De eerste klim van de dag was een brug over de spoorweg en in geen tijd vonden we het aardappelveld waar de Cowboy vorige winter overkop ging. Er groeit nog altijd niets op die plek. Het begon lichtjes te druppelen maar net op dit ogenblik reden we in Carvin een bosje binnen, rond de plaatselijke terril gevolgd door de plassen van het moeras van Annay. "Gelukkig rijden we onder de bladeren" zei iemand want het regende ondertussen dikke grote druppels.
Richting de grote terril van Oignies, Delta 3, waar we eerst helemaal rond bleken te rijden. Toen we het terrein zouden verlaten zonder naar de top te klimmen moest ik toch even ingrijpen. Pijltje links en wij naar rechts om helemaal naar boven te rijden via een enkel klimmetje..
Wat is hier aan het gebeuren? Er wordt hier duidelijk een omheining geplaatst, die de meeste single tracks afsluit. Hier en daar is een kleine opening met een smal pad vrijgelaten, maar de meeste gekende drops en plaatsen waar je jumpkes kon maken staan vol palen, waar binnenkort nog draad aan zal worden bevestigd. Dit nieuws werd aan de bevoorrading door de organisatie uitgebreid met nog meer triestig nieuws: de regionale overheid heeft het beheer over de meeste terrils daar in de buurt overgenomen en zal de toegang serieus beperken.
Nu waren we nog meer overtuigd dat we van elke meter terril moesten genieten, nu het nog kon. De regen viel ondertussen met bakken uit de hemel en alle vuil die we op de Delta 3 terril hadden verzamelde regende van bike en benen. Toen we opnieuw zwarte ondergrond onder de wielen kregen waren we properder dan toen we vertrokken. Klein neveneffect: we waren doorweekt en de bliksemschichten en rollende donder waren gevaarlijk dichtbij.
Richting Leforest. Met zo'n naam kon het gewoon niet anders betekenen dan dichterbij het bos komen. Eerst een mini terril en dan het Bois de l'Offarde. De grond lag al redelijk vettig, maar aan de tweede bevoorrading was hier toch nog een leuk extraatje toegevoegd. Twee bikers voor ons hadden dit blijkbaar op hun zijkant geprobeerd, maar wij lieten ons niet kennen. De een na de ander ging erdoor en het bleek best te doen: met een rotvaart naar beneden, door een gele modderplas en terug naar boven, waar je bijna boven moest remmen om niet te ver door te schieten. Achteraf hoorden we dat Orbeabiker en Spiermassa daar een specialleke hadden gedemonstreerd. Jammer dat we dit niet hebben gezien.
Nog even door het bos van Phalempin en daar kwamen we terug het dorp binnengereden, waar we snel gingen schuilen met een drankje en een broodje en begonnen te bekijken hoe we terug naar huis zouden raken. De meesten onder ons hadden een droog ritje in de zon verwacht en hadden zelfs geen handdoek bij...
In de gietende regen naar huis gereden, waar het ophield met regenen toen ik de auto parkeerde. Ondertussen schijnt de zon al weer...
Gereden afstand: 57.26 km
Totale rijtijd: 3:02'23
Gemiddelde snelheid: 18.8 km/u
Hoogste snelheid: 40.4 km/u
Hoogtemeters: 365 m
Gewicht van mijn natte tenue bij aankomst thuis: 3kg100 ("Met extra absorberend zeemvel" zou Orbeabiker zeggen.)
http://www.hinnaert.net/KML/2010Phalempin.kml
Grotere kaart bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten