We lieten Andre Tignon voor ons vertrekken, want zo konden we nog een actiefoto verwachten. Toen we net een kassei zouden aanvatten zagen we hem in stelling met de camera. Ik ging op kop, voor de foto natuurlijk, met Hanzi in mijn wiel. Toen we na een tweetal kilometer weer op gewone ondergrond kwamen waren Motorbiker en zijn copain lichtjes achter.
Even gewacht en hop, daar gingen we weer. De ene kassei volgde de andere op, al was het hier en daar moeilijk om zeker te zijn dat het een kassei betrof. Ofwel zaten ze onder het slijk ofwel onder de sneeuw. Gelukkig lag alles flink bevroren, waardoor het vlot bolde. Mijn snor bevroor, maar dat deerde me niet.
Aan de eerste bevoorrading vonden we twee mannen die door de kou niet snel meer konden bewegen. We waren de eerste bikers die ze zagen en het was duidelijk dat ze liever thuis bij de stoof waren gebleven. Het werd ook duidelijk dat Motorbiker zijn krachten aan het sparen was voor vanavond, het hoogtepunt van zijn Valentijnse viering toen hij de "je moet op mij niet wachten hoor mannen" uitsprak.
Weer vertrokken voor nog een kassei en daar zag ik wel een andere biker voor ons rijden zeker. Erachter samen met Hanzi, die overnam toen ik de man had ingehaald. Aan het einde wachtten we even op onze twee kompanen, die plots wel heel ver achter waren. Twee franse bikers vertelden ons iets van twee mannen die waren afgeslagen voor de kortere afstand, dus gingen we maar weer verder.
Het begon zowaar te klimmen en we haalden die twee franse bikers weer in, tot 1 van hen vlak voor ons redelijk hard tegen de vlakte ging op een ijsplek. We lieten de kerk van Mons-en-Pevele links liggen en zagen plots een redelijk verwarrende reeks pijltjes: zowel rechtdoor als links ?!?! Wij dus rechtdoor door de sneeuw want daar stonden bomen. Hanzi herkende zich en daar gingen we omhoog een bos boven op een soort afgeplatte heuvel binnen.
Bleek dat we van het parcours waren afgeweken, maar dit stuk was zo mooi om te doen dat het helemaal niet erg was. Terug naar de plek waar de verwarrende pijltjes stonden en hop, richting de kerk van Mons-en-Pevele voor een eerste klim, die gevolgd werd een andere klim door een zeker dertig centimeter dik sneeuwtapijt.
Ik dacht dat mijn voorwiel los zat, maar het bleek gewoon mijn voorband die zachtjes aan leegliep. Even opgeblazen en weer weg, jammer genoeg was het maar voor een paar kilometer. De muur rond het kerkhof bood wat bescherming tegen de wind om een nieuwe binnenband te monteren.
Een lange kassei gevolgd door een kilometerslange singletrack was goed genoeg om iedereen die ons voorbijgereden was tijdens de herstelling terug in te halen. Toen ik de hele groep had bijgebeend zag ik Hanzi ze een voor een inhalen en hop, weg was ie. Ik kon de groep nog voorbij, maar Hanzi was verdwenen. Met een dikke 50 kilometer reed ik de parking van het lokale sportcentrum op, waar we samen genoten van een stokbroodje.
De rit was niet noodzakelijk de beste ooit, maar wie graag eens een kassei doet mag hier niet ontbreken. En als ik kassei bedoel, dan gaat het over de kasseien die te slecht bevonden werden voor Paris-Roubaix. We reden trouwens langs een echt stuk van P-R en vergeleken met het stuk waar wij op reden was het een autosnelweg.
Ik was vandaag heel blij:
- dat we verkeerd reden en daardoor nog een stukje bos toevoegden
- dat het gevroren had
- dat de benen meewilden
- dat ik met een fully rij
Gereden afstand: 50.11 km
Totale rijtijd: 2:33'30
Gemiddelde snelheid: 19.6 km/u
Hoogste snelheid: 36.5 km/u
Hoogtemeters: 280m
http://www.hinnaert.net/KML/2010Bersee.kml
Grotere kaart weergeven
Ondertussen vernomen dat we misschien wel de verkeerde keuze hebben gemaakt vandaag... De tocht van Sains-en-Gohelle was dit jaar helemaal aangepast en werd nu plots een terriltocht. Dju toch, dat we dit gemist hebben. Alhoewel de kassei-liefhebber diep in mij Bersee eigenlijk wel leuk vond.
Voor het archief hier dan toch de details van Sains-en-Gohelle.
http://www.hinnaert.net/KML/2010Sains.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten