Toen we er aankwamen was er flink wat activiteit, eigenlijk meer dan ik verwacht had. We maakten ons klaar, ik nog de banden opgepompt (nadat ik ze vorige week wat losser had gezet op het moddercircuit van Houchin) en Traxer sloot zijn auto af, met de linkervoordeur wagenwijd open. Gelukkig kwam een collega forumbiker langs, die hem op dit kleine euvel wees.
Ingeschreven en het nummerbordje 465 vooraan op de bike gehangen. De overzichtskaart even bekeken en hop, op weg naar de Mont Noir. De eerste bult in het aardoppervlak was al meer dan de moeite om het gewoon te worden en in geen tijd kwam de Zwarte Berg eraan. Geklommen waar we normaal afdalen en afdaling langs de normale "klimzijde", maar ondertussen toch hier en daar een stukje onbekend paadje meegepikt. Als altijd laatst boven en eerst beneden van wat toen nog de kop van het forumtreintje was (de platte band van Slijkcrosserke in de eerste kilometer had peepeetje, Motorbiker, Orbeabiker en mezelf de kans gegeven te ontsnappen).
Een bochtje of drie en hop, nog eens erover, en nog eens, en nog eens. Geen asfalt. Ik reed in het zog van de Cowboy zelfs het stuk met de trapjes omhoog. Wij lieten een stukje rechts liggen dat aangeduid stond als "pas du tout facile" omdat er daar nogal wat voetgangers met een bike aan de hand bleken te lopen, maar dit was eigenlijk vrijwel de enige keer dat we hier last van hadden, wat op Franse toertochten niet altijd evident is.
Langs het Hellegat de Rode Berg op, op de flanken van de Sulferberg wat vertoefd en dan langs de kerk van Westouter om het gekende paadje richting Frankrijk te rijden. In de verte stond de antenne op de Catsberg ons al toe te lachen... Mijn derailleur hing precies was scheef onder mijn cassette en maakte vreemde geluiden, maar zolang het ding werkte was er niets aan de hand. Ik besliste wel de lus langs Boeschepe niet te doen en direct de Catsberg op te rijden.
Dit was een speeltuintje zoals we er zelden hebben meegemaakt. in plaats van gewoon naar boven te rijden was daar een parcours uitgestippeld dat er voor zorgde dat we elke boom hadden gezien, sommige zelfs meerdere keren denk ik. Het was de eerste keer dat ik de Catsberg zo mooi ben opgereden en er zo lang heb mogen van genieten (neen, het had niets te doem met mijn snelheid...) Een paar ongelofelijk scherpe afdalingen zorgden voor problemen bij een aantal bikers, maar wij leerden die mannen daar allemaal een lesje. Boven gekomen was er in de goede Catsberg traditie geen bevoorrading, maar die hadden we al gehad: een waar buffet, waar alle organisaties een voorbeeld aan kunnen nemen.
Het ergste zullen we nu al wel gehad hebben zei Motorbiker. Een bocht naar rechts en hopla, daar gingen we weer. Het bleef klimmen en dalen en er was zelden asfalt te bespeuren. Vreemd, er zijn Fransen nodig om de gekende ritjes asfaltvrijer te maken. Mijn derailleur begon te klinken als een koffiemolen en in het zicht van de kerktoren van Bailleul werd het precies nog erger. Voor het eerst kon ik eigenlijk nog iets meer dan mijn bike!
Een douche genomen en aangeschoven voor een broodje met worst, een Danone dessertje, een Grimbergen en een tombola, waar ik nog een T-shirtje mocht meenemen. Bleek uiteindelijk dat de broodjes en het bier werden klaargemaakt en uitgedeeld "zolang de voorraad strekt" en... dat alles voor 4 euro. Meer moet dat niet zijn zeker.
Blij verrast met deze rit, die tot nader bericht mijn nummer 1 van het Heuvelland is geworden.
Gereden afstand: 45.64 km
Totale rijtijd: 2:50'26
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 49.6 km/u
Hoogtemeters: 848 m.
http://www.hinnaert.net/KML/2008Bailleul.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten