We keken al een paar weken uit naar Beuvrages. Van vorig jaar herinnerden we ons alleen nog maar bos, bos, een terril en bos, bos en nog wat bos. Afspraak met de club aan het lokaal aan de grensovergang om in dezelfde stijl terug aan te komen aan het sportstadium in Beuvrages, waar we de parking weer innamen als een bezettingsmacht. Forumbikers, Steenbakkers, TOF-ers, Raketmannen... de opkomst van de Vlamingen was weer overweldigend.
Inschrijving verliep iets sneller dan vorig jaar (met inschrijfformuliertjes in plaats van het grote blad) en in geen tijd gingen we er vandoor. Iedereen achter de vertreklijn en hop, vertrokken voor een volle twintig meter road vooraleer we alle hoeken en kanten van het sportterrein gingen verkennen, vooraleer de oprijlaan naar de straat terug te rijden. Iedereen wou links, maar de pijltjes toonden rechts?!?! Een nieuw parcours begon met meer dan 500 meter road.
De forumtrein, eerst met Lokske, later met SuPaH Fly aan kop ging (naar mijn normen) redelijk snel van start. Na vijf kilometer lag het gemiddelde flink boven de 30km/u. Ik was gestart bij de eersten en tegen de tijd dat we via allerlei leuke stukjes nieuw parcours uiteindelijk langs de Schelde reden, merkten Chris en ik op dat het hier toch wel snel ging. We bleven naast het bos rijden en gingen op allerlei paadjes verder snelheid maken, die we telkens moesten afbreken om over, langs of onder een slagboom te gaan.
En dan kwam het bos... Een eerste stuk bos, maar dit bleek nog altijd "het grote bos" niet te zijn. Eerst kwamen we langs de bevoorrading en dan was het zover. We begonnen met een strook van meer dan een kilometer ploeteren. Ik hing aan het wiel van een zwalpende Motorbiker (teveel kracht achteraan waarschijnlijk) en het leek meer op schaatsen dan op fietsen. "Het bos zal droog liggen" was wat ik aan het vertrek had gehoord, niets was minder waar. Gelukkig had ik mijn zomerbandjes weer opgeborgen, anders zou het hier nog slechter geweest zijn.
Even de weg op en bleek dat ik even de rol had moeten lossen. Het stukje weg liet me toe om terug aan te pikken met wat hulp van Slijkcrosserke, maar toen we daar een zandwegel indraaiden waren enkel de paarden die uit de andere richting kwamen gelukkig met deze ondergrond. Het bolde voor geen seconde, maar het leek voor de rest van de trein net iets beter te bollen, dus raakte ik weer achterop. Vreemd genoeg was de modderstrook daarachter - weliswaar de moeite - van die aard dat ik weer dichter bij de groep kwam. Bleek ondertussen dat ik alleen in de achtervolging zat, Chris en de TOF-ers bleken iets verder achterop te zitten.
De grond werd donkerder en donkerder en daar ging het plotseling lichtjes omhoog. Een bocht naar rechts en daar ging het echt naar omhoog. De terril. Ik moest nog even schakelen naar het einde toe en raakte even in een geul met het achterwiel. Ik moest voetje aan de grond zetten maar kon opnieuw vertrekken, toch kwam ik een meter of vier te kort. Maar dan kwam daar een speeltuintje om "U" tegen te zeggen. Zijn Mazingarbe en Loos-en-Gohelle mooie stukjes, deze terril is nog een stuk beter. Op en neer en hier en daar toch even op tijd remmen, want de afgrond gaapt de hele tijd. Toen ik de afdaling wou aanvatten namen Niko en Slijkcrosserke me mee voor een bisnummer en hop, daar gingen we nog eens, wat zoeken links, wat rechts en daar kwamen we terug op die centrale open plaats ("het centraal massief") om het crossparcours nog eens te doen. Zij waren er snel vandoor en ik kon me niet inhouden op toch nog een kort stukje af te dalen in een andere richting dan de pijltjes toonden, waardoor een paar andere bikers toch even flink in de war waren toen ze me zagen rondrijden.
Afgedaald en het bos in. Ik dacht dat er nog een groepje voor mij reed en had mijn nieuwe gevoel van de laatste weken: op het einde begint alles goed te bollen. Op jacht naar andere bikers, die er niet bleken te zijn... Zij hadden een derde toertje gemaakt op de terril en ik ging spoken jagen. Aan de bevoorrading haalde ik de TOF-ers en Motorbiker in, die niet gebist hadden. Toen werd het duidelijk dat er niemand meer voor mij reed. Samen gingen we weer op weg. Weg zeg ik, het was verdorie weer een van die lastige stukken, waar ik plotseling zelfs een afslag miste.
Iedereen weg en ik toch nog in de achtervolging in de laatste kilometers. Ik wou de laatste tien kilometer aanvatten en ging rechtop de trappers staan om me na een kilometer of zo te herkennen... Ik reed Beuvrages binnen en kwam over de meet gereden met iets meer dan 53 kilometer op de teller. Dju toch, nog energie over voor 7 kilometer en ik kon ze niet meer gebruiken!
Een rit met 95% off-road en toch waren we aan het kijken waarom we dit vorig jaar zo goed vonden. Zoals Casper opmerkte, we zijn veel gewoon aan het worden. Kom ik hier nog terug? Zeker, dit is een klassieker. Niet al te veel technisch werk (alhoewel boven op die terril moet je er toch wel met je gedachten bijzijn), maar vooral een kuitenkweker. En... er waren douches!
