We gingen ons inschrijven en na ons kopje koffie gingen we volledig ingepakt op weg: lange mouwen, regenjasje en het haar op onze niet geepileerde benen stond recht.
Verkenningsritjes zijn niet meer wat ze geweest zijn. Niet de eenzame biker op onbekend terrein, maar bovenop een delegatie Forumbikers ook nog hier en daar een Brigandsbiker en nog wat Keybones uit Rekkem. Allen waren hier om ons te begeleiden tijdens onze queeste.
Honderd meter en links een afdaling waar een paar Fransozen al de bibber hadden. Als dienstdoend president mocht ik deze eerste afdaling als eerste aandoen. "Is het echt de moeite" vroeg VTT-tje toen ik eerst eens de dieperik inkeek. "We zullen het de moeite maken" zei ik en ik gooide mijn afgetrainde lijf in de afgrond. Het bleek gewoon een talud te zijn die ons naar de eerste singletrack van de dag bracht.
Vreemd genoeg was die singletrack plots een paadje naast een snelstromend riviertje en plots waren we op een alpenweide aan het klimmen en nog plotser zaten we bovenop een terril. Hier waren geen vreemde paddestoelen of vreemde kruiden voor verantwoordelijk, het was gewoon de meest gevarieerde eerste vijf kilometer die ik ooit gereden heb. Na een kilometer hadden we al ons regenjasje opgeplooid en we waren al flink opgewarmd de rest van deze verwondering doorgefietst.
Opwarmen bleek geen probleem te zijn. Ik vond al dat de eerste kilometers niet bolden en het lag niet aan mij, de anderen hadden hetzelfde gevoel. Toen ik achteraf naar het hoogtemeterkaartje keek verstond ik het al wat beter... de eerste 18 kilometer gingen gewoon heel de tijd omhoog.
We gingen de snelweg over en kwamen op het terrein van zowel de "Defi du Vallee du Diable" en delen van het circuit van vorige week toen we de "Infernale Punienne" reden. De bulten van Artois (en neen, ik bedoel niet de biersoort) leerden ons dat goeie benen een relatief begrip zijn.
Notre Dame de Lorette bleef buiten zicht, maar we draaiden rond de bulten aldaar, die we al een paar keer hebben mogen smaken. Het bos leerde ons dat het nu wel tijd begint te worden om de zomerbanden eraf te halen en iets meer grip te monteren, vooral toen we de kalkondergrond betraden, die maar een zekerheid bood: "glijden zal je!"
Ik kon het natuurlijk niet laten en toen ik ver van een prikkeldraad wou blijven gleed ik de smalle richel af om holderdebolderondersteboven met mijn moustache net boven een plas te blijven hangen. De ondergrond was hier en daar al een beetje tricky en zelfs ons aller stabiele Traxer ging even tegen de vlakte toen hij in een verkeerd spoor terechtkwam of was hij jaloers? Een paar kilometer later waren we hem plots kwijt. Even wachten en ja hoor, we zouden verdorie terug moeten om hem te zoeken.
Na een paar honderd meter kregen we hem in het vizier. Te voet. De hele kettinghandel draaide niet meer en het was niet noodzakelijk de vele modder, die dit veroorzaakte. Bleek dat de ketting getorst was, maar de vele hulpmiddelen in Winnitou's heuptasje lieten me toe om dat allemaal weer een beetje op de normale plek te plooien. Niet perfect, maar toch beter dan te voet.
Ondertussen hadden we al de eerste bevoorrading (met complete Shimano stand) aangedaan en die zouden we na 20 kilometer nog eens aandoen. Winnitou dacht even dat we fout waren, maar neen hoor, dezelfde afdaling bracht ons terug naar de bevoorrading en (iets belangrijker) naar een nieuwe ketting voor Traxer. Dit zou een foute zet blijken.
Met een nieuwe ketting kon hij weer power op die achtertrein zetten en wij erachter. Dju toch, het was leuker toen hij voorzichtig moest zijn. In ieder geval kon ik hem toen nog volgen, nu niet meer. Gelukkig reden we snel terug over de snelweg, aan de kant van de terril, die we in het begin hadden aangedaan en ja, we mochten nog een klein beetje genieten van de tracks voor we terug Eleu binnenreden. Een laatste klim naar het vertrekpunt bracht ons terug op het pleintje waar we snel naar binnen konden voor ons broodje en drankje en het praatje met de organisatoren.
Mooie rit. Ze zullen (nog) geen oscars winnen, maar ze menen het zo goed dat de volgende en derde editie wel eens het niveau van de eerste kilometers zou kunnen krijgen: "boem patat er vlak bovenop."
Gereden afstand: 58.13 km
Totale rijtijd: 3:36'26
Gemiddelde snelheid: 16.1 km/u
Hoogste snelheid: 42.3 km/u
Hoogtemeters: 901 m
Een hoogtekaartje...
http://www.hinnaert.net/KML/2010Eleu.kml
Grotere kaart bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten