MTB TT Aniche (Fr) - 31/10/2010

Toen ik vanmorgen vertrok begon het lichtjes te regenen. Het wordt wel beter dacht ik nog, toch ging ik terug naar binnen om een windstoppertje aan te trekken in plaats van iets met korte mouwen. De rit op de snelweg was er duidelijk weer een op zondagmorgen. Wat gebeurt er toch tijdens de zaterdagnachten? Drie auto's achtergelaten op de snelweg ook nog een bestelwagentje half op pechstrook en half op de berm en dit alles tijdens de eerste 10 kilometer op Belgische bodem. Tegen de tijd dat ik Frankrijk binnenreed was de regen al met bakken uit de lucht aan het vallen. Dat kon nog leuk worden.

Toen ik de laatste kilometers op de A21 reed was mijn GPS madammeke in de war. Ze wou me per se rechtdoor laten rijden op ronde punten die er niet waren, toch vond ik Aniche zonder noemenswaardige problemen. De bende groeide traagjes aan tot meer dan 20 en toen we vertrokken regende het niet (meer). We begonnen door een parkje en het was duidelijk dat er de laatste dagen heeel veeel regen was gevallen. We vonden 75 bomen en daar ging het parcours door, draaien rond elke boom en weer op weg, richting de terril van Sainte Marie, waar we al een eerste stukje twee keer deden terwijl Traxer een nieuw binnenbandje kon leggen.

Het was een mooi stukje om het gewoon te worden, want dan kwam de grote terril van Rieulay eraan. Eerst het stuk aan de ene kant van de A21 met leuke en spannende klimmetjes en een "extreme" afdaling om "U" tegen te zeggen. Winnitou gooide zich naar beneden en ik moest even een klein toerke rijden om er op de juiste manier in te duiken. Het was een prachtstuk. En dan de brug over om nog veel meer terril aan te doen. Ik was er nog geweest maar herkende vrijwel geen enkele track tot we rond het meer begonnen te rijden. Dit was bekend terrein.

Redelijk snel reden we de bevoorrading binnen om snel nog een stuk terril te ontdekken, vooraleer we de A21 terug overstaken om het bonus-stuk te doen: de 13 kilometer single track voor een tweede keer.

We gingen terug het klimmetje omhoog dat ons naar het "extreme" bordje zou brengen. Ik gooide me onder bewonderende blikken omlaag en zou daar blijven. Het patje van mijn derrailleur was afgekraakt en het was voorbij. Te voet terug naar boven. Motorbiker en Henkieboy stonden me op te wachten, maar hier kon hun hulp niet baten. Ik ging terug naar de straat en toverde mijn bike om tot een single speed. Honderd meter verder stond de pechverhelping van de organisatie. Het was zoals in het liedje: "'K heb mijn wagen volgeladen, vol met oude bikers". Ik kreeg een aantal plastic straps om mijn derrailleur vast te maken aan het frame en hop, de laatste 6 kilometer op de weg terug naar Aniche, waar ik met een 36 km op de teller arriveerde. Met de bike was ik vertrokken en zo zou ik aankomen.

Het meeste vuil van mijn gezicht gewassen en een drankje en een broodje verorberd. Biker Tino kwam binnen toen ik net wilde vertrekken, want ik vermoedde dat de rest nog wel een tijdje op zich zou laten wachten.

Thuis tegen alle verwachtingen toch in slaap gevallen bij de cyclocross, maar ik denk dat iemand de chauffage te hoog had gezet...



http://www.hinnaert.net/KML/2010Aniche.kml


Grotere kaart weergeven