05 september 2010

MTB TT Lapugnoy (Fr) - 05/09/2010 (L'infernale Puneenne)

Vorig jaar de rit die onze ogen opende. Met een kleine delegatie van vier begonnen, die dan nog uitdunde omdat Orbeabiker vroeg thuis moest zijn. Motorbiker en ikzelf waren niet alleen moe, we waren meer dan voldaan en hadden genoten van het parcours, dat echt TOP was. Nu hadden we tenminste een tiental Forumbikers en nog een pak Brigandsbikers kunnen overtuigen om hier te vertrekken voor de 80 km.

Het begon goed. Ik had alleen twee linker handschoenen mee. Na het minitieus binnenstebuiten draaien van een van de twee had ik plotseling toch een rechterhandschoen.

Doseren. Doseren. Dit waren de ordewoorden van de ochtend toen we doorheen het plaatselijk Parc de Loisirs vertrokken richting het Bois des Dames. Even een stukje terril meegenomen en hop, vertrokken voor een singletrackske van een slordige 10 kilometer. Het was zo leuk om in het bos te spelen. Op en neer en links en rechts en je hoorde het goedkeurende gehum van alle Forumbikers, hier en daar onderbroken door een kreet van pure vreugde.

Met nog geen twintig kilometer reden we de eerste bevoorrading binnen. Drie zouden er nog volgen en ze waren allemaal dik in orde met super vriendelijke mensen. Trouwens, onderweg kwamen we meerdere malen iemand tegen die stond aan te geven waar we naartoe moesten, niet dat de pijltjes er niet stonden, gewoon om zeker te zijn. Echt een puike organisatie.

Toen we in Ruitz aankwamen wilden we graag naar de twin-terril die daar ligt te blinken in het open veld. Ze zien eruit als Loos-en-Gohelle, maar niet zo hoog. Een beetje 50 km geduld zouden we moeten hebben vooraleer het zover zou zijn.

In plaats van de terrils aan te doen gingen we richting Parc d'Olhain. We hadden nog een meter plat gezien maar het ging nog goed. Vooral toen we weer het bos inreden. Single tracks, korte venijnige klimmetjes en afdalingen die we aan hoge snelheden namen, zelfs laverend tussen de bomen, oppassend voor de boomwortels en hier en daar jumpend over omgevallen boompes. De kreten van ultieme goedkeuring maakten hier en daar een andere biker een beetje bang, maar dat konden we ons niet aantrekken.

De bult in het midden van het park van Olhain zorgde er al twee keer voor dat de kuiten en de bilspieren flink werden aangespannen. Een lichte kramp maakte zich meester van beide benen, maar brak niet door. Nog niet.

Toen we daar een derde keer die bult opreden, begon het toch mooi te worden om de details te volgen. Kreten onderaan de klim waar Motorbiker het voor twee seconden niet zag zitten, kreten halverwege waar Traxer niet tijdig uit zijn pedalen raakte en op zijn zij terechtkwam en kreten boven waar ik een poging deed om een beetje te stretchen. Ik was gewoon eerst boven omdat ik tijdens de korte technische afdaling was blijven rijden terwijl hier en daar een paar mannen te voet waren afgedaald.

We gingen door het bos, genietend van allerlei mooie tracks en kwamen dichter en dichter bij de terrils van Ruitz. Eindelijk was het zo ver. We reden het terrein op. Het zou meer dan acht kilometer duren. Single tracks, serieus klimmend, naar beneden en zeer, zeer technische afdalingen, die ik met plezier nam vooraleer Bresciani daar een afdaling nam zonder zijn bike. De rest van de bende was een beetje voorzichtiger en nam de "facile" richting.

De klim op de tweede terril vas vergeleken met de eerste zelfs bijna doenbaar, tot we rechts draaiden. Ik stapte af en ging opzij. Frits probeerde hetzelfde en in geen tijd liepen we daar allemaal te voet naar boven. "Opgepast" hoorden we achter ons en daar reed een vlaamse berggeit al dat mansvolk in de schande, door er rustig langs naar boven te sjeezen. "Mijne ketting liep eraf" "Ik moest stoppen voor Moustache" "Ik gleed weg op de losse ondergrond" "Fritsie stond stil in de midden van het pad" waren de meest gehoorde excuses. De video van Traxer zal hier een "name and shame" momentje hebben vrees ik.

Nog een stukske of twee bos en we waren weer terug in het Bois des Dames. Het liep minder goed dan bij het begin, alhoewel ik had de kramp er blijkbaar rustig uitgeduwd. De stimul die ik van een Brigandsbiker kreeg toegestopt kan hier ook aan geholpen hebben, maar hoedanook, ik reed vooraan toen we Lapugnoy binnenreden en in geen tijd stond ik met een Leffe, een broodje met een saucijs van de barbecue en de Forumbikers beker te zoeken naar een stoeltje om me aan tafel te zetten.

Hoe kan ik die rit samenvatten in zo weinig mogelijk woorden? Ik denk dat ik het weet: "Toprit". "Get your arse up here next year" zou ik zo zeggen aan de afwezigen.

Gereden afstand: 77.95 km
Totale rijtijd: 5:03'37
Gemiddelde snelheid: 15.4 km/u
Hoogste snelheid: 46.9 km/u
Hoogtemeters: 1349 m

En... waarom deden die kuiten zo'n zeer en waarom kwam die kramp toch door en waarom... Kijk maar naar dit grafiekje:




http://www.hinnaert.net/KML/2010Lapugnoy.kml


Grotere kaart weergeven

1 opmerking:

den wakkere bakker zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.