We gingen nog vlug naar de tent om in te schrijven en in geen tijd waren we onderweg. We klommen tot aan de kerk en draaiden daar een wegeltje rechts in. Onder de kerselaar door en daar kwam de eerste klim. We waren nog geen 300 meter ver en vrijwel iedereen liep te voet met de fiets aan de hand. Dju, was me dat toch even afzien. Niet mijn idee van een geleidelijke opwarming! Gelukkig was er onmiddellijk een afdaling die veel goed maakte.
We gingen verder en moesten constateren dat de grond er heel 'winters' bijlag. De droogte van de voorbije weken, gevolgd door een dikke 20 liter per vierkante meter de voorbije nacht, transformeerde de bovenlaag in een blubber. Mijn rug begon een beetje op te spelen (gisteren een beetje terrastegels gelegd en ontdekt dat dit vlotter ging toen ik 25 was...) en het parcours hielp niet echt mee. Duidelijk een parcours dat geen platgereden paden aandeed. Vele stukken waren duidelijk enkel voor deze rit geopend. Toen we over die boer zijn weide een bochtje maakten om dan af te dalen richting een bult die we al van honderden meters zagen liggen, kon je jezelf best ergens op een Alpenweide wanen. De afdaling werd gestopt door de modderpoel onderaan, waardoor klimmen weer te voet ging. De boer en zijn zonen stonden te genieten van het spektakel. Zij hebben zich waarschijnlijk zo geamuseerd dat ze al weer hebben getekend om die idioten met hun bike volgend jaar opnieuw over hun land te laten rijden. Daar werden we ingehaald door Hanzi, die een vijftal minuten achter ons vertrokken was. Samen kwamen we aan een kerkje en een beetje in twijfel over de te volgen route. Hanzi ging rechts en wij mee. Na honderd meter ontdekten we dat we daar al gereden hadden. We riepen Hanzi terug, maar hij ging door. Wij weer op weg en we vonden het juiste pijltje. Hanzi ging voor de extra lus.
Aan de eerste bevoorrading kwamen we weer bij de forumtrein. Samen gingen we weer op weg. Plotseling konden we kennis maken met de lachende cameraman. We gingen verder door allerlei wegeltjes met hele diepe voren en daar ging de hollywoodhelm tegen de vlakte. (Deze en een eerdere valpartij zijn te zien op http://www.deforumbikers.com doorklikken naar Montroeul-au-bois). Traxer bleef eventjes achter en terwijl ik omkeek hoe het hem verging sprong ik zelf ook even over mijn fiets. Ik heb deze techniek nu al redelijk onder de knie, waarbij mijn fiets tegen de vlakte gaat, terwijl ik er gewoon over spring en rechtop blijf staan. Maar genoeg gelachen, honderd meter verder ging ik echt tegen de vlakte op mijn favoriete ondergrond: kiezelsteentjes!
We gingen verder door het bos en klommen hier en daar toch flinke stukken. Snelle afdalingen, gevolgd door korte bochtjes met klimmetjes erachter. Een zeer leuke streek om te rijden. En daar reden we dan een ander bosje tegemoet. Een weide oversteken en flink wat modder in de bocht. Een vijftal meter ploeteren en dan over het veld even proberen de modder te ontwijken. Dan het bos in, op de modderweg, langs enorme plassen voor een volle vijf meter. Dan kleefde er zoveel klei aan de wielen dat niets nog ronddraaide... De fiets op de schouder dan maar. Terug op de grond. Eerst 15 kilo modder eraf en weer op de schouder. Vloekend naar boven, twee of drie keer geprobeerd om opnieuw te rijden, maar zowel de wielen als de derailleur hingen compleet vol ouderwetse modder. Daar opnieuw ingehaald door Hanzi. Mijn 'courage' was nu helemaal verdwenen. Hoe doet die kerel dat toch? Mijn ketting ging allerlei richtingen die ik niet vroeg, maar boven aan de bevoorrading daar nog een paar kilo modder afgehaald, wat het rijden weer mogelijk maakte.
Weer onderweg en gelukkig was het een beetje weg. Snelheid wakkerde de centrifugale krachten en we reden als echte modderfonteinen over de weg. De brokken vlogen meters hoog. Niko en ik berekenden even onze ETA (expected time of arrival) en zagen dat we nooit op tijd in Izegem konden staan als we aan dit tempo doorreden. We konden een beetje tempo maken op de wegen, maar daar diende zich een nieuwe strook aan. We zagen overal bikers op verschillende hoogtes, maar geen enkele biker reed sneller dan 5 km per uur. Aan dit tempo zou het niet lukken. Maar, daar stond ook een bordje voor de 30 km tourrit. We beslisten om het hier maar bij te laten en vervolgden onze weg op het kortere parcours. Een paar kilometer verder stonden we aan de aankomst en zagen de bike-wash: boer Georges met zijn hogedrukreiniger... Sympatiek, maar niet opgewassen tegen meer dan 300 bikers, die er dit jaar op af gekomen waren. Geen nood, we wisselden ons bonnetje in voor een drankje en gooiden onze smerige bikes (echt heel smerig...) achterop de auto.
Aangekomen in Izegem gingen we vlug nog even langs bij de car-wash om het meeste vuil van onze bikes te spuiten. Ik vrees dat daar volgende week een bordje zal staan: "Verboden voor MTB".
Vreemde rit. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Redelijk off-road gehalte, leuke onontgonnen paadjes bereden maar toch niet echt de max. Beter dan de meeste, maar ik vrees dat we de laatste tijd te veel verwend zijn geweest. Was dit mijn eerste TT geweest, ik denk dat ik mijne velo verkocht zou hebben en begonnen was met postzegels te verzamelen. Ik denk dat ik deze volgend jaar nog eens probeer.
Gereden afstand: 35.51 km
Totale rijtijd: 2:06'44
Gemiddelde snelheid: 16.8 km/u
Hoogste snelheid: 50.3 km/u
Achteraf nog een foto gevonden van Niko en ikke, foto genomen door de Waalse Moustache...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten