Samen met een andere Forumbiker kwam ik aan en parkeerden we aan de bibliotheek en hop naar de sporthal, waar de rest er ofwel al stond ofwel al zat. Ingeschreven en zonder koffie op weg. Zou dit wel goed aflopen? Hier en daar een paadje langs de campings, richting noordoost. Elke meter die we nu naar het noorden reden zou er een op het strand worden in het terugkeren, die wijsheid hadden we. De ervaring om vlotjes op het strand te rijden daarentegen...
Ik gooide mezelf langs de steile helling naar beneden in het spoor van Cowboy Peter, al was het maar omdat het aangeduide pad duidelijk last had van mul en rul zand. Dit lukte, maar achter me hoorde ik de eerste biker plat gaan. Ik zette me recht in een spoor dat al getrokken was en hop, daar ging de A-ploeg en ik ging op kop van de B-ploeg. Ik had een volle vier meter voorsprong en toen Veeteeteetje me inhaalde hoorde ik hem duidelijk: "eerst eten we Moustache zijn bord leeg" zeggen. Ha. Ik zou mijn vel duur verkopen. Een drietal golfbrekers verder was mijn vel al in de uitverkoop en ik was blij om veilig achter iemand anders te schuilen voor de wind, die rechts van over het water onze zijkant aanviel.
Een redelijk lange strook langs de Koninklijke baan liet ons toe om de adem terug te vinden en de benen te laten recupereren, alhoewel, het bleek te goed te lopen voor een deel van de bende, die er een klein koerske van maakte. We draaiden twee keer links en daar konden we van de eerste duinenpaadjes genieten. De Kustweg over en hop nog een stukje om de duimen van af te likken, alhoewel die ondertussen flink gezouten begonnen te smaken. Even een rassemblement aan Camping Albatros en weer op weg naar een derde stuk door de duinenbosjes. Ik voelde het strand al lang niet meer en we sjeesden door de singletracks, waar ik ook eens op mijn zij ging liggen, toen de biker voor mij een bultje niet opraakte en op de helling bleef staan...
De eerste bevoorrading aan de visvijver deed deugd. Motorbiker zette zijn zadel iets hoger (iets te hoog bleek later) en hop, daar gingen we richting Nieuwpoort, rond de jachthaven en iets verder de Koninklijke Yacht Club (zeg nooit "bootje" tegen een koninklijk yacht!). De wind waaide recht op de neus en ik wou eigenlijk een beetje rustig rijden, want de tweede strandstrook kwam eraan en zou alle power kunnen gebruiken. Motorbiker loste de rol en wou hem terug meepakken. Ik trotseerde de elementen en liet hem in mijn wiel meerijden, tot we daar een bordje zagen staan. Links voor de 45 en rechtdoor tegen de wind de 60. Motorbiker sloeg linksaf en op slag verdween alle kracht uit mijn benen.Gelukkig wachtte Veeteeteetje me op om me terug bij de rest te brengen. We vlogen het strand op (!) en samen gingen we in geen tijd Falco en hier en daar nog een mannetje voorbij. Na vierhonderd meter begon het moeilijk te worden. Ik werd uit de wind gezet en we gingen verder, niet al te snel. Na een goeie kilometer was het te veel voor mij. Zuigende ondergrond, die het laat lijken alsof je banden met velcro vasthangen aan het strand. Ik loste de rol. "Ik heb er genoeg van" kon ik nog net uitbrengen. "Daar aan die fluo linten gaan we van het strand hoorde ik." Nog vijfhonderd meter schatte ik. Hop, weer op weg en zelfs nog een stuk aan kop. Iedere inspanning is makkelijker als je weet wanneer ze eindigt.
Het Hannecartbos door en terug richting Nieuwpoort, waar we de jachthaven opnieuw zagen opduiken. Een omweg langs Nieuwpoort om via een reeks bruggen (de Veurnse Vaart. de Ijzer en de Brugse Vaart) nog een bevoorrading aan te doen. Met een kleine veertig kilometer op de teller kwam nu een jaagpad. Ofwel hadden we de wind tegen in het eerste stuk ofwel in het terugkomen. Dit stond ons niet echt aan en in een bocht stond the A-team ons op te wachten. "Als we nu eens de 45 zouden volgen en de single tracks in het begin zouden bissen...?" Ik was al weg en redelijk snel waaide de wind weer recht op mijn welgevormde bovenlipversiering. Gelukkig bracht Slijkske me terug bij de bende en toen we de eerste single tracks opnieuw bereikten had ik geen hulp meer nodig. Ik reed net alsof mijn leven er van af hing maar het ging vanzelf. Het eerste, het tweede en zelfs een derde stukje brachten ons terug bij Camping Albatros.
Een stukje asfalt en daar vonden we wel de pijltjes van de toertocht terug zeker. Snel over de verharde duinenpaden naar het crossparcours, dat ik nog nooit zo smerig heb zien liggen. Ik haalde nog even een aanloop voor een bultje, maar raakte niet met de juiste snelheid door het eerste stukje zompig gras, waardoor ik voortijdig mocht afstijgen tijdens het stijgen. Enfin, er waren geen gewonden en ik sjeesde verder en we reden terug Middelkerke-City binnen. De toevloed bikers aan de bikewash was zelfs voor de twintig spuiten te veel, vooral als er daar enen zijn bike begint te simoniseren en de olie te verversen (enfin, je weet wel wat ik bedoel.) Ik ging maar mijn materiaal halen voor een warme en deugddoende douche.
Een tochtje dat zeer de moeite is en blijft, alleen mag het zo niet meer waaien aan zee of.. of.. (ja, of wat eigenlijk?) Mooie voormiddag met de bende en bedankt aan allen die me vandaag ergens op sleeptouw namen.
Een hot-dog en een Choufke later (of waren het meerdere hot-dogs?) terug naar huis gereden, waar ik op een bepaald moment door een hagelbui aan 90 per uur (ja, ik, op de snelweg...) verder reed. Nog even een lachbui gekregen toen ik die politiewagen zag die getakeld werd. Ze hadden duidelijk een klap langs achter mogen verwerken, want zelfs hun benzinetank was over het rechter baanvak leeggelopen. (Ik hoop dat de mannen zelf ongedeerd zijn, want dat wens ik ze nu ook niet toe). Enfin, zonder ongelukken en zonder flikken naar huis gereden.
Gereden afstand: 54.59 km
Totale rijtijd: 2:59'57
Gemiddelde snelheid: 18.2 km/u
Hoogste snelheid: 38.2 km/u
Hoogtemeters? Ja, zelfs 253 hoogtemeters.
Bedankt Werner voor het fotootje...
http://www.hinnaert.net/KML/2010Middelkerke.kml
Grotere kaart bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten