In tegenstelling tot vorige edities was het tempo best genietbaar voor mij. Ik reed zowaar zelfs een volle twee kilometer aan kop! Via allerlei weggetjes gingen we naar de eerste terril. Na een klim van 6 of 7 minuten kwam de afdaling, die een volle 7 seconden duurde. We daalden daar 50-60 meter in twee korte afdalingen van zeker 50 tot 60%. Wie dacht het gemiddelde een beetje op te krikken met de afdaling was eraan voor de moeite: remmen, zowel voor als achter was de enige manier om dit te overleven. Nog een beetje bos en weer op weg.
Weg zeg ik, maar die steenslag was op sommige plaatsen wel een beetje grof uitgevallen. Ik denk dat we op een bepaald ogenblik niet alleen de verbrokkelde binnenmuur van een huis tegenkwamen, ik had het behangpapier in een vorig leven zelfs nog eens gezien! Maar niet getreurd, daar kwam terril nummer twee er al aan. Dit keer was het de omgekeerde aanpak. Een steile klim en een afdaling die bleef duren. Een geleidelijke afdaling met hier en daar een glooing, die toestond om toch redelijke snelheden te halen, met kleine jumpjes erbij.
De eerste bevoorrading kwam eraan (met alles meer dan OK) en daar gingen we weer. Een kort stukje modder deed Jocca zijn ketting in stukken trappen en dat hield ons eventjes bezig. Zanneis kwam ons vervoegen en wij weer onderweg. Bleek dat we net aan de voet van terril nummer 3 stonden. Onmiddellijk klimmen, maar verdorie, weer een andere bult, die van Mazingarbre. Hele vreemde klim, redelijk steil, maar precies meer afdaling dan we hadden geklommen. Hier en daar was nog een kleine extra bult ingelast (70-80 cm hoog, 1 meter breed), waar het toch nog vreemd over rijden was. Naar het einde van de afdaling gingen we daar toch verdorie heel snel over. Een biker had dit verkeerd ingeschat en lag daar in een zeer vreemde positie tegen de grond. Zijn makkers moesten heel de tijd praten om hem "bij" te houden. MUG en andere hulpdiensten waren onderweg en iedereen deed alles om die mannen daar zo snel mogelijk bij te krijgen. We waren toch eventjes uit ons lood geslagen.
Maar daar kwamen de twin-terrils (of de tieten van Gohelle) eraan. Twee enorme terrils in een landschap dat anders meer dan plat was. Vreemd gezicht. We reden over de weg erlangs en zagen bikers overal. Klimmend, dalend, vloekend, puffend en smekend... We gingen eerst door allerlei bosjes aan de voet van de terrils (het klinkt van langsom erger: eerst het bosje onderaan en dan de tieten) en ik hoorde veeteeteetje vragen: "waar is dienen terril nu naartoe?". Hij had beter gezwegen. Een bocht naar links en hopla, de muur op. Die eerste beklimming ging nog redelijk, ik was slechts een beetje achterop en dan de eerste afdaling waar er snelheid kon worden gemaakt. In zijn achterwiel gingen we verder richting de tweede bult. Ik kwam een tiental meter tekort, maar daar kwam een afdaling om "U" tegen te zeggen. Een pad van 40-50 cm breed, links een helling, rechts een afgrond. Dit pad draaide en keerde en bleef duren. De snelheid lag niet echt veel hoger dan de beklimming, want het was draaien en keren. Ik ben normaal een redelijk roekeloze daler, maar als je langs de afgrond sjeest, dan vertraag je toch redelijk snel...
Beneden was er weer het bosje. Het bleef dalen en daar leerde ik een nieuwe techniek, die eigenlijk de hele tocht van toepassing was: afdalen op het middenblad, want hier en daar zijn bochtjes van 90 graden gevolgd door een klimmetje van 30% of meer. Niet gewoon! We gingen op en neer en plots begonnen we weer te klimmen. Ik dacht nu zijn we er. Ik had evenveel geklommen als ik gedaald had, maar plots kwam daar een bocht naar links... Nog 1 klimmetje te gaan, driehonderd meter aan 30%. Mijn benen gaven het op. Na drie en een halve meter ging alles in een kramp en lukte het echt niet meer. Eén tiet is blijkbaar meer dan genoeg voor mij. Dan maar te voet. Toen ik boven raakte kwam daar weer een pracht van een afdaling. Heel technisch, bochtjes die je niet te snel mocht nemen, want die terril ondergrond blijft toch eigenlijk gewoon steengruis. Nog een bosje aan de voet en daar kwam het licht er weer aan: we verlieten het terril terrein. Daar stonden de andere bikers me op te wachten. Een andere biker kwam langs en vertelde ons dat de bevoorrading een volle 300 meter verder was. Fier als een gieter en met tranen in de ogen reed ik aan de kop van ons treintje de bevoorrading binnen, oppermachtig. (Merci mannen...)
En dan gingen we verder. 49 kilometer op de teller. Ik hoopte nog een pijltje van de 45 kilometer te vinden en zo nog een stukje af te snijden, maar het mocht niet zijn. We zagen plotseling bordjes naar Wingles. Veeteeteetje kreeg daar zowaar bijna een orgasme op zijn bike, maar het mocht niet zijn. Zo'n 500 meter verder moest ik de bende laten rijden wegens gewoon compleet leeg. Zelfs rijden op asfalt kon niet meer boven de 18 km per uur. Gelukkig vond ik mijn tweede (of was het al mijn derde) adem terug en kon ik terug naar mijn normale 25-26 km/u komen. Ik kon opnieuw wat bikers inhalen, maar was de forumtrein volledig uit het oog verloren. En dan reden we terug Beuvry binnen. De 18, 30 en 45 kilometer gingen rechtdoor, maar de 60 rechts. Een volle seconde getwijfeld en voor het volle pond gekozen. Langs het kanaal, waar ik zelfs nog even vastreed in het struikgewas nadat ik een pijltje had gemist. Brug over en er dan nog een spurtje uitgeperst aan de andere kant. Nog een bosje op het einde en moe maar meer dan voldaan terug het terrein opgedraaid.
Ik denk dat dit de leukste rit was die ik ooit heb gereden. (Voor mij trouwens een nieuw afstandsrecord.) Deze staat op de kalender voor volgend jaar. Misschien is dit goed, maar het is ongelofelijk dat slechts een 500 bikers de weg naar dit festijn hebben gevonden. Flink wat hoogtemeters en meer dan 85% off-road. Bevoorradingen heel goed, pijltjes (op de grond naar Franse gewoonte) meer dan behoorlijk en overal vriendelijke mensen. Wat wil je nog meer? Achteraf nog een broodje en een pintje gedronken op kosten van de organisatie en terug naar den Belgiek in de gietende regen. Een nieuwe klassieker is geboren.
Gereden afstand: 65.73 km
Totale rijtijd: 3:29'53
Gemiddelde snelheid: 18.7 km/u
Maximum snelheid: 49.0 km/u (afdaling van een terril op zeer losse ondergrond)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten