Het bleek iets drukker dan verwacht, maar met zijn zessen gingen we na het gebruikelijke kopje koffie toch nog vlug op weg voor de groepsstart. Het dorp uitgereden en een paar dreven om snel een eerste terril te gaan verkennen. Een aantal leuke lusjes maakten dit niet al te grote terrein toch meer dan de moeite. Verder en in geen tijd kwam daar een tweede, jammer genoeg kleinere terril, die voorbij was voor hij goed begonnen was.
Bordjes toonden "Carriere des Peupliers" en ik was klaar om er hier een lap op te geven. Slechts een schamel klimmetje later reden we al de eerste bevoorrading binnen.
We begonnen aan de ronde van de elektriciteitscentrale. Hoe we ook draaiden, we hadden steeds zicht op de koeltoren van de EDF centrale vlak bij Roeulx. Jammer genoeg deden we dit op lange veldwegels, waar hier en daar een plas of een streepje modder, maar vooral de zachte ondergrond en de wind het flink lastig maakten. Motorbiker had een "off day" en hier en daar wachtten we een beetje op hem, ondertussen zelf profiterend van de extra rust.
Elke kassei die afgekeurd is voor Parijs=Roubaix wegens te vuil, te smerig of te weinig kasseien die nog op hun plek lagen konden we overrijden. Voeg daar nog wat wind en vals plat aan toe en je weet het wel.
We reden het kanaal over en kwamen aan een samenloop van waterlopen, waar in de driehoek een leuk stukje "speelbos" was aangelegd, op en neer, links en rechts en flink wat glibbergehalte, maar daarom niet minder leuk. Een onfortuinlijke biker voor ons viel en kon verder met zijn vork en handle bar in zijn handen, gelukkig had hij niets. We verlieten het bosje en vonden de tweede bevoorrading.
We hadden nu de smaak van het bos te pakken en hoopten na iedere bocht weer ergens tussen de bomen te duiken, wat in Bouchain eindelijk lukte en toen we er uit reden zaten we plots vlakbij de electriciteitscentrale.
Roeulx... een naam als een terril en ja hoor, daar kwam hij eraan. Een echte terril, met alles erop en eraan, zelfs een Moustache-afdaling, waar de hulpdiensten iemand aan het inpakken waren voor transport naar het ziekenhuis. We werden plots wat rustiger en voorzichtiger en gingen er zachtjes verder. Door het dorp en hop, weer omhoog voor de volgende, gevolgd door een heel speelstuk ernaast.
Toen we hier uitreden lag Hein een vijfhonderd meter voor en dacht de eindbestemming te zien in de verte, dus zette ik de eindsprint in. In geen tijd ging ik naar sprintsnelheid en haalde hem vlotjes bij. Toen begon hij ook te duwen, waardoor ik mij nog flink mocht reppen om samen aan te komen.
Organisatie waar niets op aan te merken was. Bepijling uitstekend, hier en daar iemand om het verkeer te regelen als we een drukke straat moesten kruisen en verzorgde bevoorradingen. Achteraf nog het klassieke broodje en drankje, twee tombola's en massa's bekers.
Het parcours was sterk gedurende de eerste 10 kilometer en tijdens de laatste 25. Jammer genoeg zat daar nog 20km tussen. Off-road gehalte boven de 75-80% en eigenlijk overal berijdbaar. Geen frigorit, maar misschien een frigobox rit.
http://www.hinnaert.net/KML/2009Escaudain.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten