Na vijftig meter stond iemand van de organisatie met een pijltje in de hand de richting te wijzen. Wat hebben we deze man gemist later op deze tocht... Honderd meter verder en daar gingen we op een ouderwetse kassei. Na bijna vijf kilometer reden we weer een asfaltweggetje op en verdorie, we waren duidelijk opgewarmd.Dit asfalt straatje was duidelijk een van onze favorieten want we deden het drie keer wegens een totaal gebrek aan pijlen. Als we in de ene richting reden zagen we links van ons de Kluisberg, in de andere richting zagen we links de Mont St. Aubert, maar waar moesten we naartoe? Een paar Walen met een Vlaams accent en een Vlaming met een Frans accent belden de organisatie op en daar gingen we: recht naar de Mont St. Aubert.
Ondertussen al een paar keer weer in twijfel doelloos rondgereden op zoek naar pijltjes maar daar begon het serieus te klimmen dit keer. Midden in de beklimming mijn ketting eens uit mijn achterwiel gehaald en daar kwam de afdaling. Zoeven naar beneden en dan 180 graden naar links en nog eens... Dju toch. Gelukkig was er hier ook een afdaling, wat me weer gelukkig maakte.
De bepijling werd beter... we reden slechts 1 keer verkeerd na de Mont St. Aubert. We kwamen een kudde Jeeps tegen en dan gingen we een beetje jagen langs de Schelde, op het jaagpad. Kenny haalde me een paar terug bij de groep, maar het liep van geen kanten. We gingen de brug over en vatten daar een aantal ondergelopen veldwegels aan.
Een biker kwam naast ons rijden en zei doodleuk "en ik die dacht dat die forumbikers echte mannen waren" omdat we een stukje naast de Schelde op verhard in plaats van een single track hadden gereden. Lachen OK, maar dit was erover: lachen met mijn vrienden is "completely not done". Ik ging daar even recht op de trappers staan en achter op mijn zadel hangen en reed hem in dat modder stukje op een vijftigtal meter. Deze kleine rechtzetting was nodig geweest, maar deed me geen goed!
De paden die volgden waren duidelijk al aangedaan door die kudde Jeeps, die U-vormige sporen van veertig centimeter diep hadden achtergelaten. Niet te doen. Uiteindelijk raakten we daar weer uit en gingen verder over minder verzopen wegen (toch blij dat ik voor het weekend van banden heb verwisseld) om na 38 km de bevoorrading aan te doen. Die rotsjes met kokosnoot waren zoooo lekker.
En dan beslisten we om te gaan voor de 30 kilometer (met ondertussen 38 km op de teller !) We reden Pecq binnen en draaiden de weg op die we 's morgens hadden gebruikt om naar Herinnes te rijden. Twee baanrijders probeerden me in te halen. Dit kon ik niet laten gebeuren, dus ging ik maar even recht op de trappers. We klommen de brug over en toen gingen Falco en Kenny er "vollen bak" vandoor, zij toonden die baanrijders hun achterkant, wij waren al tevreden met het bordje "Herinnes 3 km".
Een kattewasje later (die kampeerdouche is wel handig) gingen we nog vlug binnen voor een drankje om te ontdekken dat iedereen daar eigenlijk een taalprobleem had: de Vlamingen spraken Frans om vriendelijk te zijn en de locals waren eigenlijk ook tweetalig en spraken Vlaams om vriendelijk te zijn. Het leven kan soms ingewikkeld zijn!
Jammer van de bepijling, want dit was best een geslaagd parcours. Hadden we in het begin niet zoveel moeten heen en weer rijden om de juiste richting te vinden, dan hadden we waarschijnlijk de volle 60 gereden, maar toen ik voorstelde om "La pipe a Martin" te geven was iedereen gretig om me te volgen. Kom ik hier nog terug? Ik denk het wel, want dit was toch weer 60%-70% off-road en dat is toch waar we het voor doen. Nu nog die mannen leren pijlen hangen.
Gereden afstand: 42.72 km
Totale rijtijd: 2:25'02
Gemiddelde snelheid: 17.7 km/u
Hoogste snelheid: 46.1 km/u
Hoogtemeters: 357m
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Herinnes.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten