MTB TT Annay-sous-Lens (Fr) - 31/01/2010

Op de franse sites had ik deze een tijdje geleden ontdekt en had een reportage gezien met Belle en Hein, die er redelijk incognito in blijkbaar ijzige omstandigheden meereden in een vorige editie. Veel hadden ze hier niet over verteld, maar het zag er veelbelovend uit.

Zondagochtenden zijn altijd lastig, vooral de eerste vijf minuten, maar ik was voorbereid. Ontbijt en de hele boel in de auto gegooid om hopelijk zonder al te veel gladde wegen veilig in Frankrijk te raken. De wegen waren goed, maar het rond punt aan de afrit van de snelweg was duidelijk nog niet ijsvrij. Het was eventjes boeiend, maar ik raakte zonder brokken aan het vertrekpunt, waar we ons rustig begonnen klaar te maken.

Ingeschreven en op weg? Hein had problemen met zijn body en Belle offerde zich op en liet Hein met haar bike vertrekken. Een volle tweehonderdvijftig meter asfalt, rechtsaf en we waren vertrokken. Iets meer dan vijf kilometer verder reden we voor het eerst weer op asfalt, voor een paar honderd meter.

Dit kon tellen als opwarmer en dit waren mijns insziens de beste openingskilometers ooit. Single tracks, kleine nijdige klimmetjes en hier en daar een drop, die het zo leuk maken om te doen. Langs het kanaal en hop, we waren weer vertrokken voor een heel stuk met zwarte ondergrond, onmiddellijk gevolgd door nieuwe singletracks, naar de volgende terril.

De tweede terril was net als de eerste vrijwel vlak, maar bleef heel leuk om te doen. De eerste bevoorrading kwam vroeg, maar op tijd om een eerste evaluatie te maken van 13 kilometer. Iedereen was heel enthousiast en dat bleek ook toen we weer vertrokken. Het liep goed en we genoten van het uitgestippelde parcours.

Ik reed zowaar eventjes op kop en was plots heel alleen... De benen voelden goed maar nu ook niet zo goed om de rest gewoon uit het wiel te rijden. Toen ik een bosje inreed zag ik de rest al het terrein verlaten. Ze hadden een mooi stukje gemist maar ik ging er achteraan.

Ik ging wat sneller en haalde de ene groep na de andere in, maar geen forumbikers. Ik haalde Lisa bij en ik hoorde dat de rest al voorbij was. Ik bleef jagen en jagen en toen we pad naast het kanaal opreden ging ik zowaar boven de 30 per uur. Eventjes. Gelukkig kwam daar een klein treintje Fransen en ik vlug in de slipstream. De eerste off-road en ik opnieuw weg van de groep.

Een prachtig stuk off-road afgesloten door een verraderlijke bocht van 150 graden en daar reed ik de tweede bevoorrading binnen. Alleen. Even navragen en neen, de rest was er nog niet geweest?!?!?! Waren zij eerst verkeerd gereden, ik moet ook een stukje gemist hebben en plots begon ik de truitjes tussen de bomen te herkennen. Hergroepering.

Nog een twaalftal kilometer te gaan en jammer genoeg kwamen hier een aantal lange veldwegels. Lange rechte stukken, die gelukkig naar het einde toe nog werden vervangen door een mooi stukje aan het moeras van Annay. En toen kwam het langste stuk asfalt van de hele rit: een volle kilometer om Annay binnen te rijden over de laatste ijsplekken van de morgen. Traxer toonde nog even zijn kunstjes op gladde ondergrond en we waren terug bij af.

Prachtige rit. De eerste 35 kilometer waren vrijwel onafgebroken off-road van het beste soort. De rest zou bij ons als meer dan gemiddelde kwaliteit worden gesmaakt. Voeg daarbij opnieuw een warm welkom en een vlotte organisatie aan toe en een mens zou op zondag niets anders meer willen.

Gereden afstand: 45.03 km
Totale rijtijd: 2:26'06
Gemiddelde snelheid: 18.5 km/u
Hoogste snelheid: 33.7 km/u
Hoogtemeters: 323m

http://www.hinnaert.net/KML/2010Annay.kml


Grotere kaart weergeven


Fotoverslag van onze vriend Andre Tignon kan je vinden op zijn site. Meerdere Forumbikers "in flagrante delicto" te bewonderen.

MTB TT St.Denijs(Zwevegem) - 24/01/2010 (Krieretocht)

Opstaan ging vlotjes, maar een blik naar buiten vertraagde mijn activiteiten merkelijk. In het gazon stond hier en daar een klein plasseltje en toen ik even door het raam vooraan keek zag ik het water van het veld op de weg stromen. Even zag het er heel aanlokkelijk uit om terug het warme bed op te zoeken.

Ik had alle tijd van de wereld aan de ontbijttafel en moest dan vlug vlug alles bijrapen om tijdig te vertrekken. Toen ik naast de wagen even het lijstje in mijn hoofd afliep ontdekte ik dat het waarschijnlijk nuttig zou zijn om mijn bike ook mee te nemen. Pas toen ik vrijwel ter plaatse was realiseerde ik me dat ik mijn GPS-je had vergeten.

St. Denijs is nu niet de grootste gemeente van het land en tegen 8u15 stond de ruime omgeving van het Ontmoetingscentrum vol geparkeerde wagens met fietsrekken. Hier was niet alleen gebrek aan parkeerplaats, er was duidelijk ook flink wat volk.

Met een beperkte delegatie gingen we twee vroege starters achterna. Vrijwel direct een van de plaatselijke specialiteiten: de betonnen stapstenen, die je enkel hier in de streek aantreft, maar dit werd snel opgevolgd door een moeilijker reeks stroken, met onderandere een stuk dat ooit een kassei moet geweest zijn, bracht ons langs het voetbalveld van Herinnes (wanneer is die rit ook al weer?).

Enfin, we waren al flink opgewarmd, maar konden nog de klim op een privestuk aanvatten, wat door de aanwezigheid van de fotograaf (netjes aangekondigd door een bordje) aan een iets hoger tempo dan normaal werd gedaan. Een lange afdaling op asfalt en het bordje "bevoorrading" gaven me zelfs zonder Red Bull vleugels. Een heel uitgebreide bevoorrading, waar ik snel mijn bril even schoonmaakte, om te ontdekken dat de ochtendnevel eigenlijk al was opgetrokken.

Het bolt goed zei ik, dus gingen we voor een afstand waar de Mont St, Aubert inzat: de 49 of de 54, dat zou later wel duidelijk worden. In geen tijd kwamen we dichter en dichter bij de heuvel, die weliswaar een lange, maar heel doenbare beklimming had, alleen bleek de ochtendmist hier nog niet verdwenen. Van de overgeblevenen gingen er drie rechts, drie gingen linksaf voor de kortere afstand. De afdaling was door de nevel jammer genoeg aan iets tragere snelheid dan gewild. Een paar modderpaden en plots kwamen we weer op dezelfde afdaling van daarnet: recht naar de bevoorrading aan hoge snelheid.

Vanuit Pecq langs de Schelde naar Warcoing om snel naar Helchin te gaan. Daar in de buurt Rolling Stone verloren (bleek een probleem met zijn band te zijn, die van de velg liep). Korte ploeterstrook en dan een lang grindpad om snel terug de betonnen paadjes te vinden. Deze duurden niet al te lang en een flink zware strook waar Motorbiker me liet gaan. Nog een laatste kassei terug naar St. Denijs en dan snel een frisdrank.

Ongelofelijk hoe berijdbaar deze rit was na al de regen van de voorbije dagen. Puike organisatie met heel verzorgde bepijling en medewerkers die je de straat overloodsen op de gevaarlijkste plaatsen. Dit is echt een aanrader.

Jammer genoeg geen statistieken wegens vergeten machientje, maar als ik alles zo lees op het forum, dan moeten wij dat aan een snelheid boven de 25 per uur gemiddeld hebben gereden, of zouden sommige quotes daar een beetje overdreven zijn?


Ondertussen toch nog ietsje extra informatie... Met dank aan de Krierecrossers vind je hier toch nog de GPS file van de 49 km en een kaartje. Dank ook aan aan Nick, die me ook een file heeft doorgestuurd voor "de archieven".

http://www.hinnaert.net/KML/2010StDenijs.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Zeebrugge - 10/01/2010 (2e Safaritocht)

Glad zou het zijn deze morgen. Vele centimeters sneeuw. Daarom ging ik iets vroeger dan nodig op weg om tijdig in Zeebrugge te raken. Ik parkeerde als allereerste mijn bike op de bewaakte parking en kreeg inschrijvingsnummer 2 nadat ik eerst eventjes had zit wachten op de anderen.

Bleek dat we vandaag met een mini-delegatie zouden zijn en met zijn drie begonnen we eraan. Eerst nog een kilo's zware goodie-bag in de auto gestopt en vertrokken voor een eerste stukje om Zeebrugge uit te raken.

Aan het eerste kruispunt stond al iemand met een bordje om bikers en wagens uit elkaar te houden. Hetvolgende kruispunt nog iemand en zelfs op het derde kruispunt, waar de man van dienst ons waarschuwde voor gladdigheid. Dit tempo konden ze toch moeilijk volhouden gedurende de hele toertocht.

Maar waar had de man het over toen hij waarschuwde voor gladdigheid? We vlogen een veldweg in en begrepen het onmiddellijk: voor de vorstperiode lag deze weg waarschijnlijk ondergeregend, nu was het een heuse schaatspiste. Maar daar hadden de organisatoren ook iets op gevonden: een grijze loper bedekte het ijs waar er geen spoor naast het ijs was.

We waren nog geen drie kilometer ver en al zeer onder de indruk van de organisatie, die duidelijk hele zware inspanningen doet om dit mogelijk te maken. We kregen een eerste mooi stukje off-road en reden langs de vismijn (die boten zien er in de zomer toch een stuk aantrekkelijker uit om een tripje te maken) terug Zeebrugge binnen om ons bezoek met een strandwandeling af te ronden.

Getwijfeld of we het strand zouden doen of het alternatief met de duinenpaadjes zouden nemen, maar het was blijkbaar eb, waardoor er een mooie harde strook klaarlag. Even oppassen om er te raken en dan met de wind uit het noordoosten richting zuidwesten. Nog nooit zo snel gereden op het strand. Hier en daar wat opgewaaid zand dat ons van boven de 30 tot onder de 15 km per uur bracht, maar het bolde heel goed tot aan de pier van Blankenberge.

Wat duinenpaadjes gevolgd door wat veldwegels brachten ons achter de Transportzone, waar de wind plots recht op de neus waaide. Dit was niet bevorderlijk voor de gemiddelde snelheid! Gelukkig reden we snel een schooltje binnen in Lissewege, waar de eerste bevoorrading zich aandiende.

We deden een stuk langs het kanaal, waar een prachtige single track was aangelegd tussen de bomen. Een strook van vijf meter breed deed ons denken dat we in een heus bos aan het rijden waren. De brug in Dudzele over hopla, all the way back on the other side.

Het begin liep goed zolang we tussen de bomen reden, maar toen we daar een verlaten kassei opreden zaten we in de open vlakte van de Zeebrugse achterhaven. Ik moest de rol lossen, want die wind aan zee beukt serieus door. Geen hoogtemeters, maar dat gemis wordt hier duidelijk op een andere manier opgevangen...

Plots reden we daar een hellend vlak op, door een 40 voet container door en hop, weer naar beneden om in een verwarmd tentje de tweede bevoorrading aan te doen. We gingen verder door de vreemde weiden die je daar aantreft, een leuke afdaling langs de fotograaf die zo bevroren lag dat mijn voorwiel gleed in plaats van draaien en hop, weeral over de tapijten... We reden en hobbelden verder over de bevroren grond en arriveerden plots aan een nieuw aangelegde kaaimuur. Alleen ligt die (nog) niet aan het water. Vreemd. Was dit de vermoeidheid? Gelukkig zagen de anderen het ook, anders...

Ondertussen zat ik zo ver in de achtervolging dat ik eventjes alleen op de wereld reed, maar toen ik de Kustlaan bereikte stond elke honderd meter weer iemand van de organisatie om je in de juiste richting te loodsen en je veilig de tramsporen te laten oversteken. Ik was daar zo van onder de indruk dat ik een pijltje moet gemist hebben want plotseling stond er niets meer ?!??!

Een andere biker wist waar het sportcentrum was en samen reden we maar gewoon terug naar af, waar ik redelijk voldaan aankwam. Onder het motto "Meer douches dan bikers" genoot ik van de plaatselijke faciliteiten en dan keek ik welke bons ik nog allemaal had gekregen (niet alleen die van mij maar ook die van Slijkske, die snel was vertrokken om op tijd thuis te zijn).

Twee euro inschrijving en daarvoor niet alleen een mooie rit met twee bevoorradingen, maar ook een zak met allerlei lekkers, een boterham, een jenever en heel veel vriendelijk mensen, straf. Dit moet de beste organisatie zijn die ik een heel lange tijd ben tegengekomen. Bravo.

Gereden afstand: 47.00 km
Totale rijtijd: 2:32'36
Gemiddelde snelheid: 18.5 km/u
Hoogste snelheid: 34.1 lm/u (op het strand !!!)
Hoogtemeters: 150m (met dank aan de vele bruggen in het havengebied.)


http://www.hinnaert.net/KML/2010Zeebrugge.kml


Grotere kaart weergeven

MTB TT Snellegem - 03/01/2010

Mijn motto van twee weken geleden "als ik er geraak, dan rij ik hem" was weer volop van toepassing deze week. Toen ik na een kwartier krabben toch nog een stuk vooruit had kunnen vrijmaken, bleek de straat spiegelglad. Zelfs toen ik heel voorzichtig reed en van eerste in tweede versnelling ging, schudde de achterkant vervaarlijk richting gracht. Eens op de grote baan was het ergste voorbij.

Aangekomen in Snellegem zonder verdere glijpartijen en binnen om snel in te schrijven. Er waren slechts 10 wachtenden voor mij, maar toen we aan een tafeltje verzamelden bleek de rij flink aan te zwellen, tot buiten zelfs. We lieten het aan ons hart niet komen en toen we voltallig waren vertrokken we rustig aan wandeltempo.

Honderd meter fietspad en linksaf, waar alles plots veranderde in een sprookje: "Spiegeltje, spiegeltje op de grond, wie maakt de mooiste schuiver van uren in het rond?" We reden zo traag op asfalt dat de wandelaars ons bijna voorbijstaken, maar eens we onverharde grond onder de wielen kregen vlogen we recht op de trappers en gaven we er een lap(je) op. "Joehoe, off-road" schalde het over de eerste weide.

Uncle Sam probeerde me even onderuit te krijgen, toen hij zijn bike onder de mijne probeerde te parkeren, maar ik liet me niet doen. Met een pijnlijke heup en bil ging hij verder. ("Jonge masseuse gevraagd, met zachte maar krachtige handen, zich aanmelden ten huize Sam"). De eerste kilometers waren gewoon wennen aan het gladde asfalt, wat we dan maar omdoopten tot "ijsfalt".

Gelukkig kregen we regelmatig wat vlot rijdende off-road en de bosjes volgden elkaar op. Stukjes van 50 op 100 meter waar vijfhonderd meter parcours werd uitgehaald, maar evengoed flinke bosstroken, die ons naar Loppem brachten.

Slijkcrosserke en ik gingen even zwalpen op een stukje ijsfalt, maar slaagden erin recht te blijven. Toen we iets verder een smal weggetje uit reden probeerde ik heel voorzichtig zonder remmen en zonder draaien het gras aan de overkant te bereiken. Maar ik werd daar brutaal van achter genomen door een biker die dit maar niets vond. Ik ging een eerste keer onderuit. Zonder veel erg. Verder langs de "lac van Loppem" en over de E40 om het Valkenbos en het domein Beisbroek te gaan verkennen. Toen ik probeerde uit te leggen waar we hier eens een snelheidscontrole van de rijkswacht hadden gespot ging ik nog eens onderuit, dit keer op een plas met de allures van een olympische schaatspiste. Nu was het genoeg geweest, ik zou niet meer vallen.

Gelukkig is het Varsenaarse grondgebied nogal bosrijk en konden we veel van heel wat berijdbare ondergrond genieten eer we terug de E40 overgingen om langs het Klein Strand terug naar Snellegem te sjeezen. Nog een tweetal leuke bosjes en een laatste weidedoorsteek (gelukkig lag deze een beetje bevroren, niet te hard om van je bike te daveren, maar hard genoeg om niet te moeten pompen) en daar waren we terug in Snellegem.

De temperatuur in de zaal was van het sauna-type, waardoor we snel een frisdrank van Tongerlo bestelden om uitdroging te voorkomen. De rit was mooi, zelfs met alle gladheid erbij was dit weer een puike organisatie met een heel mooi parcours. Ondertussen doet mijn schouder een beetje pijn, maar het moeten niet altijd de kuiten zijn.

Gereden afstand: 44.38 km
Totale rijtijd: 2:37'05
Gemiddelde snelheid: 17.0 km/u
Hoogste snelheid: 31.4 km/u
Hoogtemeters: 119 (twee bruggen over de E40 en een bult in het bos)


http://www.hinnaert.net/KML/2010Snellegem.kml


Grotere kaart weergeven