Tegen 8 uur kwamen de usual suspects de Base de Loisirs de Raismes opgereden. Vele Franse ploegen, maar zeker evenveel Vlaamse en Waalse bikers kwamen hier in groep afgezakt voor een ritje dat met het weer van de voorbije dagen best wel eens vlot rijdend zou kunnen zijn. Zelf had ik gisteren mijn modderband opgeborgen tot volgende winter en ik werd niet ontgoocheld. Het bos lag er prachtig bij. Hier en daar een streepje modder en toen we een plas tegenkwamen reed ik er met plezier door, kwestie van de bike toch vuil te maken.
We gingen van start rond de plaatselijke vijvers en zagen al dat er weer flink wat werk in gestoken was. Nieuwe paadjes, die ervoor zorgden dat we al hier en daar eens achter het zadel konden hangen voor een paar meter. Een paar honderd meter rechtdoor en een volle 50 meter asfalt langs het kerkhof, om daar de eerste klim van de dag aan te vatten. Ik schat een slordige 37%, waardoor we al eens konden afstappen. De rest van het stukje was heel leuk en we konden snel het kasseitje terug oprijden. Biker Tino had problemen met zijn body en ik kreeg zijn machine even weer aan de praat. Jammer genoeg alleen maar voor even. De paadjes volgden elkaar op en het was leuk om te doen. Na nog geen 12 kilometer reden we een bevoorrading binnen. Vroeg, maar wel gesmaakt.
De paadjes gingen verder door het bos en het werd duidelijk dat we veel zouden herkennen, niet noodzakelijk in de volgorde van vorige keren en hier en daar gelardeerd met een nieuw stukje en overgoten met een smakelijk sausje. Lekker. (Ik kijk te veel maar kookprogramma's denk ik...). Was het smaak, het gebrek aan waarschuwing of een moment van onoplettendheid? In ieder geval, Traxer hing zichzelf even rond een boom, die daar midden op de singletrack kwam gesprongen, gelukkig zonder al te veel erg.
En daar kwam hij er aan na zo'n 25 kilometer: de "waaiterril". Het is moeilijk uit te leggen aan je adolescente kroost dat je al volwassen bent als je het over terrils hebt. De namen die we gebruiken zijn van lagere schoolniveau en dan kunnen we verder niets meer uitbrengen dan "speeltuintje", "oeh", "aah", "ooh" en "je weet niet wat je mist". Niet getreurd, we deden het parcours boven twee keer en verzamelden voor de afdaling.
Ik werd even gehinderd door een Krierecrosser zonder terrilervaring die bovenop een bultje stopte, terwijl ik er net achter hing. Vijfhonderd meter later nog eens. Gelukkig zijn het goede organisatoren en waren er die wel terrils kenden, anders was hier een diplomatiek incident gestart, maar who cares, iedereen amuseerde zich en de Pavee de la Princesse stond ons toe om dokkerend aan de tweede bevoorrading te komen. Rik, de parcoursbouwer stond zich uitgebreid te verontschuldigen voor de vreemde locatie van de bevoorradingen (eerste heel vroeg, tweede heel laat), maar een discussie met de boswachter lag aan de basis. Gelukkig kent hij de volgende "man in charge", waardoor er weer mogelijkheden zijn om andere paadjes te gebruiken volgend jaar.
In geen tijd kwam er nog wat zwarte ondergrond aan. Nog een terril, met hier en daar een technische afdaling, was best leuk. Hier en daar was er gewoon een stukje naar beneden waarvoor er plotseling een opstopping veroorzaakt werd. Wij begrepen dit niet, aangezien er toch geen probleem is met naar beneden rijden: je moet verdorie niet duwen, dus wat kan er oponthoud veroorzaken?
Op de Base de Loisirs nog een spurtje voor het klassement, ingezet door Matthias, maar aangezien er toch geen fotofinish voorzien was, lieten we hem maar rijden. Aangeschoven voor een broodje, drankje en de tombola en we konden weer een geslaagde zondagvoormiddag afsluiten. Hiervoor doen we het.
Gereden afstand: 48.97 km
Totale rijtijd: 2:46'50
Gemiddelde snelheid: 17.6 km/u
Hoogste snelheid: 34.7 km/u
Hoogtemeters: 445 m
http://www.hinnaert.net/KML/2011Raismes.kml
Grotere kaart weergeven
2 opmerkingen:
Mooie streek.
Zeker weten...
Een reactie posten