De start lag onderaan een klein klimmetje op asfalt en toen ik de elites voor ons zag vertrekken reden ze precies naar beneden. Ik keek nog eens achterom en keek recht in de ogen van een aantal zeer scherp staande madammen. Die zouden me dus snel inhalen.
Toen de masters 3 groep vertrok bleek die klim van 30 hoogtemeters op een afstand van 300 meter toch pittig als start. Enfin, ik kwam als voorlaatste van mijn categorie onder de boog gereden waar de tijdsopneming stond opgesteld. Lap, achtervolging, alhoewel ik niets anders had verwacht. Even later haalde ik al de vorige groep in, waar Matthias en Motorbiker vlot keuvelend achter wandelden...
Motorbiker verschoot zich een bult, sprong op zijn bike en dat was het laatste wat ik van hem zag. Ik kon Matthias nog even bijbenen, maar verloor hem uiteindelijk ook uit het oog.
Het parcours was super uitdagend. Op en neer en geen klein beetje. De eerste afdalingen waren haarspelden, waardoor je geen snelheid haalde en het zou een tweetal kilometer duren eer er een "deftige" afdaling aankwam, die hoe kon het anders, gevolgd werd door een klim die je op de adem pakte.
En dan een singletrack waar je eindelijk eens snelheid kon halen. Tijdens mijn eerste doortocht haalde ik daar een 35 per uur, jumpend over boomwortels en een trap of twee. Ik voelde me een hele meneer, maar toen ik tijdens mijn tweede doortocht een van die elite renners volgde waren de jumps dubbel zo lang en de topsnelheid ging naar 45 per uur, laverend tussen de bomen en de trappen twee in eens genomen.
Hier kreeg ik dorst van. Gelukkig was ik voorzien. Het hele parcours had 1 strook waar je kon recupereren: een afdaling over een weide, maar door de dokkerende ondergrond geen plek om zelfs maar een drinkbus aan de mond te zetten.
Na de tweede ronde begon ik al te voelen dat er hier gereden moest worden. Ik durfde naar mijn hartslag niet meer te kijken en keek dan maar eens naar de hoogtemeters. Wat? 157 hoogtemeters na een rondje van 5 kilometer? Misschien was dat de reden dat het hier en daar minder vlot reed.
Ik was klaar om 4 toeren te rijden en na toer 3 dronk ik nog iets voor de klim op asfalt nog eens aanging. Toen ik klaar voor de laatste ronde onder de boog reed hoorde ik dat het afgelopen was voor mijn categorie. Enfin, ik had nog een ronde kunnen rijden, maar zeker geen twee meer.
Stuurnummer teruggegeven en terug naar beneden om de anderen te zien langskomen als ze uit het bos reden. Nog een paar keer de adem uit mijn lijf geroepen en naar de auto om mijn bike erop te gooien. Vanaf dan kwam er elke paar minuten iemand over de aankomst gereden en snel was er een hergroepering in de zon. Toen ik zag hoeveel kracht er nog in de benen van die elites zat toen ze de eindsprint inzetten was het duidelijk dat er hier een verschil in categorie was. Morgen gooi ik de resultaten hierbij, van zodra ze gepubliceerd worden.
Blij dat ik het eens gedaan heb en ontdekt dat het Bois d'Olhain nog veel meer in zijn mars had dan ik al wist. Dit wordt een plek om eens een zondag te komen "spelen" als er niets anders te doen is.
Gereden kilometers: 14.62 km
Totale rijtijd: 1:14'22
Gemiddelde snelheid: 11.8 km/u
Hoogste snelheid: 45 km/u
Hoogtemeters: 472 m
http://www.hinnaert.net/KML/2011CourseCh'tis.kml
Grotere kaart bekijken
En dit is het hoogtekaartje... Ieder toerken van 5 km zag er zo uit, beginnende met de klim naar de tijdsmeting en dan telkens eindigend met dezelfde klim:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten