We vertrokken en vrijwel onmiddellijk reden we het plaatselijke terrilterrein van Escaudin op. Hier was een leuk speelparcours uitgestippeld. Geheel toevallig reed ik op kop en zou daar blijven tijdens het hele parcours. De hartslag ging de hoogte in en het werd precies vijf graden warmer. Winnitou kwam daar een klein malheurke tegen, die hem net zoals ik zal doen beslissen om vanaf nu een "derailleur-patje" in zijn materiaaltasje te stoppen.
Toen we het terrein verlieten vonden we de eerste "bonus"-pijltjes, die we gretig volgden. En ja hoor, het was weer een leuk stukje. We verlieten het terrein en gingen op een kassei een beetje racen. De kassei was duidelijk afgekeurd voor Paris-Roubaix, want zelfs de fameuze Trouée d'Arenberg kassei ziet er uit als een autostrade vergeleken met dit stukje. In gestrekte draf gingen we hierover tot aan de splitsing, waar we de 35 volgden.
Een stukje asfalt en wat boereslagen om door een bosje te rijden eer we de A21 overstaken. Daar vonden we het tweede stukje terril van de dag in de buurt van Abscon, wat we natuurlijk met evenveel plezier twee keer aandeden.
Hier kwam een stukje wat mij niet echt kon boeien. Boereslagen en rechte stukken, maar toen we het bordje Roeulx passeerden wist ik dat het weer "gang" zou zijn. Een terril in terrasvorm, waar we geleidelijk naar boven gingen. "Hier zet genen enen Belg voet aan de grond" hoorde ik boven zeggen. Dus, voor de goeie zaak duwde ik maar verder. Ik slaagde in het opzet en samen deden we die afdaling waar we vorig jaar de ambulanciers naartoe zagen spurten met hun brancard. Zonder kleerscheuren vlogen we allemaal naar beneden, alleen besliste Lisalized om een stukje van de afdaling buiksgewijs af te werken. Gelukkig ook zonder kleerscheuren.
We genoten van de rest van het terrein en ontdekten geen bordjes "bonus". Hoe? Wat? Waarom? Dit kon toch niet, dus gingen we in plaats van rechts terug links op zoek naar de ingang van het terrein, wat we snel vonden. Opnieuw genen enen Belg met voet aan de grond en Lisalized koos voor de gemakkelijker afdaling. We genoten weer van de rest van het terrein en gingen op weg naar Lourches, waar een uitgebreid parcours was uitgestippeld op en rond de plaatselijke terril, alleen was dit blijkbaar het punt waar alle kortere afstanden op uitkwamen. Iedere keer dat er een kleinigheidje moest worden geklommen of toen de single track wat tussen de bomen slingerde was het jammer genoeg aanschuiven, dus hier gingen we niet voor een bonus.
Eerst was er het plan om de terril aan het begin nog een keer aan te doen, maar de douches en het verjaardagstraktaat van Fritsie waren duidelijk aanlokkelijker, waardoor we met een 45 km op de teller la pipe aan Martin gaven.
Qua parcours was dit leuk door de stukjes die we twee keer deden, de verbindingsstukken waren jammer genoeg van lage spectakelwaarde. Vergeleken met de rit van de doorsnee Vlaamse club nog altijd fantastisch, maar we zijn al veel te veel gewoon. Qua organisatie was dit wel een topper. Op elke oversteek een seingever en vooral weer veel gerief voor ons geld: puike bevoorrading, broodje, drankje, cadeautje en jammer genoeg geen winst met de tombola en overal heel vriendelijk volk. Als er volgend jaar geen alternatief is, dan kom ik hier terug, maar voor een duidelijk aangepast of verbeterd parcours.
Gereden afstand: 43.59 km
Totale rijtijd: 2:41'59
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 39.0 km/u
Hoogtemeters: 380 m
http://www.hinnaert.net/KML/2010Escaudin.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten