Toen ik de parking in Westkapelle opreed was het verdacht rustig. Ik herkende de biker uit Ardooie wiens naam ik altijd vergeet en hoorde dat de rit eigenlijk afgelast was. Hier en daar vertrok een biker en de organisatoren vertelden ons dat de tocht volledig was uitgepijld, "betreden op eigen risico".
Wij hadden geen uur gegleden om terug naar huis te gaan en dus vertrokken we stilletjes om wat te spelen op het crossterrein aan de sporthalle. Dit stukje was nodig om even te leren rijden in de sneeuw en het vergde flink wat techniek, op een bepaald moment moest ik zelfs tegensturen met de bike. Er waren nog toeschouwers, dus konden we het ons niet veroorloven om hier onderuit te gaan. Even het asfalt op, maar door de 15 cm sneeuw was dit eigenlijk hetzelfde als off-road rijden. Een weide in om warm te krijgen en we waren na nog geen twee kilometer flink opgewarmd.
We reden door een woonwijk en vonden snel allerlei polderwegeltjes. De sneeuw was dikker en dikker aan het worden en ondertussen was ik al een tweetal keer tegen dek gegaan. Toen we plotseling op asfalt reden, ontdekten we
1. dat het asfalt was en
2. dat we er net naast reden.
Toen ik links draaide om een ander spoor te kiezen vond ik de rand van het asfalt en hop, daar ging ik weer tegen dek.
We reden de eerste (lege) bevoorrading binnen en maakten even ons schoeisel in orde. Alles was mooi warm, maar de overschoenen lieten de tenen nu en dan wat ademen, wat de kou doorliet. Een lange track naast de beek en plots hoorde ik een kreet achter me. Dominique lag op zijn zij en ik zag enkel benen. Ik dacht eerst nog waarom komt hij er niet uit, maar toen hij hulp vroeg werd het duidelijk, Hij lag met zijn heup op de rand en de rest zweefde boven de beek, die flink wat dieper vloeide. Ik trok hem maar boven, gelukkig nog redelijk droog.
We gingen verder en hadden een eerste mini stukje bos en dan Nederlands asfalt, waar mijn compagnon ook eens de rand van het asfalt moest testen, met een flinke uitschuiver als gevolg. Verder door Terhofstede en Retranchement om dan een stuk goed bollende dreef (wind achter) af te wisselen met een slecht bollende dreef (wind op kop). De sneeuw lag dikker en dikker, niet alleen door wat extra viel, maar door de wind in kleine hoopjes gewaaid, soms wel 40-50 cm dik. Mooi, maar het reed iets minder vlotjes.
Het landschap was fenomenaal mooi. Niet alleen de sneeuw, maar de rust hier net naast het Zwin was echt om van te genieten. Toen reden we de Graaf Lippenslaan binnen. Ik had al een paar keer gedacht te stoppen om het ijs van mijn voorband te verwijderen, maar toen we daar een klein klimmetje deden stopte ik eerst even om dit te doen.
Wat was hier gebeurd? De bult op mijn band was geen bult, maar de buitenband die uit de velg was gesprongen. Vlug wat druk gelost en het hele verhaal weer op zijn plaats geduwd. Opgeblazen en weer weg. Recht naar het bos, maar tweehonderd meter verder was het weer van dattum. Enkel met heel lichte druk bleef de band op zijn plek. Dus maar teruggekeerd om verder op asfalt door te rijden.
Met pijn in het hart langs het bos waar ik het parcours zag passeren en dan nog een paar keer gestopt om die band terug op zijn plek te krijgen. Na een flink stukje tegen wind de parking (van de nu ook verlaten sporthalle) opgereden.
Jammer van het laatste pech-stukje, want de eerste "Wacky Snow Race" was vandaag echt niet verkeerd. Blij dat we hem toch gereden hebben. Jammer dat ik het bos moest missen, want dat bleek hier toch wel de kers op de taart.
Gereden afstand: 43.27 km
Totale rijtijd: 2:41'37
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 28.5 km/u
Aantal keren gevallen: 6 keer.
http://www.hinnaert.net/KML/2009Knokke.kml
View Larger Map
Geen opmerkingen:
Een reactie posten