Langs het moeras van Annay (dat door de vochtigheid uit het parcours geschrapt was) naar de eerste stroken off-road in het Parc du Hautois, die eerder glad lagen door een toplaagje van flink vette modder. Het liep goed en mijn nieuwe broek met de blote kuiten was duidelijk aerodynamischer dan mijn lange broek. Ik reed zowaar met de A-ploeg mee of waren ze nog niet aan het duwen?
Een tweetal keer ging ik tegen de vlakte zonder al te veel erg, meestal omdat ik te groot wilde duwen en dan plots in een strook blubber terechtkwam waar de wielen beslisten niet meer rond te draaien.
De eerste bevoorrading en ik vond het parcours redelijk teleurstellend tot dan. Ik bekeek daarnet even mijn persoonlijke archieven en het parcours was niet zo verschillend van vorige edities, alleen was het vorige twee keren tussen de 5 en 10 graden kouder, waardoor je over die veldwegels kon vliegen.
Gelukkig werd het parcours bosrijker, langs het bos van Phalempin naar de vijvers van de oude zandgroeve van Wahagnies om langs een terriltjes naar het Bois de l'Offlarde, waar we raakten nadat we de beruchte terril met de karting track hadden bedwongen.
De grond bleef lekker vochtig, maar de bosgrond en -omgeving maakte het leuker om te rijden dan de eerste kilometers, jammer genoeg liep het al minder goed. De terril van Evin-Malmaison met de compleet ondoenbare beklimming was zelfs niet mogelijk als je de flanken verderop probeerde (voor mij althans) aangezien je 5 cm in de grond zakte.
In de verte werden de contouren van Delta 3 al duidelijk. We gingen langs een gekende strook boven op een talud, die ik aan me voorbij liet gaan, gewoon een kwestie van krachten te sparen voor wat zou komen. Dit bleek geen slechte keuze te zijn, want toen we na een hergroepering de beklimming van "den Delta" aanvatten had ik nog benen, die me beide keren redelijk vlot naar boven brachten.
Beide afdalingen waren zeer de moeite. Mijn schijfremmen krulden zich van plezier, waardoor ik wel een beetje werk zal hebben om alles eens te centreren, maar dat kon de pret niet derven. Even dacht ik om nog een derde keer naar boven te gaan, maar ik was niet zeker of dit wel goed zou aflopen.
Halve hergroepering, waarbij we nog een reuzenrad met fiets en al door Rik meemaakten en de Krierecrossers de laatste klim zagen beginnen. Bresciani kwam daar iets later op stervens na dood ook voorbij.
Dit was opnieuw een mooie rit, alleen was die in mijn (en Motorbikers) geheugen uitgegroeid tot een avontuur met haast epische proporties, die door een slijkerige ondergrond plots iets heel anders was. Toch een hele goede organisatie met drie bevoorradingen, eentje zelfs met gluhwein! Maar ja, het weer kan alleen door de Chinezen worden gecontroleerd.
Gereden afstand: 54.53 km
Totale rijtijd: 3:14'08
Gemiddelde snelheid: 16.9 km/u
Hoogste snelheid: 39.9 km/u
Hoogtemeters: 402m
http://www.hinnaert.net/KML/2010Oignies.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten