We trokken het ons niet aan en vertrokken door het park achter de polyvalente zaal zoals het daar zo mooi genoemd werd. Motorbiker aan kop van het peleton en na een tweetal kilometer gingen we hem halen voor hij zich alleen op de wereld voelde. Het reed goed en de stukjes asfalt haalden de snelheid omhoog. We wisten dat de aanloop niet bijster mooi zou zijn, dus lieten we het aan ons hart niet komen.
Allennes-les-Marais en Carnin door en Phalempin naderde snel. Heel snel. Na 45 minuten hadden we een gemiddelde flink boven de 20 per uur, dat onmiddellijk werd vervangen door stukjes van net geen 10 per uur in het bos van Phalempin. De eerste strookjes waren leuk, maar de ondergrond lag redelijk vettig. Enige techniek was nodig om door de diepe modderige geulen te duiken en de boomwortels te ontwijken of toch tenminste zonder ongelukken te nemen.
We reden de Dreve des Morts binnen (ik herinner me in een ver verleden daar "piepedood" door te zijn gereden) voor een kort stukje voor we weer singletracks aandeden. Na een lange lus reden we dezelfde dreef van de andere kant binnen om redelijk snel een speelpleintje op te rijden. "Ralentir" stond er, wat niemand problemen gaf, want daar stond de bevoorrading. Spartaans, maar genoeg om de inwendige mens weer aan te sterken.
Weer op weg door het bos en het lag daar nog iets vochtiger dan daarvoor. Gelukkig bleef het berijdbaar en konden we nog een bosje meepikken in Thumeries voor we de veldwegels naar Mons-en-Pevele begonnen te klimmen. Ik vreesde voor de dodelijke kassei naar de kerk, die gelukkig vervangen werd door een off-road klim. Toen we boven een stukje ouderwetse betonbaan opreden kwam er een hergroepering, die nodig was om de adem en de hartslag onder controle te krijgen.
Een tweetal kilometer asfalt en hop, weer het bos van Phalempin binnen voor mooie singletracks, die toch net iets lastiger lagen dan verwacht. De snelheid ging weer omhoog en we reden de bevoorrading opnieuw binnen, waar de ajuinsoep ondertussen op het vuur stond te pruttelen. Een paar kopjes konden voor jet aandrijving zorgen, dus gingen we ervoor. Het was eten en drinken en niet iedereen at al zijn groenten op, misschien gelukkig, want hier kwamen we snel weer op de veldwegels aan de rand van het bos. We konden nog eventjes terug de single tracks op, maar dan gingen we voor de laatste 7-8 kilometer op eerder vervelende veldwegels en een verdwaalde kassei.
Motorbiker ging net als vorige week in de aanval, op een kassei dan nog... Ik liet hem rijden want als hij zo sterk was als vorige week was er toch geen doen aan. Een kilometer verder konden Biker Tino en ik hem weer oprapen. "Ik wou eens zien of ik bij die anderen kon raken" was zijn excuus. Neen dus. Geen twee keer dacht ik bij mezelf. Ik ging aan kop rijden (van de achtervolgers) en begon hard te duwen. Een fully op deze droge veldwegels is leuk en het ging goed. "Wacht eens even" hoorde ik achter me. Plat? Panne? "Het is nog maar twintig voor elf en nog maar 7 kilometer te rijden. Als je zo blijft doorgaan zijn we te vroeg thuis".
Ik hield even in maar het parcours kon me hier niet echt meer boeien, dus ging het maar weer sneller en sneller, kwestie van het snel voorbij te laten zijn. Nog een laatste demarrage in een veldwegel zorgde ervoor dat mijn snelheid van flink boven de twintig naar net onder de tien daalde. Dergelijke stukjes haalden de rest van het poer uit de kuiten. Nog wat goedlopende stukjes op het einde en daar plots een wild gesticulerende wandelaar. We verstonden alleen "pont" en "tomber". Brug, vallen? Wat zou hij bedoelen? Toen we na de brug op een stukje bangkirai rechts moesten draaien ging Biker Tino even plat op zijn zij. Nu wisten we wat hij bedoelde. Met pijnlijke billen reed Tino samen met ons Wavrin terug binnen.
Veel volk (wielertoeristen, mountainbikers en wandelaars) een drankje en een broodje later waren we fit genoeg om opnieuw een beker te gaan ophalen. Een klein interview met de Ch'ti omroeper. (Ondertussen bleek dat zelfs de inboorlingen hem heel moeilijk begrepen). Twee antwoorden gegeven op vragen die ik niet goed begreep, maar blijkbaar tot ieders voldoening. De beker aan onze jongste deelnemer meegegeven om op zijn schouw te zetten en wij terug naar huis om de Ronde op de voet te volgen.
Niet de beste rit ooit, maar zeker de moeite om te doen.
Gereden afstand: 55.91 km
Totale rijtijd: 2:56'45
Gemiddelde snelheid: 19.0 km/u
Hoogste snelheid: 35.4 km/u
Hoogtemeters: 271 m
http://www.hinnaert.net/KML/2011Wavrin.kml
Grotere kaart bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten