We startten langs de spoorweg en vrijwel onmiddellijk kwamen we langs de eerste terril van de dag. Geen onbekend terrein, want we deden deze bult aan een aantal weken terug. De aanloop was helemaal anders en we werden onmiddellijk opgewarmd. Voor we er erg in hadden bolden we rond in het Bois des Dames, single track na single track tot we plotseling na nog geen 10km al aan de tweede terril van de dag kwamen. Erop en erover en nog een stukje bos voor we plotseling op een smal weggetje Motorbiker hoorden roepen: "platte tube".
Iets verder was er wat plaats en we richtten onmiddellijk een fietswerkplaats in. Bij het opblazen mochten we herbeginnen toen de nieuwe binnenband ontplofte. Ons ritme was helemaal weg en we konden herbeginnen. Het duurde toch een paar kilometer voor we weer warm kregen. De eerste bevoorrading kwam er aan, op tijd om vlug wat kracht te geven voor de tweede reeks single tracks, Het was nodig, want het bos ging op en neer en een aantal heel mooie klimmetjes werden voor onze wielen geschoven. De boomwortels waren best leuk, want in tegenstelling tot vorig jaar was het droog.
Midden in het bos verliet Orbeabiker ons (hij had beloofd vroeg thuis te zijn) en wij gingen verder en haalden Lisa terug bij. We raakten boven in het bos en daalden heel snel af tot aan de tweede bevoorrading. Volgens de kaart waren we nu verst van het startpunt, dus vanaf nu geen mogelijkheid om een shortcut te nemen. We gingen er weer vandoor en we reden plotseling op asfalt. Dat hadden we in 35km nog niet meegemaakt. Ik keek even naar het bos rechts van ons en zag een aantal bikers in de verte, maar vooral op een flinke hoogte. Gelukkig ging het asfalt de andere richting uit, tot we plots rechtsaf richting bos gingen.
De klim was niet alleen lang het werd steiler en steiler en het voorwiel begon al eens te steigeren. We reden langs het punt waar we daarstraks die andere bikers hadden zien staan en gingen verder tussen de downhillers die daar in het bos aan het spelen waren. Ze begrepen niet goed hoe daar nu plotseling een aantal MTB-ers tussen verzeild waren geraakt en eerlijk gezegd, wij ook niet.
Nog een klimmetje door het bos met de kalkondergrond, die Motorbiker en ik al eens in de gietende regen hadden gedaan en dit keer ging het vlotjes. Afdaling door het lange gras naar de bevoorrading en dan richting de twin-terrils van Ruitz, die we al konden bewonderen van ver. Toen we in een veld vlakbij echt dichterbij kwamen hoorden ik Motorbiker achter mij zijn beste Will Tura impressies geven. Ik hoorde zeker vijftien keer "Mo vint toh" en we hadden nog geen meter geklommen.
Het vet was van de soep, voor beiden, maar toen we daar wat bikers zagen wandelen wilden we toch niet onderdoen en gingen ervoor. De laatste meters waren er te veel aan, maar toen we rond de eerste terril reden was het puur genieten. We gingen de hele bult rond om de tweede aan te pakken, waar we de steile helling niet opraakten in het losse steengruis. De afdaling die erop volgde was niet van de poes, maar het ging naar beneden, dus...
Het terrilterrein lag nog steeds flink wat hoger, dus konden we verder blijven afdalen en het werd zowaar technischer en moeilijker om te doen, maar ooh zo leuk. En dan was het plots voorbij. Het contrast kon niet groter zijn: asfalt door een bebouwde kom, die gelukkig snel werd vervangen door wat veldwegels, waar de vermoeidheid toesloeg en Motorbiker eens in volle vlucht tegen de vlakte ging.
We kwamen terug aan het eerste stuk Bois des Dames en genoten van de laatste 5 kilometer, waar nog vlug wat singletrack werd voorgeschoteld, kwestie van dat beetje asfalt snel te vergeten. Ik dacht het einde te zien en ging er vandoor, alleen bleek ik fout te zijn en had ik de eindsprint drie kilometer te vroeg ingezet. Het klom nog iets te veel naar de mening van mijn dijspieren, die nog even in een kramp gingen, maar ik bleef duwen, vooral omdat ik net die twee rappe mannen met hun Cannondale had ingehaald (in een afdaling).
Ik reed terug Lapugnoy binnen en vond de inschrijvingszaal leeg en gesloten. Terug naar de straat waar Motorbiker snel aankwam en nog eens rond de Salle Polyvalente. Dit kon toch niet. Naar de auto en daar vonden we midden in het park rond een barbeque gevuld met merguez en andere saucijsjes de rest van de organisatie. We installeerden ons en dan maar wachten op Lisa, die uiteindelijk bleek verkeerd gereden te zijn in de laatste kilometers.
Prachtige rit in een streek waar off-road voor het grijpen ligt, gecombineerd met een puike organisatie die er het beste uithaalt. Meer moet dat niet zijn. Volgend jaar moeten we hier in groten getale staan.
Gereden afstand: 71.17 km
Totale rijtijd: 4:33'53
Gemiddelde snelheid: 15.6 km/u
Hoogste snelheid: 39.3 km/u
Hoogtemeters: 1220 m.
http://www.hinnaert.net/KML/2009Lapugnoy.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten