We waren nog geen honderd meter ver en we zaten al in iemands weide te crossen, wat snel duidelijk werd toen we de afsluiting op het einde bereikten. Opnieuw op weg en recht naar Hulluch, waar we het terrilterrein van Fosse 18 (mijngang 18) als eerste smaakmakertje aangeboden kregen. Deze werd snel opgevolgd door de terril van Vermelles, waar we lekker rond konden rijden.
Toch was dit alles maar een opwarmertje, want daar zagen we beide delen van de terril van Mazingarbe voor ons liggen: de Tafelberg zoals we die ondertussen al eens durven te noemen. De lange klim naar het hoogste punt aan de ene kant van de straat liep redelijk vlot en toen we boven kwamen bleken de pijltjes grotendeels verdwenen door de rondsjeezende quads. We lieten het aan ons hart niet komen en klommen all the way naar het hoogste punt, dat ons toeliet om een leuke afdaling aan te vatten. Lisa geloofde mijn instructie niet: "verstand op nul en mij gewoon volgen", waardoor ze een andere manier vond om in haar ogen veiliger naar beneden te rijden. Alleen jammer dat haar afdaling de volgende klim terug naar boven was...
De andere kant van de straat en daar reden we drie keer naar boven, met hier en daar een speelstukje. Na de eerste keer wou Motorbiker al eens bissen, maar na de derde doortocht was al onze aandacht op het volgende lekkers geconcentreerd. We konden eerst nog genieten van een sobere maar meer dan voldoende bevoorrading, waar de mannen zich verontschuldigden voor de verdwenen pijltjes op de terril. Pijlen op de grond en quads gaan niet goed samen, dat mag duidelijk zijn, maar moeilijk is het niet: klimmen tot boven en dan afdalen en snelheid maken.
Richting Bully-les-Mines voor een vreemde valpartij van Biker Tino op een klein en zeer leuk terrilstukje, dat ons dichtbij de Autoroute des Anglais bracht: de rechtstreekse verbinding met Eurotunnel. Even jagen op de paadjes langs de snelweg en plots stond Biker Tino aan de kant. "Lek" riep ik. "Neen hoor" hoorde ik en reed door. Toen we op het einde van het pad kwamen was hij er nog niet. Motorbiker reed terug om te helpen, terwijl we met zijn vieren gingen kijken hoe we "onze" terril, de Forumbikersterril zouden bereiken.
Soms moeten we door de mais, soms door een aardappelveld, maar nu zag het er prachtig uit, alleen... Wat waren die voertuigen op het einde van het doodlopende weggetje? Snel werd het duidelijk dat de terril vandaag niet zou worden toegevoegd aan het parcours. Een vijftal jagers met een fretje dat in de konijnenholen werd gejaagd, terwijl de anderen van beneden naar boven schoten met hun tweeloop benam ons de lust om daar boven rond te rijden.
Niet getreurd en naar Labourse-Verquigneul, waar de laatste zwarte ondergrond ons zou toelachen. Hier lieten we ons eens gaan en deden de leukste stukjes twee keer, niet noodzakelijk in de juiste volgorde, wat het zeer leuk maakte. Hier waren ondertussen geen andere bikers meer te zien, dus veroorzaakten we niet al te veel problemen.
Hier kwam de eerste asfalt. Een volle vier kilometer rechtdoor, lichtjes bergop, tegen de wind. We probeerden een waaier op te zetten achter de brede rug van Matthias, die niet meewerkte, waardoor de ouden van dagen weer het werk mochten doen. Gelukkig maakten we een bocht van 90 graden links, die de wind van richting deed veranderen. Hier kwamen wat vervelende veldwegels, maar die namen we er met plezier bij. Motorbiker had blijkbaar nog wat over en hij probeerde even een Cancelaraatje, dat hij welgeteld vijfhonderd meter volhield.
En dan begon het. De oude spoorweg, omgeturnd in wandelpad. Van Vermelles tot ergens ter hoogte van Douvrin, waar ik fier de kop van het peleton nam aan net geen 30 per uur. Als ik ze achter me kon houden zou het hier geen koers worden zoals vorige versies dacht ik nog. Vanop links kwam Fabian Motorbiker me voorbij, met twee, drie, vier, vijf man in zijn wiel. Ik loste de rol. Die bloeddoping zou toch moeten verboden worden. Zij hadden duidelijk allemaal een transfusie met bloed van een haas na een recente hoogtestage gekregen: een berghaas dus.
Gelukkig reed er hier en daar nog een andere biker tussen, die ik als target kon gebruiken om ze terug in te halen, wat niet echt meer lukte. Ik raapte nog een tiental mannen op, maar de berghazen waren waren een dikke vijfhonderd meter voor me terug in de Rue Pasteur. Het deed me deugd dat er nog mannen van onze groep achter me kwamen, maar ik was liever met de eersten over de meet gereden. Enfin, ik rij tenminste zuiver dacht ik onmiddellijk!
Zelfs zonder de extraatjes die we normaal toevoegen was dit een leuke rit. We wisten dat er terril inzat, maar blijkbaar waren we allemaal vergeten hoeveel wel. Heel leuke stukjes in onder andere Bully-les-Mines, die heel origineel in elkaar waren gestoken. Mooi werk en genoeg om ons hier volgend jaar opnieuw te laten aantreden.
Gereden kilometer: 55.69 km
Totale rijtijd: 3:00'18
Gemiddelde snelheid: 18.5 km/u
Hoogste snelheid: 44.6 km/u
Hoogtemeters: 478 m
http://www.hinnaert.net/KML/2011Douvrin.kml
Grotere kaart bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten