Ik arriveerde in Bois Grenier zonder zoeken als twaalfde auto op de parking. Snel kwamen Belle en Hein daar ook opgereden en toen we ingeschreven waren kwam Tino daar ook nog aan. Even gewacht en hop, daar gingen we, op weg. Een volle honderd meter en rechts het veld in. Anderhalve kilometer verder draaiden we rechts de weg op en ik kan je verzekeren, we waren opgewarmd. Verschillende veldwegen en oorlogskerkhoven volgden elkaar op en daar kwamen we langs de Leie, La Lys, waar we vertrokken voor een eerste single track van bijna drie kilometer.
We gingen een brug over en reden de eerste bevoorrading binnen na zo'n 17 kilometer. Vandaag was de eerste rit in korte broek dit jaar, maar de benen hadden nog geen kou gehad. Hein was al heel de tijd een beetje aan de boom aan het schudden, waardoor we daar met een gemiddelde van dik boven de twintig per uur aankwamen. Tino en ik keken heel nauwkeurig toe wat hij at en dronk om dit vanaf volgende week ook te kunnen doen. Culinaire bikerstip: champignonsoep op de eerste bevoorrading, gevolgd door meerdere partjes sinaasappel laten je de volgende kilometers vliegen.
Weer op weg en naast een oude Leiearm kregen we inderdaad een beetje technisch parcours, waar het leuk draaien en keren was. Een klein stukje was een beetje in de Leie verzakt, waardoor we toch eventjes van de bike moesten, maar verder was dit een welkome afwisseling voor de lange rechte stukken die we al hadden mogen smaken.
Langs Erquinghem waren we plots aan de noordkant van Armentieres geraakt, waar we de tweede bevoorrading binnenreden. We gingen verder langs de Leie en reden vrijwel Belgie binnen, maar draaiden net op tijd naar rechts om een oude spoorwegbedding op te rijden. We reden een straatje over en gingen aan de andere kant verder. De keien waren duidelijk groter en groter aan het worden, alsof ze net de sporen en de dwarsliggers hadden verwijderd. Plots kwamen we aan het laatste stuk, waar ze die nog niet hadden verwijderd. Deze trein reed tussen de sporen en ik hoorde voor mij "ik rij nog liever op kasseien...".
We vonden een echte spoorweg om naast te rijden en jaagden een beetje op alles wat voor ons reed. (niet vergeten: champignonsoep met sinaasappelpartjes) Eindelijk een beetje asfalt, jammer genoeg langs een redelijk drukke baan bracht ons langs een spoorweg, waar we plotseling niet meer verder konden. Terug en bleek dat we gewoon de sporen overmoesten. Ondertussen waren we Armentieres helemaal rondgereden en gingen we terug langs de overkant van de Leie richting Erquinghem naar Bois-Grenier.
Een stukje weg met de kerktoren van het eindpunt in zicht en 45 kilometer op de teller en daar zetten we de eindspurt in. We kwamen op de weg en honderd meter links was de kerktoren. De pijltjes toonden rechts ?!?!? Nog een stukje half verhard en dan nog even op heel verende ondergrond, die me plots bekend voorkwam: de eerste paadjes off-road van zo'n drie kilometer, maar dit keer in omgekeerde richting. Gelukkig had het de voorbije dagen niet geregend, anders waren hier doden gevallen op dit laatste stuk.
We gingen snel ons drankje, broodje en zelfs soepje opeisen (aspergesoep dit keer) en beschouwden nog even de rit. Niet de beste rit in Frankrijk, maar 80-90 % off road, die goed berijdbaar was en met ons kleine groepje was het een leuke zondagvoormiddag.
Gereden afstand: 47.54 km
Totale rijtijd: 2:33'12
Gemiddelde snelheid: 18.6 km/u
Hoogste snelheid: 29.9 km/u
Hoogtemeters: 117m
http://www.hinnaert.net/KML/2009BoisGrenier.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten