Het motregende en begon nog meer en meer te regenen. Gelukkig had ik mijn regenjasje mee achterin, maar als bij wonder begon het toch op te klaren toen ik het bordje Billy-Berclau voorbijreed. Ik reed binnen als in een praalwagen, wuivend naar alle bekenden die links en rechts geparkeerd stonden. Ik vond een gaatje net aan de ingang en parkeerde.
Binnen zaten al een paar mannen en druppelsgewijs aangevuld met een pak anderen en een koffietje later waren we klaar om te vertrekken. We gingen er redelijk snel vandoor en reden vrijwel onmiddellijk de Base de Wingles binnen. Lag het aan de bepijling of aan die paar Brigandsbikers voorin, maar we misten hier en daar de pijltjes. Meestal was het zo leuk om te doen, dat we het redelijk laat doorhadden. Gelukkig kwamen we plots Belle tegen, die ons terug op het juiste pad zette.
De enige vervelende paadjes uit deze tocht kwamen er aan (en straks nog eens terug) maar in de verte konden we al de twin-terrils van Loos-en-Gohelle in de wolken zien hangen. Op naar het terrilterrein van Hulluch, waar we maar een glimp van konden opvangen en dan een oude mijnspoorweg richting Loos.
Ik was even achterop geraakt in de boereslagen en wou per se samen met de anderen de twin-terrils aanvatten. Eerst lukte het niet, maar een imaginair spuitje EPO bracht me snel bij Biker Tino en iets later bij Motorbiker en Rolling Stone. Gelukkig ging het iets naar beneden, waardoor we samen weer bij de bende raakten. Met zo'n 20 kilometer op de teller reden we een welkome eerste bevoorrading binnen.
Rechts de "tietjes" van Gohelle, zoals we die dubbele terril noemen, links de billetjes van een kraam met geroosterde kippen. Wat heeft een mens nog meer nodig op zondagmorgen? We gingen verder, konden nog een demonstratie van het jonge geweld degusteren (klimmen naast een trap waar het volgens niemand mogelijk was om omhoog te rijden) en dan de brug over.Of het de poort is naar de hemel of de hel hangt veel af van de kilometers die je al gereden hebt. Nu was het duidelijk een plezier om te doen. Eerst een lange afdaling door het bos aan de voet van de eerste terril, om dan tergend langzaam omhoog te klimmen. Op het plateau even halt gehouden om het jonge geweld nog eens aan het werk te zien (ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel kracht over had...) terwijl hij helemaal naar boven klom op de tweede bult.
Naar beneden langs het smalle bochtige pad. Ik weet niet wat er met me scheelde, maar ik was duidelijk niet op mijn gemak en verloor terrein tijdens de afdaling. Ik herhaal... ik verloor terrein tijdens een afdaling!!! Gelukkig kwam daar het stukje single track langs de snelweg en gingen we snel op weg via Grenay naar Mazingarbe: de Tafelberg.
De eerste klim was er voor mij duidelijk te veel aan. Ik stapte naar boven om de cameraman boven te ontdekken. Dju toch. Ik sprong terug op de bike en van pure frustratie reed ik de volgende klim op mijn middenblad omhoog. Waar was hij nu met zijn camera?
Een lange afdaling, honderd meter asfalt en hop, het tweede stuk van deze speeltuin. Ik kwam hier een metertje of twee te kort, maar enkel omdat Uncle Sam was afgestapt en iedereen de weg blokkeerde (niet waar hoor, maar ik kan toch moeilijk zeggen dat ik twee klimmetjes na elkaar niet aankon).
Dan een afdaling van 0 naar 40 in twintig meter, gevolgd door een klim van 40 naar 0 in tien meter. Stappen begon zowaar pijn te doen. Gelukkig werd deze inspanning beloond met een afdaling die bleef duren.
We reden een klein stukje langs de spoorweg en wachtten even op Rolling Stone, die daarnet een koprol had gemaakt. Samen kwamen we aan de oude mijnspoorweg, die nu een kleine snelweg in rode gemalen baksteen is. De wind zat pal voorop. "Rij eens wat links" zei Motorbiker, toen ik probeerde de rest van het peleton in te halen. "Dan kunnen we een waaier maken". Toen mij tong in mijn nek sloeg wou ik mij wat laten zakken en ook in de waaier gaan hangen, maar ik vond geen vrijwilligers. Dan maar alleen.
Hein kwam er plots ook bij en samen gingen we op jacht naar de anderen. Toen we rechts draaiden en de wind plots heel gunstig waaide, ging de snelheid omhoog, flirtend met een 4 vooraan en we haalden de groep terug in. Zij gingen de veldwegels die we in het begin al hadden moeten ondergaan aan die snelheid in en dat was er voor mij te veel aan. Kenny en ik, maar voornamelijk Kenny bleven ervoor gaan en we haalden Bresciani net voor Wingles in.
Ik wou wat praten, maar had er de adem niet voor. Wingles binnen en het was verdorie lastig, maar zo leuk om te doen. Plots ging mijn voorwiel uit de bocht. Ik was er zeker van dat mijn heup de grond elk moment zou raken, maar om compleet onverklaarbare redenen bleef ik rechtop. Dan maar blijven duwen. Kenny miste een bocht en ik ging verder op kop achter die twee mannen van Attiches.
We haalden die snel in en konden de rest van de ploeg in de verte de laatste klim zien afwerken. De wind blies inderdaad recht op mijn neus en ja, het was weer klimmen geblazen. Gelukkig reden we langs het bordje Billy-Berclau, waardoor we wisten dat het niet ver meer kon zijn.
Ik reed langs de bikewash en reed uit pure gewoonte naar de zaal waar we de vorige jaren vertrokken, om te ontdekken dat ik nog een extra toertje mocht maken om terug bij de auto te arriveren. Korte tijd later kwam iedereen daar ook weer aangereden, sommigen met een propere bike anderen met het schuim op de lippen.
Tijdens het momentje achteraf hoorden we waarom VeeTeeTeetje niet meer gespot werd (gescheurde buitenband en dan maar met een reserveband wat kilometers Wingles gereden) en waarom Tino plots verdwenen was (platte tube en geen adem genoeg om ons te roepen). We namen de beker mee naar huis en waren er allemaal van overtuigd dat het parcours op de terrils flink was uitgebreid.
Nu ik de GPS files van vorig jaar en dit jaar over elkaar heb gelegd, heb ik welgeteld 100m verschil gevonden met vorig jaar. Het menselijk geheugen is duidelijk compleet onbetrouwbaar, maar Billy-Berclau is wel een goede keuze en overduidelijk een blijver.
Gereden afstand: 56.64km
Totale rijtijd: 3:19'08
Gemiddelde snelheid: 17.1 km/u
Hoogste snelheid: 39.8 km/u
Hoogtemeters: 578m
http://www.hinnaert.net/KML/2010BillyBerclau.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten