We vertrokken en vrijwel onmiddellijk reden we de Base de Wingles binnen. Dit was helemaal niet wat we verwacht hadden, we herkenden hier en daar wel een stukje maar bleven precies weg van de mooiste stukken. Een van ons had een platte band, die onmiddellijk werd vervangen, terwijl de rest zich maar een beetje begon uit te leven op het terrein. De Franse bikers die ons volgden waren helemaal het Noorden kwijt, bikes links, rechts, boven en onder, terwijl ze angstvallig de pijltjes probeerden te volgen. Een paar minuten later waren we weer onderweg en ontdekten zelfs nieuwe stukjes Wingles.
Maar dan begon daar toch een ploeterstuk van jewelste. Links van ons zagen we de terrils van Loos-en-Gohelle al, maar daar lag al iets dichterbij, jammer genoeg was de weg ernaar toe zo diep... Modder, modder en nog eens modder. Net vorige week had ik mijn muds vervangen door all terrain banden. Niet al te beste timing!
Iets meer frusterend was het toen we de terril van Hulluch gewoon voorbijreden om gewoon verder te blijven ploeteren door het slijk. De terrils van Gohelle kwamen wel dichter, maar hier en daar draaiden we toch nog eens de andere richting uit. VTT-tje vreesde het ergste en vroeg me nog: "Wat denk jij? Zullen we erop rijden?" en nog geen honderd meter verder reden we het terrein op.
We reden een andere kant op dan we kenden, maar deden de prachtige afdaling, die ergens in Oostenrijk zou kunnen liggen. Ik ontdekte dat ik nog altijd het nodige zelfvertrouwen mis, maar ja, dat zal moeten slijten denk ik. De bende besliste om te bissen, maar met de helft van de groep gingen we verder. Hier was duidelijk meer uit te halen, maar vandaag waren mijn benen precies papier. Ik was al tevreden met het feit dat ik geen kilometers achter de rest kwam, maar dit kwam meer door het feit dat de groep beslist had om tot dan samen te blijven. Kenny kreeg het redelijk op zijn heupen, maar we mogen niet vergeten dat dit een eerste organisatie van een wegrijders clubje was.
Bevoorrading kwam na 20 km niets te vroeg. Ik wou eigenlijk de bus nemen, maar blijkbaar was iets eten en drinken niet zo'n slecht idee. Dingen gingen plots beter. We reden Grenay door en daar kwam hij er al aan, de Tafelberg of de terril van Mazingarbe. We zagen de andere bikers al over de top rijden en raakten lichtjes opgewonden. We draaiden rechts en links en daar gingen we omhoog. Ik moest twee keer voetje aan de grond zetten, maar reed telkens verder. Hier was duidelijk meer fun voorzien en werd er veel meer uitgehaald. Een paar keer flink moeten oppassen of de takken van de bomen duwden je de afgrond in,
En dan ging het plotseling beregoed. Een zes kilometer lange track op gravel, wind in de rug. Regelmatig spraken we af om toch nog een beetje in te houden, want er was nog een stuk te gaan en we konden niet weten hoe de ondergrond zou zijn. En dan kwamen we langs het kanaal. Een rechte strook van vier volle kilometer ploeteren. Niet te doen. Ik herkende het stuk van de rit van Douvrin, waar het toen een racebaan was. Nu was het pompen om recht te blijven. Kenny en Jocca waren verdwenen en met een paar gingen we erachteraan.
En dan gingen we het kanaal over. Ik haalde Jocca bij maar kon er precies niet over, tot de ondergrond plots iets beter begon te bollen. En dan kwam ik terug bij "Start". Kenny had ik niet meer ingehaald, maar de rest had ik blijkbaar losgereden. Vreemd, geen benen in het begin en tegen het eind ging het dan wel weer.
Jammer genoeg geen douches, we konden ze nochtans goed gebruiken. Met vereende bidonnetjes en een plasseltje links en rechts hier toch het beste van gemaakt en wij binnen voor onze sandwich en een drankje, ook inbegrepen in de 2 euro. Toch zo'n verschil, vooral toen de flessen Cremant geopend werden en wij samen met de organisatie onze tweede plaats in het klassement begonnen te vieren. Wat zou dit geweest zijn als we eerstes waren geweest.
Gemengde gevoelens, maar duidelijk een blijver. Had het vannacht niet zo gegoten was dit een volledig andere tocht geworden, maar dit was al meer dan de average biker gewoon is.
Gereden afstand: 49.83 km
Totale rijtijd: 3:16'47
Gemiddelde snelheid: 15.2 km/u
Hoogste snelheid: 43.1 km/u
Hoogtemeters: 459 m
De KML file hieronder is weldegelijk de moeite om eens in Google Earth te openen. Je kan bijna inzoomen tot op het punt dat je de keien kunt tellen.
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Billy-Berclau.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Ook nooit gedacht dat dit een gewoonte zou worden, maar als je eens een kwartiertje tijd hebt, bekijk dan zeker ook de laatste productie van de ondertussen beruchte Trax-Studios. (Beelden van moto VTT, moto Traxer en moto Motorbiker). De woorden hierboven zijn vrijwel nutteloos geworden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten