Een koffie en nog wat zever later vertrokken we voor wat wel eens de highlight van het voorjaar zou kunnen worden... Allennes-les-Marais, de aangepaste versie. We volgden de 35km, om straks meerdere keren de single track in de Base de Wingles te kunnen aandoen. Dit liep goed tot aan de eerste splitsing, waar een paar uit pure gewoonte voor de grote afstand afdraaiden. Dit werd gecorrigeerd en we gingen verder, stapvoets. Hier en daar was er een biker met evenwichtsproblemen, maar dit was enkel en alleen te wijten aan de zaterdagavond-activiteiten, die voor sommigen op zondagochtend waren afgesloten.
We reden langs Carnin en Carvin en al was het parcours anders dan vorige jaren, het kon ons niet echt boeien. De verwachtingen lagen te hoog. De Cowboy riep meerdere malen "Ist nog verre?" en daarmee gaf hij de algemene sfeer weer. Een eerste bevoorrading en opnieuw een splitsing waar we de kortere afstand kozen. Dan kwamen we langs het "Canal de la Deule". Dit was genoeg om de harten sneller te doen slaan en de benen sneller te doen trappen... Wingles was in zicht. Het kanaal over en hopla, het zou gaan beginnen. We reden langs de trapjes waar we normaal het MTB-pretpark binnenrijden en gingen een paar honderd meter verder linksaf.
Daar splitste de groep onmiddellijk in de A en de B-groep, maar who cares, beide groepen amuseerden zich tijdens het op en neer, draaien en keren, zelfs hier en daar een beetje stampen om vooruit te raken. Het was een prachtige doortocht, aangezien we echt alleen over het terrein reden. Geen opstoppingen, geen tragere bikers voor ons, geen wandelaars op de afdalingen en voor we het beseften stonden we middenin de Base aan de bevoorrading, waar binnenkort de tocht van Wingles zal vertrekken. In tegenstelling tot sommige Franse tochten was dit een waar buffet met alles erop en eraan. We zouden er nog een paar keer langs passeren.
We gingen verder en al hadden de Zouaven een mogelijkheid gegeven om links onmiddellijk te bissen, we gingen rechts om toch nog even langs de trapjes af te dalen en 200 meter asfalt te smaken voor we voor de volgende 10 kilometer single track gingen. Het ging beter wat parcours betreft, maar dit keer was er meer volk. Hier en daar konden we een beetje aanschuiven, maar het parcours was iets vlotter opgebouwd dan andere jaren, waardoor er vrijwel geen lange rijen werden gevormd. Aangezien we hier op een terril rondreden moest ik me nog even op mijn zij gooien maar we raakten opnieuw aan de bevoorrading zonder brokken.
Motorbiker wou het opgeven, maar een beetje sociale druk was genoeg om hem te overtuigen voor een derde rondrit. Dit keer namen Motorbiker en ikzelf hier en daar een korte shortcut, waardoor we de derde ronde wel 250 meter korter hadden gemaakt. Toen we de bevoorrading voor de laatste maal langsreden waren ze al aan het opruimen, maar we kregen nog wat gommetjes en fruit en creme de menthe, voer voor de sprint langs het kanaal terug naar af.
We reden de brug over en Grote Plateau toonde ons even het verschil: vooraan de grote plateau, achteraan het kleinste kroontje en hop, hij ging de brug over terwijl wij de indruk hadden stil te staan. We reden langs het kanaal op de oude duwvaart weggetjes en de snelheid ging van 24-25 naar 27-28 en in geen tijd boven rond de drieendertig. Ik kon toch een paar honderd meter volgen en moest lossen. Motorbiker bracht me terug bij de groep, die gelukkig een kleinigheidje aan het vertragen was. Ik verbeet een kramp en kon plotseling weer mee met het tempo. Ik bracht Motorbiker terug bij de groep en we gingen de snelweg terug naar Allennes-les-Marais, tot we rechts een paar trappen ontdekten waar we op en over moesten. Dit ging goed, vooral toen bleek dat we naar de kassei reden die ik kende van de vorige edities: de laatste inspanning voor het eind. Ik gaf er een lapje op. Hein en Grote Plateau gaven er een serieuse lap op, want ik kon ze pas terug inhalen toen ze al aan het freewheelen waren aan de aankomst. Toch was ik erin geslaagd de rest van de B-ploeg af te schudden, wat deugd deed.
Broodje, drankje en een soepje later was ik al weer mens genoeg om de terugtocht aan te vatten. Douche en bikewash gelaten voor wat ze waren en hop terug naar huis, waar ik Motorbiker net voor de afrit nog eens kon inhalen. Veel woorden maak ik er niet meer aan vuil: fantastische rit, die nu al weer op de agenda voor volgend jaar staat.
Gereden afstand: 57.49 km
Totale rijtijd: 3:35'37
Gemiddelde snelheid: 16.0 km/u
Hoogste snelheid: 33.5 km/u
Hoogtemeters: 558 m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Allennes.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten