Samen met Orbeabiker, Motorbiker en Falco gingen we met een lichte voorsprong op het A-team op weg. Anderhalve kilometer en hop het veld in, langs de Leie, waar het best berijdbaar maar toch flink vettig lag. Dit bleek een indicatie voor de rest van het parcours. Het lag nergens echt stoempend vettig, maar toch niet te onderschatten.
De gekende stukjes langs de talud van de Expressweg brachten ons tot aan de Gentsesteenweg, waar bleek dat Falco en ik een kleine voorsprong hadden op onze twee kompanen. Onze afspraak 's middags liet niet toe op hun te wachten, dus gingen we verder tot we plotseling de Wetstraat binnenreden. Niet "de" Wetstraat, maar die in Desselgem. Het was er bijlange zo druk niet.
We gingen verder, langs de industriezone en kruisten de Anzegemseweg, de Spitaalbossen binnen, waar een kilometerslange single track begon. Met zo'n 17km op de teller waren Falco en ikke nog flink op kop zonder achtervolgers (dachten we). Een bocht naar rechts en daar reden Sammy en Peter ons voorbij alsof we stilstonden. We lieten het aan ons hart niet komen, want de rest zat nog kilometers achter (dachten we). Eerst Traxer, dan Slijkske en geleidelijk aan de hele meute ging ons voorbij.
Plots ging Motorbiker me ook voorbij. Dit was er teveel aan. Ofwel had hij een vitessepilleke genomen ofwel waren Falco en ik serieus aan het vertragen. Motorbiker miste een bocht in wat modder en ik ging er weer voorbij. Toen we kort daarna de bevoorrading binnenreden stond ik nog even te wachten, maar Bart en Motorbiker kwamen niet terug. Zo snel rij ik nu ook weer niet, dus was er waarschijnlijk iets mis (of was dat pilleke uitgewerkt!).
Samen met de A-ploeg gingen we er vandoor en toen ze een paar keer niet doorduwden moest ik verdorie op kop gaan rijden. Ik moest op tijd zijn voor het aperitief en zij maar balladeren door het herfstlandschap. Dat lukte, tot we na een flinke lus in Nokere wat gingen klimmen. Falco g(h)ing nog redelijk achter ze aan, maar ik moest de rol lossen. We naderden ze nog even toen we opnieuw het bos inreden, maar dat bleek enkel omdat de A-ploeg het bos verliet waar wij het binnenreden!
Opnieuw een flinke singletrack en toen we terug even op asfalt naar Waregem reden, zat ik te wachten op de brede schouders van Falco om achter te hangen, uit de wind. Hij dacht hetzelfde. Hij kwam terug dichter in het park aan de Karmel en bleek dat ik mijn middenblad niet meer kon gebruiken wegens "massive chainsuck".
Dit was eigenlijk niets vergeleken met Falco, die enkel nog wat kon spelen met zijn drie voorbladen, achterderailleur geblokkeerd op het grootste kroontje, waardoor hij van zodra het een beetje sneller ging in overdrive ging.
We kwamen snel aan de oude spoorwegbedding, waar al snel een paar tragere bikers voor ons hingen, wat het tempo wat drukte. Ik blij, maar vooral Falco, die plots eens aan minder dan 3000 toeren per minuut kon duwen. Een zucht van verlichting ontsnapte.
Toen we langs het oude station reden smeedden we een plan: we zouden de traditionele ploeterstrook overslaan en de laatste twee kilometer op asfalt rijden. Nog een laatste hindernis (brug over de Leie) overwonnen en recht naar de aankomst, waar we om 20 voor 11 terug aan de sporthalle aankwamen.
Een klassieker. De berijdbaarheid was niet te vergelijken met vorige edities (vorig jaar met sneeuwstormen, ijzel en vrieskou, twee jaar terug gemiddeld 15cm modder op elk stuk off-road). De stukken bos waren precies dubbel zo lang als vorige edities (zeker die omhoog!). Niet te geloven hoe veel leuke off-road hier uit de hoed wordt getoverd. Jammer dat dit wel eens de laatste uit een hele rij geslaagde organisaties zou kunnen zijn. Hopelijk is het gerucht dat de rit volgend jaar niet doorgaat een kwakkel.
Gereden afstand: 47.28 km
Totale rijtijd: 2:38'53
Gemiddelde snelheid: 17.9 km/u
Hoogste snelheid: 36.4 km/u
Hoogtemeters: 385 m
http://www.hinnaert.net/KML/2009StBaafsVijve.kml
Grotere kaart bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten