kanaal voorbij de Spano tot in Oostrozebeke. Toen we daar een stukje asfalt opreden waren we vrijwel 10 kilometer ver en hadden we misschien al wel een kilometer op verharde weg gereden. Sterk als je weet hoe dicht alles hier is volgebouwd.
Aangezien we daar een paar single tracks hadden waar niet kon worden ingehaald, was de groep hier al een beetje uit elkaar gevallen. We pikten aan op de Meulebeekse BLOSO route en snel gingen we de zandheuvel omhoog. Toch waren er hier en daar een paar bochtjes in de andere richting dan het normale pad, bochtjes die ons telkens naar een stukje nieuw parcours leidden. Een paar keer moeten slikken, wegens het stof maar het bleef goed vooruit gaan. Maar daar kwam de eerste bevoorrading. Nadien bleek Hanzi geinteresseerd in mijne velo, want hij wou ermee vertrekken, maar ik kon de dief onmiddellijk staande houden met mijn overtuigende stem: "Hawel...!?" riep ik en hij zag zijn vergissing onmiddellijk in.
Toen we uiteindelijk langs de "Paanders" in Meulebeke waren gereden, hadden we de hoogtemeters voor de dag verwerkt. Geen hoogte-record, maar toch wel flink in de kuiten bijtend. Jammer genoeg moet je daar elke meter die je eerst afdaalt ook weer omhoog en wel binnen de kilometer die volgt! We reden richting Ingelmunster en deden nog eens "Ardooie Veld" aan, het bos waar slechts 1 toerrit mag doorrijden. Een beetje draaien en keren en plots liep daar de boswachter rond. Hij zag er (weeral) pisnijdig uit en zocht duidelijk naar een excuus om iemand staande te houden. Wij waren vriendelijk voor de wandelaars en hij liet ons ongemoeid.
Het stukje na Ardooie Veld kende ik niet zo goed, maar het ging een razende vaart. Nog een bosje rond de gebouwen van de lokale industrie en dan gingen we over nog een pak velden terug richting Emelgem/Izegem. Via een paar bulten op het speelplein gingen we langs de Gistelbeek terug naar Emelgem, waar we langs het kanaal terug naar de Centrumbrug reden om dan de laatste rechte lijn aan te vatten naar het Sportcentrum. Gereden als zotten door de centrumstraten (kwestie van het gemiddelde een beetje op te trekken) om dan snel in het zonnetje te rehydrateren met een frisdrank van Leffe.
Van daar vertrokken voor een extraatje bij the Fast & the Furious, waar we met de forumbende toch nog eens flink zaten te genieten van de zon, de Leffe en alles wat van de barbecue rolde (bedankt hoor F&F !). Nadien met slechts 1 stop naar huis gereden om nu vlug dit verslagje op het web te gooien.
Gereden afstand (door to door): 64.38 Km - tourrit rond de 58-59 Km.
Totale rijtijd: 2:47'28
Gemiddelde snelheid: 23.06 km/u
Hoogste snelheid: 42.9 km/u
Eerst via het sportcentrum en alle mogelijke stukjes off-road daar, via twee straten naar het kanaal en profiterend van de wegenwerken off-road tot aan de brug van Emelgem. Over de brug en het lange stuk langs de Mandel, het Kasteelbos, langs het jaagpad, achter het containerpark en dan langs het kanaal voorbij de Spano tot in Oostrozebeke. Toen we daar een stukje asfalt opreden waren we vrijwel 10 kilometer ver en hadden we misschien al wel een kilometer op verharde weg gereden. Sterk als je weet hoe dicht alles hier is volgebouwd.
Aangezien we daar een paar single tracks hadden waar niet kon worden ingehaald, was de groep hier al een beetje uit elkaar gevallen. We pikten aan op de Meulebeekse BLOSO route en snel gingen we de zandheuvel omhoog. Toch waren er hier en daar een paar bochtjes in de andere richting dan het normale pad, bochtjes die ons telkens naar een stukje nieuw parcours leidden. Een paar keer moeten slikken, wegens het stof maar het bleef goed vooruit gaan. Maar daar kwam de eerste bevoorrading. Nadien bleek Hanzi geinteresseerd in mijne velo, want hij wou ermee vertrekken, maar ik kon de dief onmiddellijk staande houden met mijn overtuigende stem: "Hawel...!?" riep ik en hij zag zijn vergissing onmiddellijk in.
Toen we uiteindelijk langs de "Paanders" in Meulebeke waren gereden, hadden we de hoogtemeters voor de dag verwerkt. Geen hoogte-record, maar toch wel flink in de kuiten bijtend. Jammer genoeg moet je daar elke meter die je eerst afdaalt ook weer omhoog en wel binnen de kilometer die volgt! We reden richting Ingelmunster en deden nog eens "Ardooie Veld" aan, het bos waar slechts 1 toerrit mag doorrijden. Een beetje draaien en keren en plots liep daar de boswachter rond. Hij zag er (weeral) pisnijdig uit en zocht duidelijk naar een excuus om iemand staande te houden. Wij waren vriendelijk voor de wandelaars en hij liet ons ongemoeid.
Het stukje na Ardooie Veld kende ik niet zo goed, maar het ging een razende vaart. Nog een bosje rond de gebouwen van de lokale industrie en dan gingen we over nog een pak velden terug richting Emelgem/Izegem. Via een paar bulten op het speelplein gingen we langs de Gistelbeek terug naar Emelgem, waar we langs het kanaal terug naar de Centrumbrug reden om dan de laatste rechte lijn aan te vatten naar het Sportcentrum. Gereden als zotten door de centrumstraten (kwestie van het gemiddelde een beetje op te trekken) om dan snel in het zonnetje te rehydrateren met een frisdrank van Leffe.
Van daar vertrokken voor een extraatje bij the Fast & the Furious, waar we met de forumbende toch nog eens flink zaten te genieten van de zon, de Leffe en alles wat van de barbecue rolde (bedankt hoor F&F !). Nadien met slechts 1 stop naar huis gereden om nu vlug dit verslagje op het web te gooien.
Gereden afstand (door to door): 64.38 Km - tourrit rond de 58-59 Km.
Totale rijtijd: 2:47'28
Gemiddelde snelheid: 23.06 km/u
Hoogste snelheid: 42.9 km/u
14 april 2007
MTB TT Dadizele - 14/04/2007
Vorige week was het er niet van gekomen om te rijden, wegens een plotse aanval van ja, van wat eigenlijk? In ieder geval hield de koorts mij in bed en ik had toch een paar dagen nodig om weer mens te worden. Dus gingen we deze week met zijn drieen naar Dadizele voor de jaarlijkse rit.
Ik voelde meer om me in te schrijven voor de kids tour dan iets anders, maar ik wou eerder rustig sterven op de 50 kilometer, dan glorieus arriveren tussen de twaalfjarigen.
Maar wat is er eigenlijk gebeurd? Is dit allemaal Al Gore's schuld? Twee weken geleden ploeterden we nog door de klei en de modder in Noord-Frankrijk en nu zaten we op de eerste zomertoer. Hoge snelheid, stof dat opwaait en alles perfect berijdbaar. Toen we de bevoorrading halverwege aandeden, had ik nog een gemiddelde snelheid van rond de 25 kilometer per uur, het zou veranderen...
Het eerste stuk was heel goed. Nergens een plaatsje waar je dacht waarom zouden ze hier niet eens of hop, daar zaten we al weer off-road. Ik denk dat de organisatie alles uit deze streek heeft gehaald wat erin zat en misschien nog meer.
Wat mij opviel dat dit eigenlijk een verraderlijke tocht is. Het ziet er allemaal reuzegemakkelijk uit, maar ze spelen heel de tijd met vals plat en voor je het weet hangt je tong toch op je voorwiel. Op een bepaald ogenblik daar nog een single track gekoerst aan 37 km/u. Niemand kon mij nog volgen (er hing te veel stof om de track nog te zien !)
Op een bepaald moment dacht ik, dat heeft hier nu toch al lang geduurd, heel de tijd boereslagen en meer van dat fraais. Blijkbaar had de organisatie hetzelfde gedacht. Het bosje naast de snelweg zorgde ervoor dat we wat variatie kregen en weet je wat: het was plezant.
Bleek dus dat ik allesbehalve genezen was, want ik moest Niko en Rik laten rijden al na zo'n 20 kilometer. Na 35 kilometer was ik klaar om te sterven. Ik keek links en rechts en zag geen corbillard. Dju toch, moest ik toch nog naar het eindpunt fietsen. Was me dat een calvarie. Ik zag een paar momenten waar ik kon afsnijden, maar ik hield me sterk, ik wou hier niet aan meedoen. Ofwel rij je de rit, ofwel blijf je thuis.
Toen ik uiteindelijk mijn machien terug Dadizele binnenduwde zag ik het echter niet meer zitten en liet de laatste strook voor wat ze was. Ik mocht dit niet gedaan hebben, want het bleek een heel speciaal stuk te zijn, maar ja, als ik dan toch moest sterven, liever met een Tongerlo in de hand dan eenzaam in de bossen! Want jammer genoeg hadden niet al te veel bikers voor deze rit gekozen.
Goeie rit (met goede gezondheid zou dit waarschijnlijk het snelheidsrecord van het jaar geworden zijn), die door vele bikers serieus onderschat werd. Ze vlogen allemaal in het begin en kropen terug Dadizele binnen !!!
Een paar drankjes later was het welletjes geweest en reed Rik ons weer naar huis terug.
Gereden afstand: 49.93 Km
Totale rijtijd: 2:23'44
Gemiddelde snelheid: 20.8 Km/u
Hoogste snelheid: 38 Km/u
Ik voelde meer om me in te schrijven voor de kids tour dan iets anders, maar ik wou eerder rustig sterven op de 50 kilometer, dan glorieus arriveren tussen de twaalfjarigen.
Maar wat is er eigenlijk gebeurd? Is dit allemaal Al Gore's schuld? Twee weken geleden ploeterden we nog door de klei en de modder in Noord-Frankrijk en nu zaten we op de eerste zomertoer. Hoge snelheid, stof dat opwaait en alles perfect berijdbaar. Toen we de bevoorrading halverwege aandeden, had ik nog een gemiddelde snelheid van rond de 25 kilometer per uur, het zou veranderen...
Het eerste stuk was heel goed. Nergens een plaatsje waar je dacht waarom zouden ze hier niet eens of hop, daar zaten we al weer off-road. Ik denk dat de organisatie alles uit deze streek heeft gehaald wat erin zat en misschien nog meer.
Wat mij opviel dat dit eigenlijk een verraderlijke tocht is. Het ziet er allemaal reuzegemakkelijk uit, maar ze spelen heel de tijd met vals plat en voor je het weet hangt je tong toch op je voorwiel. Op een bepaald ogenblik daar nog een single track gekoerst aan 37 km/u. Niemand kon mij nog volgen (er hing te veel stof om de track nog te zien !)
Op een bepaald moment dacht ik, dat heeft hier nu toch al lang geduurd, heel de tijd boereslagen en meer van dat fraais. Blijkbaar had de organisatie hetzelfde gedacht. Het bosje naast de snelweg zorgde ervoor dat we wat variatie kregen en weet je wat: het was plezant.
Bleek dus dat ik allesbehalve genezen was, want ik moest Niko en Rik laten rijden al na zo'n 20 kilometer. Na 35 kilometer was ik klaar om te sterven. Ik keek links en rechts en zag geen corbillard. Dju toch, moest ik toch nog naar het eindpunt fietsen. Was me dat een calvarie. Ik zag een paar momenten waar ik kon afsnijden, maar ik hield me sterk, ik wou hier niet aan meedoen. Ofwel rij je de rit, ofwel blijf je thuis.
Toen ik uiteindelijk mijn machien terug Dadizele binnenduwde zag ik het echter niet meer zitten en liet de laatste strook voor wat ze was. Ik mocht dit niet gedaan hebben, want het bleek een heel speciaal stuk te zijn, maar ja, als ik dan toch moest sterven, liever met een Tongerlo in de hand dan eenzaam in de bossen! Want jammer genoeg hadden niet al te veel bikers voor deze rit gekozen.
Goeie rit (met goede gezondheid zou dit waarschijnlijk het snelheidsrecord van het jaar geworden zijn), die door vele bikers serieus onderschat werd. Ze vlogen allemaal in het begin en kropen terug Dadizele binnen !!!
Een paar drankjes later was het welletjes geweest en reed Rik ons weer naar huis terug.
Gereden afstand: 49.93 Km
Totale rijtijd: 2:23'44
Gemiddelde snelheid: 20.8 Km/u
Hoogste snelheid: 38 Km/u
01 april 2007
MTB TT Wavrin (Fr) - 01/04/07
Het aanbod van tourritten in ons Vlaanderenland was bedroevend laag, zeker als je vanuit West-Vlaanderen moest vertrekken, dus hadden we al eens op de Noord-Franse website gekeken wat er zoal te doen was. We vonden daar een rit in Wavrin, net onder Rijsel, vlakbij Allennes-les-marais, waar we een paar weken geleden de rit van ons leven (of toch zoiets) hebben meegemaakt.
Eerst even op viamichelin.com gekeken, voornamelijk om de plaatsing van de cameras goed in het geheugen te prenten en op weg naar La Douce France. Kilometers voor ik in Wavrin aankwam gonsde het al van de fietsers. Honderden kwam ik er tegen, maar allemaal baanrijders. Hadden we wel juist gelezen? Daar aangekomen bleek dat er toch ook VTTistes, zoals ze daar noemen, rondliepen. Ik zag Hanzi een parkeerplaats zoeken en wist dat het waarschijnlijk toch hier was.
Ingeschreven en daar kwamen Hanzi, Jocca en Scubaluc aan. In geen tijd waren we onderweg. We vertrokken door het park achter de zaal waar de inschrijvingen waren. Paadjes aangelegd door het moeras, met hier en daar een houten brugje. Plots maakten we daar een paar bochten en 'bang', daar ging Scubaluc op den 'bang'kirai. Zijn knie was nogal pijnlijk, maar het verdovende effect van de zaterdagavond hielp hem terug op de fiets. We gingen weer verder over allerlei paden en single tracks, nu en dan eens afgewisseld door een typisch Noord-Frans kasseitje, kwestie van een beetje uit te rusten waarschijnlijk!
Vrij snel kwamen we aan de eerste bevoorrading, na 12 km. Op dat moment hadden we al een volle 1600 meter op verharde grond gereden. Ik tel de kasseien niet mee als verhard, want in een goede Parijs-Roubaix traditie waren dit paden die duidelijk deel uitmaakten van de hel, de "Hel van het Noorden". Toen we bij het vertrek een kaartje kregen met het parcours, sprak Jocca de historische woorden: "Dat zal hier vandaag geen bos worden, kijk maar op de kaart". Eigenlijk had hij gelijk, maar van zodra er zeven bomen samen stonden, maakten we daar een lusje door. Korte technische stukjes, die zeer gesmaakt werden. Hier en daar vonden de organisatoren een stukje, waar waarschijnlijk nog nooit een bike langs was gereden. Leuk, maar de zwiepende takken pleegden een aanslag op ons gezicht. Op een bepaald ogenblik riep Hanzi "pas op voor de takken" en een fractie van een seconde later voelde ik mijn helm de onderkant van een tak strelen.
En we gingen verder. Hanzi en Jocca hadden iets verkeerd gegeten waarschijnlijk, want ze reden om sneller bij de aankomst te zijn. Na zo'n 20 km moest ik ze laten gaan. Maar ik kon ze nog zien. Nu en dan. En dan plots waren ze uit mijn zicht verdwenen. De schok alleen op de wereld te zijn gaf me onmiddellijk een kramp in mijn milt en moest eventjes trager rijden. Plots kwam ik uit een stukje single track en herkende daar een gezicht langs de kant van de weg. Jocca met een platte tube. Hij vloekte een beetje op zijn velgen en toen we uiteindelijk de band over de velg kregen, hoorden we een sissend geluid aan de binnenkant. Opnieuw. Ik nam mijn reserveband, die bij nader inzien eigenlijk niet veel soeps was. Na een beetje zwoegen was het hele verhaal toch weer "geinstalleerd", maar bleek dat tubeless velgen toch niet echt evident zijn om te gebruiken met een binnenband, zeker niet als je langs de kant van de weg dit alles probeert in goede banen te leiden. Op zijn band zat een struisvogelei, dat het toch nog een volle 500 meter heeft uitgehouden. Ik belde en ze zouden hem komen afhalen.
Ik moest nog de laatste 15 kilometer afwerken en hoopte Scubaluc in te halen, die ons even had aangemoedigd tijdens de bandenklus, dus begon ik een beetje te jagen. We reden naast het TGV spoor (het echte, niet dat van de forumtrein) op een single track die bleef duren. Aan het eind ging die over in een kassei. En wat voor een kassei. Het duurde toch zeker een kilometer of twee eer ik doorhad dat dit een kasseibaantje was. Langs de tweede bevoorrading en lap, weeral een kassei. Plots draaiden we naar links en ik herkende me zowaar. Dit was de single track waarmee Allennes-les-marais begonnen was, maar in omgekeerde richting. Het lag een stuk droger dan de vorige keer, dus ging het hier toch wel redelijk vooruit.
De pijltjes leidden ons naar de rivier waar we een beetje langsreden op een single track. De brug over en terug langs de andere kant. Ik keek en zag 47.5 Km op de teller. We reden langs een jaagpad en ik vreesde dat we hier op verharde grond terug naar af zouden rijden. Even leek het zo, omdat de pijltjes naar rechts overschilderd waren, maar daar kwam het dan toch. Een laatste single track van net geen twee kilometer, door een bosje om uiteindelijk terug in het park aan te komen, waar de laatste paar hellingen toch nog een keer in de kuiten beten.
Ik vond dat er toch iets te veel volk stond te wachten bij de bike-wash, dus ging ik maar direct binnen om mijn broodje te claimen. Zoals bij de vorige ritten was er weer voldoende van alles en mochten we ons geld niet uithalen. Een tombolalotje later (jaja, we hadden weer prijs!) aten we nog een broodje en kregen daar nog een drankje bij. We ontdekten dat de oudste deelnemer bij het weg-rijden geboren was in 1923 en zijn zus of zijn vrouw in 1926, dus was het meer dan tijd om terug naar huis te rijden.
Gereden afstand: 50.77 Km, waarvan een volle 5 kilometer op asfalt.
Totale rijtijd: 2:30'45
Gemiddelde snelheid: 20.20 Km/u
Hoogste snelheid: 35 Km/u
Eerst even op viamichelin.com gekeken, voornamelijk om de plaatsing van de cameras goed in het geheugen te prenten en op weg naar La Douce France. Kilometers voor ik in Wavrin aankwam gonsde het al van de fietsers. Honderden kwam ik er tegen, maar allemaal baanrijders. Hadden we wel juist gelezen? Daar aangekomen bleek dat er toch ook VTTistes, zoals ze daar noemen, rondliepen. Ik zag Hanzi een parkeerplaats zoeken en wist dat het waarschijnlijk toch hier was.
Ingeschreven en daar kwamen Hanzi, Jocca en Scubaluc aan. In geen tijd waren we onderweg. We vertrokken door het park achter de zaal waar de inschrijvingen waren. Paadjes aangelegd door het moeras, met hier en daar een houten brugje. Plots maakten we daar een paar bochten en 'bang', daar ging Scubaluc op den 'bang'kirai. Zijn knie was nogal pijnlijk, maar het verdovende effect van de zaterdagavond hielp hem terug op de fiets. We gingen weer verder over allerlei paden en single tracks, nu en dan eens afgewisseld door een typisch Noord-Frans kasseitje, kwestie van een beetje uit te rusten waarschijnlijk!
Vrij snel kwamen we aan de eerste bevoorrading, na 12 km. Op dat moment hadden we al een volle 1600 meter op verharde grond gereden. Ik tel de kasseien niet mee als verhard, want in een goede Parijs-Roubaix traditie waren dit paden die duidelijk deel uitmaakten van de hel, de "Hel van het Noorden". Toen we bij het vertrek een kaartje kregen met het parcours, sprak Jocca de historische woorden: "Dat zal hier vandaag geen bos worden, kijk maar op de kaart". Eigenlijk had hij gelijk, maar van zodra er zeven bomen samen stonden, maakten we daar een lusje door. Korte technische stukjes, die zeer gesmaakt werden. Hier en daar vonden de organisatoren een stukje, waar waarschijnlijk nog nooit een bike langs was gereden. Leuk, maar de zwiepende takken pleegden een aanslag op ons gezicht. Op een bepaald ogenblik riep Hanzi "pas op voor de takken" en een fractie van een seconde later voelde ik mijn helm de onderkant van een tak strelen.
En we gingen verder. Hanzi en Jocca hadden iets verkeerd gegeten waarschijnlijk, want ze reden om sneller bij de aankomst te zijn. Na zo'n 20 km moest ik ze laten gaan. Maar ik kon ze nog zien. Nu en dan. En dan plots waren ze uit mijn zicht verdwenen. De schok alleen op de wereld te zijn gaf me onmiddellijk een kramp in mijn milt en moest eventjes trager rijden. Plots kwam ik uit een stukje single track en herkende daar een gezicht langs de kant van de weg. Jocca met een platte tube. Hij vloekte een beetje op zijn velgen en toen we uiteindelijk de band over de velg kregen, hoorden we een sissend geluid aan de binnenkant. Opnieuw. Ik nam mijn reserveband, die bij nader inzien eigenlijk niet veel soeps was. Na een beetje zwoegen was het hele verhaal toch weer "geinstalleerd", maar bleek dat tubeless velgen toch niet echt evident zijn om te gebruiken met een binnenband, zeker niet als je langs de kant van de weg dit alles probeert in goede banen te leiden. Op zijn band zat een struisvogelei, dat het toch nog een volle 500 meter heeft uitgehouden. Ik belde en ze zouden hem komen afhalen.
Ik moest nog de laatste 15 kilometer afwerken en hoopte Scubaluc in te halen, die ons even had aangemoedigd tijdens de bandenklus, dus begon ik een beetje te jagen. We reden naast het TGV spoor (het echte, niet dat van de forumtrein) op een single track die bleef duren. Aan het eind ging die over in een kassei. En wat voor een kassei. Het duurde toch zeker een kilometer of twee eer ik doorhad dat dit een kasseibaantje was. Langs de tweede bevoorrading en lap, weeral een kassei. Plots draaiden we naar links en ik herkende me zowaar. Dit was de single track waarmee Allennes-les-marais begonnen was, maar in omgekeerde richting. Het lag een stuk droger dan de vorige keer, dus ging het hier toch wel redelijk vooruit.
De pijltjes leidden ons naar de rivier waar we een beetje langsreden op een single track. De brug over en terug langs de andere kant. Ik keek en zag 47.5 Km op de teller. We reden langs een jaagpad en ik vreesde dat we hier op verharde grond terug naar af zouden rijden. Even leek het zo, omdat de pijltjes naar rechts overschilderd waren, maar daar kwam het dan toch. Een laatste single track van net geen twee kilometer, door een bosje om uiteindelijk terug in het park aan te komen, waar de laatste paar hellingen toch nog een keer in de kuiten beten.
Ik vond dat er toch iets te veel volk stond te wachten bij de bike-wash, dus ging ik maar direct binnen om mijn broodje te claimen. Zoals bij de vorige ritten was er weer voldoende van alles en mochten we ons geld niet uithalen. Een tombolalotje later (jaja, we hadden weer prijs!) aten we nog een broodje en kregen daar nog een drankje bij. We ontdekten dat de oudste deelnemer bij het weg-rijden geboren was in 1923 en zijn zus of zijn vrouw in 1926, dus was het meer dan tijd om terug naar huis te rijden.
Gereden afstand: 50.77 Km, waarvan een volle 5 kilometer op asfalt.
Totale rijtijd: 2:30'45
Gemiddelde snelheid: 20.20 Km/u
Hoogste snelheid: 35 Km/u
Abonneren op:
Posts (Atom)
