De koffie smaakte weer lekker en we schreven onze naam op zowel het inschrijvingsbewijs als op de het biljet voor de reuzetombola. Met zijn zessen gingen we op weg. Op asfalt het dorp uitgereden en een eerste stukje langs het bos om het een beetje gewoon te worden.
In geen tijd werd de ondergrond zwart en reden we in Lievin een eerste terrilterrein op. Het was een stukje dat smaakte naar meer en inderdaad, na tweehonderd meter asfalt gingen we verder. Iets meer dan tien kilometer zou het duren, links en rechts, op en neer en overal bikers. Genieten onder het motto "vlot maar niet te zot".
We reden de eerste bevoorrading binnen en konden naast de gebruikelijke goodies ook een warme wijn nuttigen. We lieten die beker aan ons voorbijgaan, maar genoten van de cake en het Turks fruit.
Weer vertrokken en het ging verdorie omhoog. Dit kon bijlange nog het soldatenkerkhof van la Lorette niet zijn ?!?!? Bleek dat we in Vimy een reusachtig Canadees soldatenkerkhof ontdekt hadden. Indrukwekkend monument en we wandelden er rustig voorbij. 
Plots zagen we links en rechts een prachtparcours. We gingen bijna van de weg af om het te proberen, toen we plotseling de waarschuwingsborden ontdekten, die waarschuwden voor mijnen, die er nog altijd in de grond zitten. Dan maar niet zeker.Het ging gelukkig een tijdje naar beneden en we reden Souchez binnen. Notre Dame de Lorette kon niet ver meer zijn en toen we rechts draaiden zagen we de top van de kathedraal. Eerst nog een bevoorrading en hop, omhoog, all the way. Bovengekomen eerst nog wat door het bos en daar reden we langs de tienduizenden grafstenen. Het blijft iedere keer indrukwekkend.
Rechts naar beneden en daar stond Andre Tignon, dus sprong ik nog snel voor twee mannen van Cassel de steile afdaling in. Wat was hier gebeurd? Dit was geen wegeltje meer, maar een modderpad waar ik gleed aan redelijk hoge snelheid, tot ik een bochtje naar rechts miste en beide Casselaars moest voorbijlaten.Motorbiker lachtte in zijn vuistje en we gingen na een veel te lange klim verder door het Bois l'Abbe wat genieten van een beetje vettige ondergrond, die met een lange single track langs een beekje werd afgerond. En dan hadden we het gehad. De laatste 4-5 kilometer waren boereslagen en dit deel moest voor mij niet echt, alleen moesten we natuurlijk terug in Angres geraken.
Broodjes, Kerstbier, soep, iedereen prijs met de tombola en dan maar straffe verhalen uitwisselen. Een zondagmorgen zoals er weinig zijn. Een waardige afsluiter van een pracht bikejaar in Frankrijk.
Gereden afstand: 44.5 km
Totale rijtijd: 2:47'59
Gemiddelde snelheid: 15.9 km/u
Hoogste snelheid: 38.8 km/u
Hoogtemeters: 668m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Angres.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten