Veel later dan gewoonlijk vertrokken we rond 9 uur voor de 50 kilometer. We volgden een groepje bikers, waaronder een tweetal met het truitje van de organiserende club. Ze vertrokken heel traag, zelfs trager dan ik en dat wil wat zeggen. Niko bezwoer me om eventjes van het groepje te genieten en daar reden we langs een straatje met de naam "Hersenplank". Vreemde gewoontes houden ze er hier op na!
Enfin, we begonnen een gezapig klimmetje, alleen, het bleef duren, en duren, en duren. Het groepje klom nog trager dan ik normaal klim, dus gingen we er voorbij. Niko nog vijftig meter voor mij. We gingen off-road om het laatste stukje op te klimmen, waar de diepe voren rijden tot boven niet mogelijk maakten. Een paar stappen naast de bike en hop, we waren boven. Jammer genoeg hadden we daar niet echt naar de pijltjes gekeken en zagen iets geels en wijle op weg. Toen we door bossen reden op de weg vonden we het al vreemd, maar toen het pijltje rechts er anders uitzag dan de Mavic-pijltjes die we al heel de tijd volgden was het duidelijk: foute boel.
Teruggekeerd en daar vonden we het juiste pad terug, dat ons naar de bossen leidde. We haalden het groepje met een paar Joybikers terug in en alhoewel het genieten was van de paadjes, vond Niko de juiste versnelling niet: hij bleef zowaar achter me hangen. Toen we boven kwamen kon hij dit duidelijk niet verdragen en ging me voorbij tot we terug op het asfalt kwamen. Daar bleek dat de inspanning van de eerste klim eigenlijk een beetje te veel was geweest, na een maand niet biken had hij dit keer beter mijn voorbeeld gevolgd.
We bleven meerdere bosjes in de buurt aandoen en hier en daar zelfs een mooi technisch stukje, jammer genoeg begon mijn bike weer kuren te vertonen. Ik zal eens zelf de handen uit de mouwen moeten steken, want mijne velomaker heeft er nu na twee weken nog niets aan gevonden... Ik klom nog altijd traagjes omhoog, maar na zo'n 20 kilometer sneller dan Niko. Dat was geen teken van mijn grote conditie (ik weet nog hoe ik vorige week heb afgezien in Kluisbergen), maar een duidelijke aanwijzing dat iemand dringend weer zal mogen beginnen opbouwen om binnen een paar weken klaar te zijn voor het Brigandbikers event in Ingelmunster.
Dan kwamen we aan de tweede bevoorrading. In tegenstelling tot vorig jaar gingen we niet naar beneden op het paadje, maar gingen we de weide naar beneden om terug de weg over te steken. We reden lekker rustig door en genoten van het privestukje dat eindigde in een schuur?!?!? Vreemd maar zeer leuk. Achter de bocht zat daar een biker wat mottig te wezen tegen een betonnen drinkbak voor de koeien. Zijn arm jammer genoeg in de gekende houding. We hoorden een sirene en wisten wat er aan de hand was. (Hopelijk herstel je snel)
De tweede of derde splitsing van de 35 kwam eraan, dus konden we nog een klein stukje afsnijden om toch niet de volle 50 te rijden, dit keer enkel om Niko te plezieren, ik kon nog verder en veel meer aan vandaag (hum-hum). We naderden Ronse heel snel en ik liet Niko achter me. Hij had me nog een keer kunnen uitremmen toen we ergens links moesten draaien na een afdaling en hij was al meer dan tevreden voor vandaag. Ik ging er dus maar voor en volgde iedereen die sneller reed en haalde er zelfs nog een aantal in toen we over de spoorwegbrug reden.
Heel ander parcours dan vorig jaar, ik heb er eigenlijk flink van genoten en geen pijnlijke onderdelen aan overgehouden!
Ik kwam uiteindelijk voldaan aan en wachtte even op Niko, die een paar minuten later aankwam. Wij hoopten een douche te nemen, maar het zonneterras lonkte en we zijn er niet geraakt. Slechte vrienden zeker?
Gereden afstand: 46.70 km
Hoogtemeters en vanalles niet geregistreerd. Dju toch.
http://www.hinnaert.net/KML/2008Ronse.kml
Geen opmerkingen:
Een reactie posten