Bijna ter plaatse kwam daar nog Slijkcrosserke bij en samen reden we de parking op. De rest viel als de duiven, een per een, alhoewel sommigen pas na meerdere malen rondcircelen.
De koffie was van de kwaliteit waarmee bij ons snelwegen worden gerepareerd, maar Motorbiker moest en zou zijn tweede kopje binnengieten voor hij op zijn bike stapte. We zaten eigenlijk heel relax te kletsen en zonder dat we er erg in hadden was het al kwart over acht geworden. Met zijn zestienen trokken we ons in gang voor een honderd meter Wingles en hop, richting Hulluch op gelukkig droge veldwegels, om heel snel Loos-en-Gohelle te zien opduiken.
De inleidende klimmetjes blokkeerden hier en daar een franse biker en forceerden ons van de bike. Hanzi probeerde een ander spoor en kwam onzacht in aanraking met een tak van een boom, die van geen wijken wilde weten. Het zag er zelfs even naar uit dat zijn helm gebarsten was, maar zijn koppeke was nog OK (de helm ook bleek later.)In plaats van de bekende brug over de snelweg ging het hier even een andere kant uit om de prachtige single track die we laatst voor het eerst reden aan te doen. Genieten. Een paar prikjes, maar ze waren zo leuk om te doen dat het helemaal geen probleem was. De lange klim kwam eraan en eenmaal boven kwam de afdaling langs de flank van de tweede bult er onmiddellijk aan.
Het blijft een indrukwekkend stukje, dat telkens heel veel deugd doet aan een mountainbikerhart. Beneden geraakt zonder accidenten en direct het bos in voor een snelle en bochtige afdaling, om aan de straat een gedeeltelijke hergroepering te organiseren. We gingen rustig verder en konden Fritsie nog even aan het werk zien op de terril.
Zelf vertrokken we om via Grenay naar Mazingarbe te rijden. Bijna boven op de klim draaide Uncle Sam al naar links, naar beneden. Enfin, misschien gaat het parcours langs een andere kant nog eens naar boven dachten we en iedereen erachter. Die afdaling gaat goed naar beneden en voor iemand er erg in had reden we al de tweede bevoorrading binnen. Dju toch, met al onze parcourskennis hadden we hier toch nog dat lusje boven op de "tafelberg" erbij moeten rijden, maar ja, er lag nog dat stuk aan de andere kant van de straat, waar we wel een herkansing zouden krijgen.
En of we een herkansing kregen. We reden de gekende paden omhoog en toen we boven kwamen, gingen we verder waar we nog nooit geweest waren. Plots een opstopping voor ons, waar iedereen rechts in de dieperik stond te kijken. Als echte ramptoeristen gingen we ook even kijken en ja hoor, niets gebeurd, maar een afdaling met hoofdletter A lag ons op te wachten. Een eerste stuk waar je enkel je voorwiel mocht laten rollen, bocht naar rechts en dan kon je opnieuw rijden. Straf stuk, waar er heel veel te voet zullen zijn afgedaald, alhoewel dat waarschijnlijk nog gevaarlijker was.
We verlieten het terrein en voelden ons goed. Maar we waren nu pas halfweg. Langs de terril-skipiste van Noeux-les-Mines en een andere terril (die telkens zo mooi naar ons ligt te lachen) naar Verquigneul, waar ook nog wat terril, bos en moeras op ons lag te wachten. Leuke afwisseling, die helaas even onderbroken werd door een obstructie in de vorm van een zeven meter lange hengel, van een eerder onwillige visser. In groep gingen we verder en wat snelheid maken op paadjes van gestampte gravel, redelijk tegen de zin van Motorbiker, die wat recup kon gebruiken voor we Wingles aandeden.
Plots kwamen daar een aantal veldwegels aan, die niemand nodig had, maar ja, het alternatief is de weg langs het kanaal en die is ook niet altijd een plezier. Hoedanook, we reden langs Douvrin op een berm waar vroeger de mijnwagentjes reden en begonnen zenuwachtig te worden, het laatste stukje Wingles zat er aan te komen. Ondertussen hadden we al 55 kilometer op de teller. Bij 60 waren we er nog niet en ja hoor... na 62 kilometer reden we Wingles binnen. Een paar goed gekende, maar evengoed minder bekende paadjes waren een leuke afsluiter van de rit, die niet afgesloten werd met een bisnummer in Wingles, wegens zo al een aantal kilometer meer dan aangekondigd.
Binnen voor een broodje en we waren duidelijk weer welgekomen: elk minimum twee broodjes, een stukje extra mortadella en alles met een flinke glimlach van de juffrouw er bovenop. Wat moet een mens nog meer hebben?
Bepijling was niet slecht, maar was ook niet optimaal. Jammer van sommige gemiste kansen en iets te lange droge veldwegels op het laatste. Maar... we zijn verdorie luxepaarden aan het worden!!! We hebben in de laatste 18 maand zoveel ontdekt en zijn zo verwend geweest, dat we een rit als deze, die in Vlaanderen 1500 of meer tevreden bikers zou aantrekken, bekritiseren... Dus, terug met de voeten op de grond: dit was een rit zoals er niet veel op een jaar doorgaan en dat meen ik.
Gereden afstand: 65.80 km
Totale rijtijd: 3:32'25
Gemiddelde snelheid: 18.6 km/u
Hoogste snelheid: 42.1 km/u
Hoogtemeters: 664m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Wingles.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten