Onderweg kwam ik nog een drietal jonge fransozen tegen, die op de pechstrook stonden te wuiven in Aalbeke. Ik vertraagde even en opende mijn venster. Bleek dat hun wielsleutel flink verbogen was, waardoor ze de laatste bout er niet meer loskregen. Ik haalde mijn gerief uit de koffer en toen we daar met zijn drie op het uiteinde stonden kregen we die bout eindelijk los. Nog wat geholpen (ze konden duidelijk beter pinten drinken dan banden vervangen) en hop, met vertraging terug op weg. De boyscout in mij was tevreden.
Aangekomen, ingeschreven en een taske koffie vooraleer we vertrokken voor dit ritje. Onheilspellende berichten op het bord over aanpassingen in de buurt van de grote terril van Oignies, maar we lieten het aan ons hart niet komen. Gelukkig kregen we al een eerste stukje zwarte ondergrond vooraleer we na een tiental kilometer de eerste bevoorrading binnenreden.
Delta 3 lag te lonken aan de overkant van de snelweg. We reden de brug over en richting onze favoriete terril. Daar was de klim rechts. De pijltjes rechtdoor, maar mijn bike wou niet. Teruggekeerd en hop, naar boven. Toen we de eerste klim hadden bedwongen werden we geconfronteerd met paaltje en prikkeldraad. Veel paaltjes. Veel prikkeldraad.
Terug naar beneden en verder het parcours volgen rond de terril. De prikkeldraad was niet enkel rond het terrein. Op elke mooie afdaling waren er omheiningen dwars geplaatst om je de verleiding te besparen je bike over de draad te zetten. Een ornitologisch sanctuarium voor... kraaien. Ik heb nu geen probleem met natuurgebieden, maar ik dacht niet dat kraaien nu speciaal bescherming verdienden. Toen we het terrein verlieten was de bende stil. Heel stil. Delta 3 is niet meer.
Even verwarring toen de pijltjes een bevoorrading toonden die er niet stond en op weg naar Evin-Malmaison voor een volgende portie zwarte ondergrond. We brouwden er een extra lange afdaling bij door iets hoger te klimmen dan verwacht, waardoor we langs de fotograaf schoten aan iets hogere snelheid. Langs het duwvaartkanaal, waar een deel van de groep eerst een extra lusje ontdekte en waar ik later als enkeling een singletrack inschoot waar iedereen uiteindelijk ook op uitkwam.
Het Bois de l'Offlarde bleek een terril te verbergen, waar we niet opraakten, dus moesten we tevreden zijn met errond. Op weg naar de kleine terril van Leforest gevolgd door die van Ostricourt. Hier en daar een mooi trackske, maar toen we richting het race circuit reden en we de karts al hoorden, zagen we niet iets te veel mannen met groene laarzen en tweelopen uit het bos komen om hier van het parcours af te wijken. Jammer, want hier ligt toch een pracht van een single track. De vrees voor hagel was groter dan de wil om die single track te rijden.
We reden naar Wahangies voor een eerste stukje bos, maar dit bleek jammer genoeg rechtuit rechtdoor te zijn. We hoorden geen geschut meer, maar waren het nog niet vergeten. Toen we uiteindelijk in het bos van Phalempin aankwamen konden we toch een aantal single tracks aandoen, vooraleer we op asfalt reden. De snelheid ging omhoog en Motorbiker dacht dat we de laatste bocht ingingen. Niets was minder waar. Een klim op asfalt zonder huizen om bescherming te bieden tegen de wind, gevolgd door een stuk gras, terwijl de kop van het peleton snelheid begon te maken wat nefast was voor de benen.
Motorbiker gooide de handdoek terwijl ik een cyclo op de weg inhaalde, hopende dat hij mij uit de wind zou zetten, maar hij liet me gaan, waardoor ik alleen verder moest. Ik kwam honderd meter te kort om de achtervolger in te halen, maar was tevreden met de laatste inspanning, waar we plots de snelheid zo'n 25-30% opdreven.
Voldaan terug de zaal binnengewandeld voor een natje en een droogje en het blije weerzien met Belle, die een kortere versie gereden had. Gelukkig is ze er weer bij.
Geen award winning ritje, maar toch meer dan flink boven het gemiddelde. Rekening houdende met wat er vandaag verboden was door de jacht en de vogelbescherming (kleine contradictie hier...) haalden ze er toch nog meer uit dan de doorsnee toerrit, waardoor we hier volgend jaar hoogstwaarschijnlijk terug aan de start zullen verschijnen.
Gereden afstand: 56.31 km
Totale rijtijd: 2:58'52
Gemiddelde snelheid: 18.9 km/u
Hoogste snelheid: 47.2 km/u
Hoogtemeters: 383 m.
http://www.hinnaert.net/KML/2010Phalempin2.kml
Grotere kaart bekijken
2 opmerkingen:
Deze morgen ben ik Phalempin gepasseerd. Maar ik moest het links laten liggen, want 'k was op doortocht naar een loopwedstrijd in Ruitz. En ja, de terrils konden zich niet wegstoppen. 't Was precies klein Zwitserland. Grtn, Wim.
Hmmm Ruitz... daar liggen er twee vlak naast elkaar. Mooi parcours om te biken. Hoe was de wedstrijd?
Een reactie posten