Gereden afstand: 53.41 km
Totale rijtijd: 2:54'52
Gemiddelde snelheid: 18.3 km/u
Hoogste snelheid: 42.3 km/u
Hoogtemeters: 294 m
http://www.hinnaert.net/KML/2008Beuvrages.kml
Grotere kaart weergeven
En.. voor de gelegenheid ook nog eens een filmpje.
Inschrijving verliep iets sneller dan vorig jaar (met inschrijfformuliertjes in plaats van het grote blad) en in geen tijd gingen we er vandoor. Iedereen achter de vertreklijn en hop, vertrokken voor een volle twintig meter road vooraleer we alle hoeken en kanten van het sportterrein gingen verkennen, vooraleer de oprijlaan naar de straat terug te rijden. Iedereen wou links, maar de pijltjes toonden rechts?!?! Een nieuw parcours begon met meer dan 500 meter road.
De forumtrein, eerst met Lokske, later met SuPaH Fly aan kop ging (naar mijn normen) redelijk snel van start. Na vijf kilometer lag het gemiddelde flink boven de 30km/u. Ik was gestart bij de eersten en tegen de tijd dat we via allerlei leuke stukjes nieuw parcours uiteindelijk langs de Schelde reden, merkten Chris en ik op dat het hier toch wel snel ging. We bleven naast het bos rijden en gingen op allerlei paadjes verder snelheid maken, die we telkens moesten afbreken om over, langs of onder een slagboom te gaan.
En dan kwam het bos... Een eerste stuk bos, maar dit bleek nog altijd "het grote bos" niet te zijn. Eerst kwamen we langs de bevoorrading en dan was het zover. We begonnen met een strook van meer dan een kilometer ploeteren. Ik hing aan het wiel van een zwalpende Motorbiker (teveel kracht achteraan waarschijnlijk) en het leek meer op schaatsen dan op fietsen. "Het bos zal droog liggen" was wat ik aan het vertrek had gehoord, niets was minder waar. Gelukkig had ik mijn zomerbandjes weer opgeborgen, anders zou het hier nog slechter geweest zijn.
Even de weg op en bleek dat ik even de rol had moeten lossen. Het stukje weg liet me toe om terug aan te pikken met wat hulp van Slijkcrosserke, maar toen we daar een zandwegel indraaiden waren enkel de paarden die uit de andere richting kwamen gelukkig met deze ondergrond. Het bolde voor geen seconde, maar het leek voor de rest van de trein net iets beter te bollen, dus raakte ik weer achterop. Vreemd genoeg was de modderstrook daarachter - weliswaar de moeite - van die aard dat ik weer dichter bij de groep kwam. Bleek ondertussen dat ik alleen in de achtervolging zat, Chris en de TOF-ers bleken iets verder achterop te zitten.
De grond werd donkerder en donkerder en daar ging het plotseling lichtjes omhoog. Een bocht naar rechts en daar ging het echt naar omhoog. De terril. Ik moest nog even schakelen naar het einde toe en raakte even in een geul met het achterwiel. Ik moest voetje aan de grond zetten maar kon opnieuw vertrekken, toch kwam ik een meter of vier te kort. Maar dan kwam daar een speeltuintje om "U" tegen te zeggen. Zijn Mazingarbe en Loos-en-Gohelle mooie stukjes, deze terril is nog een stuk beter. Op en neer en hier en daar toch even op tijd remmen, want de afgrond gaapt de hele tijd. Toen ik de afdaling wou aanvatten namen Niko en Slijkcrosserke me mee voor een bisnummer en hop, daar gingen we nog eens, wat zoeken links, wat rechts en daar kwamen we terug op die centrale open plaats ("het centraal massief") om het crossparcours nog eens te doen. Zij waren er snel vandoor en ik kon me niet inhouden op toch nog een kort stukje af te dalen in een andere richting dan de pijltjes toonden, waardoor een paar andere bikers toch even flink in de war waren toen ze me zagen rondrijden.
Afgedaald en het bos in. Ik dacht dat er nog een groepje voor mij reed en had mijn nieuwe gevoel van de laatste weken: op het einde begint alles goed te bollen. Op jacht naar andere bikers, die er niet bleken te zijn... Zij hadden een derde toertje gemaakt op de terril en ik ging spoken jagen. Aan de bevoorrading haalde ik de TOF-ers en Motorbiker in, die niet gebist hadden. Toen werd het duidelijk dat er niemand meer voor mij reed. Samen gingen we weer op weg. Weg zeg ik, het was verdorie weer een van die lastige stukken, waar ik plotseling zelfs een afslag miste.
Iedereen weg en ik toch nog in de achtervolging in de laatste kilometers. Ik wou de laatste tien kilometer aanvatten en ging rechtop de trappers staan om me na een kilometer of zo te herkennen... Ik reed Beuvrages binnen en kwam over de meet gereden met iets meer dan 53 kilometer op de teller. Dju toch, nog energie over voor 7 kilometer en ik kon ze niet meer gebruiken!
Een rit met 95% off-road en toch waren we aan het kijken waarom we dit vorig jaar zo goed vonden. Zoals Casper opmerkte, we zijn veel gewoon aan het worden. Kom ik hier nog terug? Zeker, dit is een klassieker. Niet al te veel technisch werk (alhoewel boven op die terril moet je er toch wel met je gedachten bijzijn), maar vooral een kuitenkweker. En... er waren douches!
Gereden afstand: 53.41 km
Totale rijtijd: 2:54'52
Gemiddelde snelheid: 18.3 km/u
Hoogste snelheid: 42.3 km/u
Hoogtemeters: 294 m
http://www.hinnaert.net/KML/2008Beuvrages.kml
Grotere kaart weergeven
En.. voor de gelegenheid ook nog eens een filmpje.
beuvrages.avi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten