Buiten was de voorspelde regen niet aan het vallen en de wind was eigenlijk best te doen, dus redelijk opgewekt maakte ik alles klaar om snel te vertrekken. Onderweg bleef het droog tot ik Rijsel voorbij was. Aangekomen in Sallaumines was het daar nog steeds droog.
De organisatie was al volop alles aan het klaar zetten, maar bikers waren er nog vrijwel niet. Motorbiker en Lisa kwamen er eerst aan en snel vormde zich tot een grotere groep dan verwacht: met zijn dertienen.
Vertrokken en na een paar plaatselijke wegeltjes gingen we snel richting Noyelles-sous-Lens waar we langs de vijvers verder richting Fouquieres reden. Deze terril zat ook in het parcours van Noyelles twee weken geleden, maar dit keer was hier een pracht van een track uitgetekend. Net geen acht kilometer later reden we voldaan weer het asfalt op.
De ondergrond lag hier en daar wat vochtig, maar was overal perfect berijdbaar. Rekening houdende met alle regen van de voorbije week was dit buiten alle verwachtingen, maar daarom niet minder leuk. Richting Harnes, waar een volgende terril al op ons lag te wachten. Toen we rechtsaf draaiden blies de wind recht op ons af.
De terril en het park van Harnes waren een mooi stukje net voor we een heel lang stuk langs het duwvaartkanaal aanvatten. Gelukkig was dit stuk niet op het jaagpad, maar door de bosstrook die de hele tijd langs het kanaal loopt. Met een twintigtal kilometer reden we een eerste maal de bevoorrading binnen. Elk kreeg daar een stuk "El'pin 't chien" aangeboden, dat zelfs voor de meest hongerige biker twee keer groter was dan nodig. Wel lekker, die broodpudding.
Een helling in het plaatselijke park was goed genoeg voor een wheelie voor de camera dachten Hanzi en Grote Plateau en voor mijn neus gingen ze beiden onderuit. Hopelijk is dit moment vereeuwigd...
De wind bleef uit de verkeerde richting komen en toen we richting Oignies reden probeerde ik even vooraan te rijden, maar plaatste me snel achter de schouders van Hanzi, die ik moest laten rijden. Gelukkig kwam Grote Plateau me redden en samen reden we het moeras van Annay binnen. De helling die we moesten kruisen bleek zo glad te liggen dat we bovenaan begonnen om onderaan de eindigen. Het pad dat hierop volgde was ingesmeerd met zwarte zeep. Zo leek het toch.
Rechts zagen we Delta 3 liggen, die ook voor deze rit gesloten was. Aangezien we andere katten te geselen hadden, reden we gewoon verder na een laatste blik. Eventjes op de weg om het beroemde quad-pad aan te vatten. Dit was niet te doen en snel gingen we langs de helling naar beneden om het verharde pad te volgen. Iets verder gingen we maar weer op zoek naar het juiste pad en reden vrijwel recht op een groepje jagers, die niet echt blij waren met al die bikers. We gingen er weer vandoor op het juiste pad en reden al snel opnieuw de bevoorrading binnen.
Niet al te lang blijven hangen, want de regen had ons weliswaar niet doorweekt maar toch flink nat gemaakt, waardoor we snel koud kregen. Vlug terug op weg voor de laatste 10-15 kilometer. Mijn middenblad zorgde voor chainsuck en ik kon niet echt meer doorduwen. Mijn benen ook niet meer, dus dat was niet al te erg.
Nog een laatste terril om het af te leren en al snel reden we terug naar Sallaumines, waar ik van een lange afdaling gebruik maakte om terug bij de anderen te komen, net op tijd om het terrein aan de Salle de Coubertin terug op te rijden.
Een deugddoende douche later mocht ik opnieuw een burgemeester de hand schudden en ja hoor, de trofee in ontvangst nemen. Nog wat zitten kletsen en terug naar huis gereden, waar ik nog na zit te glunderen.
Gereden afstand: 48.22 km
Totale rijtijd: 3:00'04
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 35.4 km/u
Hoogtemeters: 406 m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Sallaumines.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten