Onderweg weer de nodige onnozelheden op de snelweg, waar achteraf bleek dat 1 van ons bij betrokken was. Hopelijk zonder al te veel erg.
Oignies buiten op asfalt en het Parc du Hautois binnen, waar de eerste off-road tracks duidelijk goed droog waren. Dit zou geen herhaling zijn van de rit van vorig jaar waar we gleden van links naar recht en van boven naar onder. "Het is gewoon een trainingsritje" riep Motorbiker, maar Hanzi, de Cowboy en de Fast gingen er vandoor. De Fast hing achteraan het drietal (of deed alsof), maar als hij volgende week nog zijn naam wil houden kon hij niet anders dan meerijden en ja... het ging verdorie snel. De eerste 10 kilometer gingen aan een gemiddelde boven de 25. Dit zou niet blijven duren.
Een single track naast het moeras van Annay (de normale wegeltjes waren waarschijnlijk toch nog iets te vochtig) en wij op weg naar Carvin voor de eerste terril van de dag. Ik kwam vijfentwintig centimeter te kort op de klim en ging op mijn zij. Het bleek geen schande, want ik was niet de enige die niet boven raakte (alhoewel het feit dat ik daar midden op het pad lag waarschijnlijk ook niet echt hielp...)
De wegels hierachter waren mooi en toen we Libercourt waren gepasseerd reden we in Wahagnies een verdwaald stukje van het bos van Phalempin door. Hier werd ik getracteerd op een bord van mijn eigen recept: de biker voor me besliste boven op een richel voet aan de grond te zetten. Ik weer op mijn zij. Even op de weg en het Bois de l'Offlarde binnen. We passeerden langs een mini-afdaling - gekend van andere toertochten - en moesten natuurlijk even van het parcours afwijken. Verder en vrijwel onmiddellijk verder naar de terril van Leforest. Ik wou er niet rond rijden, maar vond slechts een klein stukje waar ik op en af kon rijden, wat ik dan ook met plezier aan het parcours toevoegde.
Het kanaal kwam eraan. De wind zat schuin op het koppeke, waardoor snelheid alleen maar werkte als je brede schouders links voor je had. Matthias bood me bescherming, maar toen hij boven de 30 per uur aan het jagen ging vond ik het toch iets te snel. Tino vond dat ook en toen we een kilometer verder waren vonden de demarreurs dat blijkbaar ook, want we reden samen de tweede bevoorrading binnen. Opnieuw hergroepering met de rest van de bende en we wachtten even op Motorbiker, die er niet lang daarna ook aankwam.
Opnieuw op weg en lap, de onmogelijke klim van de terril van Evin-Malmaison. Gelukkig wordt deze afgesloten met een langgerekte afdaling, waar ik de mannen die me net voor de top wilden inhalen toch een flink stuk achter me kon laten. Geen steile afdaling, maar een 5-600 meter geleidelijk slingerend tussen de bomen en maar laten lopen. Zalig.
Eventjes wat asfalt en dan de "berm des doods". Een anderhalve kilometer bovenop een berm, die uit zuigende ondergrond bestaat. Ik overwoog om het stukje ernaast op asfalt te rijden, maar aangezien alles al mooi droog lag kon het zo erg niet zijn. Het bleek een stukje te worden dat best te doen was. "Een recuperatie stukje" zei Tino. Voor ons lag Delta 3. We reden eerst een klein stukje rechts en dan links en lap, omhoog. Beide dijspieren gingen in een kramp. Geen probleem dacht ik, ik ging recht op de trappers en beide benen stijf als een plank. Dan maar terug op het zadel en vooraan zo klein mogelijk en achteraan zo groot mogelijk. Ik raakte boven.
Rond het grootste deel van de terril en dan zag ik daar een pak wandelaars van rechts komen. Was dit deel nu weer geopend? Ik naar rechts nadat ik een schreeuw naar de mannen voor me had gegeven. Ik zag er een tweetal terugkeren. Toen ik halverwege de klim was hoorde in de Cowboy "hij kon het weer niet laten" en minuten later reden we met zijn vijven Delta 3 op. We ontdekten de onvermijdelijke omheining, maar vonden een nieuw pad, dat ons toeliet om een mooie afdaling te nemen, die we niet helemaal konden afwerken door de gracht onderaan de laatste helling. Ha, daarvoor doen we het.
Nog een tweetal kilometer veldwegels, waar Hein blijkbaar nog een cartouche gebruikte en we reden terug Oignies binnen. De wachtrijen voor de tombola en het gratis broodje en drankje waren zo lang, dat we ons gewoon maar installeerden aan een tafeltje. Biker Tino en Motorbikers verjaardag werden gevierd met allerlei lekkers en het was weer een mooi moment. Mooie rit, de eerste van het terrilseizoen. Droog weer en eigenlijk veel te warm voor de tijd van het jaar. Hopelijk vind Motorbiker zijn benen snel terug, want er volgen er nog veel meer en zelfs nog mooiere.
Gereden afstand: 49.78 km
Totale rijtijd: 2:46'31
Gemiddelde snelheid: 17.9 km/u
Hoogste snelheid: 42.6 km/u
Hoogtemeters: 380 m.
http://www.hinnaert.net/KML/2011Oignies.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten