We vertrokken en iedereen had blijkbaar last van de zondagmorgen blues. Het ging niet vooruit. Ik ging dus maar aan kop rijden en trok de gang door het eerste stukje rond de vijvers van de Base de Loisirs. Ik kreeg zowaar even de vier vroege starters in beeld, maar aan de andere kant van het water.
Voorbije edities waren de eerste 10 km de vervelendste, aangezien hier de plakkerige boswegels werden aangedaan. De bevroren ondergrond dit jaar lag een stuk vlotter bollend en we deden de moeilijkste stroken niet aan. Aangekomen aan de eerste terril (Le Sabatier) parkeerde ik even mijn bike toen ik "langshier" hoorde achter mij, maar het bleek "je kan ook langshier" te zijn, wijzend naar een helling van een slordige 50%. Gelukkig komen er ook afdalingen en kon ik mijn plekje voorin terug innemen.
Met een gemiddelde van 19.8 km/u reden we de eerste bevoorrading binnen. Dat zou wel eens dom geweest kunnen zijn om hier krachten aan te spenderen, want had de parcoursbouwer niet gezegd dat het een versie "pour les costauds" zou zijn en hoor ik niet bij het B-team? De tweede terril kwam eraan en toonde het verschil. Ik reed en genoot van het landschap. Als je op vrijwel 100 m boven het bos in de wijde omtrek niets dan bomen ziet, dan is het moeilijk om jezelf te verplichten niet eventjes te stoppen. Maar toen we de terril gingen verlaten ging de A-ploeg voor een tweede ronde.
Het reed echt goed en de single tracks volgden elkaar op. Niks lange rechte dreven en geen noemenswaardige asfalt. Met het kleine groepje wachtten we nu en dan eens op elkaar en genoten van het vriesweer. Gelukkig. De zandpaden kwamen eerst en dan die ploeterstroken die in vorige edities helemaal in het begin de "spunk" uit je benen haalden kwamen er nu een na een aan.
De tweede bevoorrading zorgde voor een hergroepering, die niet echt lang zou duren. Toen we door het bos over twintig korte kleine bultjes reden, ging mijn bike plots even naar rechts, waar jammer genoeg een boompje stond. Aangezien ik uit die gracht kwam gevlogen was remmen geen optie en kon ik enkel nog die berk omarmen om erger te voorkomen. Gelukkig had niemand dit gezien, tot VTT-tje voorbijreed en me vroeg of ik nu iets had met bomen...
We deden hier en daar korte kleine stukjes MTB-speeltuin aan, zoals langs de camping en we reden hier en daar een stukje verkeerd (bepijling was goed genoeg, alleen was het soms even aanlokkelijk links als rechts) en we gingen verder genieten van het "grote bos". Een stuk kassei (of wat het toch ooit moet geweest zijn) was de reden voor een laatste spurtje. En plots kwamen er bikers uit het bos links van ons...
Toen we langs het kerkhof reden wist ik dat het maar een paar kilometer van het einde was. Waar was dat laatste bultje met de leuke afdaling? Winnitou en ik konden het niet maken zonder dit laatste lusje naar huis te gaan, dus keerden we terug en zochten de afslag, die we snel vonden. Echt lang was het niet, maar daarom niet minder de moeite. Nog een laatste inspanning richting Base de Loisirs, waar we van een echt deugddoende douche, broodje en drankje konden genieten.
Nog wat staan praten met de bende en mijn tombola prijs opgehaald. Dat is nu al de tweede keer dat ik een kinderhelm win. Zou ik mijn vrouw iets moeten vertellen of blijf ik die gewoon aan de neefjes geven?
Dit moet de mooiste zijn die ik deze tijd van het jaar al heb gereden. Gelukkig had ik een beetje benen en lag het flink bevroren anders was ik al na 20km stilgevallen.
Gereden afstand: 49.57 km
Totale rijtijd: 2:51'08
Gemiddelde snelheid: 17.4 km/u
Hoogste snelheid: 33.1 km/u
Hoogtemeters: 405 m
http://www.hinnaert.net/KML/2010Raismes.kml
Grotere kaart weergeven
2 opmerkingen:
Ge klapt ier van een 3de bevoorrading?
Nog ni gans wakker na je middagdutje zekers :-)
Schoon verslagje Geert
Oeioeioei
Vlug gecorrigeerd. Dat zou de archieven niet ten goede komen moest ik hier nu verkeerde informatie beginnen posten !!!
Een reactie posten