Het regende lichtjes, maar de buienradar toonde dat het ergste voorbij zou zijn. De buienrader was dus fout. Aan de inschrijving begon het zowaar echt te regenen en de rest van de aanwezige forumbikers begon al alternatieve plannen te maken, die vooral kortere afstanden inhielden.
We gingen samen op weg en twintig meter verder kwam de eerste splitsing. Zij rechts en ik links, alleen... Het eerste lusje van 25 km was een aaneenschakeling van alle gekende paden in Izegem, Emelgem, Ingelmunster en een ommetje naar Meulebeke. Ideaal als opwarming, tot daar het oude oval-circuit "Mandes" opdook. Het bolde voor geen meter en mijn bike danste onder mijn lijf. Toch raakte ik boven op beide klimmetjes, maar was blij om terug naar de sporthal te rijden, waar ik even de fietsenboer naar mijn bike liet kijken.
Hop, nog eens rond het sportterrein en op weg voor het vervolg. Vreemd genoeg voelde ik me na die eerste lus gewoon opgewarmd alsof ik nog maar pas begonnen was. Op weg naar het kanaal voor de stukjes aldaar, die door de regen van vannacht en deze morgen flink verzopen lagen. Met modderbanden zou ik hier wel doorgeraakt zijn, maar met snellopende zomerbanden was er geen beginnen aan. Flink zonder adem reed ik "Klein Zwitserland" uit, brug over en op weg naar de aangelegde strookjes op de taluds van de volgende brug.
Zalige stukjes, die best berijdbaar waren (al bleek dat er 1 stuk afgesloten was 's morgens wegens "helemaal niet te doen"), gelukkig had ik de zogenaamde "super cowboy" vorige week al eens gereden. Allerlei paadjes, waarvan ik er een aantal niet kende en plots reed ik het dorpscentrum van Hulste binnen. Een paar boomgaarden later kwamen we in Harelbeke waar het provinciaal domein "De Gavers" er aan zou komen. Voor mij is dit vrij onbekend terrein en ik moet zeggen dat het best leuk was. Even langs de snelweg en hop, terug de Gavers in voor deel twee, dat nog leuker bleek te zijn.
Even langs Deerlijk om op de oude Gentsesteenweg te komen. Toen ik het centrum van Harelbeke op de steenweg binnenreed voelde ik dat ik ergens een pijltje moest gemist hebben. Terug en inderdaad, half achter een struik zat een pijltje naar een tweede pad door een boomgaard verborgen.
Gelukkig kwam hier een strookje verhard, want straks zouden drie flinke stroken elkaar opvolgen. Eerst kwam het "Ooigem-bis" bosje, dat nieuw en heel leuk was om te rijden. De brug over en "Ooigem bos" zelve lag te wachten op mij. Jammer genoeg was het hier net iets te vochtig om serieus te rijden en kon ik niet ten volle genieten van dit prachtig stuk.
Ondertussen begon het weer oude wijven te regenen en vloekte ik voor een eerste keer binnensmonds. Waarom moest ik toch weer de stoere uithangen en alleen de grote afstand rijden? Ik reed een stukje achter een Quickstepper met dunne bandjes en al ging het snel, het voelde goed om achter iemand anders uit de wind verder te rijden, maar daar kwam het crossparcours eraan en dit was duidelijk enkel voor mountainbikes.
Hier lag het verrassend droog en kon ik weer wat sjeezen, tot ik plots een bochtje miste en pardoes op mijn gezicht terechtkwam. Ik krabbelde recht en ging er vlug vandoor voor iemand mij zou zien in deze compromiterende houding. Verder langs de Leie en hier brak een tweede regenbui (van het Floridiaanse type) los. Ik had het lekker warm, dus zonder regenjasje verder. Toen het ergens tussen Wielsbeke en Oostrozebeke stopte met regenen hing er een damp rond mijn lijf. Ik was mijn truitje rustig aan het drogen met bodyheat.
Nu nog enkel Meulebeke wist ik van de kaart die ik deze morgen had bekeken. Ik had de vurige intentie om de afdaling aan de Paanders over te slaan en direct honderd meter verder aan de top van de klim die erop volgt verder te gaan. Het parcours week even af van de gekende paden en plots zat ik toch onderin. Dju, nu moest ik toch naar boven. Het lukte en zonder krampen (ik had er ondertussen al meer dan 90 op de teller staan) ging ik het zandstuk tussen de prei en de patatten te lijf.
Gelukkig zaten we hier op het hoogste punt en was de rest enkel nog afdalen. Dit bleek inderdaad te kloppen en het laatste stukje vals plat zou direct gevolgd worden door een afdaling op een zandwegel wist ik. Hier vloekte ik voor de tweede keer en dit keer niet binnensmonds. De wind blies pal voorop en ik moest verdorie duwen naar beneden. Dit zou verboden moeten worden!
Met de blik op oneindig duwde ik verder, ondertussen met een kapotte rechterpedaal, die kraakte alsof ze elk moment kon afbreken, gelukkig zag ik al de lichtmasten van het sportterrein en minuten later hing ik mijn bike aan de haken op de bikewash (prachtig systeem met haken aan nadars, waar je je bike op ooghoogte kan zien properder worden).
Nog honderd meter verder en daar kwam ik terug aan de sporthal. Moe maar zeer voldaan en vooral zeer tevreden over mijn prestatie de bike afgegeven aan de bewaakte parking en binnen voor een boterhammetje en (een paar) drankjes.
Teug de bike op en naar huis, waar ik dit verslagje ben beginnen schrijven, anders bleef ik waarschijnlijk eten.
De eerste 25km waren niet de mooiste, maar als opwarming niet verkeerd. Bepijling was soms een kleinigheidje verwarrend (soms pijltjes voor soms na een weggetje, soms drie of vier en dan slechts eentje...) maar niet echt een groot probleem. Was het parcours droog geweest (zoals vorige week), dan waren er waarschijnlijk een aantal stroken niet echt boeiend, maar met de ondergrond die er nu lag was het hier en daar balanceren om rechtop te blijven, wat het flink leuker maakte, jammer genoeg ten koste van de snelheid. Hoe dan ook, volgend jaar kom ik hier terug, voor de langste rit.
Gereden afstand: 107.91km
Totale rijtijd: 5:51'47
Gemiddelde snelheid: 18.4 km/u
Hoogste snelheid: 36.2 km/u
Hoogtemeters: 430m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Ingelmunster(zomer).kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten